Share

บทที่ 308

เมื่อหันไปดู ก็เห็นว่าไห่ถงไม่มองเขาเลยสักนิด เธอเอาแต่จดจ่ออยู่กับการยกจานอาหารสองจานขึ้น แล้วกวาดตามองเล็กน้อย นอกจากผักหนึ่งจาน นอกนั้นก็ยังคงเป็นอาหารทะเล

นี่คืออาหารทะเลที่ซางเสี่ยวเฟยให้เธอ!

เขาก้าวขาฉับๆเดินเข้าไป แล้วหยิบอาหารสองจานนั้นจากมือของไห่ถง "ในเมื่อผมเข้ามาแล้ว งั้นจะช่วยยกออกไปให้แล้วกัน คุณจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเดินหลายรอบ"

"ขอบคุณค่ะคุณจ้าน"

จ้านหยินซึ่งกำลังจะเดินไปก็อดชะงักฝีเท้าไม่ได้ เขาหันกลับมามองเธอ

"เป็นอะไรคะ?"

หลังจากที่เขารับอาหารสองจานนั้นมาแล้ว ไห่ถงก็ยกอาหารขึ้นมาอีกสองจาน พอเห็นลึกล้ำของเขาจ้องเธอนิ่ง เธอก็สงสัย แล้วก้มมองดูเสื้อผ้าของตัวเอง ก็ไม่ได้เลอะสักหน่อย

"คุณเลิกเรียกผมว่าคุณจ้านได้ไหม?"

จ้านหยินพูดความไม่พอใจออกมาอย่างเต็มที่

เมื่ออยู่ร่วมกับไห่ถง ถ้าเขามีอะไรไม่พอใจการพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมาเป็นสิ่งที่ดีที่สุด หากจะให้ไห่ถงไปเดาเอาเอง ขอโทษที แต่เกรงว่าเธอไม่มีเวลาขนาดนั้น และไม่มีความคิดจะไปนั่งคาดเดาเอาเองด้วย

เธอยังยึดมั่นกับเนื้อหาในสัญญาอยู่นะ

"งั้นจะให้เรียกคุณว่าอะไรล่ะ?"

จ้านหยินเม้มปาก จู่ๆก็ไม่รู้ว่าจะตอบเธอยังไงดี

จะให
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status