บทที่132

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะฝนตกขึ้นแล้ว

ในขณะนี้ ในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมตี้หวางยังคงคึกคักเป็นพิเศษมาก

เรื่องเล็กๆก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการดําเนินงานของงานเลี้ยง

หม่าตินหลานเป็นเหมือนเจ้าหญิงผู้สูงส่งถูกผู้คนล้อมรอบ และได้รับการประจบสอพลอต่างๆ

แต่คนส่วนใหญ่ไม่สามารถเข้าสายตาของเธอได้

มีแขกผู้มีเกียรติเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีสิทธิ์พูดคุยกับเธอ

"คุณหนูครับ คุณชายเฉินกับคุณชายหลิวมาถึงแล้วครับ"

ในเวลานี้ พ่อบ้านคนหนึ่งเดินมารายงานด้วยเสียงต่ำ

หม่าตินหลานมองย้อนกลับไป ได้เห็นชายสองคนที่หน้าตาหล่อเหลากำลังยืนอยู่ที่ประตูห้องจัดเลี้ยงอย่างเงียบ ๆ

หนึ่งในนั้นคือ เฉินเหยียนของสำนักสวนอู่!

ส่วนอีกคนเป็นรุ่นพี่ของเฉินเหยียน หลิวกวงเหนียน

หลังทั้งสองคนยังเดินตามสาวใช้อีก 2 คน

"คุณชายเฉิน คุณชายหลิวคะ ไม่ได้เจอกันเสียนานแล้วนะคะ"

หม่าตินหลานรีบต้อนรับไปด้วยรอยยิ้มทันที

"คุณหนูหม่าครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ"

เฉินเหยียนและหลิวกวงเหนียนต่างก็มอบของขวัญชิ้นหนึ่งให้เธอ

"มันเป็นเกียรติของฉันแล้วที่ทั้งสองท่านมา ทำไมต้องเกรงใจขนาดนี้ล่ะ?" หม่าตินหลานพูดด้วยรอยยิ้ม

"มันส