All Chapters of ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN: Chapter 81 - Chapter 90

[Trevor pov] Sinimsim ni Trevor ang basong may laman na alak habang nakatingin sa kontratang pinirmahan ni Genesheya, o mas kilala sa palayaw na Sheya. ‘Kasal na nga talaga ako’ iiling-iling na muli akong sumimsim ng alak. Kung hindi lang dahil kay mommy at daddy ako hindi ako aalis kasama si Sheya at nagtungo na lang sana sa Paris kung nasaan si Xena, ang nobya ko talaga at balak na pakasalan. Limang taon na ang relasyon namin ni Xena. Pareho naming mahal ang isa’t isa kaya tumagal ng limang taon ang relasyon namin. Isa itong international model at talagang kilala sa ibang bansa, kaya nga hindi na ito nakakabalik ng Pilipinas dahil sa hectic nitong schedule. Alam kong hindi gusto ng pamilya ko ang nobya ko. Wala akong makitang ibang rason dahil mabait at malambing si Xena. Kaya sa palagay ko kaya ayaw nila rito dahil limang beses na akong nag-propose rito, pero paulit-ulit din ako nitong tinanggihan. Kaya nang tanggapin nito ang alok kong kasal ay sobrang saya ko. I’ve been waitin

[Genesheya pov]Masaya ako, hindi lang dahil sa mabuti ang pakikitungo sa akin ng pamilya ni Trevor, kundi naipagpatuloy ko rin ang pag aaral ko. Next year ay magtatapos na ako sa course kong Accountancy. Ngayon pa lang ay napakasaya ko na dahil matutupad na ang pangarap ng magulang ko na makapagtapos na ako.Dalawang buwan na ang nakakalipas. Noong unang araw na nilipat ang gamit ko sa kwarto ni Trevor ay hindi na ito umuwi pa. Ang alam namin ay nasa Europe ito dahil sa business ng pamilya. Kung hindi nabanggit ni kuya Marshall na nasa Europe ito ay hindi ko pa malalaman. Pagkauwi ko galing unibersidad ay diretso ako sa cooking lesson namin ni mommy. Kinausap ko kasi si mommy na turuan akong magluto para madagdagan ang kaalaman ko rito. Alam ko naman na dalawang taon lang kami na magsasama ni Trevor, gayunpaman ay gusto ko pa rin na gawin ang ibang obligasyon bilang isang maybahay sa kanya. Ang maipagluto siya ng mga paborito niya, ay isang maliit lang naman na bagay.“Hmm, ang bango

[Genesheya pov] Kanina pa ako nakatayo sa gate ng unibersidad habang hinihintay sina Chairmaine at Harold. Nang makita ko sila ay agad akong kumaway sa kanilang dalawa. Patakbo naman silang tumakbo palapit sa akin. “Hoy, ano bang ginagawa ninyong dalawa? At talagang lumipat pa kayo rito dahil sa akin.” Hindi ako makapaniwala na talagang tutuparin nila ang pangako nila sa akin dati na kung nasaan akong unibersidad ay do’n sila magtatapos. “Sheya, ako lang dapat ang lilipat eh. Pero itong si Harold ay nakigaya na rin.” Umirap si Chairmaine sa binata. “Aba, nakalimutan yatang kasal ka na at may asawa. Parang aso pa rin na bubuntot-buntot sa’yo.” “Anong aso? Sa gwapo kong ‘to mukhang aso lang ako sa paningin mo?” Nilagay ni Harold ang kamay sa ilalim ng baba habang naka-gesture ng pogi sign. “Sheya, bulag na yata ang isang ‘to, di’ba gwapo naman talaga ako?” Pagpapakampi nito. At nagtalo na naman ang dalawa sa harapan ko kaya napailing na lang ako. Hindi mahirap sa dalawa ang magpali

[Trevor pov]“Damn!” Binato ko sa pader ang hawak kong maliit na kahon ng makaalis si Sheya. Iniwasan ko si Sheya dahil iniiwasan kong masaktan ko siya sa sobrang galit ko sa kanya. Nakipaghiwalay na sa akin si Xena ng malaman nitong ikinasal na ako sa iba. Si Sheya ang sinisisi ko. Kung hindi niya ako sinet-up at hindi kami maghihiwalay ni Xena.‘Kasalanan ‘to ng babaeng ‘yon!’Ilang beses akong tumawag kay Xena para makausap ito at magpaliwanag rito pero pinapatay lamang nito ang tawag ko. Natigilan ako ng makita ang vacuum sa sahig. Naalala ko ang nakakaawang itsura ni Sheya bago ito umalis.‘Fvck, Trevor, wag kang magpapadala sa arte niya!’ Kastigo ko sa sarili ko. Muling nanumbalik ang inis ko at sinipa ng malakas ang vacuum. Kinabukasan habang pababa ako ng hagdan ay nakaamoy ako ng mabangong aroma ng kape. Nabigla ako dahil naabutan kong nakatalikod si Sheya habang nakasuot ng pink na apron habang abala sa paghalo ng sinangag na kanin. Hindi ko pinahalata ang pagkabigla ko ng

[Genesheya pov] Pagkatapos kong magluto ay inabangan ko si Trevor sa ibaba ng hagdan. Nang makita ko siya ay hinanda ko ang pinakamagandang ngiti na maibibigay ko sa kanya. Halatang nabigla siya ng makita ako na nakangiti at nakaabang sa kanya. Hindi ako magmumukmok dahil alam ko na hindi magugustuhan ni nanay kapag ginawa ko ‘yon. “Trevor, nagluto ako ng almusal, tara sabay tayong kumain.” Ang inaasahan ko ay lalagapasan niya ako o tatanggihan niya ako, pero laking gulat ko ng mauna siyang naglakad sa akin papunta ng kusina. Kung hindi ko pa narinig ang pagtawag niya sa akin ay baka nakatulala pa rin ako sa pagkabigla. Habang magkaharap kaming dalawa ay nakatingin lang ako sa kanya habang nakatulala. ‘Hindi kaya sinapian si Trevor?’ Nilapit ko ang ulo ko sa mukha nito at pinakatitigan siya ng maigi. Gwapo pa rin at mukhang wala namang sapi—- gano’n na lang ang panlalaki ng mata ko ng dumukwang din siya at inilapit ang mukha niya sa akin. “Pasado ba?” Tanong niya. Mabilis na ina