บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 131 - บทที่ 140

"อีดอก! กล้ามาอ่อยชายของกูเหรอ? กูจะให้แกอยู่ไม่สู้ตาย!"หม่าตินหลานกรอกไวน์อย่างต่อเนื่อง ต่อหน้าทุกคนทำให้หลี่ชิงเหยาอับอายอย่างเต็มที่การกระทำของเธอหยาบคายและไร้ความปราณีหลังจากกรอกไวน์ไปหนึ่งขวดเสร็จ หลี่ชิงเหยาก็ทรุดลงบนพื้นแล้ว น่าอับอายมากแต่หม่าตินหลานไม่ได้หยุดและจับผมของหลี่ชิงเหยาแล้วดึงหัวของเธอขึ้นมาจากนั้นก็ตบหน้าเธออย่างแรงซ้ำๆ"อีดอก อีดอก!""แม้ผู้ชายของกู แกก็ยังกล้าแตะต้อง ใจกล้าขนาดนี้หรือ?"หม่าตินหลานตบไปด่าไป สีหน้าเธอบ้าคลั่งมากหลังจากตบไปนาน ใบหน้าที่สวยของหลี่ชิงเหยาก็บวมแดงมาก มุมปากเธอก็ไหลเลือดออกแล้ว"ทำไม? ทำไม?" เธอเวียนหัวและอ่อนแอ"แกยังมีหน้ามาถามว่าทำไมหรือ? อีดอก แกทำอะไรไป หรือว่าในใจแกไม่รู้เหรอ?"หม่าตินหลานจับผมของหลี่ชิงเหยาและกระแทกหัวของเธอกับพื้นอย่างรุนแรงทันใดนั้น หัวเธอก็ออกเลือดเลือดผสมกับไวน์ไหลลงมาทีละเล็กทีละน้อยตามแก้มเธอเมื่อหม่าตินหลานมองไปที่หลี่ชิงเหยาที่ล้มลงกับพื้นและลุกขึ้นไม่ได้ เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้ใจอ่อน แต่ยังตื่นเต้นมากขึ้นด้วยเธอยกเท้าขึ้นอย่างรุนแรงและเหยียบบนนิ้วของหลี่ชิงเหยาอย่างหนัก"อ๊ะ!"

"ไอ้คนนี้กล้าคบคุณหนูหม่าเหรอ? กล้าหาญจริง ๆ""บ้าไปแล้ว ไอ้เด็กคนนี้บ้าไปแล้วแน่ๆ!""ก่อเรื่องในที่สาธารณะ แถมยังตบหน้าคุณหนูหม่าอีก วันนี้แม้แต่เทพเจ้าก็ช่วยเขาไม่ได้เลย"เนื่องจากพฤติกรรมของลู่เฉิน ทำให้เกิดความโกลาหลในห้องบางคนตกใจ บางคนตกตะลึง บางคนชื่นชมนับถือและบางคนไม่กล้าเชื่อเพราะในจิตใต้สำนึกของพวกเขา จะมีแต่กรณีของหม่าตินหลานที่รังแกคนอื่น ที่เธอโดนตบหน้าเช่นนี้พวกเขา ไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลย"ฆ่าเขาไปเลย ฆ่าเขาให้ฉัน!"เมื่อหม่าตินหลานลุกขึ้นอีกครั้ง เธอก็เป็นบ้าไปแล้วหน้าเธอดุร้ายจนน่ากลัว"ฆ่า!"กลุ่มบอดี้การ์ดที่อยู่รอบ ๆในที่สุดก็ฟื้นตัวได้พวกเขาพากันหยิบกระบองเหล็กยืดหดออกมารุมกันลู่เฉินไม่เปลี่ยนสีหน้า เขาลงมือเร็วเหมทอนสายฟ้าแลบ ต่อยทีละคน จนจ่อยให้บอดี้การ์ดล้มลงกับไปหมดกระบวนการทั้งหมดนั้นง่ายและตรงไปตรงมาโดยไม่มีอุปสรรคใด ๆเมื่อมองไปที่บอดี้การ์ดที่ล้มลงและร้องครวญกับพื้น ทุกคนก็ตกใจอีกครั้งคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ยอดฝีมือของตระกูลหม่า ปกติจะตีห้าคนด้วยคนเดียว ก็ไม่มีปัญหาเลยแต่ผู้ยอดฝีมืออย่างนี้ เพียงแค่เผชิญหน้าก็ถูกลู่เฉินตีจนล้มลงทั้งหมด

