บททั้งหมดของ สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์: บทที่ 1271 - บทที่ 1280

การประลองระหว่างเจ้าสำนักทั้งสองนั้นน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าการประลองระหว่างผู้เยาว์มากแม้ว่าเหมยชิงเกอจะถูกจองจำคุกมานานกว่าสิบปี แต่มีอินชิงเสวียนเป็นผู้ช่วยขั้นสูง สามารถดื่มน้ำพุวิญญาณและแช่น้ำได้ตามต้องการ ทักษะวรยุทธ์ของนางก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปทั้งสองระดมหมัดมือปะทะกัน ลมแรงพัดโหมกระหน่ำ ทุกครั้งที่ต่อสู้กันจะเกิดลมพายุหมุนขนาดใหญ่ขึ้น ทำให้ชายเสื้อคลุมของทั้งสองพลิ้วไหว พัดลอยขึ้นไป แม้จะเป็นพลังที่ต่อสู้จนถึงแก่ชีวิต แต่ก็ไม่สูญเสียความงดงามและท่วงท่าของสำนักใหญ่ทุกคนกลั้นหายใจ ไม่กล้าพูดอะไร สถานที่แห่งนั้นเงียบเชียบไร้สุ้มเสียงใดๆฉุยอวี้และลูกศิษย์หลายคนต่างก็อยู่ในอารมณ์ตึงเครียด ทุกคนรอมานานหลายปีกว่า ก็เพื่อสิทธิ์ในการครอบครองทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ ซึ่งในจำนวนรวมถึงอาคันตุกะจากตำหนักเทพทุกคนต่างจินตนาการว่าตนเป็นผู้โชคดีที่สามารถเปิดทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ได้ มีชื่อเสียงในยุทธจักรในชั่วพริบตาดังนั้นการประลองรอบสุดท้ายนี้ สามารถกล่าวได้ว่าได้รับความสนใจอย่างมากในขณะที่ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด แสงดาวก็ลอยออกมาจากป่า มุ่งหน้าตรงไปหาเหมยชิงเกอความเร็วของแสงดาวนั้นเ

เสียงของเฮ่อยวนเฉยชา“ไม่ใช่”ทันใดนั้นฉีอวิ๋นจื่อก็เสียสติ กรีดร้องอย่างเจ็บปวดรวดร้าว “เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปได้อย่างไร หลายปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ถึงวันระลึกถึงเหมยชิงเกอ ข้าจะทำให้เจ้ามัวเมา ทำไมจะไม่ใช่เจ้า ต้องเป็นเจ้าที่กำลังโกหกข้า เจ้ากลัวว่าเหมยชิงเกอจะตำหนิเจ้า เฮ่อยวน อินชิงเสวียนเป็นลูกสาวของเจ้า แล้วเลือดเนื้อที่อยู่ในท้องของข้า ไม่ใช่ลูกของเจ้างั้นหรือ”เสียงของเฮ่อยวนเย็นชา พูดจาไม่เหลือช่องว่างให้แก้ตัวเลย“ต้องโทษที่เจ้าไม่ได้จุดตะเกียงให้มองเห็นชัดเจน การได้ร่วมเพศกับหญิงชั่วเช่นเจ้า ถือเป็นความอัปยศของศิษย์น้องข้าจริงๆ”เขาเหลือบมองอย่างเย็นชา แล้วถามอีกครั้งว่า “ฉีอวิ๋นจื่อ ถ้าฉลาดก็บอกข้ามา ใครกันแน่เป็นคนบงการให้เจ้าฝึกวิชาต้องห้ามอิ๋นเฉิง ใช่คนเลี้ยงม้าคนนี้หรือเปล่า”พูดเพียงไม่กี่คำ กระดูกขาของฉีอวิ๋นจื่อก็แทงทะลุออกมา ร่างกายบิดเบี้ยวผิดรูป เมื่อคิดว่าตอนนี้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ในแววตาก็ฉายแววเสียใจภายหลังถ้านางไม่รู้สึกอิจฉา คงไม่มุ่งเป้าไปที่เหมยชิงเกอ ศิษย์พี่ใหญ่ใจดีกับนางมาโดยตลอด ตอนที่นางขึ้นเขามาครั้งแรกนางยังเด็กมาก ไม่กล้าอาศัยอยู

