บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 471 - บทที่ 480

"ทุกท่าน ในนครเอกของมณฑล ผมนี่ก็ถือว่ามีเส้นสายอยู่บ้างนะครับ ต่อไปถ้าพวกคุณเจอปัญหาอะไร มาหาผมได้เสมอครับ" ซือถูหลางยืนนามบัตรใบหนึ่งให้ทันทีระหว่างพูด ยังแม่งมองไปทางหลี่ชิงเหยาเป็นพิเศษ ดวงตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความปรารถนาในตัวเธอผู้หญิงคนนี้ ช่างสวยมากจริง ๆไม่เพียงรูปร่างและใบหน้าเท่านั้น ส่วนอื่น ๆ ของเธอก็แทบจะหาที่ติไม่ได้แม้แต่น้อย ช่างเป็นของดีในบรรดาของดีจริง ๆเหนือกว่าถานหงผู้ที่อยู่แนวหน้า ซึ่งเหนือกว่าเกินหนึ่งดาวครึ่ง"คุณชายซือถูช่างกล้าได้กล้าเสียจริง ๆ มา ๆ ทุกท่านรีบนั่ง"จางชุ่ยฮัวยิ้มทักทายไปพลางตะโกนไปว่า "พนักงานเสิร์ฟ เสิร์ฟอาหาร!""เดี๋ยวก่อน"ในเวลานี้ หลี่ชิงเหยาก็เอ่ยปากขึ้นว่า "ยังมีอีกคนยังมาไม่ถึง""ห้ะ? มีใครอีกล่ะ"จางชุ่ยฮัวมองซ้ายมองขวา ท่าทีแปลก ๆหลี่ชิงเหยากำลังจะเอ่ยปาก ประตูร้านอาหารก็เปิดอีกครั้งลู่เฉินเดินดุ่ม ๆ เข้ามา"อยู่นี่"หลี่ชิงเหยาลุกขึ้นแล้วโบกมือคนหลายคนหันมองกลับไปแล้วขมวดคิ้วทันที"ชายคนนี้มันมาได้ยังไงกัน?"จางชุ่ยฮัวรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเนื่องจากความทรงจำแต่เดิม จนถึงตอนนี้เธอก็ยังคงดูถูกลู่เฉินอยู่เล็

"จําผมไว้แล้วยังไง? คุณจะทําอะไรผมได้?"ซือถูหลางยิ้มติดตลก เขาไม่ได้ตระหนักเลยว่าภัยพิบัติครั้งใหญ่กําลังจะมาถึง"ผมคือซุนฟู่กุ้ย คุณทํางานภายใต้กรุ๊ปของผม คุณว่าผมจะทําอะไรคุณได้ล่ะ?" ซุนฟู่กุ้ยพูดอย่างเย็นชา"แสดง แสดงให้ผมดูต่อไปเถอะ คุณคิดว่าผมจะเชื่อคําพูดซี้ซั้วเหล่านี้ของคุณเหรอ?" ซือถูหลางหัวเราะเยาะ"ซือถูหลาง ตอนนี้ผมจะแจ้งให้คุณทราบอย่างเป็นทางการว่าคุณถูกไล่ออกจากฟู่กุ้ยกรุ๊ปแล้ว พรุ่งนี้ไม่ต้องมาบริษัทอีกแล้ว" ซุนฟู่กุ้ยขี้เกียจพูดต่อกลอนกับเรื่องไร้สาระ"ฮ่า ๆ ๆ... ไล่กูออกงั้นเหรอ? คุณนี่มันช่างกล้าดีจริง ๆ นะ"ซือถูหลางหัวเราะอย่างกําเริบเสิบสาน "บอกความจริงกับมึงให้นะ ผมมีคนเป็นแบ็คในฟู่กุ้ยกรุ๊ป แม้แต่ทพเจ้าโชคลาภซุนเองก็ไม่มีสิทธิ์ไล่กูออก นับประสาอะไรกับของปลอมอย่างมึง?""อย่างนั้นเหรอ? งั้นผมต้องถามกลับว่า แบ็คของคุณที่ว่าเนี่ย คือใคร?" ซุนฟู่กุ้ยกล่าวอย่างเย็นชาคนประเภทนี้ยังสามารถเป็นผู้จัดการได้ ดูเหมือนว่าฟู่กุ้ยกรุ๊ปต้องทำการปรับปรุงให้ดี ๆ แล้ว"แบ็คของผมคือใคร มึงมันยังไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้ พูดง่าย ๆ ก็คือ สถานภาพของผม เป็นอะไรที่มึงไม่สามารถรุกร

