เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1018
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1019
โม่เหิ้นเทียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "สายเลือดในร่างกายของคุณตื่นขึ้นแล้ว กลับบ้านกับคุณย่าเถอะ ต่อไปคุณจะเป็นหญิงสูงศักดิ์ของนิกายแม่มด อยากฆ่าใครก็ตาม""ฉัน..."หวงยินยินอ้าปาก และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีคุณย่าที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย รู้สึกแค่ว่าในใจวุ่นวายไปหมด"ยินยิน นิกายแม่มดไม่ใช่สถานที่ที่ดี คุณยังมีทางเลือกที่ดีกว่านี้" ลู่เฉินแนะนํา"สายเลือดหญิงสูงศักดิ์ เข้ากับหลักธรรมของนิกายแม่มดมากที่สุด หลังจากยินยินแล้ว ฉันจะมุ่งเน้นไปที่การปลูกฝัง ฉันเชื่อว่าเธอจะแซงหน้าคุณได้ในไม่ช้า" โม่เหิ้นเทียนเชิดหน้าเล็กน้อย"การฝึกฝนนั้นสำคัญจริงๆ แต่ถ้าไปในทางที่ผิด จะเสียใจตลอดชีวิตเลย" ลู่เฉินโต้กลับ"เจ้าตัวเล็ก อะไรที่เรียกว่าทางที่ผิด นิกายแม่มดของฉันแยกความดีและความชั่วอย่างชัดเจนมาตลอด ถ้ามีความแค้นก็แก้แค้น มีบุญคุณก็ตอบแทน มันจะดีกว่าคนหน้าซื่อใจคดเหล่านี้สักกี่เท่าก็ไม่รู้ คุณอย่าทำลายชื่อเสียงของเราดีกว่านะ" โม่เหิ้นเทียนเตือน"ยินยิน คุณมาเลือกเอง จะไปกับผม หรือไปนิกายแม่มด?" ลู่เฉินโยนอํานาจการตัดสินใจกลับไป“......”เมื่อได้ยินดังนั้น หวงยินยินก็เงียบ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1020
ในเมื่อความดีไม่ได้รับผลตอบแทน งั้นก็ต้องละทิ้งความดีไปเท่านั้น ในเมื่อได้รับความยุติธรรมไม่ได้ งั้นก็ปล่อยให้ความชั่วกระจายไปทั้งตัวเธอโดนบังคับให้เป็นแบบนี้เลย!"ยินยิน ไม่ว่าคุณจะเลือกอย่างไร ผมก็สนับสนุนคุณ"ลู่เฉินยกมือขึ้นลูบหัวของหวงยินยิน แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “จำไว้ว่า อาจารย์จะอยู่ข้างหลังคุณเสมอ ถ้าคุณได้รับความคับข้องใจ จงกลับมาเถิด ถ้าฟ้าถล่ม ก็มีอาจารย์คอยค้ำแทนคุณ”"อืม!"หวงยินยินพยักหน้าอย่างหนัก ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา"รุ่นพี่โม่ ผมหวังว่าคุณจะได้ดูแลน้องยินยินให้ดี"สายตาของลู่เฉินหันไปมองโม่เหิ้นเทียน เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ถ้านิกายแม่มดกล้ารังแกเธอ ผมสัญญาว่าจะถอนรากถอนโคนพวกคุณให้สิ้นเชิง”"โอ้?"โม่เหิ้นเทียนยกมุมปากขึ้น พูดอย่างน่าสนใจว่า "เจ้าเด็ก คนที่กล้าพูดกับฉันแบบนี้ คุณเป็นคนแรกนะ""ในเมื่อคุณรู้ตัวตนของผม งั้นก็ควรเข้าใจด้วยว่า คนของตระกูลลู่จะพูดจริงทำจริง" ลู่เฉินมีสายตาที่สดใส"ฮ่าฮ่า...น่าสนใจเลย น่าสนใจจริง ๆ" โม่เหิ้นเทียนยิ้มขึ้นเธอไม่เพียงแต่ไม่ได้โกรธ แต่กลับได้เพิ่มความชื่นชมมากขึ้นยิ่งมีอารมณ์แปลก เธอก็ยิ่งชอบ"ยินยิน พบกั
