เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1026
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1027
"ไร้สาระ!"คุณนายหลิวเบิกตากว้าง "อีตัวเล็กคนนี้ จะเปรียบเทียบกับลูกชายที่รักของฉันได้อย่างไร เส้นผมเส้นเดียวของลูกชายฉันก็มีค่ามากกว่าชีวิตของเธอ ฉันจะเตือนพวกคุณว่าให้รีบคุกเข่ายอมรับผิด มิฉะนั้นอย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ!""คุณนายหลิว! คุณช่วยใช้เหตุผลหน่อยได้ไหม เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความผิดของลูกชายคุณ ทำไมเราต้องขอโทษล่ะ" หลินจวนขมวดคิ้ว"แป๊ะ!"คุณนายหลิวยกมือขึ้นแล้วตบหน้าหลินจวนอย่างแรง เธอด่าว่า "ให้พวกแกขอโทษก็ขอโทษมาสิ จะเอาเรื่องไร้สาระมากมายนั้นมาจากไหน ถ้าจะกล้าจุกจิกอีก เชื่อไหมว่ากูจะฉีกปากแก!""คุณ--"หลินจวนกัดฟัน ทำหน้าไม่พอใจเธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะป่าเถื่อนและไร้เหตุผลขนาดนี้ ที่ทำผิดแล้วไม่ขอโทษก็ช่างเถอะ คาดไม่ถึงว่าจะลงมือซ้อมคนอื่นอีกช่างรังแกคนอื่นมากไปจริงๆ!"ห้ามซ้อมแม่หนู!"ทันใดนั้นบ่าวเอ๋อร์ก็เข้ามาขวางหน้าแม่ของเธอ เธอกางมือทั้งสองข้างออก บนใบหน้าเล็กๆของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ "คนเลว แม่มดแก่ หนูจะเรียกอุลตร้าแมนมาซ้อมคุณ""อุ๊ย ไอ้ลูกหมา กวนตีนจริง ๆ"คุณนายหลิวโกรธจัด ตบหน้าบ่าวเอ๋อร์อย่างแรง จนทำให้เธอคว่ำลงกับพื้นสักพักหนึ่ง มีเลือดกำเดาไหลออก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1028
ฉากที่เกิดอย่างกะทันหันทำเอาทุกคนตกใจไม่มีใครคาดคิดได้ว่าจะมีคนกล้าซ้อมลูกชายของคุณนายหลิวคุณนายหลิวมีชื่อเสียงด้านอาละวาดอยู่แถวนี้ ไม่มีใครกล้าไปยุ่งเลย"โอ้ย ลูกฉัน"หลังจากตกตะลึงเล็กน้อย คุณนายหลิวก็อุทานออกมาทันที เธอวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว อุ้มเจ้าอ้วนที่เป็นลมไปขึ้นมาในเวลานี้ จมูกและปากของเจ้าอ้วนเบี้ยวไป ฟันได้ออกเลือด และฟันหน้าหลุดไป 2 ซี่โดยเฉพาะครึ่งหน้าที่ถูกตบ มันยิ่งบวมแดง"ลูก อย่าให้แม่กลัวเลยนะ ตื่นมา!"คุณนายหลิวตื่นตระหนกเล็กน้อย จี้จุดฟิลทรัมไม่หยุด หลังจากเจ้าอ้วนตื่นขึ้นมา ถึงจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อยแต่ในไม่ช้า สีหน้าของเธอก็ดุร้ายขึ้น"เป็นใคร ใครเพิ่งตบลูกชายกู ออกมาเดี๋ยวนี้"คุณนายหลิวหันตัวไปทันที ท่าทางกัดฟันนั้น เหมือนจะกินเนื้อคน"ผมเอง!"ลู่เฉินก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวด้วยสีหน้ามืดมนโดยเฉพาะหลังจากเขาเห็นรอยแผลเป็นบนใบหน้าของหลินจวนและบ่าวเอ๋อร์ ดวงตาของขาก็ยิ่งเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า"ไอ้สัตว์! มึงกล้าตีตบลูกชายของกูได้อย่างไร มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร" คุณนายหลิวพูดเสียงดังมีแต่เธอที่รังแกคนอื่นมาตลอด ยังไม่เคยมีใครกล้าโหยกเหย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1029
