เฮ่อฉางเฟิงมองคนเลี้ยงม้าด้วยความไม่เชื่อ“เป็นเจ้าจริงๆ งั้นหรือ”ดวงตาของคนเลี้ยงม้ามีความตื่นตระหนก แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็กลับมาสงบดังเดิมเขาทรุดตัวลงคุกเข่าต่อหน้าเฮ่อยวน พูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า “ถูกต้อง ข้าวางแผนทุกอย่าง รวมถึงการตามล่าเจ้าตำหนักเหมยเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วด้วย”เหมยชิงเกอมองไปที่คนเลี้ยงม้าอย่างเย็นชา“ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้ ข้าเคยทำผิดต่อเจ้าหรือเปล่า”คนเลี้ยงม้าพูดอย่างสงบว่า “อิ๋นเฉิงและตำหนักเทพเป็นศัตรูกันมาตลอด ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเมืองแต่งงานกับลูกศิษย์ของตำหนักเทพเด็ดขาด”เหมยชิงเกอยิ้มเยาะ “เพียงเพราะความปรารถนาอันเห็นแก่ตัวของเจ้าเอง ถึงทำให้แม่ลูกคนอื่นต้องพลัดพรากจากกัน ความคิดของเจ้าช่างเลวร้ายจริงๆ หากภายหน้าเจ้ามีลูกหลานบ้าง เจ้าจะต้องได้รับกรรมสำหรับสิ่งที่เจ้าทำ”เมื่อได้ยินคำว่า “ลูกหลาน” สีหน้าของคนเลี้ยงม้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นก็ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว“ข้าทำคนเดียวรับผิดคนเดียว”เหมยชิงเกอถามอีกครั้งว่า “หรือว่าฉีอวิ๋นจื่อก็เป็นเจ้าที่รับนางไว้”คนเลี้ยงม้าหยุดชะงักชั่วครู่“ข้าเอง”ทันทีที่พูดจบ ฉีอวิ๋นจื่อผู้ซึ่งต่อสู้กับเย่
เสียงของเฮ่อยวนเฉยชา“ไม่ใช่”ทันใดนั้นฉีอวิ๋นจื่อก็เสียสติ กรีดร้องอย่างเจ็บปวดรวดร้าว “เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปได้อย่างไร หลายปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ถึงวันระลึกถึงเหมยชิงเกอ ข้าจะทำให้เจ้ามัวเมา ทำไมจะไม่ใช่เจ้า ต้องเป็นเจ้าที่กำลังโกหกข้า เจ้ากลัวว่าเหมยชิงเกอจะตำหนิเจ้า เฮ่อยวน อินชิงเสวียนเป็นลูกสาวของเจ้า แล้วเลือดเนื้อที่อยู่ในท้องของข้า ไม่ใช่ลูกของเจ้างั้นหรือ”เสียงของเฮ่อยวนเย็นชา พูดจาไม่เหลือช่องว่างให้แก้ตัวเลย“ต้องโทษที่เจ้าไม่ได้จุดตะเกียงให้มองเห็นชัดเจน การได้ร่วมเพศกับหญิงชั่วเช่นเจ้า ถือเป็นความอัปยศของศิษย์น้องข้าจริงๆ”เขาเหลือบมองอย่างเย็นชา แล้วถามอีกครั้งว่า “ฉีอวิ๋นจื่อ ถ้าฉลาดก็บอกข้ามา ใครกันแน่เป็นคนบงการให้เจ้าฝึกวิชาต้องห้ามอิ๋นเฉิง ใช่คนเลี้ยงม้าคนนี้หรือเปล่า”พูดเพียงไม่กี่คำ กระดูกขาของฉีอวิ๋นจื่อก็แทงทะลุออกมา ร่างกายบิดเบี้ยวผิดรูป เมื่อคิดว่าตอนนี้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ในแววตาก็ฉายแววเสียใจภายหลังถ้านางไม่รู้สึกอิจฉา คงไม่มุ่งเป้าไปที่เหมยชิงเกอ ศิษย์พี่ใหญ่ใจดีกับนางมาโดยตลอด ตอนที่นางขึ้นเขามาครั้งแรกนางยังเด็กมาก ไม่กล้าอาศัยอยู
