บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 301 - บทที่ 310

“ไปทำงานของหลานต่อเถอะ”คุณยายจ้านไม่ได้ใช้เวลาของหลานชายมากเกินไปหลังจากวางสาย จ้านหยินก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ เอนหลังบนเก้าอี้แล้วพิงเก้าอี้สีดำ เขาวางมือขวาไว้บนเก้าอี้แล้วแตะคาง รู้สึกถึงตอหนวด - ถึงเวลาต้องโกนหนวดอีกครั้งซางเสี่ยวเฟยและภรรยาของเขาเริ่มสนิทกันได้ดีขึ้นเรื่อยๆเขาควรคิดหาทางทำลายความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนนี้ดีไหม?หากเขาปล่อยให้ทั้งสองพัฒนามิตรภาพต่อไป เมื่อถึงเวลาที่เขาเผยตัวตนกับไห่ถง ซางเสี่ยวเฟยเมื่อรู้ว่าไห่ถงเป็นคู่แข่งกันในเรื่องความรัก จะต้องโกรธเคืองอย่างแน่นอนและไม่สามารถหายใจต่อไปได้ จึงเริ่มตอบโต้ไห่ถงเมื่ออยู่กับเขา เขาจะไม่ยอมให้ซางเสี่ยวเฟยทำร้ายไห่ถงจ้านหยินแค่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วก็ล้มเลิกความคิดไปเขาจ้านหยินไม่ใช่คนที่ไม่สามารถปกป้องภรรยาของเขาได้ ทำไมเขาต้องกลัวซางเสี่ยวเฟยด้วย?ถ้าทั้งสองคนอยากเป็นเพื่อนกันก็ปล่อยไป สำหรับตอนนี้การเข้ากับซางเสี่ยวเฟยได้เป็นสิ่งที่ดีสำหรับไห่ถง อย่างน้อยซางเสี่ยวเฟยก็จะคอยดูแลเธอไม่ว่าเขาจะทำอะไรเบื้องหลัง ทุกคนจะคิดว่าเป็นซางเสี่ยวเฟยเป็นคนทำ ซึ่งดีกว่าในการปกปิดตัวตนของเขาจ้านหยินไม่เคยยอม

"นี่คือบริษัทของคุณเหรอ?"ไห่หลิงผงะไป แต่แล้วเธอก็หยุดสงสัยเพราะบริษัทนี้ชื่อลู่ซื่อกรุ๊ปจ้านหยินบอกว่าคุณลู่เป็นลูกค้าคนสำคัญของบริษัทของเขา แต่เธอไม่คาดคิดว่าลู่ตงหมิงจะเป็นประธานของลู่ซื่อกรุ๊ปเมื่อลู่ซื่อกรุ๊ปเติบโตขึ้น เธอยังคงดิ้นรนอยู่ในที่ทำงาน ดังนั้นเธอจึงรู้ถึงจุดแข็งของลู่ซื่อกรุ๊ป แต่เธอไม่เคยเชื่อมโยง ลู่ตงหมิงกับประธานของลู่ซื่อกรุ๊ป“คุณลู่ ฉันไม่สร้างความวุ่นวาย ฉันมาสัมภาษณ์ แล้วผู้สัมภาษณ์ของคุณบอกว่าฉันไม่เหมาะสมกับภาพลักษณ์ ฉันก็เลยถามว่าทำไม เธอก็บอกว่าฉันอ้วนเกินไป เต็มไปด้วยการเลือกปฏิบัติต่อน้ำหนักของฉัน ซึ่งทำให้ฉันโต้กลับไป จากนั้นเธอก็ด่าทอฉัน เรียกฉันว่า 'หมูอ้วน' และบอกให้ฉันไปกลิ้งออกไป""คุณลู่ บริษัทลู่ซื่อกรุ๊ปของคุณก็เป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียงในกวนเฉิง ฉันคิดมาโดยตลอดว่าพนักงานของคุณจะมีคุณภาพ แต่ฉันไม่ได้คาดคิดมาตรฐานที่นี่จะต่ำเช่นนี้""ประธานลู่ ฉัน..."คุณจ้าวก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวโดยต้องการอธิบาย แต่ก็ถูกทำให้เงียบไปเมื่อเผชิญสายตาของลู่ตงหมิงลู่ตงหมิงถามไห่หลิง "คุณสมัครตำแหน่งอะไร?""เสมียนในแผนกการเงิน ฉันเคยเป็นผู้อำนวยกา

