บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 991 - บทที่ 1000

แต่ไม่คาดคิดว่าพอพวกเขาออกจากหลุมฝังศพ ก็เผชิญกับการไล่ล่าและสกัดกั้นของนิกายต่างๆ แม้แต่วิ่งหนีก็ไม่ได้"หัวหน้าหาน มีความสุขคนเดียว สู้มีความสุขด้วยกันไม่ได้ พวกคุณรับผลประโยชน์คนเดียว คงจะไม่ค่อยดีใช่ไหม""หานเจิ้งจื๋อ ผู้รู้จักชั่วดีเป็นผู้ฉลาด สิ่งเหล่านี้คุณรับมือไม่ได้ สู้แบ่งให้ทุกคนดีกว่า แบบนี้จะได้มีความสุขกัน""ไอ้คนที่แซ่หาน รีบส่งสมบัติมา ไม่งั้นก็อย่าโทษพวกเราว่าไม่เกรงใจนะ"หัวหน้าหลายคนส่งเสียงโห่ร้อง เริ่มข่มขู่และล่อลวงต่าง ๆดวงตาแต่ละคู่นั้นยิ่งจ้องมองอย่างละโมบกู่ชิงเหมยได้สะสมสมบัติไว้นับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะหยิบออกมาชิ้นไหน ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนบ้าคลั่งเพื่อมัน"พวกคุณกําลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน ครั้งนี้พวกเราไม่ได้รับอะไรไปเลย จะมีสมบัติให้พวกคุณได้อย่างไร" หานเจิ้งจื๋อปฏิเสธทันทีสมบัติที่รับมาอย่างยากลําบาก จะยอมส่งมอบให้คนอื่นได้อย่างไร"ฮึ่ม! ยังกล้าเจ้าเล่ห์อีกเหรอ พวกคุณเพิ่งวิ่งออกจากสุสาน จะไม่ได้รับอะไรได้อย่างไร""ใช่ คุณคิดว่าเราเป็นไอ้โง่เหรอ พูดจาสองสามคําก็ถูกหลอกไปแล้วหรือ""ไอ้คนที่แซ่หาน ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง ส่งมอบสมบัติมาทันที ไ

เจี่ยงซิวเจินทำหน้าเย็นชา เป็นน้ำเสียงตําหนิ"อาจารย์พูดถูกครับ"หัวหน้าของนิกายเทียนเฮ่อยิ้ม ดูต่ำต้อยมากการกระทำแบบนี้ ทำให้ทุกคนกระซิบกระซาบกัน"เป็นไปไม่ได้มั้ง หรือว่าท่านนี้ก็คือท่านเทียนเฮ่อในตํานาน?""ท่านเทียนเฮ่อเก็บตัวหลายปี ไม่สนใจเรื่องภายนอกมานานแล้ว ไม่คิดว่าวันนี้จะมาปรากฏตัวที่นี่""สมบัติของผู้อาวุโสกู่ชิงเหมย แม้แต่ท่านเทียนเฮ่อก็อยากได้มากเลยนะ"“......”การปรากฏตัวของเจี่ยงซิวเจิน ทำให้สถานการณ์ในที่เกิดเหตุเปลี่ยนไปอีกครั้งแม้ว่าหานเจิ้งจื๋อที่ทะลุขอบเขตการฝึกร่างจะเก่ง แต่ก็เพิ่งเข้าสู้การฝึกร่างขั้นจงซือเท่านั้นแต่เจี่ยงซิวเจินเป็นปรมาจารย์ในการฝึกร่างขั้นจงซือ และมีชื่อเสียงเมื่อหลายปีก่อนทั้งสองฝ่ายนี้นำมาพูดเปรียบเทียบกันไม่ได้เลย"ท่านเทียนเฮ่อ ปีศาจแก่ตัวนี้มาได้ยังไง?"หานเจิ้งจื๋อกลืนน้ำลาย สงบไม่ได้แล้วบารมีในเมื่อกี้หายไปอย่างสิ้นเชิง ถูกแทนที่ด้วยความเคร่งขรึม"นี่ใครคนนั้น คุณเพิ่งเข้าไปในสุสานของกู่ชิงเหมยใช่ไหม"สายตาของเจี่ยงซิวเจินกวาดไป ในที่สุดก็หยุดอยู่ที่หานเจิ้งจื๋อ "ที่ผมต้องการก็ไม่เยอะ ขอแค่คุณส่งลูกปัดเทียนหลิงมาให้ ผ

