บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 1031 - บทที่ 1040

ผู้อำนวยการจางส่งเสียงเตือนในเวลาที่เหมาะสม"ภรรยา?"หลิวเหวินเซิ่งมองอย่างละเอียด แล้วก็เบิกตากว้างทันที "คุณ คุณบาดเจ็บจนแบบนี้ได้ยังไง""เป็นเขา...เป็นไอ้หมอคนนั้นทำทั้งหมด!"คุณนายหลิวยื่นมือออกมาอย่างสั่นเทาและชี้ไปที่ลู่เฉิน"คุณเหรอ"หลิวเหวินเซิ่งถือโอกาสมองไป สีหน้าก็มืดมนลงอย่างรวดเร็ว "คุณเป็นคนตบภรรยาของผมเหรอ""ผมเอง"ลู่เฉินพยักหน้าและยอมรับอย่างใจเย็น "ผู้หญิงคนนี้อาละวาด กำเริบเสิบสาน ผมแค่ให้บทเรียนเธอเท่านั้น""คุณมันใจกล้าจัง กล้ามาสั่งสอนผู้หญิงของผมหรือ?"หลิวเหวินเซิ่งทำหน้าบึ้ง สายตาไม่ดีมาก "บอกมาเถอะ เรื่องนี้คุณวางแผนจะแก้ไขอย่างไร"ในแถวนี้ ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องไว้หน้าเขาบ้างคนที่กล้าตบภรรยาของเขา ถ้าไม่มีภูมิหลังที่ลึกซึ้ง ก็เป็นคนปัญญาอ่อนก่อนที่รู้ตัวตน เขายังได้เว้นที่ว่างไว้นิดหน่อย ไม่ได้พูดอย่างเด็ดขาด“ให้ผู้หญิงคนนี้ขอโทษกับเรา เรื่องวันนี้ผมก็จะไม่ถือสาแล้ว”ลู่เฉินพูดเบาๆ"อะไรนะ ขอโทษเหรอ"พอคําพูดนี้พูดออกมา ทุกคนก็พากันแสดงความตกใจผู้ชายคนนี้คงไม่ได้บ้าใช่ไหมที่ตบคนแล้ว ยังต้องให้คนที่โดนตบมาขอโทษอีกหรือสิ่งที่สําคัญที่สุดคื

......ในขณะนี้ ภายในร้านอาหารตะวันตกระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่งหนุ่มสาวหลายคนที่แต่งตัวดีกําลังรวมตัวกันดื่มและคุยกัน"พี่ชิงเหยา อิจฉาคุณจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าจะได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋องมู่ และกลายเป็นลูกบุญธรรมของเขา น่ายินดีจริง ๆ"ผู้หญิงในชุดแดงคนหนึ่งยิ้มเต็มหน้า ดูกระตือรือร้นมากผู้หญิงคนนี้เป็นเฝิงเมี่ยวจู ซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเฝิงที่เป็นหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ของเยียนจิง"ได้ยินว่าท่านอ๋องมู่สู้รบมาหลายปี ไม่มีลูกมาตลอดเลย ครั้งนี้สามารถรับคุณชิงเหยาเป็นลูกบุญธรรมได้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าท่านมีทั้งคุณธรรมและความสามารถที่ดี โดดเด่นมาก" ผู้ชายที่แต่งตัวเกินจริงคนหนึ่งพูดด้วยรอยยิ้มคนนี้ชื่อหูซง ทำมาหากินด้วยหน้าตา พูดจาฉะฉาน เป็นแฟนของเฝิงเมี่ยวจู"พี่ชิงเหยา คุณช่วยบอกพวกเราหน่อยว่า คุณกับท่านอ๋องมู่รู้จักกันได้ยังไงกันแน่ล่ะคะ" เฝิงเมี่ยวจูอดไม่ได้ที่จะถามอย่างอยากรู้อยากเห็นท่านอ๋องมู่เก็บตัวมาตลอด มีนิสัยไม่แยแส ไม่เคยตีสนิทครั้งนี้มาถึงนครเอกของมณฑลอย่างกะทันหัน และได้รับลูกบุญธรรมคนหนึ่ง น่าตกใจจริง ๆเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเยียนจิงหลายคนล้วนได้มาโดยได้