“ท่านพ่อ ท่าน...ท่านกำลังพูดอะไร”เฮ่อฉางเฟิงมองเฮ่อยวนด้วยความตกใจ ถึงขั้นสงสัยว่าตัวเองอาจจะหูเพี้ยน แต่ไหนแต่ไรมาท่านพ่อกับท่านแม่รักกันมาก ตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่เคยทะเลาะกันเลย แล้วท่านแม่จะ...เขาค่อยๆ หันศีรษะไปมองคนเลี้ยงม้าหนวดครึ้ม จนแม้แต่ใบหน้าที่แท้จริงก็ยังมองไม่ชัด ใบหน้าหล่อเหลาเขียวขุ่นสลับกับขาวซีด“สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าพูดเถอะ ถ้าอธิบายไม่ชัดเจน ข้าจะทำให้หัวของเจ้าจมดิน”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งพูดอย่างร้อนใจว่า “เฟิงเอ๋อร์ อย่าไปเชื่อพ่อเจ้าพูดเหลวไหล”ใบหน้าของผู้อาวุโสกงซวินก็เปลี่ยนเป็นสีแดง สิ่งนี้อยู่ต่อหน้าเหล่าชาวยุทธ์ทั่วหล้า ไม่ว่าข้อเท็จจริงจะเป็นอย่างไร ตระกูลกงซวินก็ต้องอับอายขายหน้าโดยสิ้นเชิงชาวยุทธ์ในกลุ่มผู้ชมต่างอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เดิมทีพวกเขาแค่อยากดูการประลองยุทธ์ และถือโอกาสดูว่าวิถีแห่งสวรรค์คืออะไร แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่ามันจะเกี่ยวข้องกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ พรรค์นั้นในเวลานี้ผู้คนที่ส่งเสียงดังต่างเงียบงัน เรื่องภรรยามีชู้แบบนี้ ไม่ว่าชายใดก็ไม่มีใครสามารถทนได้ การอ้าปากพูดตอนนี้ ก็ไม่ต่างจากการรนหาที่ตาย ทั้งหมดจึงได้แต่หุบปาก อ้า
คนทั้งสองมีความคล้ายคลึงกันมากจริงๆ แต่ความแตกต่างก็คือ เฮ่อยวนมีความกล้าหาญและเป็นอิสระไร้ขอบเขต ในขณะที่บุคคลนี้กลับให้ความรู้สึกเหมือนคนที่เป็นหนอนหนังสือผู้คร่ำครึเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของชายคนนี้อย่างชัดเจน อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ นี่คือละครดราม่าอะไรกันหรือว่า...นี่คือน้องชายของเฮ่อยวน?เหมยชิงเกอก็ประหลาดใจเช่นกัน“เขา...คือใครคนเลี้ยงม้าเห็นเคราปลอมตกลงกับพื้น อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก เอื้อมมือไปคว้าไว้ ทว่าเฮ่อฉางเฟิงกลับใช้เท้าเหยียบไว้ก่อน“ท่านพ่อ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”เฮ่อฉางเฟิงไม่ใช่คนโง่ เขาพอรู้อะไรอยู่บ้างแล้ว แต่ก็ไม่กล้าคิดมาก ความเชื่อที่เขายึดถือมานานกว่าสิบปีกลับค่อยๆ พังทลายลง ตาดำตัดกับตาขาวชัดเจนคู่นั้น พลันฉายแววสิ้นหวัง!เฮ่อยวนถอนหายใจเบาๆ “ฉางเฟิง เจ้ามานี่สิ พ่อจะเล่าให้ฟัง”ใบหน้าของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งซีดลงทันที“เฮ่อยวน ท่านจะทำอะไร ในเมื่อท่านรู้แล้ว ทำไมถึงยังแต่งงานกับข้าอีก”“เจ้าป่าวประกาศไปทั่วทุกที่ ถ้าข้าไม่แต่งงานกับเจ้า ตระกูลกงซวินจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”ตอนที่เฮ่อยวนกำลังพูด คนผู้นั้นก็มาถึงเบื้องหน้าข
