All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 1021 - Chapter 1030

หวงยินยินจากไปแล้ว เธอจากไปด้วยกอดศพหวงตงไห่แต่ก่อนจะจากไป คำที่เธอพูดนั้น ทำให้ผู้คนขนลุก และรู้สึกหนาวเย็นที่สันหลังแม้โชคดีจะรอดพ้นมาได้ แต่คนในสำนักต่างๆกลับไม่มีความสุขเลยไม่มีใครคาดคิดได้ว่าหญิงสาวที่ดูเหมือนธรรมดานั้น จะเป็นหญิงสูงศักดิ์ของนิกายแม่มดความน่ากลัวของนิกายแม่มด ได้ฝังลึกในใจผู้คนมานานแล้ว และลบได้ยากเลยการรุกรานหญิงสูงศักดิ์ ก็เท่ากับเหยียบขาข้างหนึ่งเข้าไปในโลงศพแล้วและที่สำคัญคือพวกเขายังบีบบังคับให้พ่อของหญิงสูงศักดิ์ตายไปแค้นที่ฆ่าพ่อไป มันมากถึงขั้นจะอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกันไม่ได้แล้วจากนี้ไป พวกเขาจะใช้ชีวิตที่หวาดระแวง หวาดกลัวตลอดเวลาพวกเขาดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรอความตาย"หัวหน้าเหลย ตอนนี้จะทํายังไงดีล่ะ พวกเราเหมือนจะสร้างเรื่องใหญ่แล้ว!"จ้าวหงเสี้ยงที่หน้าซีดเซียวเดินโซซัดโซเซไปหาเหลยว่านจุนก่อนหน้านี้ได้รับบัดเจ็บอย่างหนักจากดาบของลู่เฉิน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ฟื้นเลยเจี่ยงซิวเจินและเจี้ยซินจะยิ่งแย่ลง คนหนึ่งแขนหัก และคนหนึ่งตาบอด เป็นเพื่อนที่ผ่านการยากลําบากด้วยกันจริง ๆ"ตื่นตระหนกอะไร"เหลยว่านจุนจ้องเขา "ตราบใดที

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนเมื่อลู่เฉินตื่นขึ้นมาอย่าช้า ๆ ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงแล้วแสงแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ดูแสบตาเล็กน้อย"ลู่เฉิน ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว"พอฉาวอานอานซึ่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ เห็น ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที"ผมนอนมานานแค่ไหนแล้ว"ลู่เฉินถามโดยไม่รู้ตัวเพิ่งฟื้นขึ้นมา ตอนนี้เขายังสับสนอยู่"คุณหมดสติมาสามวันแล้ว โชคดีที่ผู้อาวุโสราชายาบอกว่าคุณไม่เป็นไร ไม่งั้นพวกเราจะเตรียมโลงศพให้คุณแล้ว" ฉาวอานอานกล่าว"สามวันเหรอ นานขนาดนี้เหรอ"หลังจากตกตะลึงเล็กน้อย ลู่เฉินก็ตอบสนองทันที “โอ้ใช่ พี่สาวของคุณล่ะ เธอเป็นอย่างไรบ้าง ตื่นมาหรือยัง""พี่สาวของฉัน?"เมื่อได้ยินคําพูดนี้ สีหน้าของฉาวอานอานก็เศร้าหมองอย่างรวดเร็ว เธอก้มหน้าลง แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า "พี่สาวของฉัน... เธอเสียชีวิตไปแล้ว...""อะไรนะ เสียชีวิตไปแล้วเหรอ"ทันทีที่คําพูดนี้พูดออกมา ลู่เฉินก็เหมือนถูกฟ้าผ่า อึ้งอยู่ที่เดิมสีหน้าที่แย่อยู่แล้ว ก็ซีดเหมือนกระดาษสีขาวทันที เหมือนสูญเสียจิตวิญญาณไป"เป็นแบบนี้ได้อย่างไร? ไม่... เป็นไปไม่ได้!""ทั้งๆที่ผมได้พบดอกฮิกันบานะสีดำแล้ว ทำไมซวนเ

"ต้าหลาง ได้เวลาดื่มยาแล้ว"ในขณะที่ลู่เฉินกําลังคุยกับเหล่าจาง เสียงผู้หญิงที่คมชัดก็ดังขึ้นแล้วเห็นว่าฉาวซวนเฟยที่มีท่าทางสง่างาม ถือชามดินเผาที่ชามมีควันไฟลอยกรุ่นเดินเข้ามาอย่างช้าๆเธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์ หน้าที่สวยแดงก่ำ ถือยาต้มอย่างระมัดระวังและส่งไปข้างปากลู่เฉิน"นี่ ต้าหลาง ดื่มยาสิ"“......”หางตาของลู่เฉินกระตุกภาพนี้ ทำไมจะคุ้นตานิดหน่อยล่ะ"ต้าหลาง คุณเป็นอะไรไป ดื่มสิ"ฉาวซวนเฟยยิ้มอย่างน่ารัก ในดวงตาที่สวยงามมีความขี้เล่นเล็กน้อย"เอ่อ ไม่ดื่มจะได้ไหม"บนหน้าของลู่เฉินเต็มไปด้วยการต่อต้าน"ไม่ได้แน่นอน นี่คือสิ่งที่ข้าเตรียมไว้ให้เจ้าโดยเฉพาะ"ฉาวซวนเฟยยักคิ้ว "ทำไม เจ้าจะไม่สงสัยว่าข้าได้วางยาพิษใช่ไหมเจ้าคะ""เฮ้อ ตายด้วยน้ำมือของเจ้า มันคุ้มแล้ว"ลู่เฉินอุทาน แล้วถือยาต้มขึ้นมา ดื่มหมดในครั้งเดียวเมื่อมองดูท่าทางขมขื่นของคนตรงหน้า ในที่สุดฉาวซวนเฟยก็อดหัวเราะไม่ได้"เอาล่ะๆ ไม่ล้อเล่นแล้ว ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ วันนี้เป็นอาหารที่คุณชอบกินทั้งหมดเลย"ฉาวซวนเฟยหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดปากให้ลู่เฉิน แล้วจับแขนเขาและเดินออกจากประตูไป"กริ๊ง...กริ๊ง..."เพิ่ง