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1021
"ยินยิน ไอ้คนขยะพวกนี้ จะให้คุณย่ามาฆ่าแทนคุณไหม"ทันใดนั้น โม่เหิ้นเทียนก็กวาดไปยังนิกายต่าง ๆ ในดวงตาของเธอดูเหมือนจะมีแสงสีแดงโผล่ออกมาคนทั้งปวงกลัวจนเหงื่อออกมามากมาย และตัวสั่นไปหมดแต่กลับไม่กล้าเคลื่อนไหวอย่างลวกๆ เหมือนฝูงแกะที่รอการเชือด"ไม่ต้อง! ความแค้นของฉัน ฉันจะแก้แค้นด้วยตัวเอง!"หวงยินยินปฏิเสธไป จากนั้นก็กวาดไปรอบ ๆอย่างละเอียดด้วยสายตาที่เฉียบคม จดจำใบหน้าของทุกคนในที่เกิดเหตุไว้ในสมอง"พวกคุณฟังให้ดี—วันนี้ฉันจะปล่อยพวกคุณไป แต่นี่ไม่ใช่ความเมตตา""เพราะในสักวันหนึ่ง ฉันจะฆ่าพวกคุณให้หมด""จงจำไว้ว่า ความชั่วช้าที่พวกคุณทำในวันนี้ ฉันจะเอาคืนเป็นสิบเท่าร้อยเท่า""ฉันจะให้พวกคุณทรมาน ฉันจะให้พวกคุณเจ็บปวดจนอยู่ไม่สู้ตาย ฉันจะให้พวกคุณตายอย่างช้า ๆ ด้วยความกลัวและความสิ้นหวัง""ก่อนหน้านั้น ขอให้พวกคุณมีชีวิตอยู่ ทำทุกวิถีทางเพื่อมีชีวิตอยู่!""ชีวิตของพวกคุณ ฉันต้องเป็นคนมาฆ่าเท่านั้น"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1022
หวงยินยินจากไปแล้ว เธอจากไปด้วยกอดศพหวงตงไห่แต่ก่อนจะจากไป คำที่เธอพูดนั้น ทำให้ผู้คนขนลุก และรู้สึกหนาวเย็นที่สันหลังแม้โชคดีจะรอดพ้นมาได้ แต่คนในสำนักต่างๆกลับไม่มีความสุขเลยไม่มีใครคาดคิดได้ว่าหญิงสาวที่ดูเหมือนธรรมดานั้น จะเป็นหญิงสูงศักดิ์ของนิกายแม่มดความน่ากลัวของนิกายแม่มด ได้ฝังลึกในใจผู้คนมานานแล้ว และลบได้ยากเลยการรุกรานหญิงสูงศักดิ์ ก็เท่ากับเหยียบขาข้างหนึ่งเข้าไปในโลงศพแล้วและที่สำคัญคือพวกเขายังบีบบังคับให้พ่อของหญิงสูงศักดิ์ตายไปแค้นที่ฆ่าพ่อไป มันมากถึงขั้นจะอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกันไม่ได้แล้วจากนี้ไป พวกเขาจะใช้ชีวิตที่หวาดระแวง หวาดกลัวตลอดเวลาพวกเขาดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรอความตาย"หัวหน้าเหลย ตอนนี้จะทํายังไงดีล่ะ พวกเราเหมือนจะสร้างเรื่องใหญ่แล้ว!"จ้าวหงเสี้ยงที่หน้าซีดเซียวเดินโซซัดโซเซไปหาเหลยว่านจุนก่อนหน้านี้ได้รับบัดเจ็บอย่างหนักจากดาบของลู่เฉิน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ฟื้นเลยเจี่ยงซิวเจินและเจี้ยซินจะยิ่งแย่ลง คนหนึ่งแขนหัก และคนหนึ่งตาบอด เป็นเพื่อนที่ผ่านการยากลําบากด้วยกันจริง ๆ"ตื่นตระหนกอะไร"เหลยว่านจุนจ้องเขา "ตราบใดที
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1023