กงซวินอวิ๋นเฟิ่งคลี่ยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้กลับซับซ้อนมากมีความโล่งใจ เสียใจ ระคนไปกับความสิ้นหวังเล็กน้อย!นางมองไปที่เฮ่อฉางเฟิง ดวงตาแดงก่ำ ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบนางกลับไม่เคยหลั่งน้ำตาเลยนางไม่เสียใจกับสิ่งที่นางทำ นางควรต่อสู้เพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ และทำลายเมื่อไม่ได้ดั่งที่หวัง แล้วมันจะผิดอะไรเฮ่อยวนไม่รักนาง แล้วนางสมควรที่จะอยู่โดดเดี่ยวในบ้านที่ว่างเปล่าตลอดชีวิตงั้นหรือ เป็นเขาที่ทำลายการหมั้นหมายก่อน เขาสมควรได้รับความทุกข์ทรมานทั้งหมดนี้เมื่อมองย้อนกลับตลอดเวลานับสิบปีที่มีความสัมพันธ์เย็นชา กงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็รู้สึกเหนื่อยล้า ดังที่ฉีอวิ๋นจื่อกล่าวไว้ หากชาติหน้ามีจริง นางก็ไม่อยากรู้จักเฮ่อยวนเช่นกัน!กงซวินอวิ๋นเฟิ่งค่อยๆ เงยหน้าขึ้น สีหน้ากลับคืนสู่ความสงบดังเช่นเดิมนางพูดเบาๆ “ได้ ข้าเชื่อท่าน หากท่านรักษาสัญญาไม่ได้ ข้ากงซวินอวิ๋นเฟิ่งถึงตายเป็นผีก็ไม่ปล่อยท่านไป”หลังจากที่นางพูดจบ นางก็พลิกฝ่ามือกดที่ศีรษะตัวเอง เสียงกระดูกแตก เลือดไหลออกมาจากปากของนาง และนางก็ล้มลงกับพื้นเสียชีวิตไปแบบนั้นผู้อาวุโสกงซวินยังคงอึ้ง เมื่อเห็นกงซวินอวิ๋นเฟิ่งล้มลงกับพื้น เขาก็
อินชิงเสวียนเต็มไปด้วยความพิศวง นางอยากจะไปฟังจริงๆ แต่เมื่อเห็นว่าพ่อแม่ดูเหมือนจะอยากคุยกันตามลำพัง นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้“อาอวี้ เรากลับที่พักกันก่อนเถอะ”เย่จิ่งหลานก็เดินเข้าไปถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ต้องการตรวจดีเอ็นเออีกครั้งหรือไม่”อินชิงเสวียนส่ายหัว“ไม่ต้องหรอก ข้าสามารถยืนยันตัวตนของเขาได้ ถ้าเจ้าไม่มีอะไร ประเดี๋ยวช่วยข้าตรวจอัลตราซาวด์สีหน่อยนะ สองวันนี้เจ้าอย่าเพิ่งวิ่งหนีไปไหน หลังจากดูทางสู่วิถีแห่งสวรรค์จนแล้ว เราก็จะกลับเมืองหลวงด้วยกัน”เย่จิ่งอวี้เห็นด้วยและพูดว่า “ใช่ แม้ว่าร่างกายของเจ้าจะสูงขึ้น แต่จิตใจยังไม่เป็นผู้ใหญ่ ออกไปวิ่งเตร็ดเตร่อยู่ข้างนอก ข้าไม่วางใจ”เย่จิ่งหลานรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เขาข้ามภพมานานขนาดนี้ ที่ได้ติดต่อจริงจังกับเย่จิ่งอวี้ ก็เริ่มต้นมาจากอินชิงเสวียนทั้งนั้นสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับฮ่องเต้คนนี้ก็คือ เขามีความเด็ดขาดในการสังหาร ยึดบัลลังก์รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด ซึ่งเย่จิ่งหลานเคยมีความคิดที่จะแย่งชิงบัลลังก์ของเขาและพยายามจะสวมเสื้อคลุมมังกรอยู่เหมือนกันอย่างไรก็ตาม มิติของเขาไร้ประโยชน์เกินไป ในวังหลังที่เต็มไปด้วย
