All Chapters of ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN: Chapter 111 - Chapter 120

[Genesheya pov]Kinabukasan ay umalis na ang lahat, kasama ang private nurse na lalaki ni Trevor. Parang pinagbagsakan ako ng langit at lupa habang nakatingin sa main door ng mansion. Napasubo ako sa totoo lang! Kung alam ko lang na kaming dalawa lang ang maiiwan dito sa mansion ay hindi na sana ako tumuloy rito. Pakiramdam ko ay may mali… Dahil wala ng mag aasikaso sa aming kakainin ay napilitan akong magluto. Kung ako ang masusunod ay hindi ko ipagluluto si Trevor. Naaalala ko kasi ang mga ginawa ko noon para dito. Bukod sa napaglaruan na ako noon, nasaktan pa ako. Hays… hindi ko na dapat pang isipin ‘yon pero hindi ko maiwasan. Habang hinahalo ko ang niluluto ko ay ramdam ko ang paninitig ni Trevor sa aking likuran. Naiilang ako sa totoo lang. “Kamusta?” Kaswal nitong tanong. Inikutan ko siya ng mata. Kung makapagtanong ito ay parang hindi ako nilait kanina. Saka close ba kami? Eh hindi nga niya ako maalala. Hindi ko siya sinagot at nagpanggap na walang narinig. “Hey, Sheya,

[Trevor pov]Lumuluha na sinandal ko ang ulo sa headboard ng kama. Kita ko ang sakit at poot sa mata ni Sheya para sa akin. Parang pinipiga ang dibdib ko dahil dito. Gusto kong magwala sa galit, panibugho, at sakit ng marinig ko mula sa kanya na ikakasal na siya sa iba.Damn! Ang sakit pala! Ganito ba ang dinulot ko kay Sheya ng makita niya kami ni Xena? O mas higit na sakit pa ang binigay ko sa kanya?Palabas ko ang lahat… Hindi ako nawalan ng alaala, nalumpo, o naparalisa. Kinasabwat ko ang doktor para palabasin na nagkaroon ako ng amnesia. Alam ko ang ginagawa ni daddy na pagharang sa informant ko para malaman ko kung nasaan si Sheya. Si Marshall ang nagsabi sa akin. Kaya ang naisip kong paraan para bumalik si Sheya ay ito. Hindi nga ako nagkamali dahil bumalik ang asawa ko sa tulong ng magulang ko. Ngayon na bumalik na si Sheya ay hindi na ako papayag na mawala pa siya sa akin. Gagawin ko ang lahat para bumalik ang pagmamahal niya sa akin. Kung noon ay hindi niya ako sinukuan, gano

[Trevor pov] Walang nagawa si Sheya kundi ang makitulog na naman sa kwarto ko kinagabihan ng mawalan na naman ng ilaw. “Ano ba ang problema ng bahay ninyo. Tuwing gabi na lang ay nawawalan ng kuryente.” Palatak ni Sheya. Nakahiga na ito ngayon sa tabi ko habang panay ang reklamo. “Bukas na bukas din ay itatawag ko ‘to sa main office ng Morelco. Nakakainis!” “Tsk, puro ka reklamo. Ayaw mo no’n katabi mo ako matulog?” Biro ko sa kanya. Muntik na akong mapatakip ng tenga ko ng malakas itong nagsalita malapit lang sa tenga ko. “Kung ako ang masusunod ay ayaw kong tumabi sa’yo, no! Lintik na kuryente ‘to daig pa ang araw, nawawala pagsapit ng gabi.” “Sheya.” Tawag ko sa kanya. “Masaya ka ba sa naging buhay mo ng wala ako sa tabi mo?” Masasaktan man ako sa maaari niyang sagot ay gusto ko pa rin marinig sa kanyang labi ang sagot. Saglit na namayani ang katahimikan sa aming dalawa, akala ko ay hindi ito sasagot pero mali ako. “Mahirap noong una, pero kinaya ko. Hindi naman pwedeng sa’yo l

[MAYA AND TYLER] Binabagabag ang dibdib ni Maya. Ang mag enjoy sa magandang tanawin na nasa harapan ay hindi niya magawa. Narito sila ni Tyler sa bansang Thailand upang mamasyal. Dapat ay sa susunod na buwan pa sila tutungo rito. Pero dahil sa naisip nilang plano ay napadali ang pagpunta nila rito.“Sa tingin mo ba ay tama ang ginawa natin, Tyler?” Tanong ni Maya sa asawa. Sinadya nilang umalis sa mansion, maging ang pag alis ng mga tauhan dito ay sinadya rin nilang mag asawa. Ang magkaroon ng oras sa isa’t isa sina Trevor at Sheya ang naiisip nilang paraan para bumalik ang alaala ng kanilang anak. Gusto nilang tulungan si Trevor na maalala si Sheya. Alam nilang mag asawa na hindi totoo ang sinabi noon ng ama ni Sheya na nagbabalak magpakasal ang anak nito. Sumagi sa isip nilang mag asawa na baka may pag asa pa. Kung mahal pa ni Sheya si Trevor at kung muling babalik ang alaala ng kanilang anak ay malaki ang chance na magkabalikan ang dalawa. Sugal ang kanilang ginawa. Maaaring magta

[Genesheya pov]Hindi ko magawang tumingin kay Trevor. Nagwalk out ako kanina at nagsabi na aalis na, pero heto ako ngayon at nasa kanyang harapan, inaasikaso siya. Nadala lang ako ng damdamin kaya ko nasabi ang mga iyon kanina. Pero napag-isip-isip ko na hindi ko pala siyang iwan kasama si Xena. Ma-imagine ko pa lamang na magkasama sila buong magdamag ay parang sasabog na ang dibdib ko. Nang tumingin ako kay Trevor ay nahuli ko siyang nakatingin sa akin. Tila binabasa ang galaw ko.“Anong tinitingin-tingin mo?” Masungit kong tanong sa kanya habang naniningkit ang mga mata ko. “Disappointed ka ba dahil hindi ako ang narito at hindi si Xena?” Kapag ito sumagot ng ‘oo’ ibabato ko talaga rito ang hawak kong sandok. Isip-isip ko.Agad na umiling ito. “No. Actually I’m happy because you are here. Akala ko ay iiwan mo na talaga ako.” Bakas ang tuwa sa mukha na wika ni Trevor. Nagdadabog na kinuha ko ang baso at nilagyan ito ng tubig. Oras na para uminom ito ng gamot. Kinuha ko ang kanyang g