Mag-log inShare
Chapter 87.💛
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
SEENMOREThank you sa pagsubaybay sa kwento nila Trevor at Sheya❤️
Kaugnay na kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 88.💛
[Genesheya pov] Pagkatapos kong magluto ay inabangan ko si Trevor sa ibaba ng hagdan. Nang makita ko siya ay hinanda ko ang pinakamagandang ngiti na maibibigay ko sa kanya. Halatang nabigla siya ng makita ako na nakangiti at nakaabang sa kanya. Hindi ako magmumukmok dahil alam ko na hindi magugustuhan ni nanay kapag ginawa ko ‘yon. “Trevor, nagluto ako ng almusal, tara sabay tayong kumain.” Ang inaasahan ko ay lalagapasan niya ako o tatanggihan niya ako, pero laking gulat ko ng mauna siyang naglakad sa akin papunta ng kusina. Kung hindi ko pa narinig ang pagtawag niya sa akin ay baka nakatulala pa rin ako sa pagkabigla. Habang magkaharap kaming dalawa ay nakatingin lang ako sa kanya habang nakatulala. ‘Hindi kaya sinapian si Trevor?’ Nilapit ko ang ulo ko sa mukha nito at pinakatitigan siya ng maigi. Gwapo pa rin at mukhang wala namang sapi—- gano’n na lang ang panlalaki ng mata ko ng dumukwang din siya at inilapit ang mukha niya sa akin. “Pasado ba?” Tanong niya. Mabilis na ina
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 89.💛
[Trevor pov] Mali na naman ako. Inakusahan ko si Shey na mapagsamantala, na binibilog nito ang ulo ni mommy para makuha ang gusto. Iyon pala ay walang katotohanan ang lahat. Nakokonsensya ako dahil pinag isipan ko ito ng masama. Hindi ko rin ito pinakitaan ng mabuti noon. Naalala ko sa tuwing pupunta sa amin ito ay hindi ko ito nginingitian o binabati man lang sa pag aakalang isa itong mapagsamanta na tao. Hindi ko mapigilan ang mapangiti habang pilit na sinusukat ni Sheya ang isang kulay pink na rubber shoes. “Kainis naman, hindi na kasya sa akin. Dapat pala ay inuwi ko ito noon, eh. Paano na ‘to ngayon, ang daming masasayang.” Reklamo nito habang mangiyak-ngiyak na nakaupo sa marmol na sahig. Biglang nagliwanag ang mukha nito. “Ipapamigay ko na lang ‘to sa mga kapitbahay namin. Sigurado naman na hindi magagalit sa akin si mommy, di’ba, Trevor?” Nakangiting tumango ako. “Wag kang mag alala, Sheya. Hindi naman nagagalit sa’yo si mommy, alam mo naman ‘yon,diba.” Namilog ang mata ni
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 90.💛
[Genesheya pov] Nang makaalis si Trevor ay ko lamang inalis ang ngiti sa labi ko. Inaamin ko na nasasaktan ako kapag malamig ang pakikitungo niya sa akin. Pero hindi ko naman ito masisisi sa maling akala at paratang niya para sa akin. Pero hindi ibig sabihin no’n ay susuko na ako. Mahal ko na si Trevor kaya gagawin ko ang lahat para matutunan niya rin akong mahalin. Magtitiis ako hanggang sa makakaya ko at hindi ako susuko hanggang sa mapalambot ko ng tuluyan ang puso niya. Dahil pangtanghali ang pasok ko ay nagawa ko muna ang ilang gawaing bahay bago nagpahatid kay manong Ted sa unibersidad. Wala kaming kasambahay ni Trevor pero ayos lang sa akin dahil kaya ko naman ang mga gawain, pero minsan ay inaamin ko na parang bibigay na rin ang katawan ko, lalo na kapag tambak ang gawain ko sa school. Hindi lang ang katawan ko ang napapagod, maging ang utak ko. “Best, namumutla ka yata? Sigurado ka bang ayos ka lang? Kanina pa kita napapansin na matamlay at walang gana sa pagkain. Aminin m
