Mag-log inShare
Chapter 95.💛
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
SEENMOREPwede niyong basahin ang iba ko pang story. Ito recommended ko: THE LONELY BILLIONAIRE AND HIS MAID ✅ HIS ISLAND GIRL✅ LOVE AND LIES✅
Kaugnay na kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 96.💛
[Genesheya pov] Malaki ang pinagbago ni Trevor simula ng umuwi siya. Madalas ay palagi na itong nakangiti sa tuwing kausap ako. Nagtataka man ay dahil sa pagbabago nito ay isinawalang bahala ko na lang ‘yon. Ang importante ay masaya kami habang nakikilala ang isa’t isa. Katulad ng aking nakasanayan ay bumaba ako ng maaga para magluto ng almusal. Pero pagdating ko sa kusina at nadatnan ko si Trevor na abala sa pagluluto. Hindi ko mapigilan ang mapangiti ng paghandaan ako nito ng pagkain. “Nag abala ka pa.” Nahihiya kong turan sa kanya. “Bakit? Ikaw lang ba ang may karapatan na ipagluto ako?” May ngiti sa labi na tanong nito. “Sinabi ko naman sa’yo, diba, hindi lang ikaw ang nagdesisyon na gagawin ang obligasyon bilang asawa. Ako din, Sheya. Ayoko naman na maghihiwalay tayo ng puro masamang alaala ang baon mo tungkol sa akin.” Maghihiwalay? Naku, mali ka, Trevor. Hindi ako papayag na maghiwalay tayo… Isip-isip ko.Napangiti na lamang ako sa mga bagay na tumatakbo sa isip ko. “Salama
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 97.💛
[Trevor pov] ‘I’m sorry’ Iyon ang sinabi ko kanina kay Sheya pero bakit kasalungat ‘yon ng tunay kong nararamdaman? Bakit wala akong makapa na pagsisisi sa dibdib ko ng halikan ko siya? Damn! Ano ba itong naiisip ko. It’s just a kiss! Wala lang ang bagay na ‘yon. Ang kailangan kong pagtuunan ng pansin ay ang plano ko. Hindi ako papayag na hindi magbayad si Sheya sa ginawa nitong pagsira sa relasyon namin ni Xena. Ipapakita ko sa kanya na hindi ako ang napaikot niya sa palad niya kundi ako ang magpapaikot sa kanya. Pa-iibigin ko siya sa loob ng aming pagsasama, kukunin ang loob niya, at saka ko siya iiwan. Gusto kong maramdaman niya kung paano madurog ang puso at ano ang pakiramdam ng sobrang masaktan nang sa gano’n ay makaganti ako sa ginawa niyang pagsira sa mga plano at pangarap kong kasama si Xena, ang tunay kong minamahal. Pagdating sa office ay pinirmahan ko lang ang ilang na-finalized ng mga contracts at saka umalis. Nagpa-reserved ako sa isang mamahaling restaurants para sa a
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 98.💛 SPG ALERT!
[Genesheya pov] SPG ALERT!!!Hindi ako makatulog dahil sa sobrang kilig. Hindi ko akalain na idi-date ako ni Trevor. Bawat kilos nito ay may kasamang lambing at pagsuyo. Kaya naman ang puso ko ay lalo itong minamahal. Sigurado ako na kahit kaunti ay mayro’n na akong pwesto sa puso nito hindi katulad noon. Kinuha ko ang cellphone ko ng tumunog ito. Isang unregistered number. “Hello?” “Thanks god you answered finally.” Ani ng isang boses ng lalaki. Nang tingnan ko ang phone ko ay napansin kong naka-limang miss call na ito. Mukhang hindi ko napansin ang pagtawag nito kanina dahil sa pagdi-daydream ko kay Trevor. “It’s me Richard.” Pakilala nito. “Nagkausap lang tayo kanina pero nakalimutan mo na ang boses ko.” May himig pagtatampo sa boses na wika nito.Natigilan ako. “Paano mo nakuha ang number ko?” Nagtatakang tanong ko. Wala akong natandaan na binigay ko ang numero ko rito kaya paano ako nito natawagan?“Secret.” Ani nito sabay tawa ng mahina sa kabilang linya. Maraming kwento at
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 99.💛
