All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 1031 - Chapter 1040

1200 Chapters

บทที่ 1031

ผู้อำนวยการจางส่งเสียงเตือนในเวลาที่เหมาะสม"ภรรยา?"หลิวเหวินเซิ่งมองอย่างละเอียด แล้วก็เบิกตากว้างทันที "คุณ คุณบาดเจ็บจนแบบนี้ได้ยังไง""เป็นเขา...เป็นไอ้หมอคนนั้นทำทั้งหมด!"คุณนายหลิวยื่นมือออกมาอย่างสั่นเทาและชี้ไปที่ลู่เฉิน"คุณเหรอ"หลิวเหวินเซิ่งถือโอกาสมองไป สีหน้าก็มืดมนลงอย่างรวดเร็ว "คุณเป็นคนตบภรรยาของผมเหรอ""ผมเอง"ลู่เฉินพยักหน้าและยอมรับอย่างใจเย็น "ผู้หญิงคนนี้อาละวาด กำเริบเสิบสาน ผมแค่ให้บทเรียนเธอเท่านั้น""คุณมันใจกล้าจัง กล้ามาสั่งสอนผู้หญิงของผมหรือ?"หลิวเหวินเซิ่งทำหน้าบึ้ง สายตาไม่ดีมาก "บอกมาเถอะ เรื่องนี้คุณวางแผนจะแก้ไขอย่างไร"ในแถวนี้ ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องไว้หน้าเขาบ้างคนที่กล้าตบภรรยาของเขา ถ้าไม่มีภูมิหลังที่ลึกซึ้ง ก็เป็นคนปัญญาอ่อนก่อนที่รู้ตัวตน เขายังได้เว้นที่ว่างไว้นิดหน่อย ไม่ได้พูดอย่างเด็ดขาด“ให้ผู้หญิงคนนี้ขอโทษกับเรา เรื่องวันนี้ผมก็จะไม่ถือสาแล้ว”ลู่เฉินพูดเบาๆ"อะไรนะ ขอโทษเหรอ"พอคําพูดนี้พูดออกมา ทุกคนก็พากันแสดงความตกใจผู้ชายคนนี้คงไม่ได้บ้าใช่ไหมที่ตบคนแล้ว ยังต้องให้คนที่โดนตบมาขอโทษอีกหรือสิ่งที่สําคัญที่สุดคื
Read more

บทที่ 1032

"อ๊ะ?"ผู้อํานวยการจางถูกตบจนงงไป เธอปิดหน้าที่แสบร้อนไว้ ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยฉันช่วยพูดแทนคุณ แล้วคุณกลับมาตบฉันเหรอ?นี่มันเล่นอะไรกันเนี่ย"อึ้งทำอะไรอยู่ ขอโทษ!"หลิวเหวินเซิ่งตบอีกครั้งคนใหญ่คนโตไม่กล้ายุ่ง ผู้อํานวยการจางที่เป็นคนเล็กคนหนึ่ง เขายังสามารถควบคุมได้ง่ายเลย"ขอ ขอโทษ..."ผู้อํานวยการจางทำหน้าเศร้า ในที่สุดก็พูดคําสองสามคําออกมาแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่านางจิ้งจอกคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดามิฉะนั้นสารวัตรหลิวจะไม่มีปฏิกิริยามากอย่างนี้"คุณฉาว ขอบโทษจริง ๆครับ เมื่อกี้เป็นผมตาต่ำไป ไม่ได้สังเกตเห็นท่านเลย"หลังจากสั่งสอนผู้อํานวยการจางเสร็จ หลิวเหวินเซิ่งก็พูดด้วยรอยยิ้มเต็มหน้าทันทีว่า "ขอถามคุณฉาวว่า ท่านอยู่ที่นี่ทำไมล่ะครับ""นี่คือผู้ชายของฉัน นี่คือลูกบุญธรรมของฉัน"ฉาวซวนเฟยพูดอย่างไม่ปิดบัง "ภรรยาของคุณเพิ่งตบลูกบุญธรรมของฉัน ผู้ชายของฉันเลยตบภรรยาของคุณเพื่อปกป้องเธอ ฉันคิดว่านี่เรียกว่าการป้องกันตัว คุณว่าไงล่ะ""อ๊ะ?"หลิวเหวินเซิ่งชะงักเล็กน้อย แล้วพยักหน้าซ้ำๆว่า "ใช่ๆๆ... เป็นการป้องกันตัว เมื่อกี้ผมบุ่มบ่ามเอง เกือบจะเข้า
Read more