"เชี่ย! เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?"เมื่อมองไปที่สาวใช้สองคนที่ดาบหักและได้รับบาดเจ็บ ทุกคนก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งพวกเขายังคิดว่าลู่เฉินจะซวยแล้ว แต่ไม่คิดว่าหลังจากสู้ไปกระบวนท่าเดียวแล้ว ผู้ยอดฝีมือของสำนักสวนอู่กลับได้รับบาดเจ็บสาหัสและพ่ายแพ้ผลลัพธ์นี้เกินความคาดหมายของพวกเขาจริง ๆ"ไอ้หมอนี่ จะเก่งขนาดนี้หรือ?"ตาของเฉินเหยียนกระตุก ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจครั้งที่แล้วยังสามารถอธิบายได้ด้วยการไม่ได้เตรียมตัว แต่ครั้งนี้ ก็คือความแตกต่างของความแข็งแกร่งจริง ๆ แล้ว"มีความสามารถจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่กล้าโหยกเหยกที่นี่"หลิวกวงเหนียนหรี่ตาลง มุมปากเขายกรอยยิ้มที่มีความหมายแฝงอยู่ความแข็งแกร่งของอาหลานและอาจวี๋แม้ว่าจะน้อยกว่าเขามาก แต่ก็เพียงพอที่จะจัดการกับนักรบทั่วไปแล้วอีกฝ่ายจะสามารถเอาชนะทั้งสองคนนี้ได้อย่างง่ายดาย พูดได้แค่ว่าเขามีความสามารถจริง ๆแต่ไม่มาก"คุณชายเฉินคะ! คุณบอกว่าไม่มีปัญหาไม่ใช่เหรอ" หม่าตินหลานตะคอดด้วยเสียงต่ำใบหน้าที่เปลี่ยนไปของเธอ ตอนนี้ดูเหมือนดุร้ายเหมือนผีร้าย"เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยแล้ว"เฉินเหยียนยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนและอธิบาย

ฝน ยิ่งตกยิ่งหนักในขณะนี้ ในวิลล่าเทียนหาวหม่าเทียนหาวกําลังคุยกับอาจารย์ฟางอยู่"คุณหม่าครับ ยาเม็ดศักดิ์สิทธิ์ชุดแรก ขายหมดแล้ว และผลตอบรับดีมาก เศรษฐีหลายคนสนใจที่จะร่วมมือกับเราเป็นเวลานาน ตอนนี้ สามารถลงทุนมหาศาลในการผลิตจำนวนมากได้แล้วนะครับ" อาจารย์ฟางกล่าวอย่างดีใจ"ฮ่าฮ่า... สมกับเป็นยาลับของราชสำนัก เพิ่งออกมาก็ได้ผลดีขนาดนี้ เกินคาดจริง ๆ" หม่าเทียนหาวยิ้มอย่างพอใจตอนแรกเขาคิดว่ามันต้องสร้างชื่อเสียงเป็นเวลาอีกสักพัก ไม่คิดว่าเวลาจะพอดีเร็วขนาดนี้จนถึงตอนนี้ เขาต้องเร่งฝีเท้าในการพัฒนา"จะว่าไปแล้ว ก็ต้องขอบคุณตระกูลฉาว ถ้าไม่ใช่พวกเขาทำงานหนักมาหลายปี พวกเราก็จะไม่ได้สมบัติแบบนี้" อาจารย์ฟางยิ้มเล็กน้อย"ฮึ่มๆ! ที่ฉาวซวนเฟยสาวน้อยนั้นอยากสู้กับผม ยังเด็กเกินไปแล้ว ครั้งนี้ผมจะใช้ยาเม็ดศักดิ์สิทธิ์มาเอาชนะเธอในคราวเดียว!" หม่าเทียนหาวภูมิใจมาก"งั้นผมก็ขอแสดงความยินดีกับคุณหม่าที่ได้ครอบงำเจียงหลิงใล่วงหน้าละครับ!" อาจารย์ฟางประสานมือทันที"เอาล่ะ มันสายเกินไปแล้ว ถึงเวลาไปงานเลี้ยงวันเกิดของติงหลานแล้ว ถ้าสายเกินไป คงถูกเธอบ่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"หม่าเทียนห

"อ๊ะ?"เมื่อมีดสองเล่มวางที่คอ ถานหงก็ตกตะลึงไปโดยตรงและไม่ได้ตอบสนองมาเลยตั้งแต่นักฆ่าเข้าประตูมา ไปจนถึงการใส่ร้ายของลู่เฉิน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วและกะทันหันเกินไปเมื่อเธอตอบสนองมา เธอก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว“ไอ้คนที่แซ่ลู่ แกแม่งทำร้ายฉัน"เมื่อถานหงเห็นว่าตัวเองกําลังจะถูกจับเป็นตัวประกัน เธอก็รีบร้อนทันที "พี่หลายคนเข้าใจผิดแล้วค่ะ! ทั้งหมดเป็นความเข้าใจผิด ฉันไม่ใช่หลี่ชิงเหยา พวกคุณจับคนผิดแล้ว""ฮึ่ม! แกคิดว่ากูเป็นคนโง่เหรอ? คนนี้บอกแล้วว่าแกเป็นหลี่ชิงเหยา" นักฆ่าผู้นําตะโกนด้วยเสียงต่ำ"เขาเขา... เขาเพ้อเจ้ออยู่ พวกคุณอย่าเชื่อเขาเด็ดขาด" ถานหงตื่นตระหนกมากเธอไม่คิดว่าลู่เฉินจะแก้แค้นด้วยวิธีนี้ น่ารังเกียจจริง ๆ"จากการสืบสวนของเรา หลี่ชิงเหยาก็อาศัยอยู่ในวอร์ดนี้ ถ้าแกไม่ใช่ แกจะอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"นักฆ่าผู้นํามีสีหน้าที่ไม่ดี"ฉัน ฉันแค่เดินผ่าน...""เชี่ย! ยังกล้าพูดเล่นลิ้นเหรอ? กูว่าแกจะไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา!"นักฆ่าผู้นําโกรธแล้ว เขายกมือขึ้นตบบ้องหูไป 2 ที ตบจนถานหงงงไปแล้ว"ยังตะลึงทำอะไรอยู่? พาไป!"นักฆ่าผู้นําออกคำสั่ง ลูกน้องกี่คนก็รีบจับถ