บททั้งหมดของ สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์: บทที่ 1251 - บทที่ 1260

คนชุดดำสะบัดแขนเสื้อ ตบที่หน้าของฉีอวิ๋นจื่อเต็มๆ“เจ้าคิดว่าข้าดูเหมือนกงซวินอวิ๋นเฟิ่งหรือเปล่า”ฉีอวิ๋นจื่อตัวเซ ก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า “ไม่ ไม่เหมือน”คนชุดดำเยาะเย้ย “ในเมื่อรู้แล้ว ก็อย่าพูดไร้สาระอีก หันเจิงหมิงคงถูกจับตำหนักเทพแล้ว ช่วยเหลือไปก็ไม่มีประโยชน์ หากเจ้าไม่ต้องการแก้แค้น ก็ไสหัวออกจากที่นี่ได้”ฉีอวิ๋นจื่อพูดด้วยความเคารพว่า “ขอผู้มีพระคุณช่วยชี้แนะทางที่ชัดเจนให้ข้าด้วย ตอนนี้เย่จิ่งอวี้กับอินชิงเสวียนทั้งคู่อยู่ในตำหนักเทพหอทองคำแล้ว ลำพังข้าคนเดียวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา”คนชุดดำหยิบเม็ดยาสีแดงเม็ดหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ“สิ่งนี้สามารถช่วยให้เจ้าเลื่อนขั้นวรยุทธ์ได้ ในวันประลองยุทธ์ ให้เจ้าออกไปสังหารเหมยชิงเกอโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว”ฉีอวิ๋นจื่อคิดในใจว่า ตระกูลกงซวินรับผิดชอบสวนยาในอิ๋นเฉิง และคนชุดดำก็ให้ยาแก่นางมาหลายครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่ใช่กงซวินอวิ๋นเฟิ่ง แต่เขาก็ต้องเกี่ยวข้องกับตระกูลกงซวิน บางทีตัวเองอาจใช้ประโยชน์จากความสัมพันธ์นี้ได้นางรับยาเม็ดนั้น แล้วพูดด้วยความเคารพว่า “ตอนนี้ซ่อนตัวอยู่ข้างนอกไม่ได้อีกแล้ว ไม่ทราบว่าผู้มีพระคุณจะอนุญาตใ

ในเวลานี้ เย่จิ่งอวี้ได้หิ้วตัวหันเจิงหมิงที่ถูกควบคุมตัวกลับไปที่ตำหนักเทพหอทองคำแล้วเมื่อเห็นเหมยชิงเกอที่อยู่ในวัยสาวดังเดิม หันเจิงหมิงก็ค่อนข้างประหลาดใจผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับคนในความทรงจำ ไม่ได้แก่ชราขึ้นเลยแม่แต่น้อยเมื่อมองดูผมสีขาวที่ตกลู่ลงมาของตัวเอง จู่ๆ ก็รู้สึกด้อยค่าตัวเองทันที“ศิษย์พี่หัน ทำไมท่านถึงจากไปกับฉีอวิ๋นจื่อ”เหมยชิงเกอเข้าใกล้อีกสองก้าว แล้วมองลงไปที่หันเจิงหมิงหันเจิงหมิงเหลือบมองเย่จิ่งอวี้ที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าเจ้าต้องการให้ข้าอยู่ที่นี่ก็ย่อมได้ เอาหัวของเจ้าเด็กนี่ไปขอขมาที่หลุมศพท่านพ่อข้า แล้วข้าจะกลับมาที่ตำหนักเทพ”หันเจิงหมิงวิปลาสมานานกว่าสิบปี เขาติดอยู่ในโลกของตัวเองมาโดยตลอด และคำพูดก็ดูไร้เดียงสาดวงตาของอินชิงเสวียนเย็นชา แม้ว่านางจะเห็นใจที่ตกอยู่ในสถานการณ์นี้ แต่ก็ไม่สามารถเสียสละชีวิตของสามีตัวเองได้ ดูว่าเหมยชิงเกอจะแก้ไขปัญหาอย่างไรเหมยชิงเกอยิ้มบางๆ และพูดว่า “คนผู้นี้เป็นลูกเขยของข้า อย่าเพิ่งพูดถึงว่าเขาทำถูกต้อง แม้ว่าเขาจะทำผิดจริงๆ ศิษย์พี่หันก็ตัดสินใจแทนไม่ได้ ผู้อาวุโสหันจับเจ้าตำหน