เฮ่อฉางเฟิงเดินโซเซ ยืนไม่มั่นคงเขาคิดเสมอว่าพ่อแม่รักกัน เขาเป็นเด็กที่มีความสุขที่สุดในโลก แม้ว่าจะมีน้องสาว รู้ว่าเหมยชิงเกอยังมีชีวิตอยู่ แต่เฮ่อฉางเฟิงก็ยังไม่รู้สึกอะไรท้ายที่สุดแล้ว การมีสามภรรยาสี่อนุในสมัยโบราณเป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างไรก็ตาม เขาทนไม่ได้กับความคิดที่ว่าแม่ของตัวเองกับคนเลี้ยงม้า...เช่นนั้นเช่าก็ไม่ใช่...เขาไม่ได้โลภในอำนาจเจ้าเมืองน้อยแห่งอิ๋นเฉิง ไม่ใช่ว่าตัดใจจากตำแหน่งเจ้าเมืองน้อยแห่งอิ๋นเฉิงไม่ได้ แต่เขาทนไม่ได้ที่ความดีงามทั้งหมดจะพังทลายลงในขณะนี้ กลายเป็นความฝัน...เขาไม่กล้ามองหน้าเฮ่อยวน เพราะกลัวได้ยินคำตอบที่เลวร้ายที่สุดข้างหลังเขา อินชิงเสวียนกับเย่จิ่งอวี้ก็วิ่งไล่ตามมาเฮ่อฉางเฟิงเป็นพี่เขยของตัวเอง ดังนั้นเย่จิ่งอวี้ย่อมไม่ลงมือโหดร้ายกับเขาแน่นอน อย่างไรก็ตามการต่อสู้ระหว่างผู้ที่แข็งแกร่งมีความไม่แน่นอนมากเกินไป หากพลาดพลั้ง อาจทำให้เกิดผลเสียเย่จิ่งอวี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยเฮ่อฉางเฟิงไปอินชิงเสวียนยืนอยู่ข้างเย่จิ่งอวี้ ส่ายหัวไปทางเฮ่อยวนอย่างไม่เป็นที่ผิดสังเกตการแสดงออกอันละเอียดอ่อนทั้งหมดเกิดขึ้นในช่วงเวลาฉับ
เฮ่อฉางเฟิงไม่ได้ง่วงนอน เขานั่งอยู่คนเดียวบนภูเขาสูง มองดูดวงดาวบนท้องฟ้าเขารู้จักนิสัยของท่านตาดี แม้ว่าท่านพ่อจะไว้ชีวิตท่านแม่ได้ แต่ท่านตาต้องไม่ยอมปล่อยนางไปแน่เขาเพิ่งไปที่สนามประลองยุทธ์เพื่อยืนยัน กองเลือดขนาดใหญ่บนพื้นทำให้เขาตกใจ และเขาก็เดาผลลัพธ์ได้รางๆ แล้วทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนหากเขาเป็นคนชั่วร้ายอย่างแท้จริง ก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งวุ่นวายมากนัก แต่ท่านพ่อดันเลี้ยงดูเขามาเป็นอย่างดี บางครั้งการแยกแยะถูกผิด ก็เป็นสิ่งที่เจ็บปวดสำหรับเหมยชิงเกอนั้น เฮ่อฉางเฟิงรู้สึกเห็นอกเห็นใจ และมีความไม่พอใจ แต่เขาไม่ใช่เด็ก เข้าใจว่าไม่มีใครสามารถอธิบายเรื่องความรักได้อย่างชัดเจนเช่นเดียวกับครั้งแรกที่เขาได้เจออินชิงเสวียน เขามักจะมีความรู้สึกดีๆ ในใจเสมอ ไม่ว่าความรู้สึกนั้นจะเป็นความรักแบบครอบครัว หรือความรักแบบคนรักกัน เฮ่อฉางเฟิงก็ไม่สามารถอธิบายได้เช่นกันบางทีเขาอาจเป็นคนที่มีจิตใจมืดมนเช่นกัน เมื่อรู้ว่าอินชิงเสวียนมีสามีที่เพียบพร้อม เขาจึงซ่อนความคิดที่แท้จริงของเขาไว้อย่างสิ้นหวัง เสแสร้งจนเหมือนความจริง!เมื่อคิดถึงใบหน้างดง
ปีที่สามของการครองราชย์ในราชวงศ์ต้าโจวฮองเฮาให้กำเนิดพระธิดา ได้รับพระราชทานนามว่าองค์หญิงเจ๋อเทียน นามว่าเจิน มีชื่อเล่นว่าฝูเอ๋อร์ในเดือนเก้าของปีเดียวกัน เย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนปกครองร่วมกัน แบ่งกันปกครองบ้านเมืองและการดำรงชีวิตของผู้คน ราษฎรเคารพทั้งสองในฐานะพระองค์ฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา ประวัติศาสตร์ได้บันทึกช่วงเวลานี้ไว้ด้วยถ้อยคำที่งดงามที่สุด และเรียกช่วงเวลานี้อย่างเคารพว่า ยุคที่สององค์ปกครอง!