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 91.💛
[Genesheya pov] Maang na tumingin ako kay Trevor na nakabulagta sa aking harapan. Natumba na agad ito bago pa man nito marinig ang mga sinasabi ko. Kung kailan handa na akong sabihin ang lahat ng nasa loob ko ay saka naman ito nakatulog. Dahil hindi ko ito kayang dalhin sa kwarto ay pinahiga ko na lamang ito sa sofa sa sala. Hirap na hirap akong alisan ito ng saplot para punasan ng katawan. Dapat ay nagpapahinga ako, pero heto ako ngayon at nag aalaga ng isang lasing. Agad na pumikit ako at nag iwas ng tingin ng tumambad sa akin ang katawan ni Trevor sa akin. Nakita ko na noon ang dibdib nito kaya hindi na ito bago sa akin. Peron hindi pa rin masanay-sanay ang mata ko sa maganda niyang katawan. Kumpleto ang bilang ng abs, aba’y walo. Parang sumama na naman ang pakiramdam ko ngayon. Parang nag iinit… hays, akala ko ay hindi ako katulad ng ibang babae na tatablan ng kakaibang kuryente na gumagapang sa katawan. Pero hindi pala… dahil heto ako ngayon, hindi na ako nakatiis at nakatitig
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 92.💛
[Genesheya pov] Pareho kaming nabigla ni Trevor ng dumating sina mommy at daddy. Nagpasya daw ang mga ito na dito tutuloy sa bahay namin ni Trevor ng dalawang araw, kasama pa ng mga ito ang kapatid kong si Gilo. Dahil tatlo lamang ang kwarto ay napilitan kami ni Trevor na magsalo sa iisang kwarto para may magamit si Gilo. “Kamusta na ang buhay may asawa, Trevor anak, nasasanay ka na ba?” Tanong ni mommy habang kumakain kami ng gabihan. “Wag ninyong i-pressure ang mga bagay dahil hindi naman kami nagmamadali na magka-apo, kung sakali man na may laman na ang sinapupunan ni Sheya ay mabuti na rin.” Pero iba ang nasa isip ng ginang habang sinasabi iyon. ‘Sana magka-apo na ako!’ Isip-isip nito. Muntik ko ng maibuga ang tubig na iniinom ko sa sinabi ni mommy, si daddy naman ay tumatango-tango pa na sang ayon sa sinabi nito. Mabuti na lamang at walang pakialam si Gilo, abala ito sa pagkain at tila walang pakialam sa paligid. Tumingin sa akin si Trevor ng may pilyong ngiti sa labi sabay kin
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 93.💛
[Genesheya pov] Nagtulug-tulugan ako. Narinig ko ang pagbukas ng bathroom. Kumalat ang mabangong amoy sa paligid galing kay Trevor na alam kong bagong ligo. Nakakailang pala ang ganito. Hindi ko magawang makatulog dahil alam ko na malapit lang kami sa isa’t isa. Hindi ko alam kung ilang oras akong nanatiling gising, basta naramdaman ko na lang na parang lumulutang ako sa ere. Kinabukasan ay gulat na gulat ako dahil katabi ko na si Trevor sa kama. Hindi lang ‘yon, nakasubsob ito sa dibdib ko. Muntik na akong himatayin sa kaba at gulat. Habang dahan-dahan akong lumalayo sa kanya ay panay ang dasal ko na huwag sana itong magising. Nang maalis ko ang pagkakayakap niya sa akin napa-yes ako sa utak ko. Nang makita ko siyang gumalaw ay mabilis na tumalon ako sa lapag at humiga. Lumipat yata ako sa kama kagabi. Nakakahiya! Mabuti na lang at hindi nagising si Trevor. Kung nauna itong nagising sa akin ay baka kung ano na naman ang sabihin nito. Pumikit ako ng makita kong bumaba siya ng kama.
