บทที่ 323

คืนนี้พวกเขาเล่นกันถึงสี่ทุ่มกว่า แต่ละคนต้องกลับไปเพราะพรุ่งนี้ยังต้องไปทำงาน

คืนนี้หลิ่วเยี่ยนไม่ได้ดื่มเหล้าเลยสักหยด ใครชวนเขาดื่ม เขาก็พูดแต่ประโยคเดียว "ผมต้องไปส่งเลขาโหลว"

ดังนั้นท้ายที่สุดโหล่วฉางเยว่จะไม่ให้เขาไปส่งก็ไม่ได้ หลิ่วเยี่ยนขับรถมาจอดที่ประตูโรงแรม

โหล่วฉางเยว่ไม่เคยบอกเขาว่าเธอพักอยู่ที่ไหน แต่ชายพวกนี้ ต่างก็รู้ดีอยู่แก่ใจ

โหล่วฉางเยว่กำลังคิดเรื่องการย้ายที่อยู่

แต่โรงแรมนี้ มีระดับ ค่อนข้างปลอดภัย และมีบริการทำความสะอาดรวมถึงอาหารเช้า คุณภาพดีราคาถูก ไปทำงานก็สะดวก จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

คิดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกหงุดหงิด ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายพวกนี้ ก็ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนี้

โหล่วฉางเยว่คลายเข็มขัดนิรภัย จับที่จับประตู แต่ไม่ได้ลงทันที เธอกลับเรียก "ประธานหลิ่ว"

หลิ่วเยี่ยนถอดเสื้อคลุม สวมแค่เสื้อไหมพรมที่ค่อนข้างรัดรูป ทำให้เห็นกล้ามแขนและกล้ามอกของเขาเล็กน้อย

แต่เมื่อเขาเปิดปากพูด กลิ่นอายฮอร์โมนส์เพศชาย ทำให้รู้สึกอึดอัด "หืม? อยากชวนผมขึ้นไปนั่งเหรอ? ไม่ดีกว่า ดึกๆแบบนี้ ชายหญิงอยู่ด้วยกัน ไม่ค่อยเหมาะสม เว้นแต่ว่าคุณจะให้สถานะกับผมก่อน"