ทุกที่ที่พวกเขาผ่านไป พวกเขาก็ผลักดันฝูงชนออกไปด้วยความรุนแรงโดยตรง เคลียร์พื้นที่อย่างเข้มแข็งหลังจากเคลียร์ถนนที่กว้างขวางแล้ว เฝิงเมี่ยวจูที่แต่งตัวสดใสก็ปรากฏตัวเหมือนเจ้าหญิงหน้าตาที่สวย เข้ากับเสื้อผ้าที่หรูหรา และรวมกับความเป็นชนชั้นสูงที่ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ทำให้คนอื่นมองแวบเดียวก็รู้ว่ามีภูมหลังที่ไม่ธรรมดา"เมี่ยวจู ในที่สุดคุณก็มาแล้ว!"เมื่อเห็นคนที่มา ดวงตาของหูซงเป็นประกาย เขารีบต้อนรับไปและร้องไห้ว่า "คุณดูสิ คุณดูหน้าผมสิ โดนซ้อมเป็นยังไงแล้ว ครั้งนี้คุณต้องตัดสินใจแทนผมนะ""ฮะ?"เฝิงเมี่ยวจูเอื้อมมือไปหยิกคางของหูซง และมองทางซ้ายทีขวาที สีหน้าของเธอก็มืดลงอย่างรวดเร็ว "ใคร ใครทำร้ายคุณเป็นแบบนี้!"ผู้ชายของเธอมีข้อกําหนดสามประการ ประการแรก หน้าตาหล่อ ประการที่สอง ส่วนนั้นใหญ่และมีทักษะที่ดี ประการที่สาม รู้จักทำให้เธอมีความสุขได้ตอนนี้หน้าหล่อของหูซงถูกตีจนเสียโฉมแล้ว มันไม่น้อยไปกว่าทรัพย์สินส่วนตัวของเธอถูกละเมิดย่อมทนไม่ไหวเลย"เป็นเขา!"จู่ ๆ หูซงก็เอื้อมมือไปชี้ไปที่ลู่เฉิน แล้วพูดอย่างดุร้ายว่า "เมื่อกี้เป็นเขาตบมผม และขู่ว่าจะจัดการกับคุณด้วย!"

ลู่เฉินมีสีหน้าไม่พอใจปกติเขาจะไม่ค่อยซีเรียสกับผู้หญิง แต่ถ้าเป็นผู้หญิงไม่มีเหตุผล ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว"เอ่อ..."เมื่อมองไปที่เฝิงเมี่ยวจูที่ถูกตบหน้า ทุกคนก็ตกตะลึงและตกใจมากหมอนี่บ้าไปแล้วเหรอที่ซ้อมบอดี้การ์ดของตระกูลเฝิงก็ช่างมันเถอะ คาดไม่ถึงว่าจะกล้าตบคุณหนูของตระกูลเฝิงอีกหรือนั่นคือทายาทของตระกุลชนชั้นสูงนะผู้มีอำนาจของเยียนจิง!กล้าตบคนใหญ่คนโตแบบนี้อย่างโจ่งแจ้ง หรือว่าจะก่อกบฏหรือว่าผู้ชายคนนี้ไม่กลัวตายจริง ๆ"คุณกล้าดียังไงมาตบฉัน?"เฝิงเมี่ยวจูปิดหน้าที่แสบร้อนและทำท่าทางไม่กล้าเชื่อตั้งแต่เด็ก เธอก็ไม่เคยโดนใครตีเลย นับประสาอะไรกับการโดนตบหน้าในที่สาธารณะมันเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!"เฮ่ย ทำไมพวกคุณถึงพูดเป็นประโยคนี้ตลอด เปลี่ยนของใหม่หน่อยได้ไหม" ลู่เฉินทนไม่ไหวแล้ว"ฉัน... ฉันจะสู้ตายกับคุณ"เฝิงเมี่ยวจูกรีดร้องและกระโจนเข้าหาลู่เฉิน"เมี่ยวจู ใจเย็นๆ!"หูซงตกใจ และรีบกอดเธอไว้ถ้าพุ่งขึ้นไป จะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่หรือ"พอแล้ว!"ในเวลานี้ จู่ ๆ ก็มีผู้หญิงที่หน้าตาสวยงามเดินเข้ามาจากประตูผู้หญิงไม่เพียงแต่หน้าตายอดเยี่ยมเท

เธอทำหน้าที่เป็นผู้ไกล่เกลี่ยแล้ว ตราบใดที่เขาถือโอกาสขอโทษ แล้วค่อยชดใช้ ชีวิตก็จะรักษาไว้ได้ทำไมต้องหัวแข็งล่ะ?ชื่อเสียงมันสำคัญกว่าชีวิตหรือเขาคิดอย่างไรล่ะ"คุณพูดชัดเจนมาก ผมก็ได้ยินอย่างชัดเจนด้วย แต่พวกคุณเข้าใจเรื่องหนึ่งผิดแล้ว ผมไม่ได้กลัวตระกูลเฝิง ตรงกันข้าม น่าจะเป็นตระกูลเฝิงที่กลัวผม" ลู่เฉินกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์พอคําพูดนี้พูดออกมา หลายคนก็หัวเราะออกมา"ตระกูลเฝิงกลัวคุณเหรอ ฮ่าฮ่า... ไอ้เด็กน้อย คุณบ้าไปแล้วใช่ไหม คุณรู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่""คนขยะที่ขายประกันคนหนึ่ง กลับกล้าพูดอย่างบ้าบิ่นอย่างนี้ ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริง ๆ""โง่เขลาจัง ดูเหมือนว่าจนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าเขาได้รุกรานคนแบบไหนกันแน่"ทุกคนส่ายหัวและวิจารณ์กัน เป็นสายตาที่มองคนโง่เลย"ดื้อรั้นมาก"หลี่ชิงเหยาส่ายหัวเล็กน้อย "ฉันได้ให้โอกาสคุณแล้ว ในเมื่อคุณไม่รู้จักหวงแหน งั้นก็ช่างมันเถอะ"ถ้าเป็นปกติ เธอจะไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่นเลย วันนี้ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"ก่อนอื่นขอประกาศว่า ผู้ชายของฉัน ไม่ต้องการคุณมาให้โอกาส ประการที่สอง ตอนนี้เราเป็นฝ่ายได้เปรียบ ถ้าบังคับเกิ