ราชายาเฉียวอันไท่ถอนหายใจเบา ๆ "ตอนนี้มีเพียงดอกฮิกันบานะสีดำและสะกดนกฟีนิกซ์ที่สามารถช่วยเธอได้ ถ้าผู้อาวุโสลู่สามารถนํายาวิเศษกลับมาได้ทันเวลา งั้นยังมีโอกาสอีกมาก ในเมื่อเวลาถ่วงไปนานเกินไป ความหวังก็จะยิ่งน้อยลง""ลู่เฉิน คุณหายไปไหนกันแน่ ทำไมยังไม่กลับมาอีกล่ะ" ฉาวอานอานทำหน้าเศร้า และพึมพำกับตัวเองเรื่องนี้ เธอยังไม่ได้บอกพ่อแม่ของเธอเลย เธอกลัวว่าพ่อแม่จะทนไม่ไหวจริง ๆ"ปัง!"เวลานี้ ประตูห้องถูกชนให้เปิดอย่างกะทันหันจากนั้น ลู่เฉินที่เปื้อนเลือดเต็มหน้าก็วิ่งโซซัดโซเซเข้ามาเขาดูค่อนข้างอึดอัด"ผู้อาวุโสราชายา เจอแล้ว ยาวิเศษหาเจอแล้ว"ลู่เฉินเปิดเสื้อผ้าออก และหยิบดอกไม้สีดำที่ส่องแสงแปลกๆออกมาอย่างระมัดระวัง"เจอแล้วหรือ?"เฉียวอันไท่มองอย่างละเอียด สีหน้าก็ดีใจขึ้นทันที "เป็นดอกฮิกันบานะสีดำจริง ๆ ดีๆๆ...เยี่ยมไปเลย""ผู้อาวุโสราชายา ด้วยดอกฮิกันบานะสีดำนี้ ซวนเฟยน่าจะรอดได้แล้วใช่ไหม" สีหน้าของลู่เฉินเต็มไปด้วยความคาดหวังยาวิเศษนี้ เกือบจะแลกด้วยชีวิต"ช่วยได้ แต่ผมยังต้องการเลือดของคุณด้วย"เฉียวอันไท่อธิบายว่า “หลังจากการรักษาก่อนหน้านี้ ในเลือดของคุณได้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1024
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนเมื่อลู่เฉินตื่นขึ้นมาอย่าช้า ๆ ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงแล้วแสงแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ดูแสบตาเล็กน้อย"ลู่เฉิน ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว"พอฉาวอานอานซึ่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ เห็น ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที"ผมนอนมานานแค่ไหนแล้ว"ลู่เฉินถามโดยไม่รู้ตัวเพิ่งฟื้นขึ้นมา ตอนนี้เขายังสับสนอยู่"คุณหมดสติมาสามวันแล้ว โชคดีที่ผู้อาวุโสราชายาบอกว่าคุณไม่เป็นไร ไม่งั้นพวกเราจะเตรียมโลงศพให้คุณแล้ว" ฉาวอานอานกล่าว"สามวันเหรอ นานขนาดนี้เหรอ"หลังจากตกตะลึงเล็กน้อย ลู่เฉินก็ตอบสนองทันที “โอ้ใช่ พี่สาวของคุณล่ะ เธอเป็นอย่างไรบ้าง ตื่นมาหรือยัง""พี่สาวของฉัน?"เมื่อได้ยินคําพูดนี้ สีหน้าของฉาวอานอานก็เศร้าหมองอย่างรวดเร็ว เธอก้มหน้าลง แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า "พี่สาวของฉัน... เธอเสียชีวิตไปแล้ว...""อะไรนะ เสียชีวิตไปแล้วเหรอ"ทันทีที่คําพูดนี้พูดออกมา ลู่เฉินก็เหมือนถูกฟ้าผ่า อึ้งอยู่ที่เดิมสีหน้าที่แย่อยู่แล้ว ก็ซีดเหมือนกระดาษสีขาวทันที เหมือนสูญเสียจิตวิญญาณไป"เป็นแบบนี้ได้อย่างไร? ไม่... เป็นไปไม่ได้!""ทั้งๆที่ผมได้พบดอกฮิกันบานะสีดำแล้ว ทำไมซวนเ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1025