ทุกคนต่างวิจารณ์และกระซิบกระซาบกัน ต่างประหลาดใจกับความกล้าหาญของลู่เฉินปัญหาที่แต่เดิมกล่าวคำขอโทษก็แก้ไขได้ แต่จะจำเป็นต้องทำให้เรื่องใหญ่ขึ้นตอนนี้ตบคุณนายหลิวเป็นแบบนี้ ไม่มือและเท้าหัก ก็ถูกฝังทั้งเป็นโดยตรง"แป๊ะ!"ลู่เฉินตบลงมาอีกครั้ง ตบจนคุณนายหลิวล้มลงกับพื้นทันที แล้วถามต่อว่า "พูดมาเลย คุณเป็นใครกันแน่"ใบหน้าของคุณนายหลิวบิดเบี้ยวไปหมด เธอรู้สึกแค่เวียนหัว แม้แต่ทิศทางก็แยกไม่ออก"หยุด!"ในเวลานี้ ผู้อํานวยการโรงเรียนอนุบาลก็วิ่งเข้ามาจากฝูงชนอย่างใจร้อนเมื่อเธอเห็นคุณนายหลิวที่หน้าบวม เธอก็ตกใจทันที และรีบพยุงคนไปนั่งบนเก้าอี้ "โอ้ย! คุณนายหลิว คุณบาดเจ็บเป็นแบบนี้ได้ยังไง ใครเป็นคนทำล่ะ"คุณนายหลิวยกมือขึ้นอย่างสั่นเทาและชี้ไปที่ลู่เฉิน"ใจกล้าจัง!"ผู้อํานวยการหันหลังกลับด้วยความโกรธ เธอร้องด้วยความโกรธว่า "คุณเป็นใคร กล้าลงมือกับคุณนายหลิวได้อย่างไร คุณรู้หรือไม่ว่าตัวเองได้ก่อภัยพิบัติใหญ่แค่ไหน""คุณเป็นใครอีก กล้ามาตำหนิผมเหรอ" ลู่เฉินพูดด้วยสีหน้าเย็นชา"ฉันหรือ?"ผู้อํานวยการยืดอก แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจว่า "ฉันแซ่จาง เป็นผู้อํานวยการที่นี่ ฉันเป็นค
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1030
ลู่เฉินพูดเสียงดัง ทำให้ผู้อํานวยการจางโกรธจนตัวสั่นไปหมด สีหน้าดูแย่มาก เหมือนได้กินแมลงวันเข้าไปผู้ปกครองของนักเรียนบางคนที่ถูกผู้อํานวยการจางปราบปรามมาก่อนก็แอบปรบมือระบายความโกรธมากเลยปกติคุณเย่อหยิ่งและดูถูกคนอื่น คราวนี้แพ้รู้แล้วใช่ไหม"คุณ... คุณกล้าด่าฉันเหรอ คุณเป็นใครเนี่ย กล้ามาเทศนาฉันหรือ"ผู้อํานวยการจางโกรเป็นฟืนเป็นไฟ "รอดูสิ ฉันจะขับไล่หงบ่าวเอ๋อร์ออกจากโรงเรียนอนุบาล ฉันจะแบนเธอ ฉันจะทำให้เธอไม่สามารถเข้าเรียนได้ตลอดชีวิต ฉันจะแบนพวกคุณทุกคน!""แบนหรือ?"ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา ถีบผู้อํานวยการจางจนล้มคว่ำบนพื้น "คุณมาแบนลองดูสิ ผมจะดูว่าคุณมีความสามารถแค่ไหน"ผู้อํานวยการจางถูกเตะจนนั่งลงบนพื้น หลังจากลุกขึ้นแล้ว เธอก็ตะโกนเรียกทันที "เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หายไปไหนแล้ว รีบมาสิ!"เมื่อเธอตะโกน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนก็วิ่งเข้าประตูอย่างรวดเร็วปรากฏว่ายังไม่ทันได้ลงมือ ก็โดนลู่เฉินหันกลับมาขึงตาใส่แวบหนึ่ง แล้วก็อึ้งไปทันทีสักพักหนึ่งก็รู้สึกหนาวเย็นที่สันหลัง เหงื่อออกมามากมาย ราวกับถูกสัตว์ร้ายจ้องมองอยู
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1031
