All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 291 - Chapter 300

เขารู้ว่าไห่หลิงกำลังหางานมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ได้งานเลยเพราะไห่หลิงยังต้องการกลับไปทำงานตำแหน่งเดิมก่อนแต่งงานซึ่งค่อนข้างยาก ดังนั้นเธอจึงยังไม่มีงานทำและเมื่อรู้เรื่องชู้หงลินแล้ว ไห่หลิงก็น่าจะจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับงานน้อยลง ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเธอก็จะได้งานทำ“มันง่ายมาก ทำไมนายไม่จัดการงานให้เธอล่ะ”“ไห่ถงถามฉัน แต่บริษัทของเราไม่จำเป็นต้องมีประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงิน แม้แต่นักบัญชี นอกจากนี้การปกปิดตัวตนของฉันยังทำให้ไม่สะดวก ที่จะให้พี่สาวของเธอเข้ามาในบริษัทของเรา ฉันก็เลยไม่รับเรื่องและบอกให้เธอหางานเอง”จ้านหยินไม่ได้รู้สึกผิดที่ไม่ได้จัดหางานให้ไห่หลิงเขาเป็นเจ้านายที่ให้ความสำคัญกับความสามารถและมีเหตุผลไห่หลิงห่างหายจากที่ทำงานมานานกว่าสามปี เธอกลายเป็นสนิมในทักษะทางวิชาชีพอย่างแน่นอน มันยากที่จะเข้าไปในจ้านซื่อกรุ๊ป การที่ไห่หลิงกลับไปทำงานหมายถึงการเริ่มต้นใหม่ เธอจะไม่ผ่านการประเมินของจ้านซื่อกรุ๊ปหลักการของเขาคือไม่ใช้เส้นสายหรืออำนาจในการจ้างงานในชีวิตจริง ไห่ถงสามารถทำให้เขาแหกกฎเกณฑ์มานับไม่ถ้วน แต่เรื่องงาน เขาไม่ได้ยกเว้นไห่ถงด้วยการจัดหาง

มีรถยนต์หลายคันเข้ามาใกล้และหยุดอย่างรวดเร็วอยู่หน้าร้านหนังสือของไห่ถงทั้งสองคนที่เพิ่งเข้าไปในร้านต่างก็มองไปทางรถเหล่านั้น ไห่ถงด้วยดวงตาอันเฉียบคมของเธอ ตระหนักได้ว่ารถเหล่านั้นเป็นของลูกพี่ลูกน้องของเธอ และใบหน้าของเธอก็มืดลงทันที คนพวกนี้ดือด้านจริงๆ!นำมาโดยไห่จื้อหมิง คนรุ่นสองของตระกูลเดินเข้าไปในร้านพวกเขาถือตะกร้าผลไม้สองตะกร้าอยู่ในมือ"ไห่ถง"ไห่จื้อหมิงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาวางตะกร้าผลไม้ที่เขาถืออยู่บนโต๊ะแคชเชียร์แล้วพูดกับไห่ตงว่า “ฉันซื้อผลไม้มาให้เธอและพี่สาวลองกิน”เมื่อเห็นโจวหยาง เขาจึงถามว่า “นี่คือหลานชายใช่ไหม? เขาดูเหมือนพี่สาวเธอนิดหน่อย”ขณะที่พูดส เขาพยายามลูบหัวโจวหยาง แต่โจวหยางหลบและไม่ยอมให้เขาแตะต้องไห่จื้อหมิงหัวเราะ: “เจ้าหนู อย่ากลัวไปเลย ฉันเป็นลุงของเธอนะ”คนอื่นๆ วางตะกร้าผลไม้ไว้บนโต๊ะแคชเชียร์ จนไม่มีที่ว่างอีกต่อไป พวกเขาจึงวางมันลงบนพื้นไห่ถงถามอย่างเย็นชา “คุณมาทำอะไรที่นี่อีก? หากคุณมาที่นี่เพื่อขอเงินฉัน ฉันแนะนำให้คุณเลิกคิดแบบนั้นซะ”“ไห่ถง เธอจะไม่เรียกพวกเราไปนั่งเหรอ?”ไห่จื้อเหวินมีสีหน้าภาคภูมิใจพร้อมกับรอยยิ้ม

“ถ้าเอาแต่สร้างเรื่องโดยมีเป้าหมายที่จะทำลายตัวเองไปพร้อมกัน เธอคิดว่าจะเป็นดีต่อตัวเอง? อย่าตกอยู่ในสถานการณ์ที่เธอไม่สามารถเปิดร้านค้านี้ต่อไปได้เลย ไม่ต้องพูดถึงร้านค้าออนไลน์ของเธอ เชื่อไหมว่าเราสามารถรวมกลุ่มกันและทำให้ร้านค้าออนไลน์ของเธอเต็มไปด้วยรีวิวเชิงลบจนกว่าร้านเธอจะปิดตัวลง”“ไห่ถง ใครกันที่ขู่ไม่ให้ร้านของเธอเปิดต่อไป? ใครกันพูดเกี่ยวกับการระดมหน้าม้าเพื่อโจมตีร้านค้าออนไลน์ของเธอ ด้วยรีวิวเสียๆหายๆ”ซางเสี่ยวเฟยมาหาไห่ถง ก่อนที่เธอจะเข้าไปในร้าน เธอก็ได้ยินคำพูดที่เย่อหยิ่งและข่มขู่ของไห่จื้อเหวิน คุณหนูชางอารมณ์ไม่ดีนัก และเธอก็โกรธเคืองทันทีเขาไม่รู้เหรอว่าไห่ถงเป็นโค้ชความรักของเธอ?กล้าข่มขู่โค้ชรักของเธอก็เท่ากับทะเทาะกับเธอ ซางเสี่ยวเฟยด้วย และเธอสามารถทำให้คนหยิ่งยโสเหล่านี้กลับตัวได้ภายในไม่กี่นาทีซางเสี่ยวเฟยถือกล่องขนมหลายกล่องจากร้านกาแฟแอเวนิวแ ละแกว่งกุญแจรถของเธอไปมา เดินเข้าไปโดยเชิดคางของเธอไว้คนอื่นๆ ไม่รู้จักซางเสี่ยวเฟย แต่ไห่จื้อเหวินซึ่งทำงานในสาขาของชางซื่อกรุ๊ปและเป็นผู้จัดการอาวุโส เมื่อเห็นเธอจากระยะไกลหลายครั้งในการประชุมประจำปีของบริษ