ฉากที่เกิดอย่างกะทันหันทำเอาทุกคนตกใจไม่มีใครคาดคิดได้ว่าจะมีคนกล้าซ้อมลูกชายของคุณนายหลิวคุณนายหลิวมีชื่อเสียงด้านอาละวาดอยู่แถวนี้ ไม่มีใครกล้าไปยุ่งเลย"โอ้ย ลูกฉัน"หลังจากตกตะลึงเล็กน้อย คุณนายหลิวก็อุทานออกมาทันที เธอวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว อุ้มเจ้าอ้วนที่เป็นลมไปขึ้นมาในเวลานี้ จมูกและปากของเจ้าอ้วนเบี้ยวไป ฟันได้ออกเลือด และฟันหน้าหลุดไป 2 ซี่โดยเฉพาะครึ่งหน้าที่ถูกตบ มันยิ่งบวมแดง"ลูก อย่าให้แม่กลัวเลยนะ ตื่นมา!"คุณนายหลิวตื่นตระหนกเล็กน้อย จี้จุดฟิลทรัมไม่หยุด หลังจากเจ้าอ้วนตื่นขึ้นมา ถึงจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อยแต่ในไม่ช้า สีหน้าของเธอก็ดุร้ายขึ้น"เป็นใคร ใครเพิ่งตบลูกชายกู ออกมาเดี๋ยวนี้"คุณนายหลิวหันตัวไปทันที ท่าทางกัดฟันนั้น เหมือนจะกินเนื้อคน"ผมเอง!"ลู่เฉินก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวด้วยสีหน้ามืดมนโดยเฉพาะหลังจากเขาเห็นรอยแผลเป็นบนใบหน้าของหลินจวนและบ่าวเอ๋อร์ ดวงตาของขาก็ยิ่งเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า"ไอ้สัตว์! มึงกล้าตีตบลูกชายของกูได้อย่างไร มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร" คุณนายหลิวพูดเสียงดังมีแต่เธอที่รังแกคนอื่นมาตลอด ยังไม่เคยมีใครกล้าโหยกเหย

ลู่เฉินพูดเสียงดัง ทำให้ผู้อํานวยการจางโกรธจนตัวสั่นไปหมด สีหน้าดูแย่มาก เหมือนได้กินแมลงวันเข้าไปผู้ปกครองของนักเรียนบางคนที่ถูกผู้อํานวยการจางปราบปรามมาก่อนก็แอบปรบมือระบายความโกรธมากเลยปกติคุณเย่อหยิ่งและดูถูกคนอื่น คราวนี้แพ้รู้แล้วใช่ไหม"คุณ... คุณกล้าด่าฉันเหรอ คุณเป็นใครเนี่ย กล้ามาเทศนาฉันหรือ"ผู้อํานวยการจางโกรเป็นฟืนเป็นไฟ "รอดูสิ ฉันจะขับไล่หงบ่าวเอ๋อร์ออกจากโรงเรียนอนุบาล ฉันจะแบนเธอ ฉันจะทำให้เธอไม่สามารถเข้าเรียนได้ตลอดชีวิต ฉันจะแบนพวกคุณทุกคน!""แบนหรือ?"ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา ถีบผู้อํานวยการจางจนล้มคว่ำบนพื้น "คุณมาแบนลองดูสิ ผมจะดูว่าคุณมีความสามารถแค่ไหน"ผู้อํานวยการจางถูกเตะจนนั่งลงบนพื้น หลังจากลุกขึ้นแล้ว เธอก็ตะโกนเรียกทันที "เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หายไปไหนแล้ว รีบมาสิ!"เมื่อเธอตะโกน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนก็วิ่งเข้าประตูอย่างรวดเร็วปรากฏว่ายังไม่ทันได้ลงมือ ก็โดนลู่เฉินหันกลับมาขึงตาใส่แวบหนึ่ง แล้วก็อึ้งไปทันทีสักพักหนึ่งก็รู้สึกหนาวเย็นที่สันหลัง เหงื่อออกมามากมาย ราวกับถูกสัตว์ร้ายจ้องมองอยู