ผู้อำนวยการจางส่งเสียงเตือนในเวลาที่เหมาะสม"ภรรยา?"หลิวเหวินเซิ่งมองอย่างละเอียด แล้วก็เบิกตากว้างทันที "คุณ คุณบาดเจ็บจนแบบนี้ได้ยังไง""เป็นเขา...เป็นไอ้หมอคนนั้นทำทั้งหมด!"คุณนายหลิวยื่นมือออกมาอย่างสั่นเทาและชี้ไปที่ลู่เฉิน"คุณเหรอ"หลิวเหวินเซิ่งถือโอกาสมองไป สีหน้าก็มืดมนลงอย่างรวดเร็ว "คุณเป็นคนตบภรรยาของผมเหรอ""ผมเอง"ลู่เฉินพยักหน้าและยอมรับอย่างใจเย็น "ผู้หญิงคนนี้อาละวาด กำเริบเสิบสาน ผมแค่ให้บทเรียนเธอเท่านั้น""คุณมันใจกล้าจัง กล้ามาสั่งสอนผู้หญิงของผมหรือ?"หลิวเหวินเซิ่งทำหน้าบึ้ง สายตาไม่ดีมาก "บอกมาเถอะ เรื่องนี้คุณวางแผนจะแก้ไขอย่างไร"ในแถวนี้ ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องไว้หน้าเขาบ้างคนที่กล้าตบภรรยาของเขา ถ้าไม่มีภูมิหลังที่ลึกซึ้ง ก็เป็นคนปัญญาอ่อนก่อนที่รู้ตัวตน เขายังได้เว้นที่ว่างไว้นิดหน่อย ไม่ได้พูดอย่างเด็ดขาด“ให้ผู้หญิงคนนี้ขอโทษกับเรา เรื่องวันนี้ผมก็จะไม่ถือสาแล้ว”ลู่เฉินพูดเบาๆ"อะไรนะ ขอโทษเหรอ"พอคําพูดนี้พูดออกมา ทุกคนก็พากันแสดงความตกใจผู้ชายคนนี้คงไม่ได้บ้าใช่ไหมที่ตบคนแล้ว ยังต้องให้คนที่โดนตบมาขอโทษอีกหรือสิ่งที่สําคัญที่สุดคื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1032
"อ๊ะ?"ผู้อํานวยการจางถูกตบจนงงไป เธอปิดหน้าที่แสบร้อนไว้ ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยฉันช่วยพูดแทนคุณ แล้วคุณกลับมาตบฉันเหรอ?นี่มันเล่นอะไรกันเนี่ย"อึ้งทำอะไรอยู่ ขอโทษ!"หลิวเหวินเซิ่งตบอีกครั้งคนใหญ่คนโตไม่กล้ายุ่ง ผู้อํานวยการจางที่เป็นคนเล็กคนหนึ่ง เขายังสามารถควบคุมได้ง่ายเลย"ขอ ขอโทษ..."ผู้อํานวยการจางทำหน้าเศร้า ในที่สุดก็พูดคําสองสามคําออกมาแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่านางจิ้งจอกคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดามิฉะนั้นสารวัตรหลิวจะไม่มีปฏิกิริยามากอย่างนี้"คุณฉาว ขอบโทษจริง ๆครับ เมื่อกี้เป็นผมตาต่ำไป ไม่ได้สังเกตเห็นท่านเลย"หลังจากสั่งสอนผู้อํานวยการจางเสร็จ หลิวเหวินเซิ่งก็พูดด้วยรอยยิ้มเต็มหน้าทันทีว่า "ขอถามคุณฉาวว่า ท่านอยู่ที่นี่ทำไมล่ะครับ""นี่คือผู้ชายของฉัน นี่คือลูกบุญธรรมของฉัน"ฉาวซวนเฟยพูดอย่างไม่ปิดบัง "ภรรยาของคุณเพิ่งตบลูกบุญธรรมของฉัน ผู้ชายของฉันเลยตบภรรยาของคุณเพื่อปกป้องเธอ ฉันคิดว่านี่เรียกว่าการป้องกันตัว คุณว่าไงล่ะ""อ๊ะ?"หลิวเหวินเซิ่งชะงักเล็กน้อย แล้วพยักหน้าซ้ำๆว่า "ใช่ๆๆ... เป็นการป้องกันตัว เมื่อกี้ผมบุ่มบ่ามเอง เกือบจะเข้า
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1033