บทที่ 1033

......ในขณะนี้ ภายในร้านอาหารตะวันตกระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่งหนุ่มสาวหลายคนที่แต่งตัวดีกําลังรวมตัวกันดื่มและคุยกัน"พี่ชิงเหยา อิจฉาคุณจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าจะได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋องมู่ และกลายเป็นลูกบุญธรรมของเขา น่ายินดีจริง ๆ"ผู้หญิงในชุดแดงคนหนึ่งยิ้มเต็มหน้า ดูกระตือรือร้นมากผู้หญิงคนนี้เป็นเฝิงเมี่ยวจู ซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเฝิงที่เป็นหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ของเยียนจิง"ได้ยินว่าท่านอ๋องมู่สู้รบมาหลายปี ไม่มีลูกมาตลอดเลย ครั้งนี้สามารถรับคุณชิงเหยาเป็นลูกบุญธรรมได้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าท่านมีทั้งคุณธรรมและความสามารถที่ดี โดดเด่นมาก" ผู้ชายที่แต่งตัวเกินจริงคนหนึ่งพูดด้วยรอยยิ้มคนนี้ชื่อหูซง ทำมาหากินด้วยหน้าตา พูดจาฉะฉาน เป็นแฟนของเฝิงเมี่ยวจู"พี่ชิงเหยา คุณช่วยบอกพวกเราหน่อยว่า คุณกับท่านอ๋องมู่รู้จักกันได้ยังไงกันแน่ล่ะคะ" เฝิงเมี่ยวจูอดไม่ได้ที่จะถามอย่างอยากรู้อยากเห็นท่านอ๋องมู่เก็บตัวมาตลอด มีนิสัยไม่แยแส ไม่เคยตีสนิทครั้งนี้มาถึงนครเอกของมณฑลอย่างกะทันหัน และได้รับลูกบุญธรรมคนหนึ่ง น่าตกใจจริง ๆเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเยียนจิงหลายคนล้วนได้มาโดยได้
Read more

บทที่ 1034

อีกครึ่งชั่วโมงขณะที่เฝิงเมี่ยวจูกําลังคุยกับหลี่ชิงเหยาอยู่ จู่ ๆ โทรศัพท์สายหนึ่งก็โทรมาเธอกดปุ่มรับสาย เสียงร้องไห้ของหูซงก็ดังมาทันที "ฮือๆๆ...เมี่ยวจู ผมถูกคนอื่นซ้อมแล้ว คุณรีบมาช่วยผมเถอะ ไอ้เด็กคนนี้บ้าบิ่นเกินไปแล้ว!""อะไรนะ แม้แต่คุณก็ถูกซ้อมแล้วเหรอ"เฝิงเมี่ยวจูขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น ฉันให้คุณพาบอดี้การ์ดสองคนไปด้วยไม่ใช่หรือ"บอดี้การ์ดของเธอต่างก็เลือกอย่างเข้มงวด ตามเหตุผลแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่แม้แต่เจ้าถิ่นคนหนึ่งก็จัดการไม่ได้"สองคนนี้อ่อนแอเกินไป เพิ่งสู้กันก็ถูกซ้อมจนล้มลงแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ทำให้ผมถูกซ้อมด้วย" น้ำเสียงของหูซงน้อยใจมาก"คุณได้เอ่ยชื่อตระกูลเฝิงหรือเปล่า" เฝิงเมี่ยวจูถาม"ได้เอ่ยแน่นอนสิ แต่ไอ้เด็กคนนี้ยิ่งซ้อมแรงขึ้น!" หูซงพูดด้วยร้องไห้"อะไรนะ แม้แต่ตระกูลเฝิงของฉันก็ไม่ให้เกียรติเหรอ"เฝิงเมี่ยวจูโกรธจนขมวดคิ้ว "แค่เจ้าถิ่นคนหนึ่ง จะกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้เหรอ รออยู่นะ ฉันจะพาคนไปเดี๋ยวนี้!""ดี ๆ รีบมานะ ผมจะพยายามถ่วงเขาไว้" หูซงตอบรับซ้ำๆ“......”"คุณเฝิง ดูเหมือนคุณได้เจอปัญหาแล้ว จะให้ฉันไปช่วยไหม" จู่ ๆ หลี่ชิงเหยาก็ถาม"แค
Read more

