All Chapters of สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์: Chapter 1241 - Chapter 1250

เหมยชิงเกอเงียบงันไปครู่หนึ่ง จากนั้นเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า “คำพูดของท่านจริงใจใช่ไหม”“แน่นอน สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นล้วนเป็นความผิดพลาดจริงๆ หากข้ารู้ว่าเจ้ายังอยู่ในตำหนักเทพ แม้ต้องทำลายสถานที่นี้จนพังทลาย ข้าคงจะพาเจ้าออกไปจากยอดเขาบรรจบสวรรค์นี้ให้ได้”เมื่อคิดถึงความทุกข์ทรมานที่เหมยชิงเกอต้องทนมานานกว่าสิบปี เฮ่อยวนก็ตาแดงก่ำอย่างอดไม่ได้“ชิงเกอ หากเจ้าเต็มใจที่จะเชื่อข้าสักครั้ง ข้าจะใช้ทั้งชีวิตที่เหลือชดเชยความสุขที่เราสูญเสียไปอย่างแน่นอน”เมื่อมองไปที่เส้นผมสีเทาของเฮ่อยวน แววตาของเหมยชิงเกอก็เริ่มไหวหวั่นนางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าท่านมีความตั้งใจเช่นนี้จริงๆ เช่นนั้นเราก็สามารถร่วมกันบริหารต่อ เพียงแต่ว่าทั้งสองสำนักต่างตั้งตารอการประลองยุทธ์ที่จะเกิดขึ้นทุกๆ ห้าสิบปี หากพูดออกไปตอนนี้ เกรงว่าจะทำให้ศิษย์รับไม่ได้ เช่นนั้นก็ให้ดำเนินการประลองยุทธ์ครั้งนี้ตามปกติ เมื่อประลองจบแล้ว ค่อยหาโอกาสพูดคุยเรื่องการบริหารต่อ ก็ถือว่ามีช่วงเวลาให้ปรับตัว”เฮ่อยวนกล่าวชมอย่างความสุขว่า “ชิงเกอคิดได้รอบคอบที่สุด เช่นนั้นก็ทำตามที่เจ้าพูด”เหมยชิงเกอพยักหน้า แล้วสีหน้า

รอยร้าวทั้งหมดดูเหมือนจะหายไปกับรอยยิ้มนี้ เหมยชิงเกอยื่นมือออกมา โอบตัวอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมแขนของนางนางอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงในมือซ้าย มือขวาก็กอดลูกสาว เพลิดเพลินกับความรักในครอบครัวที่หาได้ยากและแสนสั้นพวกเขาทั้งสามนั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด จากนั้นอินชิงเสวียนก็ตกใจเมื่อรู้ว่าดวงอาทิตย์เคลื่อนขึ้นตรงหัวแล้ว“ท่านแม่กับจ้าวเอ๋อร์คงจะหิวแล้ว ข้าจะเตรียมของกินมาหน่อย เรามาฉลองกันให้เต็มที่”เหมยชิงเกอพยักหน้าอย่างมีความสุข“ให้เย่จิ่งอวี้มาด้วยสิ เมื่อก่อนแม่กลัวว่าเขาจะมาแย่งเจ้าไป ถึงไม่ชอบเขาทุกอย่าง แต่เขาก็ยังปฏิบัติด้วยความสุภาพเรียบร้อย เป็นผู้ชายที่ควรค่าแก่การไว้วางใจอย่างยิ่ง แม่ขอกลับคำพูดที่เคยพูดไปก่อนหน้านี้ พวกเจ้าสองคนเหมาะสมกันมาก วันหน้าเมื่อกลับสู่ราชสำนัก แม่จะไปส่งพวกเจ้าทั้งสามคนในครอบครัวลงเขาด้วยตัวเอง”ตั้งแต่ได้พบกับเฮ่อยวน อารมณ์ของเหมยชิงเกอก็อ่อนโยนมากขึ้นลักษณะอันโหดร้ายถูกปกคลุมไปด้วยความเมตตาที่มีอยู่ดั้งเดิม และนางในตอนนี้ ดูมีความเป็นแม่มากขึ้นเรื่อยๆอินชิงเสวียนยิ้มละไม“ได้รับการยอมรับจากท่านแม่แบบนี้ อาอวี้จะต้องดีใจมา

ชายหนุ่มรูปงามและคนรับใช้หน้าตาอัปลักษณ์เดินเข้ามาจากระยะไกลอย่างแช่มช้า ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมแขนกว้างสีฟ้า รูปร่างสูงตระหง่าน มีอะไรบางอย่างคาบอยู่ในปาก ยังปล่อยควันจางๆ ออกมาหรือจะเป็นลูกชายของเฮ่อยวน?หันเจิงหมิงอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์เป็นพื้นที่สำคัญของความขัดแย้งระหว่างทั้งสองสำนัก หากมีใครพบเข้า เรื่องเล็กน้อยนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่นอนขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ชายหนุ่มและคนรับใช้อัปลักษณ์ก็เข้ามาใกล้มากขึ้น หันเจิงหมิงก็รีบหดตัวลง ไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อยจากนั้นก็ได้ยินคนรับใช้อัปลักษณ์กล่าวชมเชยว่า “นายท่านสำเร็จวิชาในด้านค่ายกลดีขึ้นเรื่อยๆ เลยจริงๆ อย่างที่เรียกว่า อันสีน้ำเงินนั้นกลั่นมาจากต้นคราม แต่กลับสีเข้มกว่าต้นคราม”เย่จิ่งหลานพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ตราบใดที่อยากเรียนรู้ เจ้าก็ทำได้”หวังซุ่นหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “บ่าวไม่มีสมองที่ฉลาดเท่านายท่าน”“เจ้าอย่าถ่อมตัวนักเลย ความอ่อนน้อมถ่อมตนมากเกินไปจะทำให้คนถดถอย”เย่จิ่งหลานหยุดอยู่หน้ากำแพงหิน มองดูลวดลายที่ซับซ้อนบนนั้น จับคางแล้วพูดว่า “สิ่งนี้ต้องทำอย่างไรถึงจะเปิดได้ มันสามารถเปิดได้จ

