Hindi ko alam kung tamang desisyon ba na sabihin ko kay Gretta ang totoo. Pero kasi nahihirapan ako sa sitwasyon ko ngayon. Gusto ko lang ng may makausap tungkol dito na alam kong mapagkakatiwalaan ko.I suddenly missed Neri and Joyce. They were always there whenever I needed a friend to talk to. Pero ngayon kasi, malayo sila sa akin at alam kong busy rin sila.“W-What? May relasyon kayo ni Sir Markus?” gulat na tanong ni Gretta. Tumango ako. “Pero...uncle mo siya, ‘di ba?”Bumuntonghininga ako bago umiling. “Not really. He's not a real Dela Vega. Adopted son siya ng grandparents ko.”Natulala siya saglit habang pinoproseso ang sinabi ko. Mayamaya lang ay dahandahan siyang tumango. Mukhang naintindihan niya na ang sitwasyon ko.“Gano’n pala. Pero sa paningin ng lahat, tito mo pa din siya. Mali pa din ang relasyon n'yo. Hindi naman sa nanghihimasok ako, sinasabi ko lang ang totoo,” paliwanag niya.Pilit akong ngumiti. “Alam ko. Mali na talaga ‘to sa simula pa lang pero hindi ko mapigil
I couldn't believe this. Dad knew it all along. Alam niyang si Joyce ang salarin sa pagkalat ng video ko pero hindi niya man lang sinabi sa akin. Para akong tanga na nag-iisip kung sino ang may galit sa akin na gagawa no’n. Si Joyce lang pala.Suminghap ako. “Gusto kitang pahirapan, Joyce. Gusto kitang ipakulong. Pero dahil buntis ka, limitado ang pwede kong gawin para gantihan ka.”Tumayo ako at tinitigan siya nang masama. Kinuha ko ang iced coffee na in-order ko at mahigpit itong hinawakan.“Hindi mo alam kung gaano katinding kahihiyan ang tinamo ko. I blamed myself because somehow, it was my fault. At kasalanan ko din na kinaibigan kita. Ayaw na kitang makita, Joyce. Get lost.”Pagkatapos kong sabihin ‘yon ay isinaboy ko sa kaniya ang hawak kong iced coffee. Napasinghap siya sa gulat. Maging ang ibang nakakita ay napasinghap din pero wala akong pakialam.Tinalikuran ko na siya at agad akong lumabas ng coffee shop. Sunod-sunod na nagbagsakan ang mga luha ko. Agad ko itong pinunasan
There was something in his stares that I couldn't comprehend. It was as if he was thinking of something...bad. But I didn't want to be judgmental. Madalas din akong mapagkamalang masungit dahil sa paraan ng pagtitig ko. Pero hindi naman talaga ako masungit. Kaya I’ll give Sir Uno the benefit of the doubt.Tumayo siya at umikot para lapitan ako. Napatayo rin tuloy ako dahil ang awkward naman kung nakaupo lang ako. “This way. Sasamahan kita kung nasaan ang mga new designs namin,” sabi niya at inilahad ang palad niya sa pinto.Nauna akong lumabas doon at sumunod naman siya kaagad. Muling naglingunan sa amin ang mga empleyado at mas kita ko ngayon ang pang-uusisa nila. Sumakay kami sa elevator at pinindot ni Sir Uno ang number three sa button. Sabay kaming naglakad ni Sir Uno bago siya huminto sa harap ng isa pang pinto. Binuksan niya iyon at pinauna ako ulit pumasok. Bumungad sa akin ang iba't ibang mga klase ng damit. Nakaayos ang mga iyon sa bawat sulok ng kwartong pinasukan namin a
Kinlabutan ako pagkatapos niyang sabihin iyon. Bigla naman siyang tumawa kaya mas lalo akong kinabahan. Parang ibang katauhan niya na ang kaharap ko. O baka naman ito talaga ang tunay na siya? “Just kidding. Hindi naman ako masama para paghubarin ka dito. I won't give my men that kind of satisfaction,” he said.Napalunok naman ako. Hindi ko alam kung dapat ba akong makahinga nang maluwag sa sinabi niya. Basta kailangan ko nang makalabas dito. Hindi na ako ligtas hangga't kasama ko ang lalaking ‘to.“Let’s go,” he told the driver.Agad na umandar ang van kaya nag-panic ako. Sinubukan kong humanap ng daanan palabas pero nasa side ni Uno ang pintuan. Hawak ko ang bag ko at nasa loob nito ang aking phone. Pero hindi naman ako makakatawag ng tulong dahil nasa tabi ko si Uno.“Saan tayo pupunta? Pauwiin mo na ‘ko, please,” I begged him.He smirked. “We'll do a photoshoot. Just one photoshoot and I’ll let you go.”“P-Pero hindi pa ako pumipirma sa kontrata. Hindi mo pa ako model,” sabi ko.