[Genesheya pov] Hindi ako makatayo sa sobrang sakit ng katawan ko. Hindi ko mabilang kung ilang beses akong inangkin ni Trevor kagabi. Kung hindi pa ako nagreklamo na masakit na ang buo kong katawan at pagkababae ay hindi niya ako titigilan. Tumingin ako sa pulang mantsa ng dugo sa bedsheet. Talagang wala na ang iniingatan kong pagkababae. Tama nga ako, walang nangyari sa amin noong araw ng kanyang engagement party. Pero nakapagtataka, bakit wala kaming saplot pareho? Ang weird. Nabawasan ang sakit ng aking katawan ng makaligo ako. Kahit masakit ang katawan ay nagawa ko pa rin na magluto. Habang nagluluto ay pakanta-kanta pa ako sa sobrang saya. Kahit na wala na ang pagkabirhen ko ay wala akong pinagsisisihan dahil mahal ko naman ang nakakuha nito. Natigil ako sa paghahalo ng maalala na wala kaming proteksyon kagabi. Paano kung may mabuo? Hindi naman na siguro gagawin ni Trevor ang sinabi nito dahil may puwang na ako sa puso niya, tiyak na gano’n din ang magiging anak namin kung s
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 100.💛
[Genesheya pov] Masaya para sa akin ang mga kaibigan ko ng sinabi ko sa kanila ang tungkol sa progress sa relasyon namin ng asawa ko. Hindi ko na kinuwento ang tungkol sa nangyari sa amin dahil bukod sa nahihiya ako ay alam kong hindi ako titigilan ng mga ito sa kakatukso. Nalulungkot pa rin ako paminsan-minsan lalo na kapag naaalala ko si nanay. Mas maganda sana kung makikita niya na masaya na ako ngayon. Hindi saya na pagpapanggap lang, kundi makatotohanan na. Mahina akong napa-aray ng sikuhin ako ni Chairmaine sa tiyan. Handa na sana akong batukan ito sa ulo para makaganti man lang, pero ngumuso ito sa aking likuran. Daig ko pa ang sinilihan sa buong katawan ng makita ko si Trevor na may dalang mga bulaklak. Wala akong ibang tao na nakikita sa paligid, kundi siya lang. Tingin ko sa kanya ay kumikinang at tila bumagal ang kilos ng lahat. Napakagwapo nito sa suot na black slacks at dark blue long sleeve na nakatupi ang dulo. Naka-brush up ang kulot nitong buhok na may kaunting hib
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 101.💛
[Genesheya pov] Nakangiting kumaway ako sa papalayong sasakyan sakay ang pamilya namin ni Trevor. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Nag aalala ako dahil hanggang ngayon ay hindi pa umuuwi si Trevor. Hindi rin nito sinasagot ang tawag ko, o nagrereply sa mga messages ko. Mas lalo tuloy akong nag aalala dahil do’n. Hindi ako sanay na hindi ito sumasagot. Sa loob ng ilang buwan ay malaki na ang pinagbago ni Trevor, kaya kataka-taka ang ganito. Paano kung may nangyaring masama rito? Paano kung— Mahina kong hinilot ang sintido ko. ‘Hay naku, Sheya. Tigilan mo ang kaiisip ng hindi magandang bagay’ Ani ng utak ko. Naligo ako at gumayak. Inaantok ako at wala pa halos tulog dahil hinintay kong bumalik si Trevor kagabi. Pero umaga na ay wala pa rin ito. Gumawa lang ako ng alibi sa magulang namin ng tanungin ako ng mga ito. Ayoko naman na mag alala ang mga ito, lalo na si mommy. Nagpahatid ako sa office ni Trevor. Hindi ko pinahalatang nabigla ako sa sinabi ni Bien. “Mrs. Montemayor,
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 102.💛
[Genesheya pov] Dalawang linggo na simula no’ng umuwi si Trevor, at isang linggo na rin niya akong tina-trato na tila hangin. Hindi niya ako kinakausap ko tinitingnan man lang. Sumagap ako ng hangin bago lakas- loob na harangin ang pagbaba nito ng hagdan. “Trevor, pwede ba tayong mag usap?” Pumilig ang ulo nito. “Tungkol saan?” Nakatingin sa relo na tanong nito. “Tungkol sa ating dalawa.” Natigilan siya at nag angat ng tingin. Ang ilang araw na sakit sa dibdib ko ay naipon na kaya naman anumang sandali ay alam kong tutulo na ang luha ko. “Sheya–” “May nagawa ba akong masama kaya nagkakaganito ka?” Kinagat ko ang labi ko para pigilin ang luha ko. “Hindi ako sanay na ganyan ka sa akin, Trevor. Bakit bigla kang nagbago? Bakit ang lamig mo na sa akin? Sabihin mo sa akin kung ano ba ang nagawa ko—” “Sheya, ano bang klaseng tanong ‘yan? Daig mo pa ang isang tunay na asawa, ah.” May bahid ng pagkairita sa boses na wika ni Trevor. Umawang ang labi ko kasabay ng pagtulo ng luha ko. “M-M