เย่จิ่งหลานหันกลับมา เตะคนชุดดำอย่างรวดเร็ว คนชุดดำเปลี่ยนท่าอย่างรวดเร็ว เหวี่ยงกรงเล็บเหล็กออกจากแขนเสื้อ แล้วคว้าไปที่เย่จิ่งหลานฉีอวิ๋นจื่อและหันเจิงหมิงก็เข้ามาใกล้ เย่จิ่งหลานสู้แบบหนึ่งต่อสาม และในไม่ช้าก็เสียเปรียบเขาคิดอย่างรวดเร็ว ต้องการนำพวกเขาทั้งสามคนเข้าสู่มิติ แต่กำลังภายในของพวกเขาทั้งสามนั้นถูกรวมเข้าด้วยกัน ไม่มีช่องโหว่เลย ซึ่งต่างจากคนโง่สองคนชิงผิงกับชิงอานนั่น ทำให้ยากที่จะประสบความสำเร็จชั่วขณะหนึ่งเมื่อเห็นคนทั้งสามผลัดโจมตีกันอย่างโหดเหี้ยม เย่จิ่งหลานก็คิดในใจว่า ถ้าขืนยังไม่หลบหนี เมื่อใดที่พวกเขาปลดปล่อยแรงกดดันจนเต็มที่แล้ว เกรงว่าอาจไม่สามารถเข้าไปในมิติได้แม้ว่าเขาต้องการจับทั้งสามคนจริงๆ นำผลงานไปส่งให้ยัยบ้าอินชิงเสวียน แต่ก็ไม่อาจไม่สนใจชีวิตของตัวเองได้ ดังนั้นเขาจึงนึกในใจ และรีบเข้าไปในมิติทันทีหวังซุ่นรีบถาม “นายท่านไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม”เขาเฝ้าดูการต่อสู้ด้านนอกตลอด เห็นว่าทั้งสามคนนี้ไม่มีใครเป็นคนดีเลย จึงรู้สึกกังวลมากเย่จิ่งหลานถอนหายใจ“ไม่เป็นไร ถ้าพวกเขาต้องการเอาชีวิตของข้า ยังต้องฝึกฝนอีกหลายปี”ขณะที่หวังซุ่นกำลังจะพูด

“กงซวินฮูหยินก็รู้จักศาสตร์กลไกด้วยหรือ”อินชิงเสวียนค่อนข้างประหลาดใจ นางคิดมาตลอดว่ากงซวินอวิ๋นเฟิ่งรู้เพียงทักษะทางการแพทย์และวรยุทธ์เหมยชิงเกอพยักหน้า แล้วถอนหายใจเบาๆ “กงซวินอวิ๋นเฟิ่งเฉลียวฉลาดมีไหวพริบ มีความสนใจที่หลากหลาย และมีนิสัยอ่อนโยน เป็นฮูหยินที่สมบูรณ์แบบของเมืองอิ๋นเฉิงอย่างแท้จริง”เมื่อเห็นว่าเหมยชิงเกอชื่นชมกงซวินอวิ๋นเฟิ่งมากเพียงใด อินชิงเสวียนก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยก็ปลูกฝังอยู่ในใจของนางแล้วตระกูลกงซวินมีสถานะที่สูงมากในอิ๋นเฉิง และกงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็เป็นฮูหยินที่ถูกต้องของเฮ่อยวน แม้ว่านางจะไม่สามารถระดมทหารองครักษ์ของอิ๋นเฉิงอย่างโจ่งแจ้งได้ แต่การที่จะฝึกฝนคนที่ไว้ใจได้ไม่กี่คนก็ไม่ใช่ปัญหาหากกงซวินอวิ๋นเฟิ่งมีการติดต่อกับฉีอวิ๋นจื่อ ก็คงจะรู้จากฉีวิ๋นจื่อว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นท้ายที่สุดแล้วไม่มีผู้หญิงคนใดในโลกที่ยินดีใช้สามีร่วมกับคนอื่น ซึ่งเรื่องนี้กงซวินอวิ๋นเฟิ่งมีแรงจูงใจที่ชัดเจนมากนางกระแอมและพูดว่า “ที่แท้กงซวินฮูหยินเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมากขนาดนี้เลย”“ใช่แล้ว”เหมยชิงเกอไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ นางถอนหา