หลังจากที่ลู่ตงหมิงและไห่หลิงจากไป ผู้คนก็เริ่มพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้น โดยคาดเดาว่าCEO ของพวกเขารู้จักไห่หลิงได้อย่างไร และดูเหมือนว่า CEO ของพวกเขาค่อนข้างมีน้ำใจต่อ ไห่หลิง“เป็นไปได้ไหมว่าเธอเป็นญาติของ CEO ?”“มันเป็นญาติกันไม่ได้ คุณไม่ได้ยินผู้หญิงอ้วนคนนั้นเรียกซีอีโอของเราว่า 'คุณลู่' ด้วยความเคารพเหรอ พวกเขาคงเคยเจอกันมาก่อนแต่ไม่ได้สนิทกัน”“คุณคิดว่าซีอีโอของเราอาจจะชอบผู้หญิงอ้วนคนนั้นหรือเปล่า? เขาอายุสามสิบห้าแล้ว แต่ก็ยังไม่มีแฟน”ลู่ตงหมิง ยังเป็น CEO ที่อายุน้อยและมีอนาคตสดใส แต่รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขานั้นเห็นได้ชัดเจนเกินไป เมื่อประกอบกับรูปลักษณ์ที่สูงตระหง่านและดวงตาที่เฉียบคมของเขา คนที่มองก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งตัวดังนั้นเขาจึงยังเป็นโสดตอนอายุสามสิบห้าทุกคนมองไปที่คนที่แสดงความคิดเห็น คุณจ้าวตบหัวและวิพากษ์วิจารณ์ว่า "พวกเธอคิดอะไรอยู่ แม้แต่ฉันในฐานะผู้หญิงก็ไม่เลือกผู้หญิงอ้วนคนนั้น ไม่ต้องพูดถึงผู้ชายเลย"“CEO ของเรามีแต่รอยแผลเป็นบนใบหน้า ถ้าไม่มองด้านนั้น เขาก็หล่อมาก ด้วยสถานะ CEO เขาจะแต่งงานกับสาวงามแบบไหนก็ได้ที่เขาต้องการ ทำไมเขาต้องก้มหน

“จ้านหยิน เธอก็อยู่ที่นี่ด้วย”เมื่อเห็นน้องเขย ไห่หลิงก็ยิ้มให้เขาก่อนจะก้าวไปข้างหน้าไปอุ่มลูกชายของเธอ เธอจูบหลายครั้งบนใบหน้าเล็กๆ ของลูกชาย ทำให้เด็กน้อยหัวเราะอย่างมีความสุข"พี่"จ้านหยินตะโกนเรียกพี่ภรรยาของเขา“เอ๊ะ สุนัขและแมวพวกนี้มาจากไหนกัน? น่ารักจังเลย!”หลังจากจูบลูกชายของเธอเท่านั้น ไห่หลิงก็สังเกตเห็นอะไรใหม่ๆ ในร้าน“สัตว์เลี้ยงเหล่านั้นเป็นของขวัญจากจ้านหยิน พี่ได้งานแล้วหรือยัง?” ไห่ถงไม่เคยเห็นพี่สาวเธอมีความสุขขนาดนี้มานานแล้วไห่หลิงชื่นชมสัตว์ตัวเล็กๆ ที่น้องเขยพามาก่อน แล้วจึงตอบน้องสาวว่า "ฉันได้งานแล้ว ไม่คาดคิดมาก่อน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะไปเจอคนที่ฉันรู้จัก ถงถง รู้ไหมว่าพี่กำลังจะไปทำงานที่ไหน?""ลู่ซื่อกรุ๊ป"ไห่ถงไม่ได้ให้ความสนใจกับบริษัทขนาดใหญ่เหล่านี้มากนัก เพียงรู้เกี่ยวกับจ้านซื่อกรุ๊ปที่มีชื่อเสียงในเมืองเท่านั้น เพราะเพื่อนมักจะพูดถึงนายน้อยจ้าน ต่อมาหลังจากที่เธอแต่งงานกับจ้านหยินซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของจ้านซื่อกรุ๊ปเธอก็เริ่มคุ้นเคยกับมันมากขึ้นเหตุผลที่เธอจำชางซื่อกรุ๊ปได้ก็เพราะซางเสี่ยวเฟย เธอไม่ได้สนใจชื่อของบริษัทใหญ่ๆ หรือบริษัทอื่น

จ้านหยินพูดขนาดนี้แล้ว ไห่หลิงจึงไม่ได้ว่าอะไรอีก แล้วช่วยใส่ถุงมือพลาสติกให้ลูกชายหลังมื้ออาหาร จ้านหยินก็ช่วยภรรยาเก็บจานชามกลับไปล้างในห้องครัวไห่หลิงชมความดีของน้องเมียให้น้องสาวฟังไม่ขาดปาก แล้วกำชับให้น้องต้องทำตัวดีๆกับจ้านหยินเธอกลัวที่สุดหากความล้มเหลวในการแต่งงานของตัวเอง จะทำให้น้องสาวเกิดความรู้สึกผิดหวังในชีวิตแต่งงานโจวหงหลินเป็นผู้ชายที่แย่ แต่ไม่ได้หมายความว่าผู้ชายทุกคนจะเลวเหมือนเขาในโลกนี้ ยังมีสามีที่ดีอยู่เพียงไห่หลิงโชคชะตาไม่ดี เลยไม่ได้เจอก็แค่นั้นไห่ถงพูดอย่างระอา "เข้าใจแล้ว พี่ไม่ต้องมาชมเขาให้ฉันฟังวันละหลายร้อยรอบก็ได้ ฉันจะเข้าไปช่วยล้างจานแล้วกัน"ขณะพูดอยู่ ก็รีบเดินเข้าห้องครัวไปไม่งั้นเดี๋ยวพี่ก็จะพูดไม่หยุดว่าจ้านหยินดีอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วสั่งให้เธอทำตัวดีๆกับจ้านหยิน พูดซะอย่างกับว่าปกติแล้วเธอรังแกทรมานจ้านหยินซะอย่างนั้นแหละเซินเสี่ยวจวินลอบหัวเราะจ้านหยินกำลังคิดจะล้างจาน เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ก็หันไปมองหน้าประตูห้องครัว ก็เห็นไห่ถงเข้า เขาจึงพูดว่า "เดี๋ยวผมล้างเอง คุณไปนั่งพักเถอะ เตรียมอาหารทะเลทั้งโต๊ะคงจะเหนื่อยแย่""