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 103.💛
[Genesheya pov]Nabigla ako ng mapagbuksan ko ng pinto sina Harold at Chairmaine. Wala naman kasi silang sinabi sa akin na dadalaw sila ngayon. “Oh my god, Sheya. Kumakain ka pa ba? Tingnan mo nga ang sarili mo. Lalo kang pumayat! Balak mo bang patayin ang sarili mo?!” May galit sa tonong wika ni Chairmaine sa akin. Alam kong nag aalala sila dahil sa kapayatan ko. Maski rin ako ay nagulat ng mapatingin ako kanina sa salamin. Ang payat-payat ko na pala. Hindi ko man napansin. Tingin ko nga ay tatangayin na ako ng hangin dahil sa kapayatan ko. Siguro ay dahil sa sobra kong stress nitong nakaraan kaya hindi ko namalayan na napapabayaan ko na pala ang sarili ko.Nang yumakap sa akin silang dalawa ay bigla na lamang tumulo ang luha ko. Marahil ay dahil sa hindi ko na kaya ang bigat at sakit sa dibdib ko kaya napaiyak na lang ako. Matagal kami sa gano’ng sitwasyon. Hinayaan lang nila ako na umiyak ng umiyak para mailabas ko ang sakit sa dibdib ko. Nang kumalma ako ay nakiusap ako sa kanila
Pinakabagong kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 154.💙
(Karla pov) Kitang-kita ko kung paano bugbugin ni Timothy at nang kakambal nitong si Marshall si Bane. Dumating din si Jelay, umiiyak itong nakayakap sa'kin. "Karla, thanks god you're safe. Sobra kaming nag alala sayo ni nanay." Nag aalalang sabi ni Jelay sa'kin. Maraming dumating na mga pulis, hinuli si Bane at ang mga tauhan nito. Nakahinga ako nang maluwag dahil naligtas din si Atty. bago pa ito tuluyang mapatay ng mga tauhan ni Bane. Naramdaman ko nalang ang pag angat nang katawan ko sa ere, si Timothy buhat niya ako. Sa bisig niya ay umiyak ako ng umiyak... halo-halo ang nararamdaman ko... Pasasalamat at pangungulila sa kanya. Hindi malubha ang lagay ko pero ang daming bumisita sa'kin. Hiyang-hiya ako sa magulang ni Timothy at hindi ko magawang tumingin sa kanila dahil sa labis na hiya sa nagawa ko sa anak nila. "Karla, iha... hindi mo kailangan na sisihin ang sarili mo. Biktima ka lang ng sarili mong ama." Wika nang mommy ni Timothy. "Sa katunayan ay natutuwa kami sa
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 153. 💙
(Karla pov) Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang iwan ko si Timothy. Walang araw na hindi ako tahimik na umiiyak at alam ni nanay ang lahat... Pinagtapat ko sa kanya ang lahat. Wala akong narinig na masakit na salita sa kanya, ito pa ang humingi ng tawad sa akin dahil kasalanan daw niya kung bakit ako nagkaro'n nang masamang ama. Tumawag sa akin si Sheya, binalita niya ang lahat sa'kin. Tahimik daw na inasikaso ang kaso. Nahuli na rin si Richard at nakakulong na. Ang magulang ni Richard na nagpalabas na patay na si Richard ay haharap din sa kaso. Malungkot at nasasaktan man ako ay masaya parin ako sa balitang nalaman ko. Kampante na ako dahil hindi na sila mapapahamak sa kamay ng ama at kapatid ko. Natigilan ako nang makita ang isang babae na naghihintay sa akin sa labas ng bago naming tinutuluyan ni nanay. Teka, ito 'yong atty. na nakita kong kasama ni Timothy sa elevator. Ano kaya ang kailangan ng babaeng 'to sa'kin? Nang makita niya ako ay agad siyang lumapit sa'kin. Nag
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 152. 💙
