บทที่ 451

ในขณะนี้ ภายในสวนหลังบ้านของตระกูลฉาว

หญิงสาวที่งดงามคนหนึ่งกําลังนั่งอยู่บนสะพานโค้งของสระน้ำและมองปลาคาร์ปที่ว่ายไปมาในน้ำอย่างเงียบ ๆ

สองเท้าขาวนุ่ม ห้อยลงจากสะพาน แกว่งไปแกว่งมา

นิ้วเท้าที่เหมือนหยกแตะลงไปในน้ำเป็นครั้งคราวและหมุนระลอกคลื่นเป็นวงกลม

ภายใต้แสงแดด ความงามของหญิงสาวที่สะพรั่งนั้น เหมือนแสงระยิบกําลังเปล่งประกาย

คนทั้งมองเหมือนนางฟ้าบนสวรรค์สวยงามจนน่าใจหาย

แม้ว่าในสวนจะบานสะพรั่งไปด้วยดอกไม้นานาชนิด แต่ก็ถูกบดบังเมื่ออยู่ท่ามกลางหญิงผู้นี้

"ตุ๋ม ตุ๋ม..."

หญิงสาวคว้าอาหารปลาเป็นกำมือโยนลงไปในบ่อ

ทันใดนั้น ปลาคาร์ปหลายพันตัวก็กระโดดโลดเต้นในน้ำสาดกระเซ็นออกมา

ปลาคาร์ปสีสันสดใส ฉากแย่งกันกินเหมือนม้วนภาพธรรมชาติ

"อิจฉาพวกคุณจริง ๆ ไร้กังวล ไม่เหมือนฉัน แม้แต่ตัวเองชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ก็ตัดสินใจไม่ได้"

หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ และใบหน้าที่งดงามก็เศร้าเล็กน้อย

"ใครบอกว่าคุณตัดสินใจเองไม่ได้"

ในเวลานี้เสียงที่คุ้นเคยจู่ ๆ ก็ดังขึ้นด้านหลัง

หญิงสาวคนนั้นตกตะลึงก่อนและหัวเราะเยาะตัวเองว่า "ไม่คิดว่าหูแว่วในตอนกลางวันแสก ๆ ได้"

"หูแว่วเหรอ ไม่ร้ายแรงขนาดนี้ใช่ไหม" เ