เขาทำได้แค่กอดเธอให้แน่น สัมผัสถึงอุณหภูมิร่างกายของเธอ และกลิ่นหอมบนตัวเธอจนถึงวินาทีนี้ หัวใจที่เครียดอยู่ของเขา ในที่สุดก็วางลงอย่างสมบูรณ์"มีชีวิตอยู่ ดีจังเลย"ผ่านไปเวลานาน ลู่เฉินถึงจะพึมพำออกมาสองสามคํา"เอาล่ะ อย่ากอดเลย ถ้ากอดต่อไปฉันก็จะหายใจไม่ออกแล้ว"ฉาวซวนเฟยยิ้มอย่างรู้ใจ และตบหลังของลู่เฉินเบา ๆแม้จะสนุกกับโมเมนต์นี้ แต่เขากอดแน่นเกินไปจริงๆ"แค่กๆ... ขอโทษที เสียมารยาทไปหน่อยแล้ว"ลู่เฉินตอบสนองทันที และรีบปล่อยมือเมื่อกี้เป็นการอดใจไม่ได้เลย เขาไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งเหล่านี้"คุณเสียมารยาทขนาดนี้ได้ ฉันดีใจมาก อย่างน้อยก็พิสูจน์ว่าคุณใส่ใจฉันมาก" ฉาวซวนเฟยยิ้มอย่างหวานๆ เธอแค่รู้สึกมีความสุขในใจตอนนี้ ทั้งสองคนก็ถือว่าได้ผ่านความทุกข์ยากร่วมกัน และฝ่าอันตรายร่วมกันแล้วแค่จุดนี้ ก็เอาชนะหลี่ชิงเหยาไปมากแล้วเคยแต่งงานแล้วไงล่ะเรายังเคยเปลี่ยนชีวิตกันเลย"สามี คุณพักผ่อนให้สบายก่อน ฉันจะไปดูว่ายาต้มเสร็จหรือยัง"ฉาวซวนเฟยยืนเขย่งเท้า และจูบบนหน้าลู่เฉินก่อนที่จะหันหลังออกจากห้องมองไปที่ด้านหลังที่เพรียวงามของเธอ ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อย ในใจก็หวานเช่น
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1026
"ต้าหลาง ได้เวลาดื่มยาแล้ว"ในขณะที่ลู่เฉินกําลังคุยกับเหล่าจาง เสียงผู้หญิงที่คมชัดก็ดังขึ้นแล้วเห็นว่าฉาวซวนเฟยที่มีท่าทางสง่างาม ถือชามดินเผาที่ชามมีควันไฟลอยกรุ่นเดินเข้ามาอย่างช้าๆเธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์ หน้าที่สวยแดงก่ำ ถือยาต้มอย่างระมัดระวังและส่งไปข้างปากลู่เฉิน"นี่ ต้าหลาง ดื่มยาสิ"“......”หางตาของลู่เฉินกระตุกภาพนี้ ทำไมจะคุ้นตานิดหน่อยล่ะ"ต้าหลาง คุณเป็นอะไรไป ดื่มสิ"ฉาวซวนเฟยยิ้มอย่างน่ารัก ในดวงตาที่สวยงามมีความขี้เล่นเล็กน้อย"เอ่อ ไม่ดื่มจะได้ไหม"บนหน้าของลู่เฉินเต็มไปด้วยการต่อต้าน"ไม่ได้แน่นอน นี่คือสิ่งที่ข้าเตรียมไว้ให้เจ้าโดยเฉพาะ"ฉาวซวนเฟยยักคิ้ว "ทำไม เจ้าจะไม่สงสัยว่าข้าได้วางยาพิษใช่ไหมเจ้าคะ""เฮ้อ ตายด้วยน้ำมือของเจ้า มันคุ้มแล้ว"ลู่เฉินอุทาน แล้วถือยาต้มขึ้นมา ดื่มหมดในครั้งเดียวเมื่อมองดูท่าทางขมขื่นของคนตรงหน้า ในที่สุดฉาวซวนเฟยก็อดหัวเราะไม่ได้"เอาล่ะๆ ไม่ล้อเล่นแล้ว ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ วันนี้เป็นอาหารที่คุณชอบกินทั้งหมดเลย"ฉาวซวนเฟยหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดปากให้ลู่เฉิน แล้วจับแขนเขาและเดินออกจากประตูไป"กริ๊ง...กริ๊ง..."เพิ่ง
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