คนทั้งสองมีความคล้ายคลึงกันมากจริงๆ แต่ความแตกต่างก็คือ เฮ่อยวนมีความกล้าหาญและเป็นอิสระไร้ขอบเขต ในขณะที่บุคคลนี้กลับให้ความรู้สึกเหมือนคนที่เป็นหนอนหนังสือผู้คร่ำครึเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของชายคนนี้อย่างชัดเจน อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ นี่คือละครดราม่าอะไรกันหรือว่า...นี่คือน้องชายของเฮ่อยวน?เหมยชิงเกอก็ประหลาดใจเช่นกัน“เขา...คือใครคนเลี้ยงม้าเห็นเคราปลอมตกลงกับพื้น อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก เอื้อมมือไปคว้าไว้ ทว่าเฮ่อฉางเฟิงกลับใช้เท้าเหยียบไว้ก่อน“ท่านพ่อ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”เฮ่อฉางเฟิงไม่ใช่คนโง่ เขาพอรู้อะไรอยู่บ้างแล้ว แต่ก็ไม่กล้าคิดมาก ความเชื่อที่เขายึดถือมานานกว่าสิบปีกลับค่อยๆ พังทลายลง ตาดำตัดกับตาขาวชัดเจนคู่นั้น พลันฉายแววสิ้นหวัง!เฮ่อยวนถอนหายใจเบาๆ “ฉางเฟิง เจ้ามานี่สิ พ่อจะเล่าให้ฟัง”ใบหน้าของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งซีดลงทันที“เฮ่อยวน ท่านจะทำอะไร ในเมื่อท่านรู้แล้ว ทำไมถึงยังแต่งงานกับข้าอีก”“เจ้าป่าวประกาศไปทั่วทุกที่ ถ้าข้าไม่แต่งงานกับเจ้า ตระกูลกงซวินจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”ตอนที่เฮ่อยวนกำลังพูด คนผู้นั้นก็มาถึงเบื้องหน้าข

อินชิงเสวียนเต็มไปด้วยความพิศวง นางอยากจะไปฟังจริงๆ แต่เมื่อเห็นว่าพ่อแม่ดูเหมือนจะอยากคุยกันตามลำพัง นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้“อาอวี้ เรากลับที่พักกันก่อนเถอะ”เย่จิ่งหลานก็เดินเข้าไปถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ต้องการตรวจดีเอ็นเออีกครั้งหรือไม่”อินชิงเสวียนส่ายหัว“ไม่ต้องหรอก ข้าสามารถยืนยันตัวตนของเขาได้ ถ้าเจ้าไม่มีอะไร ประเดี๋ยวช่วยข้าตรวจอัลตราซาวด์สีหน่อยนะ สองวันนี้เจ้าอย่าเพิ่งวิ่งหนีไปไหน หลังจากดูทางสู่วิถีแห่งสวรรค์จนแล้ว เราก็จะกลับเมืองหลวงด้วยกัน”เย่จิ่งอวี้เห็นด้วยและพูดว่า “ใช่ แม้ว่าร่างกายของเจ้าจะสูงขึ้น แต่จิตใจยังไม่เป็นผู้ใหญ่ ออกไปวิ่งเตร็ดเตร่อยู่ข้างนอก ข้าไม่วางใจ”เย่จิ่งหลานรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เขาข้ามภพมานานขนาดนี้ ที่ได้ติดต่อจริงจังกับเย่จิ่งอวี้ ก็เริ่มต้นมาจากอินชิงเสวียนทั้งนั้นสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับฮ่องเต้คนนี้ก็คือ เขามีความเด็ดขาดในการสังหาร ยึดบัลลังก์รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด ซึ่งเย่จิ่งหลานเคยมีความคิดที่จะแย่งชิงบัลลังก์ของเขาและพยายามจะสวมเสื้อคลุมมังกรอยู่เหมือนกันอย่างไรก็ตาม มิติของเขาไร้ประโยชน์เกินไป ในวังหลังที่เต็มไปด้วย

เฮ่อฉางเฟิงไม่ได้ง่วงนอน เขานั่งอยู่คนเดียวบนภูเขาสูง มองดูดวงดาวบนท้องฟ้าเขารู้จักนิสัยของท่านตาดี แม้ว่าท่านพ่อจะไว้ชีวิตท่านแม่ได้ แต่ท่านตาต้องไม่ยอมปล่อยนางไปแน่เขาเพิ่งไปที่สนามประลองยุทธ์เพื่อยืนยัน กองเลือดขนาดใหญ่บนพื้นทำให้เขาตกใจ และเขาก็เดาผลลัพธ์ได้รางๆ แล้วทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนหากเขาเป็นคนชั่วร้ายอย่างแท้จริง ก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งวุ่นวายมากนัก แต่ท่านพ่อดันเลี้ยงดูเขามาเป็นอย่างดี บางครั้งการแยกแยะถูกผิด ก็เป็นสิ่งที่เจ็บปวดสำหรับเหมยชิงเกอนั้น เฮ่อฉางเฟิงรู้สึกเห็นอกเห็นใจ และมีความไม่พอใจ แต่เขาไม่ใช่เด็ก เข้าใจว่าไม่มีใครสามารถอธิบายเรื่องความรักได้อย่างชัดเจนเช่นเดียวกับครั้งแรกที่เขาได้เจออินชิงเสวียน เขามักจะมีความรู้สึกดีๆ ในใจเสมอ ไม่ว่าความรู้สึกนั้นจะเป็นความรักแบบครอบครัว หรือความรักแบบคนรักกัน เฮ่อฉางเฟิงก็ไม่สามารถอธิบายได้เช่นกันบางทีเขาอาจเป็นคนที่มีจิตใจมืดมนเช่นกัน เมื่อรู้ว่าอินชิงเสวียนมีสามีที่เพียบพร้อม เขาจึงซ่อนความคิดที่แท้จริงของเขาไว้อย่างสิ้นหวัง เสแสร้งจนเหมือนความจริง!เมื่อคิดถึงใบหน้างดง