บทที่ 294

มีรถยนต์หลายคันเข้ามาใกล้และหยุดอย่างรวดเร็วอยู่หน้าร้านหนังสือของไห่ถง

ทั้งสองคนที่เพิ่งเข้าไปในร้านต่างก็มองไปทางรถเหล่านั้น ไห่ถงด้วยดวงตาอันเฉียบคมของเธอ ตระหนักได้ว่ารถเหล่านั้นเป็นของลูกพี่ลูกน้องของเธอ และใบหน้าของเธอก็มืดลงทันที คนพวกนี้ดือด้านจริงๆ!

นำมาโดยไห่จื้อหมิง คนรุ่นสองของตระกูลเดินเข้าไปในร้าน

พวกเขาถือตะกร้าผลไม้สองตะกร้าอยู่ในมือ

"ไห่ถง"

ไห่จื้อหมิงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาวางตะกร้าผลไม้ที่เขาถืออยู่บนโต๊ะแคชเชียร์แล้วพูดกับไห่ตงว่า “ฉันซื้อผลไม้มาให้เธอและพี่สาวลองกิน”

เมื่อเห็นโจวหยาง เขาจึงถามว่า “นี่คือหลานชายใช่ไหม? เขาดูเหมือนพี่สาวเธอนิดหน่อย”

ขณะที่พูดส เขาพยายามลูบหัวโจวหยาง แต่โจวหยางหลบและไม่ยอมให้เขาแตะต้อง

ไห่จื้อหมิงหัวเราะ: “เจ้าหนู อย่ากลัวไปเลย ฉันเป็นลุงของเธอนะ”

คนอื่นๆ วางตะกร้าผลไม้ไว้บนโต๊ะแคชเชียร์ จนไม่มีที่ว่างอีกต่อไป พวกเขาจึงวางมันลงบนพื้น

ไห่ถงถามอย่างเย็นชา “คุณมาทำอะไรที่นี่อีก? หากคุณมาที่นี่เพื่อขอเงินฉัน ฉันแนะนำให้คุณเลิกคิดแบบนั้นซะ”

“ไห่ถง เธอจะไม่เรียกพวกเราไปนั่งเหรอ?”

ไห่จื้อเหวินมีสีหน้าภาคภูมิใจพร้อมกับรอยยิ้ม