ห้าปีต่อมา เครื่องกำเนิดพลังงานลมเครื่องแรกปรากฏขึ้นด้วยฝีมือความสามารถของชาวต้าโจว ซึ่งก้าวล้ำหน้าสมัยโบราณที่ล้าหลังไปอย่างมากด้วยก้าวที่ยิ่งใหญ่นักเรียนจากทั่วแคว้นได้แสดงความสามารถ พัฒนาสิ่งที่ล้ำหน้าต่างๆ ผ่านความรู้ทางคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ และเคมีใหม่ล่าสุด บุปผานับร้อยบานสะพรั่งพร้อมกัน ก่อให้เกิดยุครุ่งเรืองของราชวงศ์ต้าโจวตอนนี้อาหารไม่ขาดแคลน ราษฎรไม่ต้องทนทุกข์กับความหิวโหยอีกต่อไป ยิ่งไม่มีการอพยพย้ายถิ่นฐาน โครงการคลองส่งน้ำก็สำเร็จลุล่วง ด้วยการคมนาคมสะดวกระหว่างภาคเหนือและภาคใต้ ก็สามารถแลกเปลี่ยนสิ่งที่ต้องการได้ในที่สุด อ่างเก็บน้ำที่สร้างขึ้นยังสามารถเปลี่ยนเส้นท
ตำหนักจินอู๋อินชิงเสวียนอดทนต่อความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาราวกับกระแสน้ำ แต่ไม่กล้าโคจรกำลังภายในต้านทานไว้ เพราะกลัวว่าจะทำร้ายลูกของนางเมื่อเห็นนางกัดริมฝีปากล่างแน่น มีเหงื่อไหลอาบหน้า หัวใจของเย่จิ่งอวี้ก็รู้สึกเหมือนถูกมีดคมๆ นับพันทิ่มแทง รู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่ง“ต้องทำอย่างไรถึงจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของฮองเฮาได้ ต้องปล่อยให้นางเจ็บปวดทนทุกข์เช่นนี้หรือ”หมอตำแยกล่าวอย่างกล้าหาญว่า “สตรีคลอดบุตรก็เป็นเช่นนี้เพคะ อดทนไว้ แล้วจะดีเอง”เย่จิ่งอวี้พูดด้วยความโกรธ “ฮองเฮาของข้าจะเทียบได้กับสตรีทั่วไปได้อย่างไร รีบหาทางบรรเทาความเจ็บปวดของฮองเฮาเดี๋ยวนี้”“ข้าไม่เป็นไร อาอวี้ออกไปก่อนเถอะ!”เสียงของอินชิงเสวียนนั้นอ่อนแรง แม้จะเป็นสามีภรรยากัน แต่ถูกเห็นเข้าในสถานการณ์เช่นนี้ก็น่าอายอยู่เหมือนกันเย่จิ่งอวี้เดินก้าวเดียวก็ไปถึงเตียง จับมือของนางแน่นๆ แล้วพูดอย่างกระวนกระวายใจ “ข้าไม่วางใจ มีวิธีถ่ายทอดความเจ็บปวดให้ข้าได้ไหม เจ้าอยู่กับลั่วสุ่ยชิงมานานแล้ว ไม่ได้เรียนวิชาอาคมอะไรจากนางบ้างหรือ”อินชิงเสวียนเจ็บปวดเจียนตายอยู่แล้ว เมื่อได้ยินคำนี้ก็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
อินชิงเสวียนอดทนต่อความเจ็บปวดและกล่าวว่า “ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ วันนี้เป็นวันแต่งงานของไห่ถัง ในฐานะพี่ชาย ควรเป็นประธานงานแต่งของนางด้วยตนเอง หากไม่มีคนในราชวงศ์ไป ไห่ถังจะผิดหวังได้”แม้น้องสาวจะเป็นญาติ แต่ก็ไม่ชิดเชื้อเท่ากับภรรยา ลูกคนแรกเกิดในตำหนักเย็น ซึ่งทำให้เย่จิ่งอวี้รู้สึกผิดไปครึ่งชีวิตแล้ว ยากนี้เด็กคนนี้คือสมบัติล้ำค่าที่แท้จริงระหว่างพวกเขา ในฐานะพ่อของลูก เขาจะจากไปได้อย่างไรเมื่อเห็นว่าใบหน้าของนางซีด มีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายขึ้นเต็มขมับของนาง เย่จิ่งอวี้ก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อปลอบนาง “ไม่เป็นไร มีแม่ทัพอินและจอมพลกวนอยู่ด้วย ไห่ถังก็ไม่นับว่าเสียเกียรติอะไรนัก”อินชิงเสวียนคว้าแขนของเขา“จะได้อย่างไร หากไม่มีใครจากในวังไป มันจะกลายเป็นปมในใจของไห่ถังอย่างแน่นอน