บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 451 - บทที่ 460

ในขณะนี้ ภายในสวนหลังบ้านของตระกูลฉาวหญิงสาวที่งดงามคนหนึ่งกําลังนั่งอยู่บนสะพานโค้งของสระน้ำและมองปลาคาร์ปที่ว่ายไปมาในน้ำอย่างเงียบ ๆสองเท้าขาวนุ่ม ห้อยลงจากสะพาน แกว่งไปแกว่งมานิ้วเท้าที่เหมือนหยกแตะลงไปในน้ำเป็นครั้งคราวและหมุนระลอกคลื่นเป็นวงกลมภายใต้แสงแดด ความงามของหญิงสาวที่สะพรั่งนั้น เหมือนแสงระยิบกําลังเปล่งประกายคนทั้งมองเหมือนนางฟ้าบนสวรรค์สวยงามจนน่าใจหายแม้ว่าในสวนจะบานสะพรั่งไปด้วยดอกไม้นานาชนิด แต่ก็ถูกบดบังเมื่ออยู่ท่ามกลางหญิงผู้นี้"ตุ๋ม ตุ๋ม..."หญิงสาวคว้าอาหารปลาเป็นกำมือโยนลงไปในบ่อทันใดนั้น ปลาคาร์ปหลายพันตัวก็กระโดดโลดเต้นในน้ำสาดกระเซ็นออกมาปลาคาร์ปสีสันสดใส ฉากแย่งกันกินเหมือนม้วนภาพธรรมชาติ"อิจฉาพวกคุณจริง ๆ ไร้กังวล ไม่เหมือนฉัน แม้แต่ตัวเองชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ก็ตัดสินใจไม่ได้"หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ และใบหน้าที่งดงามก็เศร้าเล็กน้อย"ใครบอกว่าคุณตัดสินใจเองไม่ได้"ในเวลานี้เสียงที่คุ้นเคยจู่ ๆ ก็ดังขึ้นด้านหลังหญิงสาวคนนั้นตกตะลึงก่อนและหัวเราะเยาะตัวเองว่า "ไม่คิดว่าหูแว่วในตอนกลางวันแสก ๆ ได้""หูแว่วเหรอ ไม่ร้ายแรงขนาดนี้ใช่ไหม" เ

ลู่เฉิน หลังพบฉาวซวนเฟย ก็ยังไม่ได้จากไปกลับอาศัยที่ตระกูลฉาว โดยอ้างว่ารักษาฉาวก้วนแน่นอนว่าเพื่อป้องกันไม่ให้ลู่เฉินหนีไปกับฉาวซวนเฟย แม่อู๋ก็ตามทั้งสองคนไม่พลาดแม้แต่ก้าวเดียวถ้าทั้งคู่มีพฤติกรรมอะไรที่สนิทสนมเกินควรก็จะห้ามทันทีโดยเฉพาะตอนฟ้ามืด ทั้งคู่ยิ่งห้ามให้เจอกันในเรื่องนี้ หลู่เฉินก็แสดงความทำอะไรไม่ถูกเช่นกันคืนผ่านไปไม่มีอะไรเช้าวันรุ่งขึ้น การประชุมประจําปีของตระกูลฉาวได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการไม่ว่าจะเป็นทายาทสายตรงของตระกูลฉาว ที่เริ่มทยอยเดินทางมาแสดงตนอย่างต่อเนื่องรถหรูระดับล้านที่จอดอยู่ในลานได้อย่างสบายในฐานะที่เป็นหนึ่งในห้ามหาเศรษฐี ตระกูลฉาวย่อมมีทรัพย์สินที่มากมายคณานับเมื่อนับขึ้นลงแล้ว ตระกูลฉาวน่าจะมีคนประมาณร้อยกว่าคนในความเป็นจริง นอกจากลูกหลานตระกูลฉาวแล้ว คนสำคัญของบริษัทบางแห่ง หรือแขกผู้มีเกียรติของตระกูลฉาว จะได้รับเชิญมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประชุมประจําปีของตระกูลฉาวด้วยเช่นกันดังนั้นในวันประชุมประจําปี คฤหาสน์เฉาทั้งหมด เรียกได้ว่ามีชีวิตชีวามากเฉากวนซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูล หลังจากการฝังเข็มอีกครั้งของลู่เฉิน ก็มีสีหน้าก