Monday came and our driver drove me to school. Ang akala ko ay makikita ko si Markus ngayong umaga pero hindi. Simula rin noong Sabado ay hindi ko pa siya nakikita at nakakausap. “Wala ka yata sa mood?” tanong ni Gretta.Lunch time na at sabay kaming nagpunta sa canteen. Bumuntonghininga lang ako sa tanong niya at pinilit kainin ang cake na in-order ko.“May problema ka ba?” tanong niya ulit.Bumuntonghininga na naman ako. “Si Markus...galit siya sa ‘kin.”Pansin kong medyo natigilan pa siya. Inusog ko ang platito dahil wala na akong ganang kainin ang pagkain. Kahit matamis ito, parang mapait ang panlasa ko.“Bakit naman? Nag-away kayo?” Tumango ako. “Kasalanan ko. Hindi kasi ako nakinig sa sinabi niya kaya muntik na akong mapahamak. Now, I don't know how to make it up for him.”She also sighed. “Nag-sorry ka na ba?”“Oo naman. Pero sobrang galit talaga siya sa ‘kin,” sabi ko.“Siguro nga malaki ang kasalanan mo. Hindi ko din alam kung anong gagawin dahil wala naman akong experience
Ang akala ko ay nakaisip na talaga ako ng ireregalo kay Markus. Pero kulang pala ang mga materials ko dito. Hindi naman na ako pwedeng pumunta sa bilihan dahil sarado na ‘yon.Bumuntonghininga ako at tumayo na lang para mag-stretch. Nakaramdam ako ng uhaw kaya lumabas ako ng kwarto para magtungo sa kusina. “Angel, bakit gising ka pa?”Muntik pa akong masamid nang biglang may nagsalita sa likuran ko. Nilingon ko iyon at nakita si lola. Nakapantulog na siya at mukhang nagising lang din para bumaba. Napahikab muna ako bago sumagot. “Gumawa po ako ng activities then naghanap na din po ako ng ireregalo kay Uncle Markus.”That was half lied. Ni wala pa nga akong nasisimulan sa mga activities ko. Pero kayang-kaya ko namang tapusin ‘yon bukas. “You really want to give him a gift?” lola asked and I nodded.“Ayaw ko po sanang bumili na lang. Mas maganda kung may effort po. Pero wala naman po akong maisip na ibibigay sa kanya at kulang din ang materials ko.”Napangiti si lola. “I know somethi
At dahil wala na akong ibang klase ngayong araw ay nagpasundo na ako sa driver namin. Hinatid niya ako sa mansyon at naabutan ko na naman sa sala sila lolo at lola.“Savrinna, nandyan ka na pala. How’s your day?” lola asked.Lumapit ako sa kanila at humalik sa kanilang pisngi. Pagkatapos ay naupo ako sa tabi ni lola sa sofa.“Kumusta ang surprise mo kay Markus? Nagustuhan niya ba ang gift mo?” tanong pa ulit ni lola.Bumuntonghininga ako bago umiling. “Hindi ko po siya na-surprise.”“What? Why? Wala ba siya sa office? O baka naman nagpaka-busy na naman siya sa work na lagi niyang ginagawa kapag birthday niya.”Umiling ako ulit. “Wala po sa sinabi n’yo. Inaway po kasi ako ng secretary niya kaya nagalit si Uncle Markus. Naniwala po siya sa secretary niya kaya umalis na lang po ako.”Naiinis na naman ako habang naaalala ang itsura nilang dalawa kanina. Paniwalang-paniwala siya sa babaeng ‘yon na akala mo naman kung sinong anghel. Dapat talaga mas nginudngod ko pa siya sa lababo kanina e.