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 94.💛
[Genesheya pov] Halos ayaw na akong bitawan ni mommy mula sa pagkayakap nito sa akin. Kulang na lang ay isama ako nito paalis. Hindi daw ito ang huling magiging dalaw nila. Sa susunod ay isasama na nila si tatay. Maluha-luha pa si mommy ng sumakay ng kanilang sasakyan kasama sina daddy at Gilo. Nang makaalis ang magulang ni Trevor ay nawala ang ngiti sa labi nito. Mula kahapon ay wala kaming kibuan. Alam ko na napansin ‘yon ni mommy hindi lang ito nakiusisa. Inaamin ko na masama ang loob ko. Pinapahupa ko lang ang tampo ko dahil wala naman gagamot rito kundi ang sarili ko. Sinundan ko ng tingin si Trevor ng mauna na itong pumasok sa loob at iniwan ako. Sa tuwing naiisip ko na balewala rito ang sinasabi ng tao tungkol sa akin ay nasasaktan ako. Bumuntong-hininga ako. Hindi ko alam kung ilang sakit pa ba at pagtitiis ang gagawin ko. Pero hangga’t kaya ko ay hindi ako susuko. Nang pumasok na ako ay nasalubong ko si Trevor. Nakita ko siyang may dalang mga gamit kaya agad ko itong tinan
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 95.💛
[Genesheya pov] Mas maaga na akong bumangon kinabuksan para ipagluto si Trevor. Pero katulad kahapon ay hindi nito kinain ang mga luto ko. Imbes na tumigil ay mas lalo lamang ako nagsikap na ipagluto ito, subalit isang buwan na ang nakakalipas ay wala akong napala. Ganunpaman ay hindi sumagi sa isip ko ang tumigil. Dala ang mga pagkain ay pumunta ako sa opisina ng asawa ko. Pagkatok ko ay naabutan ko na naman itong nakaharap sa mga papeles habang abala sa pagbabasa at pagpirma ng mga ito. Hindi ko pinansin ang pagkairita sa kanyang mukha. Nagsasawa na itong makita ang mukha ko araw-araw. Hindi ko maiwasan ang makaramdam ng pag aalala kay Trevor. Napansin ko ang pamamayat nito. Sa aking palagay ay hindi ito kumakain ng maayos simula ng umalis ng bahay namin. Nasabi sa akin ni mommy na hindi mahilig si Trevor sa mga pagkain na nabibili lamang sa restaurant. Mas gusto daw nito ang mga lutong bahay. Kaya nga ang ipagluto ito ang pinakagusto kong gawin sa lahat. “I told you stop bringing
Pinakabagong kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 154.💙
(Karla pov) Kitang-kita ko kung paano bugbugin ni Timothy at nang kakambal nitong si Marshall si Bane. Dumating din si Jelay, umiiyak itong nakayakap sa'kin. "Karla, thanks god you're safe. Sobra kaming nag alala sayo ni nanay." Nag aalalang sabi ni Jelay sa'kin. Maraming dumating na mga pulis, hinuli si Bane at ang mga tauhan nito. Nakahinga ako nang maluwag dahil naligtas din si Atty. bago pa ito tuluyang mapatay ng mga tauhan ni Bane. Naramdaman ko nalang ang pag angat nang katawan ko sa ere, si Timothy buhat niya ako. Sa bisig niya ay umiyak ako ng umiyak... halo-halo ang nararamdaman ko... Pasasalamat at pangungulila sa kanya. Hindi malubha ang lagay ko pero ang daming bumisita sa'kin. Hiyang-hiya ako sa magulang ni Timothy at hindi ko magawang tumingin sa kanila dahil sa labis na hiya sa nagawa ko sa anak nila. "Karla, iha... hindi mo kailangan na sisihin ang sarili mo. Biktima ka lang ng sarili mong ama." Wika nang mommy ni Timothy. "Sa katunayan ay natutuwa kami sa
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 153. 💙
(Karla pov) Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang iwan ko si Timothy. Walang araw na hindi ako tahimik na umiiyak at alam ni nanay ang lahat... Pinagtapat ko sa kanya ang lahat. Wala akong narinig na masakit na salita sa kanya, ito pa ang humingi ng tawad sa akin dahil kasalanan daw niya kung bakit ako nagkaro'n nang masamang ama. Tumawag sa akin si Sheya, binalita niya ang lahat sa'kin. Tahimik daw na inasikaso ang kaso. Nahuli na rin si Richard at nakakulong na. Ang magulang ni Richard na nagpalabas na patay na si Richard ay haharap din sa kaso. Malungkot at nasasaktan man ako ay masaya parin ako sa balitang nalaman ko. Kampante na ako dahil hindi na sila mapapahamak sa kamay ng ama at kapatid ko. Natigilan ako nang makita ang isang babae na naghihintay sa akin sa labas ng bago naming tinutuluyan ni nanay. Teka, ito 'yong atty. na nakita kong kasama ni Timothy sa elevator. Ano kaya ang kailangan ng babaeng 'to sa'kin? Nang makita niya ako ay agad siyang lumapit sa'kin. Nag
