All Chapters of ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN: Chapter 91 - Chapter 100

[Genesheya pov] Nang makaalis si Trevor ay ko lamang inalis ang ngiti sa labi ko. Inaamin ko na nasasaktan ako kapag malamig ang pakikitungo niya sa akin. Pero hindi ko naman ito masisisi sa maling akala at paratang niya para sa akin. Pero hindi ibig sabihin no’n ay susuko na ako. Mahal ko na si Trevor kaya gagawin ko ang lahat para matutunan niya rin akong mahalin. Magtitiis ako hanggang sa makakaya ko at hindi ako susuko hanggang sa mapalambot ko ng tuluyan ang puso niya. Dahil pangtanghali ang pasok ko ay nagawa ko muna ang ilang gawaing bahay bago nagpahatid kay manong Ted sa unibersidad. Wala kaming kasambahay ni Trevor pero ayos lang sa akin dahil kaya ko naman ang mga gawain, pero minsan ay inaamin ko na parang bibigay na rin ang katawan ko, lalo na kapag tambak ang gawain ko sa school. Hindi lang ang katawan ko ang napapagod, maging ang utak ko. “Best, namumutla ka yata? Sigurado ka bang ayos ka lang? Kanina pa kita napapansin na matamlay at walang gana sa pagkain. Aminin m

[Genesheya pov] Pareho kaming nabigla ni Trevor ng dumating sina mommy at daddy. Nagpasya daw ang mga ito na dito tutuloy sa bahay namin ni Trevor ng dalawang araw, kasama pa ng mga ito ang kapatid kong si Gilo. Dahil tatlo lamang ang kwarto ay napilitan kami ni Trevor na magsalo sa iisang kwarto para may magamit si Gilo. “Kamusta na ang buhay may asawa, Trevor anak, nasasanay ka na ba?” Tanong ni mommy habang kumakain kami ng gabihan. “Wag ninyong i-pressure ang mga bagay dahil hindi naman kami nagmamadali na magka-apo, kung sakali man na may laman na ang sinapupunan ni Sheya ay mabuti na rin.” Pero iba ang nasa isip ng ginang habang sinasabi iyon. ‘Sana magka-apo na ako!’ Isip-isip nito. Muntik ko ng maibuga ang tubig na iniinom ko sa sinabi ni mommy, si daddy naman ay tumatango-tango pa na sang ayon sa sinabi nito. Mabuti na lamang at walang pakialam si Gilo, abala ito sa pagkain at tila walang pakialam sa paligid. Tumingin sa akin si Trevor ng may pilyong ngiti sa labi sabay kin

[Genesheya pov] Halos ayaw na akong bitawan ni mommy mula sa pagkayakap nito sa akin. Kulang na lang ay isama ako nito paalis. Hindi daw ito ang huling magiging dalaw nila. Sa susunod ay isasama na nila si tatay. Maluha-luha pa si mommy ng sumakay ng kanilang sasakyan kasama sina daddy at Gilo. Nang makaalis ang magulang ni Trevor ay nawala ang ngiti sa labi nito. Mula kahapon ay wala kaming kibuan. Alam ko na napansin ‘yon ni mommy hindi lang ito nakiusisa. Inaamin ko na masama ang loob ko. Pinapahupa ko lang ang tampo ko dahil wala naman gagamot rito kundi ang sarili ko. Sinundan ko ng tingin si Trevor ng mauna na itong pumasok sa loob at iniwan ako. Sa tuwing naiisip ko na balewala rito ang sinasabi ng tao tungkol sa akin ay nasasaktan ako. Bumuntong-hininga ako. Hindi ko alam kung ilang sakit pa ba at pagtitiis ang gagawin ko. Pero hangga’t kaya ko ay hindi ako susuko. Nang pumasok na ako ay nasalubong ko si Trevor. Nakita ko siyang may dalang mga gamit kaya agad ko itong tinan

[Genesheya pov] Malaki ang pinagbago ni Trevor simula ng umuwi siya. Madalas ay palagi na itong nakangiti sa tuwing kausap ako. Nagtataka man ay dahil sa pagbabago nito ay isinawalang bahala ko na lang ‘yon. Ang importante ay masaya kami habang nakikilala ang isa’t isa. Katulad ng aking nakasanayan ay bumaba ako ng maaga para magluto ng almusal. Pero pagdating ko sa kusina at nadatnan ko si Trevor na abala sa pagluluto. Hindi ko mapigilan ang mapangiti ng paghandaan ako nito ng pagkain. “Nag abala ka pa.” Nahihiya kong turan sa kanya. “Bakit? Ikaw lang ba ang may karapatan na ipagluto ako?” May ngiti sa labi na tanong nito. “Sinabi ko naman sa’yo, diba, hindi lang ikaw ang nagdesisyon na gagawin ang obligasyon bilang asawa. Ako din, Sheya. Ayoko naman na maghihiwalay tayo ng puro masamang alaala ang baon mo tungkol sa akin.” Maghihiwalay? Naku, mali ka, Trevor. Hindi ako papayag na maghiwalay tayo… Isip-isip ko.Napangiti na lamang ako sa mga bagay na tumatakbo sa isip ko. “Salama

[Genesheya pov] SPG ALERT!!!Hindi ako makatulog dahil sa sobrang kilig. Hindi ko akalain na idi-date ako ni Trevor. Bawat kilos nito ay may kasamang lambing at pagsuyo. Kaya naman ang puso ko ay lalo itong minamahal. Sigurado ako na kahit kaunti ay mayro’n na akong pwesto sa puso nito hindi katulad noon. Kinuha ko ang cellphone ko ng tumunog ito. Isang unregistered number. “Hello?” “Thanks god you answered finally.” Ani ng isang boses ng lalaki. Nang tingnan ko ang phone ko ay napansin kong naka-limang miss call na ito. Mukhang hindi ko napansin ang pagtawag nito kanina dahil sa pagdi-daydream ko kay Trevor. “It’s me Richard.” Pakilala nito. “Nagkausap lang tayo kanina pero nakalimutan mo na ang boses ko.” May himig pagtatampo sa boses na wika nito.Natigilan ako. “Paano mo nakuha ang number ko?” Nagtatakang tanong ko. Wala akong natandaan na binigay ko ang numero ko rito kaya paano ako nito natawagan?“Secret.” Ani nito sabay tawa ng mahina sa kabilang linya. Maraming kwento at