(Karla pov)Wala akong ginawa kundi ang umiyak. Gustuhin ko man isuplong at sabihin sa mga Montemayor ang tungkol kay Richard ay pinangunahan ako ng takot. Oo, naduduwag ako. Binantaan kasi ako ng ama ko na isiswalat din niya kasabwat ako, sisiguraduhin daw nito na malalaman ni Timothy na kasama ako sa mga planong ginawa nito. Hindi ko na kaya… kinakain na ako ng konsensya ko. Narinig ko ang usapan ni Timothy at Sheya, natatakot ako dahil mukhang may balak na naman na masama si Richard kay Sheya. Nakakatakot si Richard, imbis na magbago ito at magpasalamat sa ikalawang buhay na binigay ng diyos ay nagagawa pa rin nito na gumawa ng masama.Tumingala ako sa harapan ng mansion nang mag asawang Trevor at Sheya.Hindi na kasi kaya ng konsensya ko. Hindi na ako makakain at makatulog ng maayos. Bahala na…“Karla!” Nakangiting yumakap sa akin si Sheya ng makita ako. Niyaya niya akong umupo, pinaghandaan pa ako nito ng pagkain. Napansin ko na nanlalalim ang mata ni Sheya, mukhang hindi ito nak
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 151. 💙
(Timothy pov) "Oh, Timothy, napadalaw ka." Nakangiting bungad ng ina ni Karla sa akin, agad ako nitong pinapasok sa loob. Mas masigla na ito kumpara no'ng una ko itong makita, siguro dahil na rin sa regular check up nito at patuloy na pag inom ng gamot. "Naku, iho, nag abala ka pa." Tila nahihiyang turan nito ng makita ang marami kong dalang groceries at lutong pagkain. "Hindi ito isang abala, nay." Ako na nagsalansan ng mga pinamili ko dahil ayaw ko itong mapagod. Pagkatapos ay agad kong tinanong ang ina ni Karla. "May problema ka ba, nay? Kayo ni Karla?" Oo, isa ito sa dahilan kung bakit ako nagpunta rito. Gusto kong malaman kung ano ang problema nilang mag ina. I know it was wrong because it's a family matter, but for me, when it comes to Karla, it's matter. Mahalaga sa akin ang nobya ko. Kung sakaling malaman ng nobya ko ang ginawa at magalit ito ay maiintindihan ko. I'm really worried. Hindi na ako mapakali dahil pakiramdam ko ay naglalagay ng pader sa pagitan naming dalawa si
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 150. 💙
(Timothy pov) Hindi ko mapigilan ang mag alala dahil hindi sinasagot ni Karla ang mga tawag ko. I called may secretary to cancel all my appointments at nagmamadaling umuwi sa condo. Then I saw her, crying while holding her cellphone, mukhang hindi maganda ang pinag uusapan ng mga ito dahil mas lalong humaguhol ng iyak ang nobya ko. Rumehistro ang gulat sa mukha niya ng makita ako. "T-Timothy..." "What's wrong? May nangyari ba kay nanay?" Nag aalala akong yumakap sa kanya. Kilala ko si Karla hindi ito basta iiyak lang kaya alam kong may mabigat siyang dinadala. Pero imbis sagutin ako ay tumalikod ito sa akin at umiling. Bumuntong hininga ako. Kahit nanaig sa akin na alamin ang problema ay iginagalang ko kung ayaw man niyang sabihin sa akin ang problema niya. "N-Nagluto ako, hon. S-Sandali lang at maghahain ako ng pagkain." Nagpaalam si Karla na maghahain, tumango ako bago pumasok sa kwarto para magbihis. Ilang beses pa akong bumuntong hininga. Hindi ko talaga gustong makita na umii
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 149. 💙
(Karla pov)Masaya kaming nagkukwentuhan ni Jelay habang kumakain sa isang fast food chain. Nagkita kaming dalawa at syempre nagkamustahan. Sinabi ko sa kanya na uuwi na ako sa bahay namin sa susunod na buwan. “Teka, saan ka ba nagtatrabaho?” Tanong sa akin ni Jelay. “Para madalaw ka namin ni nanay. Boss mo ba si Timothy?” Muntik na akong masamid sa tanong niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kasi sinasabi sa kanila ang totoo. Alam ko kasi na magagalit si nanay kapag nalaman niya na nakatira ako sa isang bahay kasama ang isang lalaki. Sino bang ina ang matutuwa na ang anak niyang dalaga ay mayro’ng kasamang lalaki sa bahay. Hindi ko na nasagot ang tanong niya ng tumunog ang cellphone ko. Tumatawag ang ama ko. "Hindi mo ba sasagutin? Baka importante 'yan." Umiling ako kay Jelay. "Wrong number lang." Nang maghiwalay kaming dalawa ay saka ko binasa ang text messages na pinadala ng ama ko. Gusto nitong malaman kung may improvement na ba sa plano ko. Bumuga ako ng hangin. Mahal ko