"น้องลู่ ถ้าคุณได้พบสมบัติอะไร ก็ส่งมอบให้หมดเถอะ รักษาชีวิตไว้ก่อน" เสิ่นเหยาอดไม่ได้ที่จะแนะนํา"ใช่นะพี่ลู่ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งของนอกกาย ไม่สำคัญเท่าชีวิตหรอก" หานอี้ก็มีสีหน้ากังวล"ไอ้คนที่แซ่ลู่ คนรู้จักกาลเทศะคือผู้ฉลาด ท่านเทียนเฮ่อไม่ใช่คนอย่างคุณที่จะแข่งขันได้ ยอมรับผิดอย่างซื่อสัตย์ แล้วส่งมอบสมบัติให้ แบบนี้ก็จะมีความสุขกันได้" เสิ่นชงก็ออกคําเตือนเช่นกันจะมีลูกปัดเทียนหลิงหรือไม่มันพูดยาก แต่ต้องมีสมบัติอื่น ๆ ซ่อนอยู่ในตัวลู่เฉินแน่นอนตอนนี้มีเพียงทางเดียวที่เลือกได้ ซึ่งก็คือเสียเงินฟาดเคราะห์"อย่าบอกว่าผมไม่มีสมบัติ ถึงมีจริง ผมก็จะไม่ส่งมอบให้" ลู่เฉินให้คําตอบสุดท้าย"เชี่ย คาดไม่ถึงว่าจะกล้าปากแข็งอีกเหรอ เด็กคนนี้ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! หลงใหลในการเงิน เพื่อสมบัติล้ำค่า แม้แต่ชีวิตของตัวเองก็ไม่สนใจแล้ว คนแบบนี้ ที่ตายไปก็สมควรแล้ว"คําตอบของลู่เฉินทำให้เกิดความไม่พอใจในหมู่นักสู้ในขณะเดียวกันก็ทำให้เจี่ยงซิวเจินโกรธอย่างสมบูรณ์ความอดทนครั้งสุดท้ายของเขาถูกฆ่าอย่างหมดจด"ไอ้เด็กน้อย ไม่ยอมมอบใช่ไหม งั้นผมจะมารับเอง"ในที่สุดเจี่ยงซิวเจิน

"อาจารย์จ้าว คุณก็อยากมาแบ่งปันเหมือนกันเหรอ"เจี่ยงซิวเจินหรี่ตาลง ระมัดระวังเล็กน้อย"ฮ่าฮ่า... ลูกปัดเทียนหลิงเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของยุทธภพ สมบัติแบบนี้ ผมย่อมจะไม่พลาด"จ้าวหงเสี้ยงหัวเราะเสียงดังโดยไม่ปกปิดเมื่อมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือ สมบัติที่สามารถดึงดูดพวกเขาได้มีอยู่น้อยมาก แต่ลูกปัดเทียนหลิง ก็เป็นของดีที่สุดในนั้นด้วยลูกปัดเทียนหลิง พวกเขาก็จะมีโอกาสที่จะฝ่าวงล้อมอีกครั้ง และกลายเป็นปรมาจารย์ในการฝึกร่างขั้นจงซือ!ถึงตอนนั้น ถึงจะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกได้อย่างแท้จริง"พระอมิตาภพุทธะ... อาตมาก็มาร่วมสนุกด้วย"จังหวะนั้น เงาที่ส่องแสงสีทองเดินออกมาจากความมืดอย่างกะทันหันนั่นเป็นชายชราหัวโล้นที่มีรอยสักจุดหกจุดบนหัวชายชรามีรูปร่างอ้วน ใบหน้ามีความเมตตา สวมกาสาวพัสตร์ขนาดใหญ่บนตัว มีพระรัศมีแสงสว่างไสวเปล่งออกมา เต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์แสงสีทองอ่อน ๆ ส่องลงบนร่างกายของเขา ให้ความรู้สึกสบายใจกับผู้คน"เจ้าอาวาสของวัดต้าเปย - พระคุณเจ้าเจี้ยซิน!"ทุกคนจ้องมองอย่างตั้งใจ และเกิดความโกลาหลอีกครั้งไม่คิดว่าจะมานักสู้การฝึกร่างขั้นจงซืออีกคนวันนี้เกิดอะไรขึ้

"แม่งเอ้ย ถ้าผมมีความสามารถอย่างจักรพรรดิไห่ ผมจะเย่อหยิ่งมากกว่าเขาเป็นร้อยเท่าเลย!"เหล่านักสู้ต่างวิพากษ์วิจารณ์กัน นอกจากความประหลาดใจแล้ว ยังมีความนับถือมากขึ้นต่อต้านกับการฝึกร่างขั้นจงซือ3คน ในทั้งเจียงหนาน จะมีใครกล้าทำแบบนี้ล่ะ"กําเริบเสิบสาน หวงตงไห่ คุณคิดว่าพวกเรากลัวคุณจริง ๆหรือ?" เจี่ยงซิวเจินโกรธจัดโดนรุ่นหลังคนหนึ่งตําหนิต่อหน้าสาธารณชน จะรู้สึกเสียหน้าออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"ไอ้คนที่แซ่หวง คุณอย่ารังแกคนมากเกินไปนะ!"จ้าวหงเสี้ยงก็มีสีหน้าโกรธ "ในฐานะการฝึกร่างขั้นจงซือเหมือนกัน พวกเราไว้หน้าคุณ ถึงจะพูดเกลี้ยกล่อมด้วยคำดี ถ้าคุณต้องต่อต้านเรา งั้นก็อย่าโทษพวกเราว่าไม่เกรงใจ""พระอมิตาภพุทธะ"พระคุณเจ้าเจี้ยซินถอนหายใจเบา ๆ "โยมหวง ถ้าโยมดื้อรั้น งั้นอาตมาก็จะได้ยินแต่ธำรงคุณธรรมแทนสวรรค์แล้ว""ในเมื่อทั้งสามคนไม่ยอมหยุด งั้นก็สู้สักครั้งเถอะ ยังไงผมก็ไม่ได้สู้มานานแล้ว" หวงตงไห่หัวเราะอย่างกะทันหันโมเมนตัมที่เหมือนเหวลึกค่อย ๆ ล้นออกมาอุณหภูมิรอบๆลดลงอย่างรวดเร็ว พายุเฮอริเคนค่อย ๆ พัดขึ้น"หวงตงไห่ อย่าลืมว่าพวกเราเป็นสามคนสู้กับพวกคุณสองคนนะ โอกาสช