All Chapters of The CEO's First Love: Chapter 11 - Chapter 20

TAMARA’S P O VPagbalik ko sa sala ay nakita kong nakatulog na sa sofa si Lily. Awang-awa ako sa anak ko. Hindi niya na nahintay na umuwi ang kanyang magaling na ama, at nakatulog na siya sa sobrang antok. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ko siya binuhat at inakyat sa kanyang kwarto. Pagkalapag ko sa kanya sa kama niya ay nahiga ako sa tabi niya habang bumubulong ako ng “I’m sorry, anak…” habang pinupunasan ang kanyang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata.Ang mga luha ko ding pilit na pinipigilan kanina pa habang kausap ko si Harry ay unti-unting bumagsak mula sa aking mga mata. Hindi ko alam kung anong oras na naman siya uuwi, kaya ipinikit ko ang mga mata kong hilam pa sa mga luha, at pinilit kong matulog habang yakap-yakap ko ang anak kong mahimbing ng natutulog.Pagkagising ko kinabukasan ay nakita ko ang kotse ni Harry na nasa garahe na. Hindi ko alam kung anong oras na siya nakauwi, dahil hindi ko na rin namalayan kung anong oras na ako nakatulog. At pa

TAMARA’S P O V“Tam, you listen to me. Talk to Harry, and make him listen to you. Nasasaktan na si Lily. Ikaw, nasasaktan ka na rin. Please… talk to Harry. Dahil kung hindi mo gagawin, ako ang kakausap sa magaling mong asawa.”Iyon ang huling sinabi ni Wendy bago niya ibinaba ang tawag at hindi na hinintay pa ang sagot ko.Linggo ng gabi nang dumating si Harry galing Hong Kong. Inilapag niya ang travelling bag niya sa upuan sa kusina at saka dumiretso sa lababo at naghugas ng mga kamay. Hindi man lang yumakap sa akin. Hindi din siya tumawag sa amin kahit minsan lang habang nasa Hong Kong siya.Pagkatapos maghugas ng mga kamay ay kumuha siya ng baso at binuksan ang ref. Kinuha ang pitsel at nagsalin ng tubig at saka ito lumagok hanggang sa maubos ang lamang tubig sa baso.“Harry, pwede ba tayong mag-usap? Hindi pwedeng ganito na lang tayo palagi.” I blocked his way as he was about to pick up his bag. "Ayusin natin 'to, please...''Tinignan niya ako. Tingin na para bang isa akong estran

TAMARA’S P O VPumasyal si Mama sa amin nitong weekend. Tinulungan ko siyang ayusin ang mga gamit niya sa kwarto ni Lily, at habang pinapalitan ko ang kubrekama ay napansin kong nakatitig siya sa akin. Walang nakakaligtas sa kanya kaya bago pa niya ibuka ang kanyang bibig ay alam ko na kaagad kung ano ang itatanong niya.“Okay ka lang ba?” tanong nito habang sinisilip ang mukha ko na pilit kong itinatago sa mahaba kong buhok.Nagkibit ako ng balikat, at pilit na ngumiti. “Oo naman, ma.”“Hindi ka mukhang okay…” saad nito. “Kilala kita, Tamara. Hindi ka marunong magsabi sa akin ng problema.”Hindi ako sumagot. Nagpatuloy ako sa pagpapalit ng mga punda.“Mahirap ang buhay may asawa.” Pagpapatuloy nito. “Kapag may away, kailangan ayusin agad. Kawawa ang anak niyo kapag hindi niyo agad ito naresolba. You need to work on it as a couple.”Madali sa kanyang sabihin ito dahil nagmamahalan sila ni papa. Wala silang ibang minahal kundi ang isa’t isa. Kaya naman halos madepress siya noong namata

TAMARA’S P O V“Sino ‘yon mommy?” tanong ni Lily ng may paghanga sa kanyang mga mata habang sinusundan ng tingin ang paalis na si Sabrina.“Boss ng daddy mo ‘yon, anak…” sagot ko habang tinitignan kung basa na ng pawis ang likod niya. Kumuha ako ng bimpo sa bag ko at saka ko pinunasan ang likod niya.“Ang ganda pala ng boss ni daddy, mommy…” komento nitong may ngiti sa mga labi. Napakainosente ng anak ko. Hindi niya alam na ang komento niyang iyon ay lalong nagpabigat ng aking nararamdaman. Ako din anak. Hindi ko alam na sexy at maganda ang boss ng daddy mo. Sabi ko sa isip-isip ko.“Halika na. Kuha na tayo ng pagkain. Nagugutom na rin ako.” Yakag ko kay Lily, ang kanyang atensiyon ay pilit kong inilalayo kay Barbie na ngayon naman ay nakikipagtawanan sa iba pang empleyado doon. Ang mga mata ng mga asawa nila nanlilisik habang nakatingin sa kanya ngunit parang wala lang kay Sabrina ito. AKo naman ngayon ang nakatingin ng may awa at simpatiya sa kanila dahil ramdam na nila ngayon kung

TAMARA’S P O VBumalik ako sa kuwarto at dali-dali kong kinuha ang aking cellphone sa bag ko at binuksan muli ito. Hindi nga ako nagkamali ng hinala. Tadtad ng messages at missed calls ni Harry ang messenger ko, pati na ang aking number mismo. At may tatlong tawag mula kay mama. Napatitig ako sa cellphone ko, iniisip pa kung kaninong number ang aking tatawagan.Sa huli ay napagdesisyunan kong tawagan ang number ng bestfriend ko.“Hello, Tamara?”“Wendy…” bulong ko, hindi na mapigilan ang pagnginig ng aking boses.“Tamara…” ulit nito, at may mga narinig akong iba’t ibang ingay mula sa background. Parang kumakain si Wedy sa labas dahil sa mga nagkakalansingang mga kutsara at tinidor, idagdag pa ang ingay ng mga taong nag-uusap. “Tamara, may problema ka ba?”“Wendy… dinudugo ako. Sa tingin ko… makukunan ako.” Wika ko at napasinghap ako nang may maramdaman akong biglang kumirot sa may bandang tiyan ko, dahilan upang ako ay mapangiwi.“Ano? Bakit? Anong nangyari?” natataranta nitong tanong