บทที่ 457

"คับข้องใจอะไรกัน ยังไงวันนี้ใครก็ห้ามแตะต้องลู่เฉิน" ฉาวซวนเฟยไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย

ในสายตาของเธอ ผู้ชายของเธอมีค่ากว่าท้องฟ้าด้วยซ้ำ

อย่าบอกว่าถูกใส่ร้าย ต่อให้มีความผิดจริง ๆ เธอก็จะปกป้องจนถึงที่สุด

"กําเริบเสิบสาน!"

ฉาวเปียวเสียอารมณ์ทันทีและตะโกน: "มันเป็นเรื่องใหญ่ของครอบครัว เด็กๆอย่างเธอได้รับอนุญาตให้มายุ่งวุ่นวายที่นี่ได้อย่างไร ใครก็ได้ นำผู้หญิงคนนี้กลับไปที่ห้องของเธอด้วย"

"ใช่!"

แม่อู๋และอีกหลายคนไม่กล้าลังเล ดึงฉาวซวนเฟยออกจากห้องจัดเลี้ยง

เมื่อเห็นฉากนี้ ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและคิดจะลงมือหลายครั้งและในที่สุดก็อดทนได้

การกระทําของตระกูลฉาวทําให้เริ่มปะทุความโกรธในใจเขา

"นายลู่ ตอนนี้ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"

ฉาวชิงซุก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและยิ้ม "ฉันเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าให้คุณออกไปเร็ว ๆ แต่คุณไม่ฟัง ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เสียใจแล้วใช่ไหม"

"ผมไม่ใช่ฆาตกรที่วางยาพิษ" ลู่เฉินพยายามแก้ต่าง

"เป็นฆาตกรสําคัญไหม ผมบอกว่าคุณเป็น งั้นคุณก็เป็น" ฉาวชิงซูหัวเราะเยาะ

"ถ้างั้น คุณจงใจใส่ร้ายผมเหรอ" ลู่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย

การถูกตั้งข้อสงสัยเป็นเรื่องหนึ่ง ถูกต