ฉุยอวี้ได้เดินขึ้นบันไดไปแล้ว นางยังคงสวมชุดสีดำ ทั้งเย็นชาและคล่องแคล่วนางยืนอยู่ตรงกลางแท่นสูง พูดด้วยน้ำเสียงสงบ “วันนี้เป็นการประลองยุทธ์ในรอบห้าสิบปีระหว่าง ตำหนักเทพหอทองคำกับเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง ผู้ชนะจะได้ครอบครองสิทธิ์ในทางสู่วิถีแห่งสวรรค์เป็นเวลาห้าสิบปี ขอบคุณชายยุทธ์ทุกท่านที่มาร่วมงาน ณ ที่แห่งนี้ สำนักเราได้เตรียมน้ำชาและของว่างไว้แล้ว เชิญทุกท่านดื่มตามสบาย”นางหยุดชั่วครู่และพูดต่อ “การประลองยุทธ์เดิมเป็นการประลองยุทธ์ทางวรรณกรรมและทักษะการต่อสู้ แต่คราวนี้ตำหนักเทพเป็นเจ้าภาพ ทางเจ้าตำหนักได้ตัดสินใจยกเลิกการประลองวรรณกรรม ใช้วรยุทธ์ตัดสินฟ้าดินโดยตรง ไม่ทราบว่าเจ้าเมืองเฮ่อมีข้อสงสัยอะไรหรือไม่”เฮ่อยวนตกใจเล็กน้อย กฎนี้สืบทอดกันมาหลายปีแล้ว ทำไมวันนี้จู่ๆ ถึงเปลี่ยนไปแต่ในเมื่อเหมยชิงเกอเสนอเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะมีข้อสงสัยก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ยิ่งไปกว่านั้นเขาเคยสัญญากับเหมยชิงเกอว่าเขาจะหาผู้บงการเบื้องหลังโดยเร็วที่สุด แต่จนป่านนี้ยังไม่มีเบาะแสเลย ด้วยเหตุนี้ในสองวันที่ผ่านมาเขาจึงไม่กล้ามาที่ตำหนักเทพ เพราะกลัวเหมยชิงเกอจะโกรธ ไม่ยอมมาเจอเขาอีกเขาจัดแจง

ตำหนักเทพหอทองคำถูกผูกไว้ว่าต้องชนtเพื่อทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ ดังนั้นฮั่วเทียนเฉิงย่อมไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อยู่แล้ว เขายกมือขึ้นจี้สกัดจุดเพื่อหยุดเลือดของตัวเองไม่ไหลออกอย่างรวดเร็วเขาพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “ข้าคนแซ่ฮั่วไม่ได้ล้มจะยอมรับความพ่ายแพ้ได้อย่างไร ลงมือเถอะ”“ศิษย์พี่ฮั่ว!”เฟิงเอ้อร์เหนียงยืนขึ้นอย่างกระวนกระวายใจเมื่อเห็นฮั่วเทียนเฉิงเลือดออก ใบหน้าของเหมยชิงเกอดูไม่ดีนัก เพียงแต่อาวุธไร้ตา แม้ว่าความสงบสุขจะต้องมาก่อน แต่ในการต่อสู้ที่แท้จริง จะมีปัจจัยที่ไม่สามารถควบคุมได้มากมายส่วนผู้ที่ตรงข้าม สีหน้าของเฮ่อยวนก็มืดลงเช่นกัน“เหตุใดคนผู้นี้ถึงลงมือไม่รู้จักหนักเบา”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งขมวดคิ้วและพูดว่า “ใช่ ศิษย์คนนี้เป็นศิษย์ของใครกันแน่ เมื่อกลับอิ๋นเฉิง ต้องสั่งสอนให้รู้เรื่องแล้ว”ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ศิษย์อิ๋นเฉิงบนแท่นประลองก็ลงมืออีกครั้งฮั่วเทียนเฉิงไม่กล้าที่จะประมาท กระบี่เปล่งประกายด้วยแสงสีม่วง ศิษย์ของอิ๋นเฉิงก็มีแสงสีขาวออกมาจากขอบกระบี่เช่นกัน และพลังของกระบี่ก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆอินชิงเสวียนรู้สึกไม่ค่อยดี ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “อาอวี

ใบหน้าของเฮ่อยวนมืดลงทันที“อวิ๋นเฟิ่ง เจ้าสะเพร่าขนาดนี้ได้อย่างไร”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งหิ้วร่างของคนผู้นั้น แล้วพูดด้วยความโกรธว่า “ไม่ว่าคนผู้นี้จะเป็นใคร หากกล้าทำลายมิตรภาพระหว่างอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพ ก็ไม่อาจปล่อยให้รดอได้ ท่านพี่ไม่ต้องกังวล ข้าจะสืบหาต้นตอของเขาอย่างแน่นอน หาคำอธิบายให้พี่หญิงเหมย”เดิมทีทุกคนในตำหนักเทพเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่ออิ๋นเฉิง แต่เมื่อเห็นกงซวินอวิ๋นเฟิ่งฆ่าศิษย์คนนั้นด้วยมือตัวเอง ความโกรธของทุกคนก็ลดลงอย่างมากอินชิงเสวียนหรี่ตาลงเล็กน้อย นางต้องบอกว่ากงซวินฮูหยินมีกลอุบายบางอย่าง สิ่งที่นางพูดนั้นสมเหตุสมผล เป็นเรื่องยากที่จะจับผิดได้ แต่ถ้าสังเกตให้ละเอียดรอบคอบแล้ว เมื่อบุคคลนี้เสียชีวิต ระหว่างเหมยชิงเกอกับเฮ่อยวนก็ยิ่งมีเรื่องราวสับสนซึ่งยากต่อการคลี่คลาย“ชิงเกอ ข้า...”เฮ่อยวนต้องการอธิบาย แต่เมื่อเห็นท่าทางโกรธจัดของเหมยชิงเกอ เขาก็กลืนคำพูดกลับคืนทันทีเหมยชิงเกอสะบัดเสื้อคลุม แล้วพูดกับทุกคนว่า “สำหรับวันนี้พอเท่านี้ การประลองยุทธ์จะดำเนินต่อไปในวันพรุ่งนี้ ชาวยุทธ์ทุกคนสามารถพักอยู่ที่ตำหนักเทพอีกหนึ่งวัน เรื่องที่อยู่ที่กิน ตำหนักเทพจ