บทที่ 486

เมื่อทั้งสองฝ่ายห่างกันเพียงไม่กี่เมตร ลู่เฉินก็งอเข่าเล็กน้อยและเตะตามพื้น

"บูม!"

พื้นดินระเบิดเป็นหลุมและลู่เฉินทั้งตัวก็เหมือนกระสุนปืนใหญ่ที่บรรจุกระสุน ชนเข้าไปในฝูงชนอย่างรุนแรง

ทุกที่ที่มันผ่านไปก็เต็มไปด้วยเสียงครวญครางและเลือดนองเต็มพื้น

ด้วยการสนับสนุนของพลังที่แท้จริงที่ปกป้องร่างกาย ยามชั้นสูงเหล่านั้นถูกกระแทกจนปลิวว่อนก่อนที่จะแตะลู่เฉิน

มีตั้งแต่มือและเท้าขาดไปจนถึงเสียชีวิตสาหัสทันที

ไม่มีศัตรูที่เป็นระดับเดียวกัน

ลู่เฉินในขณะนี้เป็นเหมือนเสือร้ายที่กระโดดเข้าไปในฝูงแกะซึ่งอยู่ยงคงกระพันและไม่สามารถหยุดยั้งได้

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ยามคุ้มกันชั้นยอดหลายร้อยคนได้ล้มลงมากกว่าครึ่งแล้ว

"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้เก่งเรื่องการต่อสู้"

เมื่อมองดูลู่เฉินที่ฆ่าคนทั้งสี่ทิศ หวังฝู่สงอดขมวดคิ้วไม่ได้

ยามชั้นยอดของตระกูลหวงฝู่ ต่างก็เป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอด สุดท้ายถูกสับเหมือนเป็นอาหาร ยอมรับได้ยากจริง ๆ

"คุณชายสง ถ้ามองไม่ผิด คนนี้น่าจะเป็นปรมาจารย์ที่มีมาแต่กำเนิด" หัวหน้ายามในชุดดําพูดอย่างกะทันหัน

"ปรมาจารย์ที่มีมาแต่กำเนิดเหรอ คุณก็ไม่ใช่เหรอ แน่ใจหรือไม่" หวังฝู่สงหันกลั