บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 491 - บทที่ 500

"หวงฝู่ฉงแห่งตระกูลหวงฝู่"ลู่เฉินกล่าว"หวงฝู่ฉง?"พอคําพูดนี้ออกมา โอวหยางห้าวราวกับถูกฟ้าผ่าทันที สีหน้าซีดเซียวคนอื่น ๆ ก็ดูเหมือนเห็นผีและสีหน้าเต็มไปด้วยความกลัวใครคือฝู่ฉง?นั่นคือปีศาจผู้โด่งดังในเมืองหลวงของมณฑลมหาเศรษฐีผู้มีอำนาจสูงสุด!โดยปกติแล้วเขาจะเย่อหยิ่งและครอบงำและทำสิ่งชั่วร้ายทุกประเภท แต่เขามีภูมิหลังที่ลึกซึ้งและไม่มีใครกล้ารุกรานเขาสำหรับพวกเขา คนสำคัญเช่นนี้คือผู้ที่ควบคุมโลกแห่งชีวิตและความตาย!อย่าว่าแต่รุกรานเลย ต่อให้เจอบนถนน พวกเขาก็ไม่กล้าเงยหน้ามอง"คุณ... คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม คนร้ายคือหวงฝู่ฉงเหรอ"หลังจากตอบสนองได้ เสียงพูดของโอวหยางห้าวก็เริ่มสั่นขึ้นมา"ไง มองคุณแบบนี้เหมือนกลัวเลย" ลู่เฉินมีสีหน้าสงบ"กลัว... กลัว? เป็นไปได้อย่างไร"หลังจากโอวหยางห้าวตั้งสติได้แล้ว เขาก็โห่ร้องอย่างแข็งกร้าวว่า "ตั้งแต่เด็กๆ ไม่เคยเขียนคำว่ากลัวเลย! หวงฟู่ฉงงั้นเหรอ? อย่าให้ได้เจอ ไม่งั้นฉันจะให้เขาเจอดี"เมื่อมีสาวๆ มากมายมองดูเขา เขาย่อมไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอนยังไงโม้ก็ไม่ต้องเสียเงิน แกล้งทำไว้ก่อนแล้วกัน"งั้นหรือ งั้นคุณก็เก่งจริง ๆ"ลู่เ

"พูดจบหรือยัง พูดจบก็ออกไปเถอะ อย่าขวางหูขวางตานี่"การโบกมืออย่างใจร้อนของ ลู่เฉิน เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เห็นอีกฝ่ายในสายตา"คุณ--"หวงฝู่ชิวกำลังจะกําเริบ แต่ถูกหวงฝู่ชุนยกมือขึ้นหยุด "ได้! เดิมทีหวงฝู่ฉงมีความผิดก่อน การขอโทษนั้นมันก็เป็นเรื่องปกติ""พี่อ้าย!"หวังฝู่ชิวขมวดคิ้ว"ทําไม หรือว่าคุณลืมสิ่งที่พ่อพูด?"หวงฟู่ชุนมองไปด้านข้าง สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย"ผม..."หวังฝู่ชิวกัดฟันและหยุดพูดในที่สุด"หวงฝู่ฉง ขอโทษอย่างมีมนุษยธรรม แล้วเรื่องนี้ก็จะผ่านไป" หวังฝู่ชุนพยักหน้าส่งสัญญาณ"ผม ผมขอโทษ"หวงฝู่ฉงบนเปลหามพยายามเน้นคำสองสามคำเพื่อไม่ให้เสียหายไปมากกว่านี้ รักษาตัวให้หายก่อนค่อยว่ากัน"เด็กน้อย ตอนนี้แกพอใจแล้วใช่ไหม"สีหน้าของหวงฝู่ชิวมืดมนเล็กน้อย"ไม่พอ"ลู่เฉินส่ายหัว "ไม่มีความจริงใจเลย ผมอยากให้เขาคุกเข่าขอโทษ""แกได้คืบอย่าเอศอกนะ!" หวงฝู่ชิวกัดฟันพูดด้วยความอดกลั้นโทสะการได้ขอโทษในที่สาธารณะเป็นการไว้หน้าแล้ว ตอนนี้ยังต้องคุกเข่าอีก มันจะมากไปแล้วนะ"คุกเข่า!"หวังฝู่ชุนขึ้นเสียงอย่างกะทันหัน"พี่อ้าย?"หวังฝู่ชิวเบิกตากว้าง"คนมา ช่วยหวงฝู่ฉงคุก