บทที่ 1035

ทุกที่ที่พวกเขาผ่านไป พวกเขาก็ผลักดันฝูงชนออกไปด้วยความรุนแรงโดยตรง เคลียร์พื้นที่อย่างเข้มแข็งหลังจากเคลียร์ถนนที่กว้างขวางแล้ว เฝิงเมี่ยวจูที่แต่งตัวสดใสก็ปรากฏตัวเหมือนเจ้าหญิงหน้าตาที่สวย เข้ากับเสื้อผ้าที่หรูหรา และรวมกับความเป็นชนชั้นสูงที่ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ทำให้คนอื่นมองแวบเดียวก็รู้ว่ามีภูมหลังที่ไม่ธรรมดา"เมี่ยวจู ในที่สุดคุณก็มาแล้ว!"เมื่อเห็นคนที่มา ดวงตาของหูซงเป็นประกาย เขารีบต้อนรับไปและร้องไห้ว่า "คุณดูสิ คุณดูหน้าผมสิ โดนซ้อมเป็นยังไงแล้ว ครั้งนี้คุณต้องตัดสินใจแทนผมนะ""ฮะ?"เฝิงเมี่ยวจูเอื้อมมือไปหยิกคางของหูซง และมองทางซ้ายทีขวาที สีหน้าของเธอก็มืดลงอย่างรวดเร็ว "ใคร ใครทำร้ายคุณเป็นแบบนี้!"ผู้ชายของเธอมีข้อกําหนดสามประการ ประการแรก หน้าตาหล่อ ประการที่สอง ส่วนนั้นใหญ่และมีทักษะที่ดี ประการที่สาม รู้จักทำให้เธอมีความสุขได้ตอนนี้หน้าหล่อของหูซงถูกตีจนเสียโฉมแล้ว มันไม่น้อยไปกว่าทรัพย์สินส่วนตัวของเธอถูกละเมิดย่อมทนไม่ไหวเลย"เป็นเขา!"จู่ ๆ หูซงก็เอื้อมมือไปชี้ไปที่ลู่เฉิน แล้วพูดอย่างดุร้ายว่า "เมื่อกี้เป็นเขาตบมผม และขู่ว่าจะจัดการกับคุณด้วย!"
Read more

บทที่ 1036

"ใจกล้าจัง!""กำเริบเสิบสาน!"คําพูดของลู่เฉินทำให้หูซงและคนอื่น ๆ โกรธทันทีกล้าดูหมิ่นกับคุณหนูของตระกูลเฝิง ไม่รู้จะที่ตายจริง ๆ"คุณ... คุณกล้าจะบอกให้ฉันไสหัวไปเหรอ"หลังจากตกตะลึงเล็กน้อย เฝิงเมี่ยวจูก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟโดยตรง "ไอ้คนต่ำต้อย ไม่รู้ตัวตนของตัวเองจริง ๆ วันนี้ฉันจะต้องสั่งสอนคุณให้ดี ๆ แน่นอน เด็กๆ มาจับเขาเลย!""ครับ!"บอดี้การ์ดกี่คนที่ข้างหลังเธอไม่ได้พูดอะไ ลงมือจับลู่เฉินโดยตรง"ปัง ปัง ปัง..."เห็นเพียงภาพเงาแวบเข้ามา บอดี้การ์ดหลายคนที่เพิ่งพุ่งไปข้างหน้า ก็พากันบินถอยหลังไป แล้วล้มลงกับพื้นอย่างแรง หมดสติทันที"อ๊ะ?"ฉากที่เกิดอย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนตกตะลึงไปหมดทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนพวกเขาไม่ทันตอบสนองเลยตั้งแต่เฝิงเมี่ยวจูออกคำสั่ง ถึงบอดี้การ์ดลงมือ แล้วไปจนถึงบอดี้การ์ดเป็นลมไป ทั้งหมดนี้ใช้เวลาเพียงสองสามวินาทีเท่านั้นพวกเขายังไม่ทันเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น การต่อสู้ก็จบลงแล้วมันเกินจริงจริง ๆ"เป็นยังไงบ้าง ยังต้องสู้ต่อไปอีกไหม"ลู่เฉินยืนอยู่ที่เดิมอย่างเงียบ ๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ราวกับว่าไม่เคยขยับเลย"คุณ คุณเป็นใครกันแน่"
Read more

