บทที่ 478

ถ้าเปรียบเทียบแล้ว กําปั้นของเขาเล็กกว่ากวนถงมาก

"หาความตาย!"

กวนถงส่งเสียงครวญครางอย่างเย็นชา แขนออกแรงอีกครั้ง แรงภายในก็โหมกระหน่ําออกมา

"ปั้ง!"

หลังจากเสียงระเบิดดังขึ้น

หมัดของทั้งคู่ก็ปะทะเข้ากันอย่างดุเดือด

ลู่เฉินยืนอยู่นิ่ง ๆ มีเพียงพื้นใต้เท้าเขาที่แตกเป็นก้อน ๆ

ทางกลับกันตรงกวนถง ในชั่วขณะการกระแทกนั้น หลังเสียงอึมครึม เขาก็กระเด็นลอยออกจากจุดเกิดเหตุแล้วไปกระแทกกับผนังอย่างแรงจนผยังเป็นรอยบุบ

แขนหมัดที่ใช้ต่อสู้กันนั้นเต็มไปด้วยเลือด กระดูกแตกและไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป

"ฟู่!"

หลังจากกวนถงอดทนได้สองวินาที ในที่สุดก็พ่นเลือดออกมา

เขาเละเหมือนโคลน ค่อย ๆ ไหลตามกําแพงก่อนจะหมดแรงแล้วหย่อนตัวลง

"เป็นไปได้อย่างไร?"

เมื่อเห็นภาพนี้ ต่งซือจี๋นิ่งเอ๋อไปเลย

แม้ว่ากวนถงจะไม่เก่งเท่ากวนเถี่ย แต่อย่างน้อยก็เป็นนักยอดฝีมือของโผอันดับที่ 13

สถานภาพดังกล่าว กลับถูกลู่เฉินชกจนปลิวว่อนไป

ไอ้เด็กนี่มันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?

"ห้ะ?"

เมื่อมองไปที่กวนถงที่ล้มกองอยู่บนพื้นอย่างสาหัส กวนเถี่ยก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ตอนแรกนึกว่าแค่เดินโชว์ตัว ไม่คิดว่าจะเจอยอดฝีมือเข้าแล้ว

สามารถเอ