นี่คือวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของนาง”ไม่ว่าอย่างไรเย่จิ่งอวี้ก็ไม่ยอมไป แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้น้องสาวเสียหน้าได้ เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย มีความคิดอยู่ในใจ“เจวี๋ยอิ่ง ไปเชิญไท่เฟยไท่ผินทุกท่าน ให้พวกนางออกจากวัง ร่วมงานเสกสมรสขององค์หญิงเดี๋ยวนี้”ทุกคนตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่จิ่งอวี้จ
เย่ไห่ถังยังคงมีความสุข แต่จู่ๆ เสียงของหลี่เต๋อฝูก็ทำให้นางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อเปิดประตู เห็นเสด็จพี่และเสด็จพี่สะใภ้ยืนอยู่ที่กลางเรือน น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตา“ไห่ถังคารวะเสด็จพี่ เสด็จพี่สะใภ้เพคะ!”เย่ไห่ถังกำลังจะคุกเข่าลง แต่เย่จิ่งอวี้ก็ปราดเข้าประคองนางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ในฐานะสตรีที่ออกเรือนแล้ว ทุกสิ่งต้องคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวม จะทำตัวเหลวไหลซุกซนเหมือนอยู่ในวังไม่ได้ หากใช้ชีวิตนอกวังจนเบื่อแล้ว ก็สามารถกลับมาได้ตลอดเวลา วังหลวงจะเป็นบ้านของเจ้าตลอดไป”อินชิงเสวียนก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ถ้าพี่รองของข้ารังแกเจ้า เจ้าก็บอกข้าได้เลย ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับเจ้าแน่นอน”ถ้าคนที่เย่ไห่ถังแต่งงานด้วยไม่ใช่อินปู้อวี่ เย่จิ่งอวี้คงพูดคำนี้ไปนานแล้วเย่ไห่ถังสูดจมูก“ขอบพระทัยเสด็จพี่และเสด็จพี่สะใภ้เพคะ ตอนแรกข้าค่อนข้างมีความสุข แต่ตอนนี้ไม่อยากจากไปเลย”เมื่อเห็นว่าจมูกของเย่ไห่ถังแดง กำลังจะร้องไห้อีก เย่จิ่งอวี้จึงตีหน้าขรึมพูดทันที “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าจะให้คนไปแจ้งอินปู้อวี่ ว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่มีแล้ว หลี่เต๋อฝู!”หลี่เต๋อฝูก็เป็นคนเจ้าเ
ในวันที่หนึ่งเดือนสี่ ลำดับการสอบการต่อสู้ชี้ให้เห็นว่า เฉินเซียงเยว่ที่อินชิงเสวียนสนใจ สอบได้ลำดับหนึ่ง คนผู้นี้หน้าตาดูดุร้ายและน่าเกลียด แต่กลับมีจิตใจอ่อนโยนดังเช่นสตรี ไม่เพียงแต่วรยุทธ์ดีเลิศเท่านั้น แต่ยังเก่งในเรื่องการจัดขบวนทัพด้วย เป็นยอดแม่ทัพที่หาได้ยากนางได้ลำดับหนึ่งก็คือจอหงวนด้านวิชาการต่อสู้ ไม่มีใครไม่ยอมรับเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็ดูฮึกเหิมมีพลังมากกว่าผู้ชายทุกคนในตอนนั้นเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งแซ่หลิวมีชื่อว่าเยว่ ก็ได้รับเลือกให้ติดอยู่ในสามอันดับแรก รั้งอยู่ในเมืองหลวงฝ่าบาทขานรายชื่อสตรีมามากขนาดนี้ เหล่าขุนนางข้าราชบริพารก็อดไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ต่างรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องตามระเบียบประเพณี