All Chapters of Lustful Affair with my Uncle: Chapter 21 - Chapter 30

Two words. He only said two words! Madalas naman may iba pa siyang sinasabi bukod sa sagutin ang tanong ko. Pero ngayon parang napilitan pa siya na kausapin ako. Samantalang kanina habang kausap niya si Gretta, ngumingiti pa siya at todo tanong pa!“Do we have a problem?” I asked him.This time, he glanced at me for a second before he looked back to the road. Medyo umandar na ang mga sasakyan kaya hindi pa siya nagsalita ulit.“Markus, ayaw mo ba ‘kong kausap?” tanong ko ulit.Bumuntonghininga siya. “I just don't feel well. And I'm also pissed with what you did.”Kumunot naman ang noo ko. “Ano na naman ba’ng ginawa ko?”“Seriously? You don't know? Hindi ka nagpasundo sa driver at sumama ka pa sa bahay ng kaibigan mo nang hindi ko alam. Bakit ba ang dali mong magtiwala sa iba?” tanong niya.“She’s my friend and I trust her—”“I know but you should also think of your safety. Tapos hindi pa kita ma-contact kaya mas lalo akong nag-alala.”I gulped. “Na-lowbat ang phone ko at naiwan ko s

“I’m looking forward to have you as my model,” Uno said before he reached for my hand and kissed it.My lips parted and I awkwardly pulled back my hand. Pansin ko ang paglingon sa amin ng ibang candidates na tapos na ring magpalit. Hindi na ako nakapagsalita pa at umalis na rin naman kaagad si Sir Uno.He’s handsome and charming but he looked like someone that will definitely do everything because he's powerful. If I will compare him to Markus, I think he has softer features than Markus. Pero sa aura ay mas nakakaramdam ako ng panganib kay Uno.Pagkatapos ng sampung minuto ay pinabalik na kami sa backstage para pumila. Ramdam ko ang pagsulyap sa akin ng ibang mga candidates pero hindi ko na lang sila pinansin. Katulad kanina ay sunod-sunod kaming rumampa sa stage bago kami pumwesto sa likuran. Nakapila kami at sunod-sunod kaming tatawagin according sa aming number.Bawat candidate ay bubunot sa bowl kung nasaan ang mga names ng judges at sila ang magtatanong sa amin. “Candidate numbe

As soon as I opened my eyes, I was greeted by the the white ceiling. I tried to remember what happened and where am I, only to realize that I was in the hospital.I was shot. Iyon ang naaalala ko. Magkasama kami ni Markus sa gubat habang may nagpapaputok ng baril. At nadaplisan ng bala ang braso ko. Inilibot ko ang paningin sa silid kung nasaan ako at nakita ko sila lolo at lola sa sofa. Pareho silang natutulog habang nakasandal si lola sa balikat ni lolo. Sinubukan kong bumangon para makaupo pero nagising sila sa pagkilos ko. Kaagad na tumayo si lola at lumapit sa akin.“Angel, how are you? May masakit pa ba sa ‘yo?” nag-aalalang tanong ni lola.Pinakiramdaman ko ang sarili ko pero wala naman akong naramdamang kahit anong sakit. Napatingin tuloy ako bigla sa braso ko na naka-bandage. Siguro dahil may anesthesia or pain killers kaya hindi ko maramdaman ang sakit.Umiling ako. “Wala naman po. Maayos na po ako.”Nakahinga nang maluwag si lola. “Salamat sa Diyos. Nag-alala kami nang s

I couldn't believe this. Dad knew it all along. Alam niyang si Joyce ang salarin sa pagkalat ng video ko pero hindi niya man lang sinabi sa akin. Para akong tanga na nag-iisip kung sino ang may galit sa akin na gagawa no’n. Si Joyce lang pala.Suminghap ako. “Gusto kitang pahirapan, Joyce. Gusto kitang ipakulong. Pero dahil buntis ka, limitado ang pwede kong gawin para gantihan ka.”Tumayo ako at tinitigan siya nang masama. Kinuha ko ang iced coffee na in-order ko at mahigpit itong hinawakan.“Hindi mo alam kung gaano katinding kahihiyan ang tinamo ko. I blamed myself because somehow, it was my fault. At kasalanan ko din na kinaibigan kita. Ayaw na kitang makita, Joyce. Get lost.”Pagkatapos kong sabihin ‘yon ay isinaboy ko sa kaniya ang hawak kong iced coffee. Napasinghap siya sa gulat. Maging ang ibang nakakita ay napasinghap din pero wala akong pakialam.Tinalikuran ko na siya at agad akong lumabas ng coffee shop. Sunod-sunod na nagbagsakan ang mga luha ko. Agad ko itong pinunasan

Kinlabutan ako pagkatapos niyang sabihin iyon. Bigla naman siyang tumawa kaya mas lalo akong kinabahan. Parang ibang katauhan niya na ang kaharap ko. O baka naman ito talaga ang tunay na siya? “Just kidding. Hindi naman ako masama para paghubarin ka dito. I won't give my men that kind of satisfaction,” he said.Napalunok naman ako. Hindi ko alam kung dapat ba akong makahinga nang maluwag sa sinabi niya. Basta kailangan ko nang makalabas dito. Hindi na ako ligtas hangga't kasama ko ang lalaking ‘to.“Let’s go,” he told the driver.Agad na umandar ang van kaya nag-panic ako. Sinubukan kong humanap ng daanan palabas pero nasa side ni Uno ang pintuan. Hawak ko ang bag ko at nasa loob nito ang aking phone. Pero hindi naman ako makakatawag ng tulong dahil nasa tabi ko si Uno.“Saan tayo pupunta? Pauwiin mo na ‘ko, please,” I begged him.He smirked. “We'll do a photoshoot. Just one photoshoot and I’ll let you go.”“P-Pero hindi pa ako pumipirma sa kontrata. Hindi mo pa ako model,” sabi ko.