"เพี้ยะ!"ต่งซือจี๋ตบเข้าที่ใบหน้าของซือถูหลางพลังมหาศาลที่พุ่งตรงไป ทำเอาอีกฝ่ายเซไปข้างหลังจนเกือบล้มเลยทีเดียวรอยนิ้วมือทั้งห้านิ้วบนใบหน้าก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน"ห้ะ?"เมื่อเห็นซือถูหลางถูกตี ถานหงและคนอื่น ๆ ต่างก็งงงวยพวกเธอไม่คาดคิดว่านักเลงหลายคนนั้นจะกล้าได้ขนาดนี้ แม้แต่ผู้จัดการของฟู่กุ้ยกรุ๊ปยังกล้าลงมือหรือนี่ พวกมันอยากขึ้นสวรรค์กันแล้วงั้นเหรอ!"คุณ... คุณกล้าดียังไงมาตีกู?"ซือถูหลางปิดหน้า เขาไม่อยากจะเชื่อเลย “คุณรู้ไหมว่ากูเป็นใคร ผมเป็นผู้บริหารระดับสูงของฟู่กุ้ยกรุ๊ปเชียวนะ!""ฟู่กุ้ยกรุ๊ปแล้วยังไง?"ต่งซือจี๋ไม่พูดอะไรสักคําแล้วตบหน้าซือถูหลางไปอีกแรง และด่าขึ้นว่า “ถ้าซุนฟู่กุ้ยมา ผมก็พอจะไว้หน้าให้บ้าง แต่ไอ้แค่ผู้จัดการกระจอก ๆ คนนึง คุณคิดว่ามึงเป็นใคร ใหญ่มาจากไหนวะ?!”"ไอ้พวกสวะ! คุณตายแน่! กล้าตีผมงั้นเหรอ? ผมจะให้มึงได้ชดใช้แน่!"ซือถูหลางที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมโทรเรียกคน"เย็ดแม่คุณสิ!"ต่งซือจี๋ถีบซือถูหลางล้มลงกับพื้นและด่าว่า “ความตายใกล้มาเยือนแล้วยังกล้าเหิมเกริมขนาดนี้อีก จัดการมัน! ตีให้ตาย!"ตามด้วย

"ชายคนนี้ เขามาจากไหนกันแน่? คาดไม่ถึงเลยว่าจะเชิญพ่อลูกตระกูลกวนมาได้?!"เมื่อมองดูกวนเถี่ยกวนถงที่เดินเข้ามา ซือถูหลางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนังศีรษะชาสองคนนี้ต่างเป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงในสังคมเลยแค่ใครคนนึงในสองคนก็สามารถส็ศัตรูเป็นร้อยได้ปกติไม่เคยออกเคลื่อนไหวง่าย ๆ การจะเชิญสองคนนี้ออกหน้าเลยไม่ใช่เรื่องง่าย"พี่หลาง พ่อลูกตระกูลกวนเป็นใคร มาจากไหน? พวกเขาเก่งมากเหรอ?" ถานหงถามอยู่ข้าง ๆ"ไม่ใช่แค่เก่งเท่านั้น ชายสองคนนี้ สําหรับคนธรรมดาแล้ว นั่นถือว่าเป็นคือภัยน้ำท่วมหรือสัตว์ประหลาดเลยก็ว่าได้!""โดยเฉพาะคนที่ชื่อกวนเถี่ย เขายิ่งน่ากลัวแบบผิดปกติ เพราะเขานั้นฆ่าคนอย่างกับค้นข้าวของ""คนที่ตายด้วยมือของเขามีไม่ถึงร้อย ก็มีถึงแปดเก้าสิบเลย"ซือถูหลางมีสีหน้าเคร่งขรึมในฐานะที่เป็นกำลังสำคัญของฟู่กุ้ยกรุ๊ป สําหรับเรื่องในสังคมนี้นั้น เขาย่อมรู้มาบ้าง"ห้ะ? น่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ?!"ถานหงหดคอลงและไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังซือถูหลางทันทีแม้ว่าจางชุ่ยหัวและคนของเธอจะไม่พูดอะไรสักคํา แต่พวกเขาก็ไปยืนอยู่ไกล ๆ กลัวว่าจะพลอยโดนไปด้วยสังคงสังคมอะไร พวกเธอน่าจะมองภาพไม่ออก

"ครูฝึกมวยกวนเถี่ย! ขอคารวะท่านเค่อชิงครับ!"ภายใต้สายตาของทุกคน กวนเถี่ยคุกเข่าลงข้างหนึ่ทันที สองมือเขากุมหมัด ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคารพเขาเป็นครูฝึกมวยของตระกูลหวงฝู่ พูดง่าย ๆ ก็คือเขาคือผู้พิทักษ์ระดับสูงอย่างไรก็ตาม เค่อชิงนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง นั่นเป็นการดํารงอยู่ของพันธมิตรเก่าเท่านั้นเชียว!ไม่ว่าใครที่พบเห็นต่างก็ต้องให้เกียรติและเรียก ท่านหรืออาจารย์คําสั่งเค่อชิงของตระกูลหวงฝู่ จํานวนที่ให้ออกไปนั้นมีน้อยมาก มีเพียงสามหรือห้าคนเท่านั้นและทุกคนต่างก็เป็นผู้มีอํานาจทั้งนั้นลู่เฉินสามารถได้รับคําสั่งเค่อชิงได้ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งและคุณค่าในตัวเขาแล้ว!"เอ่อ..."มองกวนเถี่ยที่คุกเข่าลงอย่างกะทันหัน ทุกคนต่างก็ตกตะลึงไปตาม ๆ กันตกตะลึงอ้าปากค้างไปทีละคน ใบหน้าพวกเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อนั่นมันอาจารย์กวนที่โด่งดังเชียวนะ!นักยอดฝีมืออันดับ 2 ของโผจัดอันดับเลย!ปกติไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เขาก็ได้รับความเคารพนับถือจากคนนับหมื่นคนตลอดแต่แล้ว คนใหญ่คนโตแบบนี้กลับมาคุกเข่าให้ลู่เฉินงั้นหรือ?แม่งเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ?!ซือถูหลางเองก็งง