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 148. 💙
(Karla pov)Iyak ako ng iyak dahil walang balita kay Jelay. Hindi ito matagpuan at kahit ang mga kapulisan ay hindi ito natagpuan. Maging si nanay ay sobra ng nag aalala rito.“Ma’am, sigurado ka ba na dito nakatira ang kaibigan mo?” Intriga sa akin ng pulis na may pagdududa. “Opo, mamang pulis. Tandang-tanda ko na iyan ang nakalagay sa ID ng kaibigan ko noong nagtatrabaho kami.” Dagdag ko pa.Kumunot ang noo ni Timothy, ang pulis ay kunot din ang noo, nagtataka tuloy ako kung bakit parang nagtataka silang dalawa.“Ma’am, ang lugar kasi na iyan ay isang exclusive subdivision, puro mayayaman ang nakatira sa lugar na ‘yan at iisang angkan lang… ang angkan ng mga Herendes. Kaya imposible na ri’yan nakatira ang kaibigan mo.” “Hon, hinawakan ni Timothy ang kamay ko. Alalahanin mong mabuti, sigurado ka ba na dito siya nakatira?” Agad na tumango ako. “Oo, hon, sigurado ako. Kung gusto ninyo ay alamin ninyo sa dati naming pinapasukang pabrika, sigurado ako na mayro’ng record si Jelay doon.
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 147. 💙
(Timothy pov) Kumunot ang noo ko pagdating sa tapat ng pintuan ng condo ko. May nakita akong bulaklak at ilang regalo na para kay Karla. Naka-indicate ang pangalan ng nobya ko rito kaya takang-taka ako. Hindi kasi ako bumili ng bulaklak ngayon kay Karla dahil dumaan ako ngayon sa isang jewelry store para bilhan ito ng kwintas na mayro’ng picture naming dalawa.Tiningnan ko ng masama ang katapat ng pad ko, ang condo unit ni Bane. Lumapit ako rito at malakas na kumatok. Pero imbis si Bane ay isang babae ang nagbukas rito.“Clare!?” Gulat na gulat na bulalas ko. “Hi, Timothy!” Agad na bati ng dalaga na nakangiti. “Pasa sa akin ba ang mga bulaklak na ‘yan?”“Bakit ikaw ang nasa unit ni Bane? Nasaan siya?” Iniinis ako ng gag0ng ‘yon ah. Alam ko siya nagpadala nito kay Karla.“Sinong Bane?” Tanong ni Clare. “Ah, siya ba ‘yong dating nakatira dito? Well, sa akin na ang unit na ‘to dahil ibinenta na ito sa akin.” Ngumiti ito ng pilya. “Si Bane ba talaga ang hinahanap mo, oh baka naman ako t
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 146. 💙
(Karla pov) Sobrang saya ko dahil hindi na peke ang relasyon namin ngayon ni Timothy. Araw-araw ay dama ko ang pagmamahal niya sa akin. Wala siyang ginawa kundi ang suyuin ako, sabi nga nito ay 'liligawan niya ako ng pormal kahit kami na. "Salamat, Timothy," Pasalamat ko sa kanya ng abutan niya ako ng bulaklak. "Sabi ko naman sayo ay tama na e. Tingnan mo ang condo mo, malapit ng mapuno ng mga bulaklak." Dalawang buwan na matulin ang lumipas, tapos na ang agreement namin dalawa pero heto at masaya kaming nagpatuloy sa relasyon namin. "Kasalanan mo 'yan, hon. Hindi mo kasi tinatapon ang luma kong binibigay." Iiling-iling na sabi nito sa akin na ikinairap ko sa kanya. "Bakit ko itatapon, eh binigay mo sa akin lahat ng 'to." Sa totoo lang ay sinubukan kong sundin ang sinabi niya sa akin pero hindi ko talaga kaya. Bukod sa nanghihinayang ako ay gustong-gusto ko ang mga bulaklak na nakikita sa umaga. Hindi ako magsasawang titigan ang mga ito dahil galing ang lahat ng ito sa kanya. Kumu