แต่ก็กล้าที่จะวิพากษ์วิจารณ์เป็นการส่วนตัวเท่านั้น ต้าโจวในวันนี้เปลี่ยนไปแล้ว ที่ฝ่าบาทยินดีฟังพวกเขา ก็ถือเป็นการให้เกียรติพวกเขาแล้ว หากฝ่าบาทไม่อยากฟัง ถึงพูดมากไปก็ไร้ผลแต่ไม่มีใครกล้าพูดว่าเย่จิ่งอวี้เป็นทรราช ฝ่าบาททรงงานปกครองบ้านเมืองอย่างหนัก แม้ว่าพระองค์จะทรงปฏิรูปครั้งใหญ่ แต่ก็ทำเพื่อประชาชนในราชวงศ์ต้าโจวเท่านั้น ขณะนี้แผ่นดินสงบสุข มีธัญพืชอุดมสมบูรณ
เสียงเรียกว่าท่านพี่นั้นทำให้เย่จิ่งอวี้ใจอ่อนลงมากโข ความโกรธทั้งหมดพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันทีไม่เช่นนั้นจะทำอะไรได้อีก ภรรยาที่เลือกมาเอง มีแต่ต้องตามใจเองเท่านั้น“เจ้าคนโกหกตัวน้อย กลับไปสามีจะคิดบัญชีเจ้าหนักๆ ถอนกำลังภายในของเจ้าออก สามีจะทำแทนเจ้าเอง ประเดี๋ยวจะทำร้ายลูกในท้องเอา”เสียงของเย่จิ่งอวี้เชื่อมโยงเป็นเส้น ไหลผ่านกระทบโสตประสาทของอินชิงเสวียนคำต่อคำอย่างแจ่มชัดนางยกมุมปากขึ้น เผยเป็นรอยยิ้มภาคภูมิใจเมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเย่จิ่งอวี้ นางจึงเปิดโสตประสาท เหตุผลที่ขอให้เย่จิ่งอวี้ช่วย ก็เพราะว่ากำลังภายในในร่างกายของนางซับซ้อนเกินไป ยากต่อการควบคุม ในงานที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ จะให้เกิดข้อผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาดเย่จิ่งอวี้ไม่เหมือนกัน เขาบำเพ็ญตบะกำลังภายในของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ทั้งยังประสานพลังแห่งฟ้าดิน แม้ว่าอินชิงเสวียนจะมีพลังลมปราณของหลายสำนัก แต่ก็ไม่สามารถเทียบกับกำลังภายในอันบริสุทธิ์และทรงพลังของฮ่องเต้ได้ในชั่วพริบตา กำลังภายในดุจธารานิ่งลึกหลั่งไหลเข้ามาจากด้านนอกประตู เหมือนโลกลึกล้ำ โอบกอดและยืดหยุ่น บรรยากาศที่มืดมนในห้องโถงคล้ายจะถูก
“ฟางรั่วเข้าวัง?”เย่จิ่งอวี้หยุดฝีเท้าหลี่เต๋อฝูโค้งคำนับและพูดว่า “กระหม่อมถามองครักษ์ที่เฝ้าหน้าประตูวังแล้ว แม่นางฟางรั่วเข้ามาเมื่อสามชั่วยามที่แล้ว”เจวี๋ยอิ่งคุกเข่าลงและพูดว่า “กระหม่อมเห็นฟางรั่วเข้าไปในตำหนักจินอู๋ แต่ไม่เห็นนางและฮองเฮาออกมา”เย่จิ่งอวี้หรี่ตาลงเล็กน้อย สายตาคล้ายจะสดใสและมืดมน กำลังตกอยู่ในอาการครุ่นคิดด้วยวรยุทธ์ของฟางรั่ว ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะทำอันตรายต่ออินชิงเสวียน นางยังมีใบมีดแห่งมิติอยู่ในมือ แม้ว่าเหล่าเทพเซียนจะลงมาเอง แต่นางก็ยังสามารถต่อสู้ได้จากมุมมองนี้ ควรไม่ใช่การหายตัวไปง่ายๆ นางเรียกฟางรั่วมา ต้องมีเหตุผลอื่นเป็นแน่เจวี๋ยอิ่งโค้งคำนับและถามว่า “ต้องการให้กระหม่อมปิดล้อมพระนคร สืบหาที่อยู่ของฮองเฮาอย่างถี่ถ้วนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”เย่จิ่งอวี้เหลือบมองเจวี๋ยอิ่ง“ไม่ต้อง หลี่เต๋อฝู ไปเชิญกวนเซี่ยวเข้ามาด้วย”ครู่ต่อมา กวนเซี่ยวก็วิ่งเหยาะๆ มาถึงประตูตำหนัก ยกเสื้อคลุมขึ้นและคุกเข่าลงกับพื้น“กวนเซี่ยวถวายบังคมฝ่าบาท ฝ่าบาททรง...”เย่จิ่งอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็รำคาญ โบกมือห้าม“ตามสบาย เจ้ารู้ไหมว่าทำไมฟางรั่วถึงมาที่วัง”กวนเซี่ยว