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 152. 💙
(Karla pov)Wala akong ginawa kundi ang umiyak. Gustuhin ko man isuplong at sabihin sa mga Montemayor ang tungkol kay Richard ay pinangunahan ako ng takot. Oo, naduduwag ako. Binantaan kasi ako ng ama ko na isiswalat din niya kasabwat ako, sisiguraduhin daw nito na malalaman ni Timothy na kasama ako sa mga planong ginawa nito. Hindi ko na kaya… kinakain na ako ng konsensya ko. Narinig ko ang usapan ni Timothy at Sheya, natatakot ako dahil mukhang may balak na naman na masama si Richard kay Sheya. Nakakatakot si Richard, imbis na magbago ito at magpasalamat sa ikalawang buhay na binigay ng diyos ay nagagawa pa rin nito na gumawa ng masama.Tumingala ako sa harapan ng mansion nang mag asawang Trevor at Sheya.Hindi na kasi kaya ng konsensya ko. Hindi na ako makakain at makatulog ng maayos. Bahala na…“Karla!” Nakangiting yumakap sa akin si Sheya ng makita ako. Niyaya niya akong umupo, pinaghandaan pa ako nito ng pagkain. Napansin ko na nanlalalim ang mata ni Sheya, mukhang hindi ito nak
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 151. 💙
(Timothy pov) "Oh, Timothy, napadalaw ka." Nakangiting bungad ng ina ni Karla sa akin, agad ako nitong pinapasok sa loob. Mas masigla na ito kumpara no'ng una ko itong makita, siguro dahil na rin sa regular check up nito at patuloy na pag inom ng gamot. "Naku, iho, nag abala ka pa." Tila nahihiyang turan nito ng makita ang marami kong dalang groceries at lutong pagkain. "Hindi ito isang abala, nay." Ako na nagsalansan ng mga pinamili ko dahil ayaw ko itong mapagod. Pagkatapos ay agad kong tinanong ang ina ni Karla. "May problema ka ba, nay? Kayo ni Karla?" Oo, isa ito sa dahilan kung bakit ako nagpunta rito. Gusto kong malaman kung ano ang problema nilang mag ina. I know it was wrong because it's a family matter, but for me, when it comes to Karla, it's matter. Mahalaga sa akin ang nobya ko. Kung sakaling malaman ng nobya ko ang ginawa at magalit ito ay maiintindihan ko. I'm really worried. Hindi na ako mapakali dahil pakiramdam ko ay naglalagay ng pader sa pagitan naming dalawa si
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 150. 💙
(Timothy pov) Hindi ko mapigilan ang mag alala dahil hindi sinasagot ni Karla ang mga tawag ko. I called may secretary to cancel all my appointments at nagmamadaling umuwi sa condo. Then I saw her, crying while holding her cellphone, mukhang hindi maganda ang pinag uusapan ng mga ito dahil mas lalong humaguhol ng iyak ang nobya ko. Rumehistro ang gulat sa mukha niya ng makita ako. "T-Timothy..." "What's wrong? May nangyari ba kay nanay?" Nag aalala akong yumakap sa kanya. Kilala ko si Karla hindi ito basta iiyak lang kaya alam kong may mabigat siyang dinadala. Pero imbis sagutin ako ay tumalikod ito sa akin at umiling. Bumuntong hininga ako. Kahit nanaig sa akin na alamin ang problema ay iginagalang ko kung ayaw man niyang sabihin sa akin ang problema niya. "N-Nagluto ako, hon. S-Sandali lang at maghahain ako ng pagkain." Nagpaalam si Karla na maghahain, tumango ako bago pumasok sa kwarto para magbihis. Ilang beses pa akong bumuntong hininga. Hindi ko talaga gustong makita na umii
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 149. 💙