Warning: R18+He slightly pushed me towards the vanity table while kissing me passionately. I tried to kiss him back to the same intensity but he kept on dominating my lips. And just like what I said...I surrendered to him.Kumapit ako sa braso niya para doon kumuha ng suporta. Ang kanyang palad naman ay humahaplos sa bawat kurba ng katawan ko.My body was slowly turning on with his touch. His lips traveled down on my neck and I tilted it to give him more access. He sucked and licked my sensitive spot behind my ear.“Hmmm,” I moaned from the sensation I was feeling.Naramdaman ko ang pagngisi niya. Bumaba ang kanyang palad sa aking hita at hinaplos iyon nang marahan. It added to the heat in my body.Nasa kalagitnaan kami ng ginagawa nang may kumatok sa pinto. Huminto si Markus at nagkatinginan kaming dalawa. “I guess, we can't continue what we're doing here,” he said.Napanguso ako kaya ngumisi siya. He pecked my lips one more time before moving away from my body. Siya ang nagpunta
She is really different from the girls I had before. Siya pa ang may lakas ng loob na sabihing for experience niya lang ako. Hindi niya alam ang sinasabi niya.That one night experience, turned into something more. She is the risk that I’m willing to take always. As days passed by, I've learned so many things about her. She's that kind of girl who always shows her strong personality to everyone. Even though deep inside, she has a fragile heart. Nagpapanggap lang siyang malakas, pero ang totoo, kailangan niya lang din ng masasandalan.“I know that I’ve said some mean words to you before and I want to apologize properly for that. And I also want you to know that, you don't have to act strong in front of everyone, especially to me,” I told her and I meant it She sighed. “But I'm really strong.”I nodded. “Yes, I know. But you also need to be protected. Minsan kapag pinipilit mong maging malakas, nagiging manhid na ang puso.”“But I don't want to be weak. Masasaktan ako kapag naging mah
Hi, readers! After 5months, I finally have the time the post the POV chapter of Markus. Sana ay basahin nyo pa rin ito at suportahan hanggang sa matapos. Maraming salamat sa nagbasa, nagbabasa, at magbabasa pa lang po ng novel na ito. Hanggang sa susunod na libro.“Markus Axel Dela Vega, class valedictorian.”The sound of applauses echoed to the whole stadium as I made my way on the stage. My mother beside couldn't hold back her tears while receiving the medals for me. Nang makuha niya ang mga medals ko ay nagtungo kami sa gitna para isuot niya sa akin ang mga iyon. She looked so proud and happy. We turned to face the photographer and we both smiled. Pagkababa ng stage ay sinalubong kami ni papa. Tinapik niya ang balikat ko bago ako niyakap. “Congratulations, Markus. Manang-mana ka talaga sa ‘kin,” sabi ni papa.“Anong sa ‘yo? Sa akin siya nagmana,” sambit naman ni mama.Ever since I was a kid, it was such a relief to see them proud of me. I was always doing my best to succeed in m
THIS IS THE LAST CHAPTER OF MARKUS AND SAVRINNA’S STORY. THANK YOU FOR STAYING WITH ME THROUGHOUT THEIR JOURNEY. THE NEXT CHAPTER WILL BE MARCUS'S POV. Years ago, I wouldn't have imagined that this was how everything would be. Hindi ko maisip na magpapakasal ako kay Markus dahil hindi maganda ang simula ng relasyon namin. Sinong mag-aakala na sa dami ng pagsubok na hinarap namin ni Markus ay aabot pala kami sa kasalan? Napapaisip tuloy ako, paano kung pinili kong iwasan siya noon dahil uncle ko siya?Paano kung pinili ko talagang sundin ang parents ko? Mangyayari ba ang lahat ng ito? Ikakasal pa rin ba kami sa huli?Totoo ngang mapagbiro ang tadhana. Na kahit anong pilit nating iwasan ang nakatakda sa atin, magkakaroon pa rin ng paraan para mangyari iyon.“Let’s stop crying. Ayaw kong mamaga ang mata ko dahil hindi pa nagsisimula ang kasal,” biro ko.Tinulungan ako ni mommy na punasan ang luha ko. Pagkatapos ay hinalikan nila ni dad ang aking noo.“We love you, Savrinna,” dad said