หลังจากดิ้นรนมาครึ่งชั่วโมง ในที่สุดผู้คนกว่าร้อยคนก็ดื่มยาแก้พิษแม้ว่าแขนขาจะอ่อนแรงและใบหน้าซีดเซียว แต่อย่างน้อยก็ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตหลังจากทํางานเสร็จ ฉาวซวนเฟยก็ล้มลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้าลู่เฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกโชคดีที่ตัวเองมียาหลายชนิด ไม่งั้นมีคนพิษเยอะขนาดนี้ เขายังดูแลไม่ได้จริง ๆ"ลู่เฉิน ขอบคุณที่มีคุณอยู่ ไม่งั้นตระกูลเราก็จบแล้ว"ฉาวก้วนยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งเพียงแค่อีกนิดเดียว ตระกูลฉาวก็ถูกทำลาย"ลุงฉาวไม่ต้องเกรงใจ มันเป็นสิ่งที่ผมควรทํา" ลู่เฉินโบกมือ"ลุงสาม คุณไม่คิดว่ามันแปลกบ้างเหรอ"ในเวลานี้ฉาวชิงซูก็พูดว่า ทําไมเราถึงถูกวางยาพิษ ผู้ชายคนนี้มียาแก้พิษ"คําพูดนี้คุณหมายความว่าอย่างไร" ฉาวก้วนคิ้วขมวด"อาสาม คนที่เข้าร่วมการประชุมประจําปี ไม่ว่าจะเป็นลูกหลานตระกูลฉาวหรือแขกผู้มีเกียรติในตระกูล ต่างก็รู้กันดี มีแต่เด็กคนนี้ ไม่ทราบที่มา!" ฉาวชิงซูยื่นมือไปชี้นิ้ว"คุณสงสัยว่าผมวางยาพิษเหรอ" ลู่เฉินหรี่ตา“ฮึ่ม! คราวนี้ทุกคนถูกวางยาพิษ มันต้องเป็นฝีมือของคนวงใน คุณสามารถค้นหาแหล่งที่มาของพิษได้อย่างแม่นยำ

"คับข้องใจอะไรกัน ยังไงวันนี้ใครก็ห้ามแตะต้องลู่เฉิน" ฉาวซวนเฟยไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อยในสายตาของเธอ ผู้ชายของเธอมีค่ากว่าท้องฟ้าด้วยซ้ำอย่าบอกว่าถูกใส่ร้าย ต่อให้มีความผิดจริง ๆ เธอก็จะปกป้องจนถึงที่สุด"กําเริบเสิบสาน!"ฉาวเปียวเสียอารมณ์ทันทีและตะโกน: "มันเป็นเรื่องใหญ่ของครอบครัว เด็กๆอย่างเธอได้รับอนุญาตให้มายุ่งวุ่นวายที่นี่ได้อย่างไร ใครก็ได้ นำผู้หญิงคนนี้กลับไปที่ห้องของเธอด้วย""ใช่!"แม่อู๋และอีกหลายคนไม่กล้าลังเล ดึงฉาวซวนเฟยออกจากห้องจัดเลี้ยงเมื่อเห็นฉากนี้ ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและคิดจะลงมือหลายครั้งและในที่สุดก็อดทนได้การกระทําของตระกูลฉาวทําให้เริ่มปะทุความโกรธในใจเขา"นายลู่ ตอนนี้ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"ฉาวชิงซุก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและยิ้ม "ฉันเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าให้คุณออกไปเร็ว ๆ แต่คุณไม่ฟัง ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เสียใจแล้วใช่ไหม""ผมไม่ใช่ฆาตกรที่วางยาพิษ" ลู่เฉินพยายามแก้ต่าง"เป็นฆาตกรสําคัญไหม ผมบอกว่าคุณเป็น งั้นคุณก็เป็น" ฉาวชิงซูหัวเราะเยาะ"ถ้างั้น คุณจงใจใส่ร้ายผมเหรอ" ลู่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยการถูกตั้งข้อสงสัยเป็นเรื่องหนึ่ง ถูกต

"ทุกคนครับ ผมรู้ว่าพวกคุณเกลียดผม แต่ตอนนี้ลองฟังผมอธิบาย"ลู่เฉินมองไปรอบ ๆ และเอ่ยปากว่า "ขอแค่ให้ผมพูดให้จบ หลังจากนั้นจะฆ่าจะแกงผม ผมจะไม่ต่อต้านเด็ดขาด""ฮึ่ม! ความตายกําลังจะมาถึง คุณจะแก้ตัวได้อย่างไร" เฉาเปียวจ้องมอง"ไม่ว่าพวกคุณจะเชื่อหรือไม่ ผมก็ต้องบอกว่า ฉาวชิงซูสมควรตายจริง ๆ เพราะเขาต่างหากที่เป็นฆาตกรตัวจริงที่วางยาพิษ" คําพูดของลู่เฉินทำให้คนต้องประหลาดใจ"ไร้สาระ!"ฉาวเปียวครวญครางว่า "ชิงซูเป็นทายาทของตระกูลฉาวของผม จะวางยาพิษตระกูลฉาวได้อย่างไร ใส่ร้ายป้ายสีอย่างชัดเจน!""ใช่แล้ว แม้ว่าคุณจะแต่งเรื่อง ก็ต้องหาเหตุผลที่น่าเชื่อถือใช่ไหม บอกว่าฉาวชิงซูเป็นฆาตกร ใครจะเชื่อล่ะ"คนทั้งหลายเยาะเย้ยและมองดวงตาของลู่เฉิน ถ้าไม่ใช่ฉาวซวนเฟยขวางไว้ พวกเขาคงลงมือกันนานแล้ว"คุณบอกว่าฉาวชิงซูเป็นฆาตกร มีหลักฐานไหม"ในเวลานี้ ฉาวก้วนซึ่งไม่เคยพูดอะไรสักคํา ในที่สุดก็พูดแล้วก่อนที่ความจริงจะถูกเปิดเผย เขาไม่เชื่อใครเลย"ก่อนอื่น ผมไม่มีเรื่องบาดหมางกับตระกูลฉาว ไม่มีเหตุผลใด ๆ ที่จะวางยาพิษและใส่ร้ายคนตระกูลฉาว"ลู่เฉินเริ่มพูดอย่างช้า ๆ "ประการที่สอง ทุกคนรู้อยู่แ