บทที่ 321

โทรศัพท์ของโหลวฉางเยว่ดังขึ้นทันเวลาพอดี

โหลวฉางเยว่มองหน้าจอ แล้วยิ้มอย่างเสียใจ "นี่เป็นสายจากประธานเซิ่น น่าจะเป็นเรื่องด่วน ขอออกไปรับสายสักครู่นะคะ ทุกคนทานก่อนเลย ไม่ต้องรอฉัน"

คนที่อยู่ในห้องโห่ร้องด้วยความผิดหวัง แต่โหลวฉางเยว่ไม่สนใจ รีบเปิดประตูกระจกบนดาดฟ้าแล้วออกไป

หลิ่วเยี่ยนมองตามหลังเธอ ก่อนจะคว้าแก้วเหล้าขึ้นมา แล้วดื่มหนึ่งคำ ดวงตาเต็มเขาไปด้วยความไม่ชัดเจน

พอออกไป โหลวฉางเยว่ก็ปิดนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ อารมณ์แข็งกร้าวก็ลดลงทันที

เธอตัดสินใจ หลังจากคืนนี้ จะพูดกับหลิ่วเยี่ยนจริงจังอีกครั้ง ว่าอย่าทำแบบนี้อีก

เล่นก็ส่วนเล่น ก่อเรื่องก็ส่วนก่อเรื่อง การคุกคามและบังคับแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจมาก

ดาดฟ้ากว้าง เต็มไปด้วยดอกไม้และพืชพันธุ์มากมาย ใช้ไฟตั้งพื้น เพื่อสร้างบรรยากาศ แสงจึงไม่ค่อยสว่าง

โหลวฉางเยว่ไม่รีบกลับไปห้องพัก ตั้งใจจะอยู่ข้างนอกอีกครึ่งชั่วโมง

เธอเดินเล่นในแปลงดอกไม้ คิดว่าจะโทรหาแม่ดีไหม

อาจเป็นเพราะอายุที่มากขึ้น หลังจากผ่านการผ่าตัดใหญ่ขนาดนี้ สภาพการฟื้นตัวของแม่โหลวไม่ค่อยดีนัก

เธอตอบสนองช้าลงมาก และดูงุนงง บางครั้งพูดกับเธอ ต้องใช้เวลานานกว่าจะตอบสน