“ในเมื่อเจ้าเตรียมตัวพร้อมแล้ว เช่นนั้นก็ตามข้าไปที่อื่น”อินชิงเสวียนดีดปลายเท้าขึ้น ร่างนั้นก็กระโดดออกจากตำหนักจินอู๋ ท่วงท่ากิริยาเบาบางและสง่างาม ราวกับเทพธิดาในวังพระจันทร์ที่ทิ้งร่องรอยความงดงามไว้บนโลกมนุษย์ฟางรั่วติดตามอย่างใกล้ชิด พลางชื่นชมในใจอินชิงเสวียนเป็นคนพิเศษจริงๆ!ราวสิบห้านาที ร่างที่สง่างามทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนักฉือหนิงหลังจากไทเฮาสิ้นพระชนม์ สถานที่แห่งนี้ก็ว่างเปล่า ขณะนี้มีไท่เฟยและไท่ผินเพียงไม่กี่คนที่เหลืออยู่ในวัง ที่พักอาศัยมีมากมาย เหตุผลที่อินชิงเสวียนเลือกสถานที่นี้ ก็เพราะเย่จิ่งอวี้จะไม่มาจากนั้นก็นึกในใจ ครั้นแล้วถังไม้ขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า และในพริบตาเดียว มันก็เต็มไปด้วยน้ำพุวิญญาณที่ใสสะอาด“เข้าไปสิ สิ่งนี้สามารถรับรองความปลอดภัยของเจ้าได้ในระดับสูงสุด”“เพคะ”ฟางรั่วก้าวเข้าไปในถังโดยไม่ลังเลใดๆ แม้เป็นฤดูหนาว น้ำในถังนี้กลับไม่เย็น แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ปกคลุมผิวหนังและเส้นลมปราณทั้งหมดของนางอินชิงเสวียนตามเข้ามา จากนั้นนั่งตรงข้ามนางแม้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น น้ำพุวิญญาณก็สามารถรับรองความปลอดภัยในชีวิตขอ
“เจ้าลุกขึ้น ข้าหมายถึงอาจจะทำได้ แต่จะมีโอกาสฟื้นตัวได้มากเพียงใด ข้าก็ไม่แน่ใจ เรื่องนี้ เจ้าควรปรึกษากับกวนเซี่ยวก่อนดีกว่า ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวกับเขาด้วย”อินชิงเสวียนพยุงฟางรั่วด้วยมือทั้งสองข้าง และอธิบายข้อดีข้อเสียฟางรั่วพยักหน้า“ข้าเข้าใจ เพียงแต่ สุขภาพของฮองเฮา”อินชิงเสวียนท้องโตขนาดนี้ หากมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา นางไม่สามารถรับผิดชอบไหวอินชิงเสวียนยิ้มละไม“ร่างกายของข้าแข็งแรงมาก ไม่เป็นไร เจ้าคิดดีแล้วก็มาหาข้าที่วังหลวงได้เลย”“เพคะ”ขณะที่กำลังคุยกัน ทั้งสองคนก็เดินไปที่แท่นประลองข้างๆ แล้วเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งอายุสิบห้าหรือสิบหกปี ถือดาบคู่อยู่ในมือ กระโดดขึ้นลงด้วยท่าทางที่เบาและกล้าหาญ บีบชายที่อยู่ตรงข้ามหลังให้ล่าถอยทีละก้าว จนตกแท่นประลอง ล้มลงต่อหน้าผู้ชม อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมมัน“ทำได้ดีมาก!”ใบหน้าของฟางรั่วแสดงถึงความภาคภูมิใจ“เด็กหญิงคนนี้ชื่อหลิวซู่เยว่ เมื่อก่อนเป็นลูกสาวของหัวหน้าคณะละคร นางมีทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง หลังจากที่บิดาเสียชีวิต นางไม่สามารถดูแลคณะละครได้ จึงมาที่เมืองหลวง เข้ามาเรี