บทที่ 1037

ลู่เฉินมีสีหน้าไม่พอใจปกติเขาจะไม่ค่อยซีเรียสกับผู้หญิง แต่ถ้าเป็นผู้หญิงไม่มีเหตุผล ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว"เอ่อ..."เมื่อมองไปที่เฝิงเมี่ยวจูที่ถูกตบหน้า ทุกคนก็ตกตะลึงและตกใจมากหมอนี่บ้าไปแล้วเหรอที่ซ้อมบอดี้การ์ดของตระกูลเฝิงก็ช่างมันเถอะ คาดไม่ถึงว่าจะกล้าตบคุณหนูของตระกูลเฝิงอีกหรือนั่นคือทายาทของตระกุลชนชั้นสูงนะผู้มีอำนาจของเยียนจิง!กล้าตบคนใหญ่คนโตแบบนี้อย่างโจ่งแจ้ง หรือว่าจะก่อกบฏหรือว่าผู้ชายคนนี้ไม่กลัวตายจริง ๆ"คุณกล้าดียังไงมาตบฉัน?"เฝิงเมี่ยวจูปิดหน้าที่แสบร้อนและทำท่าทางไม่กล้าเชื่อตั้งแต่เด็ก เธอก็ไม่เคยโดนใครตีเลย นับประสาอะไรกับการโดนตบหน้าในที่สาธารณะมันเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!"เฮ่ย ทำไมพวกคุณถึงพูดเป็นประโยคนี้ตลอด เปลี่ยนของใหม่หน่อยได้ไหม" ลู่เฉินทนไม่ไหวแล้ว"ฉัน... ฉันจะสู้ตายกับคุณ"เฝิงเมี่ยวจูกรีดร้องและกระโจนเข้าหาลู่เฉิน"เมี่ยวจู ใจเย็นๆ!"หูซงตกใจ และรีบกอดเธอไว้ถ้าพุ่งขึ้นไป จะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่หรือ"พอแล้ว!"ในเวลานี้ จู่ ๆ ก็มีผู้หญิงที่หน้าตาสวยงามเดินเข้ามาจากประตูผู้หญิงไม่เพียงแต่หน้าตายอดเยี่ยมเท
Read more

บทที่1038

"พวกคุณสองคนพึมพําอะไรกันอยู่ล่ะ"เมื่อมองดูฉาวซวนเฟยที่บางครั้งหัวเราะและบางครั้งก็ถอนหายใจที่อยู่ข้างหน้า สีหน้าของหลี่ชิงเหยาก็แปลกใจมากขึ้นเรื่อย ๆผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้คนบ้าใช่มั้ย"ไม่มีอะไรไม่มีอะไร เมื่อกี้ฉันจำคนผิดแล้ว ขอโทษจริง ๆ"ฉาวซวนเฟยเม้นปาก และริเริ่มที่จะขอโทษและยอมอ่อนข้อให้จะว่ายังไงล่ะคนอื่นเขาสมองไม่ค่อยดี จะไปคิดเล็กคิดน้อยกับคนไข้ที่ความจำเสื่อมไม่ได้ใช่ไหม"แปลกประหลาดจัง"หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วแม้จะไม่รู้จักอีกฝ่าย แต่ทำไมเธอจะดูขัดตาไปหน่อยล่ะสายตาของเธอมองผ่านฉาวซวนเฟย แล้วก็หยุดนิ่งอยู่บนลู่เฉินอย่างรวดเร็ว "เดี๋ยว... คุณดูคุ้นๆ นิดหน่อย ฉันเคยเห็นคุณที่ไหนหรือเปล่า""ฮะ?"ประโยคที่ง่ายๆ ทำให้ฉาวซวนเฟยตื่นตัวขึ้นมาทันทีบอกว่าความจำเสื่อมแล้วไม่ใช่หรือ? จะจำได้อย่างไรเล่นลูกไม้กับฉันใช่ไหม"คุณจำผมได้เหรอ"ลู่เฉินชะงักเล็กน้อย รู้สึกค่อนข้างแปลกใจเช่นกัน"โอ้ ฉันนึกออกแล้ว คุณคือคนที่ขายประกันคนนั้น"คิดอย่างรอบคอบ หลี่ชิงเหยาก็รีบเข้าใจอย่างรวดเร็วไม่นานมานี้ คนตรงหน้าเคยไปขายประกันที่โรงพยาบาล แต่ถูกแม่ของเธอไล่ออกไปแล้ว"อืม ผมคนที
Read more

