All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 1011 - Chapter 1020

"พ่อ?"เมื่อมองไปที่หวงตงไห่ที่ไม่มีชีวิตชีวาแล้ว หวงยินยินก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง และน้ำตาก็ไหลลงมาไม่หยุด"พ่อ ตื่นมาสิ... ตื่นสิ... คุณตื่นมาสิ!""พ่อ...!"หวงยินยินส่งเสียงร้องอย่างโศกเศร้าเธอกอดศพพ่อไว้อย่างแน่น ใจเจ็บเหมือนมีดฟันอยู่ เศร้าโศกเสียใจมากระหว่างดวงตามีน้ำตาเป็นเลือดไหลออกมา ค่อย ๆ ตกลงบนพื้นตามแก้มเธอไม่อยากจะเชื่อ และยอมรับไม่ได้ว่าญาติคนเดียวของเธอจะจากไปแบบนี้แล้วจากนี้ไป เหลือเพียงเธอคนเดียวในขณะนี้ เธอดูเหมือนจะตกลงไปในเหวลึก และตกอยู่ในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดโลกทั้งใบ เปลี่ยนเป็นมืดมน"ฮ่า ฮ่า ฮ่า... ตายแล้ว ไอ้หมอนี่ตายในที่สุด!"เมื่อมองไปที่ศพของหวงตงไห่ เจี่ยงซิวเจินก็อดหัวเราะเสียงดังไม่ได้ “ตายอย่างดี ตายอย่างดีนะ ปีศาจแบบนี้ ต้องถูกลงโทษด้วยทุกคน!""การฝึกร่างขั้นจงซือทั้งห้าแล้วไงล่ะ จักรพรรดิไห่แล้วไง ถึงที่สุดแล้ว ยังคงมีจุดจบที่จะตายไม่ใช่เหรอ" จ้าวหงเสี้ยงยิ้มอย่างเย็นชาเมื่อหวงตงไห่เสียชีวิต หัวใจที่ตึงเครียดขอเขาก็วางใจได้ในที่สุด"พระอมิตาภพุทธะ ขอขมา"พระคุณเจ้าเจี้ยซินพนมมือและถอนหายใจยาว ๆ"เด็กๆ! มาฆ่าสาวทั้งสองคนนั้นไ

"ตายซะ ฉันจะให้พวกคุณตายทั้งหมด!"หวงยินยินคํารามด้วยความเศร้าโศก ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ ผมหงอกปลิว เธอดูเหมือนปีศาจบ้าทันใดนั้น ร่างกายของเธอก็สั่นหนึ่งที และเลือดก็พ่นออกมาตามมาด้วยหน้ามืด แล้วล้มลงกับพื้นทันทีการโจมตีเมื่อกี้ครั้งนั้น ทำให้เธอหมดพลัง และร่างกายของเธอก็ว่างเปล่ไปาอย่างสมบูรณ์กำลังอันเข็มแข็งเกรียงไกรของเธอนั้นเสื่อมทรุดจนเป็นม้าตีนปลายแล้ว ตอนนี้ได้แต่ให้คนอื่นฆ่าอย่างตามใจชอบเท่านั้น"ยินยิน? ยินยิน!"เซียวหงเย่ลุกขึ้นยืนด้วยหน้าตามอมแมมไปด้วยฝุ่น แล้ววิ่งไปหาหวงยินยิน หลังจากยืนยันว่าอีกฝ่ายยังมีชีวิตอยู่ ในที่สุดเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกสมกับเป็นสายเลือดที่เป็นหญิงสูงศักดิ์ของนิกายแม่มด หลังจากเครื่องตราประทับแตกเธอก็ตื่นขึ้นมาอย่างทั่วถึงแค่ผ่านด่านนี้ไปได้ นั่นก็เหมือนนกฟีนิกซ์เกิดใหม่ในไฟและได้รับชีวิตนิรันดร์"น่ากลัวจริง ๆ พลังเมื่อกี้นั้น ได้ทำลายฟ้าดินจริง ๆ""ปีศาจหญิง! เธอเป็นปีศาจหญิงจริง ๆ!"“......”เมื่อมองไปที่ความยุ่งเหยิงเต็มพื้น ทุกคนทั้งตกใจและกลัว ในขณะเดียวกันก็กลัวในภัยหลังเล็กน้อยพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กหญิงที่ผอมและอ่