แม้แต่ผลไม้และตะกร้าที่ซางเสี่ยวเฟยโยนออกไปก็ยังถูกไห่จื้อหมิงเก็บขึ้นมาและหยิบออกไปตระกร้าผลไม้ราคา 500-1000 บาทการเอากลับไปกินเองดีกว่าให้ไห่ถงกินไห่ถง: แหวะ! ทำตัวเหมือนไม่มีใครเคยกินผลไม้มาก่อนไห่จื้อเหวินเข้ามาในรถของพี่ใหญ่ หลังจากขึ้นรถแล้ว เขาก็รีบโทรหาหัวหน้าของเขาซึ่งก็คือผู้จัดการทั่วไปจาง เพื่ออธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม ผู้จัดการทั่วไปจางได้รับแจ้งจากสำนักงานใหญ่แล้ว เขาไม่รอให้ไห่จื้อเหวินอธิบายจบและพูดอย่างเสียใจว่า "จื้อเหวิน ข้อพิพาทระหว่างนายกับพี่น้องสองคนนั้นเรียบง่ายและแก้ไขได้ง่ายมากเลย เพียงขอโทษพวกเขาอย่างจริงใจและขอโทษต่อสาธารณะทางออนไลน์ ไม่เพียงแต่จะน้องสาวยกโทษให้นาย แต่ชาวเน็ตก็จะเลิกมุ่งเป้ามาเล่งที่นาย เพราะเห็นว่านายเต็มใจที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดของตัวเอง”“แต่นายทำอะไรลงไปนิ ฉันสั่งพักงานนายมานานแล้ว แต่นายกลับไม่แก้ไขเรื่องนี้ กลับกลายเป็นเรื่องบานปลายจนคุณหนูซางโกรธเคือง สำนักงานใหญ่ก็ผิดหวังในตัวนายมากเช่นกัน เอาล่ะ ได้เวลากลับมาที่บริษัท เพื่อส่งมอบงานแล้ว นายไม่จำเป็นต้องออกไปหางานทำสักพักนะ คุณหนูซางโกรธมาก และมันจะยากสำหรับนายที่จะหา

"คุณหนูซาง ไห่ถงทั้งสองคนคุยกันเถอะ ฉันจะพาหยางหยางไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อผัก แล้วกลับมา"ยังมีอาหารทะเลมากมายที่ซางเสี่ยวเฟยส่งมาให้ในตู้เย็น วันนี้ยังสามารถทานอาหารทะเลได้ แต่ขาดผักอยู่บ้างเซินเสี่ยวจวินพาหยางหยางไปโจวหยางถูกพาตัวไป หันหน้าไปทางซางเสี่ยวเฟย และซางเสี่ยวเฟยยิ้มและพูดว่า "ไห่ถง หลานชายของเธอน่ารักจริงๆ""น่ารักน่าหยิกเป็นบ้า""เด็กสมัยนี้ล้วนเป็นปีศาจตัวน้อยๆ คราวหน้ามาฉันจะซื้อของเล่นให้หลานชายของเธอนะ""คุณหนูชาง ไม่ต้องลำบากหรอก หยางหยางมีของเล่นมากมายอยู่แล้ว สามีของฉันซื้อให้เขามาเยอะมาก"ซางเสี่ยวเฟยพูด: "สิ่งที่คุณซื้อก็เป็นของคุณ และสิ่งที่ฉันซื้อก็เป็นของฉัน ฉันชอบเจ้าตัวน้อยคนนี้ ดังนั้นฉันอยากจะซื้อของเล่นให้เขาเยอะๆ ถ้าเขาเป็นหลานชายของฉัน ฉันจะฉีกท้องฟ้าเพื่อเอามันลงมาให้เขาเล่นด้วย”ไห่ถง: "นี่คือคนที่ตามใจเด็กสุดๆ คอนเฟิร์ม"หลังจากที่เซินเสี่ยวจวินพาโจวหยางไป ไห่ถงก็เข้าไปในครัวเพื่อหุงข้าวด้วยหม้อหุงข้าวก่อน เธอถามซางเสี่ยวเฟยว่า "คุณหนูซาง คุณอยากอยู่ที่นี่เพื่อกินข้าวกลางวันไหม? มันเป็นแค่อาหารทำเองที่บ้าน ถ้าคุณจู้จี้จุกจิกเกินไป ฉันไม่กล