......ในขณะนี้ ภายในร้านอาหารตะวันตกระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่งหนุ่มสาวหลายคนที่แต่งตัวดีกําลังรวมตัวกันดื่มและคุยกัน"พี่ชิงเหยา อิจฉาคุณจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าจะได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋องมู่ และกลายเป็นลูกบุญธรรมของเขา น่ายินดีจริง ๆ"ผู้หญิงในชุดแดงคนหนึ่งยิ้มเต็มหน้า ดูกระตือรือร้นมากผู้หญิงคนนี้เป็นเฝิงเมี่ยวจู ซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเฝิงที่เป็นหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ของเยียนจิง"ได้ยินว่าท่านอ๋องมู่สู้รบมาหลายปี ไม่มีลูกมาตลอดเลย ครั้งนี้สามารถรับคุณชิงเหยาเป็นลูกบุญธรรมได้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าท่านมีทั้งคุณธรรมและความสามารถที่ดี โดดเด่นมาก" ผู้ชายที่แต่งตัวเกินจริงคนหนึ่งพูดด้วยรอยยิ้มคนนี้ชื่อหูซง ทำมาหากินด้วยหน้าตา พูดจาฉะฉาน เป็นแฟนของเฝิงเมี่ยวจู"พี่ชิงเหยา คุณช่วยบอกพวกเราหน่อยว่า คุณกับท่านอ๋องมู่รู้จักกันได้ยังไงกันแน่ล่ะคะ" เฝิงเมี่ยวจูอดไม่ได้ที่จะถามอย่างอยากรู้อยากเห็นท่านอ๋องมู่เก็บตัวมาตลอด มีนิสัยไม่แยแส ไม่เคยตีสนิทครั้งนี้มาถึงนครเอกของมณฑลอย่างกะทันหัน และได้รับลูกบุญธรรมคนหนึ่ง น่าตกใจจริง ๆเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเยียนจิงหลายคนล้วนได้มาโดยได้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1034
อีกครึ่งชั่วโมงขณะที่เฝิงเมี่ยวจูกําลังคุยกับหลี่ชิงเหยาอยู่ จู่ ๆ โทรศัพท์สายหนึ่งก็โทรมาเธอกดปุ่มรับสาย เสียงร้องไห้ของหูซงก็ดังมาทันที "ฮือๆๆ...เมี่ยวจู ผมถูกคนอื่นซ้อมแล้ว คุณรีบมาช่วยผมเถอะ ไอ้เด็กคนนี้บ้าบิ่นเกินไปแล้ว!""อะไรนะ แม้แต่คุณก็ถูกซ้อมแล้วเหรอ"เฝิงเมี่ยวจูขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น ฉันให้คุณพาบอดี้การ์ดสองคนไปด้วยไม่ใช่หรือ"บอดี้การ์ดของเธอต่างก็เลือกอย่างเข้มงวด ตามเหตุผลแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่แม้แต่เจ้าถิ่นคนหนึ่งก็จัดการไม่ได้"สองคนนี้อ่อนแอเกินไป เพิ่งสู้กันก็ถูกซ้อมจนล้มลงแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ทำให้ผมถูกซ้อมด้วย" น้ำเสียงของหูซงน้อยใจมาก"คุณได้เอ่ยชื่อตระกูลเฝิงหรือเปล่า" เฝิงเมี่ยวจูถาม"ได้เอ่ยแน่นอนสิ แต่ไอ้เด็กคนนี้ยิ่งซ้อมแรงขึ้น!" หูซงพูดด้วยร้องไห้"อะไรนะ แม้แต่ตระกูลเฝิงของฉันก็ไม่ให้เกียรติเหรอ"เฝิงเมี่ยวจูโกรธจนขมวดคิ้ว "แค่เจ้าถิ่นคนหนึ่ง จะกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้เหรอ รออยู่นะ ฉันจะพาคนไปเดี๋ยวนี้!""ดี ๆ รีบมานะ ผมจะพยายามถ่วงเขาไว้" หูซงตอบรับซ้ำๆ“......”"คุณเฝิง ดูเหมือนคุณได้เจอปัญหาแล้ว จะให้ฉันไปช่วยไหม" จู่ ๆ หลี่ชิงเหยาก็ถาม"แค
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