"ดาบที่แข็งแกร่งมาก"เหลยว่านจุนกลัวจนขยับไปร้อยเมตรทันที และตกใจเมื่อเห็นดาบชางฉงออกมา เขาจึงรู้ตัวว่าตายแล้ว จึงตอบสนองทันทีโชคดีที่วิ่งได้เร็ว มิฉะนั้น ถ้าถูกดาบในเมื่อกี้นั้นชน จุดจบของเขาจะไม่ดีไปกว่าเจี่ยงซิวเจินสามคน"พระเจ้า ดาบเดียวทำให้การฝึกร่างขั้นจงซือสามคนขาดเจ็บอย่างหนัก ฆ่าผู้เก่งหลายร้อยคน ชายคนนี้เป็นมนุษย์หรือผีกันแน่ล่ะ""สัตว์ประหลาด มันเป็นสัตว์ประหลาดจริง ๆ"นักสู้ที่เป็นกลางบางคนมองไปที่แขนที่หักในด้านหน้านั้น ได้ยืนอึ้งในที่เดิมโดยตรงต่างเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวยังดีที่เพิ่งไม่ได้ร่วมล้อมปราบ ไม่เช่นนั้นก็จะตายแน่"สุดยอดไปเลย! สมกับเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มที่หายากในร้อยปี!"เมื่อมองดูร่างที่สง่างามนั้น เสิ่นเหยาก็มีความตื่นเต้นที่อธิบายไม่ได้ด้วยกำลังของตนเอง ต่อสู้กับนิกายต่างๆ และยังเอาชนะคนเหล่านี้อย่างสิ้นเชิงความสง่างามเช่นนี้ หายากในโลกเลย"ถ้าใครสามารถเป็นศัตรูกับทั้งยุทธภพเพื่อฉัน ฉันจะตายโดยไม่เสียใจแล้ว"หานอี้พึมพำกับตัวเอง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจคนที่มีความสามารถที่โดดเด่นและถือหางมากเช่นนี้ ผู้ห

เมื่อมองไปที่หวงยินยินที่เศร้าโศกในอ้อมแขนของเขา ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและเอื้อมมือไปตบหลังเธอเบา ๆ และปลอบใจว่า "ลุงหวงเสียชีวิตไปแล้ว แต่ผมยังอยู่เลย ต่อไปผมจะเป็นญาติของคุณ ผมจะไม่ปล่อยให้ใครมารังแกคุณอีก ผมสัญญา!""ทำไม ทำไมล่ะ ฉันได้ทำอะไรผิดกันแน่"หวงยินยินร้องไห้ไม่หยุด ร้องว่า "แม่ของฉันเสียชีวิตไปแล้ว พ่อของฉันก็เสียชีวิตไปด้วย ตอนนี้เหลือแต่ฉันอยู่คนเดียว ฉันไม่เข้าใจ ทำไมพระเจ้าถึงทำกับฉันแบบนี้ ทำไม?!"พ่อของเธอต่อสู้เพื่อความยุติธรรมมาตลอดชีวิต ไม่เคยทำอะไรที่ทำร้ายคนอื่นแม้จะถูกคนอื่นลอบทำร้าย แต่ก็ไม่มีความแค้น และไม่ได้แก้แค้นเธอไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมคนแบบนี้ สุดท้ายกลับตายอย่างน่าสังเวชขนาดนี้หรือว่าคนดีจะไม่มีผลตอบแทนที่ดีจริง ๆ เหรอถ้าเป็นเช่นนั้น งั้นชีวิตนี้ เธอยอมเป็นคนชั่วที่ชั่วร้ายยิ่งกว่า"สาวน้อย การพึ่งกับฟ้าจะไม่มีประโยชน์ ทุกอย่างต้องพึ่งพาตัวเอง"โม่เหิ้นเทียนพูดอย่างสงบว่า "จําไว้ว่า เพื่อความอยู่รอด คุณต้องแข็งแกร่งพอ แข็งแกร่งพอที่จะทำให้คนอื่นกลัว แข็งแกร่งพอที่จะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หวงยินยินก็สั่นไปทั้งตัว แล้

ในเมื่อความดีไม่ได้รับผลตอบแทน งั้นก็ต้องละทิ้งความดีไปเท่านั้น ในเมื่อได้รับความยุติธรรมไม่ได้ งั้นก็ปล่อยให้ความชั่วกระจายไปทั้งตัวเธอโดนบังคับให้เป็นแบบนี้เลย!"ยินยิน ไม่ว่าคุณจะเลือกอย่างไร ผมก็สนับสนุนคุณ"ลู่เฉินยกมือขึ้นลูบหัวของหวงยินยิน แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “จำไว้ว่า อาจารย์จะอยู่ข้างหลังคุณเสมอ ถ้าคุณได้รับความคับข้องใจ จงกลับมาเถิด ถ้าฟ้าถล่ม ก็มีอาจารย์คอยค้ำแทนคุณ”"อืม!"หวงยินยินพยักหน้าอย่างหนัก ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา"รุ่นพี่โม่ ผมหวังว่าคุณจะได้ดูแลน้องยินยินให้ดี"สายตาของลู่เฉินหันไปมองโม่เหิ้นเทียน เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ถ้านิกายแม่มดกล้ารังแกเธอ ผมสัญญาว่าจะถอนรากถอนโคนพวกคุณให้สิ้นเชิง”"โอ้?"โม่เหิ้นเทียนยกมุมปากขึ้น พูดอย่างน่าสนใจว่า "เจ้าเด็ก คนที่กล้าพูดกับฉันแบบนี้ คุณเป็นคนแรกนะ""ในเมื่อคุณรู้ตัวตนของผม งั้นก็ควรเข้าใจด้วยว่า คนของตระกูลลู่จะพูดจริงทำจริง" ลู่เฉินมีสายตาที่สดใส"ฮ่าฮ่า...น่าสนใจเลย น่าสนใจจริง ๆ" โม่เหิ้นเทียนยิ้มขึ้นเธอไม่เพียงแต่ไม่ได้โกรธ แต่กลับได้เพิ่มความชื่นชมมากขึ้นยิ่งมีอารมณ์แปลก เธอก็ยิ่งชอบ"ยินยิน พบกั