(Karla pov)Masaya kaming nagkukwentuhan ni Jelay habang kumakain sa isang fast food chain. Nagkita kaming dalawa at syempre nagkamustahan. Sinabi ko sa kanya na uuwi na ako sa bahay namin sa susunod na buwan. “Teka, saan ka ba nagtatrabaho?” Tanong sa akin ni Jelay. “Para madalaw ka namin ni nanay. Boss mo ba si Timothy?” Muntik na akong masamid sa tanong niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kasi sinasabi sa kanila ang totoo. Alam ko kasi na magagalit si nanay kapag nalaman niya na nakatira ako sa isang bahay kasama ang isang lalaki. Sino bang ina ang matutuwa na ang anak niyang dalaga ay mayro’ng kasamang lalaki sa bahay. Hindi ko na nasagot ang tanong niya ng tumunog ang cellphone ko. Tumatawag ang ama ko. "Hindi mo ba sasagutin? Baka importante 'yan." Umiling ako kay Jelay. "Wrong number lang." Nang maghiwalay kaming dalawa ay saka ko binasa ang text messages na pinadala ng ama ko. Gusto nitong malaman kung may improvement na ba sa plano ko. Bumuga ako ng hangin. Mahal ko
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 148. 💙
(Karla pov)Iyak ako ng iyak dahil walang balita kay Jelay. Hindi ito matagpuan at kahit ang mga kapulisan ay hindi ito natagpuan. Maging si nanay ay sobra ng nag aalala rito.“Ma’am, sigurado ka ba na dito nakatira ang kaibigan mo?” Intriga sa akin ng pulis na may pagdududa. “Opo, mamang pulis. Tandang-tanda ko na iyan ang nakalagay sa ID ng kaibigan ko noong nagtatrabaho kami.” Dagdag ko pa.Kumunot ang noo ni Timothy, ang pulis ay kunot din ang noo, nagtataka tuloy ako kung bakit parang nagtataka silang dalawa.“Ma’am, ang lugar kasi na iyan ay isang exclusive subdivision, puro mayayaman ang nakatira sa lugar na ‘yan at iisang angkan lang… ang angkan ng mga Herendes. Kaya imposible na ri’yan nakatira ang kaibigan mo.” “Hon, hinawakan ni Timothy ang kamay ko. Alalahanin mong mabuti, sigurado ka ba na dito siya nakatira?” Agad na tumango ako. “Oo, hon, sigurado ako. Kung gusto ninyo ay alamin ninyo sa dati naming pinapasukang pabrika, sigurado ako na mayro’ng record si Jelay doon.
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 147. 💙
(Timothy pov) Kumunot ang noo ko pagdating sa tapat ng pintuan ng condo ko. May nakita akong bulaklak at ilang regalo na para kay Karla. Naka-indicate ang pangalan ng nobya ko rito kaya takang-taka ako. Hindi kasi ako bumili ng bulaklak ngayon kay Karla dahil dumaan ako ngayon sa isang jewelry store para bilhan ito ng kwintas na mayro’ng picture naming dalawa.Tiningnan ko ng masama ang katapat ng pad ko, ang condo unit ni Bane. Lumapit ako rito at malakas na kumatok. Pero imbis si Bane ay isang babae ang nagbukas rito.“Clare!?” Gulat na gulat na bulalas ko. “Hi, Timothy!” Agad na bati ng dalaga na nakangiti. “Pasa sa akin ba ang mga bulaklak na ‘yan?”“Bakit ikaw ang nasa unit ni Bane? Nasaan siya?” Iniinis ako ng gag0ng ‘yon ah. Alam ko siya nagpadala nito kay Karla.“Sinong Bane?” Tanong ni Clare. “Ah, siya ba ‘yong dating nakatira dito? Well, sa akin na ang unit na ‘to dahil ibinenta na ito sa akin.” Ngumiti ito ng pilya. “Si Bane ba talaga ang hinahanap mo, oh baka naman ako t
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 146. 💙
(Karla pov) Sobrang saya ko dahil hindi na peke ang relasyon namin ngayon ni Timothy. Araw-araw ay dama ko ang pagmamahal niya sa akin. Wala siyang ginawa kundi ang suyuin ako, sabi nga nito ay 'liligawan niya ako ng pormal kahit kami na. "Salamat, Timothy," Pasalamat ko sa kanya ng abutan niya ako ng bulaklak. "Sabi ko naman sayo ay tama na e. Tingnan mo ang condo mo, malapit ng mapuno ng mga bulaklak." Dalawang buwan na matulin ang lumipas, tapos na ang agreement namin dalawa pero heto at masaya kaming nagpatuloy sa relasyon namin. "Kasalanan mo 'yan, hon. Hindi mo kasi tinatapon ang luma kong binibigay." Iiling-iling na sabi nito sa akin na ikinairap ko sa kanya. "Bakit ko itatapon, eh binigay mo sa akin lahat ng 'to." Sa totoo lang ay sinubukan kong sundin ang sinabi niya sa akin pero hindi ko talaga kaya. Bukod sa nanghihinayang ako ay gustong-gusto ko ang mga bulaklak na nakikita sa umaga. Hindi ako magsasawang titigan ang mga ito dahil galing ang lahat ng ito sa kanya. Kumu