บทที่1039

เธอทำหน้าที่เป็นผู้ไกล่เกลี่ยแล้ว ตราบใดที่เขาถือโอกาสขอโทษ แล้วค่อยชดใช้ ชีวิตก็จะรักษาไว้ได้ทำไมต้องหัวแข็งล่ะ?ชื่อเสียงมันสำคัญกว่าชีวิตหรือเขาคิดอย่างไรล่ะ"คุณพูดชัดเจนมาก ผมก็ได้ยินอย่างชัดเจนด้วย แต่พวกคุณเข้าใจเรื่องหนึ่งผิดแล้ว ผมไม่ได้กลัวตระกูลเฝิง ตรงกันข้าม น่าจะเป็นตระกูลเฝิงที่กลัวผม" ลู่เฉินกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์พอคําพูดนี้พูดออกมา หลายคนก็หัวเราะออกมา"ตระกูลเฝิงกลัวคุณเหรอ ฮ่าฮ่า... ไอ้เด็กน้อย คุณบ้าไปแล้วใช่ไหม คุณรู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่""คนขยะที่ขายประกันคนหนึ่ง กลับกล้าพูดอย่างบ้าบิ่นอย่างนี้ ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริง ๆ""โง่เขลาจัง ดูเหมือนว่าจนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าเขาได้รุกรานคนแบบไหนกันแน่"ทุกคนส่ายหัวและวิจารณ์กัน เป็นสายตาที่มองคนโง่เลย"ดื้อรั้นมาก"หลี่ชิงเหยาส่ายหัวเล็กน้อย "ฉันได้ให้โอกาสคุณแล้ว ในเมื่อคุณไม่รู้จักหวงแหน งั้นก็ช่างมันเถอะ"ถ้าเป็นปกติ เธอจะไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่นเลย วันนี้ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"ก่อนอื่นขอประกาศว่า ผู้ชายของฉัน ไม่ต้องการคุณมาให้โอกาส ประการที่สอง ตอนนี้เราเป็นฝ่ายได้เปรียบ ถ้าบังคับเกิ
Read more

บทที่ 1040

ระหว่างทางกลับ ลู่เฉินขับรถอยู่ ฉาวซวนเฟยนั่งข้างๆเขาหลินจวนกับบ่าวเอ๋อร์นั่งอยู่ที่เบาะหลัง"บ่าวเอ๋อร์ ต่อไปถ้าใครมารังแกหนูอีก หนูก็บอกแม่นะ แม่จะจัดการเขาแทนหนู รู้ไหม"ฉาวซวนเฟยพูดพลางหยิบทิชชู่เปียกออกมา เช็ดรอยสกปรกบนใบหน้าของบ่าวเอ๋อร์"อืม หนูรู้แล้ว" บ่าวเอ๋อร์พยักหน้าอย่างจริงจัง"บ่าวเอ๋อร์ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป พ่อจะสอนหนูฝึกศิลปะการต่อสู้ดีไหม"ลู่เฉินกล่าวอย่างจริงจังว่า "ถ้าใครกล้ามารังแกหนู จงซ้อมเขาไปเลย ที่หนูจะไปรังแกใคร ก็ซ้อมเขาได้นะ""พูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่ล่ะ?"ฉาวซวนเฟมองบนใส่ "ฝึกศิลปะการต่อสู้มันจะเหนื่อยมาก อย่าทำให้บ่าวเอ๋อร์ของฉันเหนื่อยล้านะ อีกอย่าง จะมีเด็กหญิงไปต่อสู้วันๆได้อย่างไร เรียนศิลปะมันไม่ดีเหรอ""การเรียนรู้ทักษะมากมายเป็นเรื่องดีสิ ฝึกการต่อสู้เล็กน้อยจะไม่ผิดแน่ ถ้าเจออันตรายก็ป้องกันตัวเองได้" ลู่เฉินอธิบายฝึกศิลปะการต่อสู้ ก็ต้องเริ่มจากตอนเด็กแม้จะลำบากไปหน่อย แต่ต่อไปจะช่วยได้มาก"บ่าวเอ๋อร์ หนูคิดว่าอย่างไรล่ะ" ฉาวซวนเฟยหันกลับมาถามพูดไปพูดมา สุดท้ายก็ต้องขอความเห็นจากลูกบุญธรรมตัวเอง"หนูจะเชื่อฟังคุณแม่ค่ะ"บ่าวเอ๋อ
Read more
PREV
1
...
102103104105106
...
120
DMCA.com Protection Status