นั่นคือฝู่ฉงราชาปีศาจผู้โด่งดังในเมืองหลวงของมณฑล ผู้มั่งคั่งอันดับต้น ๆ อย่างแท้จริงสัตว์เช่นนี้ถูกทุบตีเหมือนสุนัขเหลือเชื่อไปหรือเปล่าถ้าไม่ใช่เพราะเพิ่งเห็นกับตาตัวเอง พวกเขาพูดอะไรก็ไม่อยากเชื่อเลย ตระกูลยิ่งใหญ่ผู้โอ่อ่ายังมีด้านที่อ่อนแอและรังแกเช่นนี้อยู่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือคนที่ขี่หัวของตระกูลหวงฝู่และบังคับให้ตระกูลหวงฝู่ยอมอ่อนข้อให้ในที่สาธารณะเป็นลู่เฉิน"ผู้ชายคนนี้ มาจากไหนกันแน่"ในขณะนี้ สายตาของทุกคนที่มองลู่เฉิน ล้วนเปลี่ยนไปแล้วมีความประหลาดใจ อยากรู้อยากเห็น ความกลัว และแน่นอน มันเป็นความชื่นชมมากกว่าเมื่อมองไปทั่วทั้งมณฑลและเมือง มีกี่คนที่สามารถทําให้ตระกูลหวงฝู่ก้มหัวได้แค่นี้ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นถึงความไม่ธรรมดาแล้วก่อนหน้านี้ยังมีโอวหยางห้าวและจางถิงที่ถูกดูถูก ตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่ความบาดหมางหลังจากก่อเรื่องอยู่นาน พวกเขาสุดท้ายก็เป็นเพียงกบในกะลาเท่านั้น"ติ๊งติ๊ง..."ในเวลานี้ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของ ลู่เฉินก็ดังขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อรับสาย ก็พบว่าเป็นหลี่ชิงเหยาโทรมา“เฮ้ คุณอยู่ไหน วันนี้คุณตกลงที่จะพาฉันไปเข้ากลุ

“คุณออกไปได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ถือว่าคุณรับผิดชอบต่อสิ่งที่คุณทำ”หลี่ชิงเหยาพูดด้วยสีหน้าเฉยเมยว่า "ผู้จัดการหลิว ถ้าฉันจําไม่ผิด หนึ่งเดือนก่อน คุณย้ายกองทุนสาธารณะจํานวน 20 ล้านของบริษัท จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้อุดรูเลย เงินก้อนนี้ เพียงพอสําหรับคุณที่จะอยู่สบายไปตลอดชีวิตแล้ว"ทันทีที่คําพูดนี้ออกมา ชายหัวล้านคนหนึ่งที่เดินอยู่แถวหน้า แข็งทื่ออยู่กับที่ทันที เหงื่อเย็นๆไหลออกมาเขาถามตัวเองว่าเรื่องนี้ทําอย่างแนบเนียบแล้ว อีกฝ่ายจะรู้ได้อย่างไรหลี่ชิงเหยาไม่สนใจและยังคงพูดอย่างฉะฉานต่อไป "ผู้อํานวยการหลี่ในฐานะผู้อํานวยการฝ่ายการเงินของบริษัท คุณมีปัญหาที่ใหญ่ที่สุด เห็นได้ชัดว่าบริษัทมีกําไรทุกปี แต่เมื่อคุณเปลี่ยนมือก็จะกลายเป็นสถานะขาดทุนถึงขั้นขอเงินจากสํานักงานใหญ่เพื่อเติมเต็มห้องนิรภัยส่วนตัวของคุณ คุณโลภมากจริง ๆ เลย""คุณ... คุณอย่ามากล่าวหากันลอยๆ!" จู่ ๆ หญิงคุณหญิงกุ้ยก็กรีดร้องออกมาลักษณะเหมือนแมวที่ถูกเหยียบหาง"ไม่เชื่อเหรอ ดูตัวเองสิ"หลี่ชิงเหยาไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ ทิ้งเอกสารหลายฉบับลงบนโต๊ะทั้งหมดนี้ เป็นหลักฐานในการสืบสวนของเธอ"ห้ะ?"

เมื่อมองใกล้ ๆ ก็คือถานหง"คุณลู่ คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร"ถานหงกวาดสายตา และค่อนข้างประหลาดใจ"ผมเป็นหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของบริษัท ทําไมจะอยู่ที่นี่ไม่ได้"ลู่เฉิน คว้าแอปเปิ้ลลูกหนึ่งและกัดไปหนึ่งคำ"หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย?"ถานหงกระวนกระวายใจเล็กน้อย "พี่ คุณไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่ไหม ขนาดฉันยังเป็นแค่เลขานุการเท่านั้น คุณกลับให้เขาเป็นถึงหัวหน้าฝ่าย ทําไม?""ฉันจะทําอะไร ไม่จําเป็นต้องอธิบายให้คุณฟัง"หลี่ชิงเหยาพูดด้วยสีหน้าเย็นชา "นอกจากนี้ คุณยังรู้ว่าตัวเองเป็นเลขานุการหรือ วันแรกที่ทํางาน ก็สายไปสามสิบสองนาทีแล้ว คุณทุ่มเทมากจริง ๆ"เพราะแม่พูดสิ่งที่ดีกับป้าต่าง ๆ เธอจึงให้โอกาสถานหงมีประสบการณ์ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหงุดหงิดขนาดนี้“ก็รถติด และฉันก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากนี้ ฉันสายไปเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่ไหม?” ถามหงไม่รู้สึกสะทกสะท้านแม่แต่น้อย “ฉันขอให้คุณรอที่ห้องประชุมก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงเพื่อเตรียมเอกสาร แต่เกิดอะไรขึ้น? การประชุมจบลงแล้วและคุณยังมาไม่ถึง คุณกล้าดียังไงบอกฉันว่ามันโอเค” หลี่ ชิงเหยา ตบโต๊ะด้วยความโกรธ“อา การป