WARNING: R18+“Is the bathroom soundproof enough for you?” he teased.Inirapan ko siya. “Ewan ko sa ‘yo,” sambit ko.Balak ko na sanang tumayo dahil nagbago na ang isip ko pero muling pumulupot sa beywang ko ang isang braso niya bago umilalim sa hita ko ang isa niyang braso. Agad niya akong binuhat at naglakad siya patungo sa banyo. Pinaupo niya ako sa gilid ng lababo bago ako sinunggaban ng halik. Ang mga kamay ko ay agad na kumapit sa kanyang buhok. We kissed each other passionately. Full of love and full of hungriness. His hands started caressing my arm and my breasts. I moaned immediately.Wala pang ilang segundo ay naibaba niya na ang strap ng dress ko. Sunod niyang tinanggal ang lock ng bra ko bago bumaba sa aking leeg ang labi niya.My lips parted and I could feel myself getting wet. He was just kissing my neck for goodness sake! Ganito na ba ako kasabik sa kanya?Mas lalong bumaba ang labi niya hanggang sa aking dibdib. Napaliyad ako nang maramdaman ang bibig niya sa aking d
Nang kumalma kami pareho ay saka kami bumaba. Nasa sala na si mommy at daddy. Hindi sila nag-uusap pero nang makita kami ay napansin kong napabuntonghininga si mommy.“Umupo kayong dalawa,” sabi ni dad.Naupo kami ni Markus sa kabilang side. Magkatabi kami sa isang sofa habang si dad ay nasa single sofa. Si mom naman ay nakaupo sa katapat naming sofa.Magkahawak kami ng kamay ni Markus kaya kumakalma ako lalo.“Before we talk about your relationship. Gusto kong makasigurado na hindi na ulit mapapahamak si Savrinna. Anong nangyari sa dumukot kay Savrinna?” tanong ni dad.Tumingin ako kay Markus na diretso lang ang tingin kay dad. “My cousin is in jail already. While Uno...is dead.”Napasinghap ako sa nalaman. Hindi ko alam na patay na pala si Uno. Ibig sabihin, wala nang manggugulo sa amin. “What about your dad’s siblings? Sila ang nagkakainteres sa yaman mo, hindi ba?” tanong ulit ni dad.“I gave them a fair share of my grandfather's wealth. Madali lang makakuha ng gano’ng yaman per
Siguro iyon nga ang tamang gawin. Kailangan na naming harapin ang parents ko. Ito ang bagay na nabigo kaming gawin noong una kaming nagkaroon ng relasyon. At hindi ulit namin nagawa noong nagkabalikan kami pagkagaling ko sa states. Kaya ngayon dapat ay harapin namin sila nang magkasama. Kailangan na naming itama ang lahat. Nanatili pa kami sa bayan hanggang sa tuluyang lumubog ang araw. Lumalamig na ang paligid kaya kailangan ko nang umuwi para hindi ako mahamugan.“Anong sasakyan natin pauwi?” tanong ko.Naglalakad kami patungo sa bungad na kalsada dahil hindi naman kasya dito sa kinaroroonan namin ang mga sasakyan. Magkahawak kamay kaming dalawa, bagay na na-miss kong gawin.“Wala akong dalang sasakyan dito kaya hihiramin ko na lang ang motor ng kaibigan ko,” sabi niya.Tumango ako. “Ayos lang sa ‘kin.”Nagtungo kami sa kabilang kalsada kung saan nakaparada ang motor na sinasabi niya. Kahit hindi ako gaanong pamilyar sa mga motor, alam kong mamahalin ito. May nakatatak pang Ducati
Nang magising ako ay bumungad sa akin ang puting kisame. Dahandahan akong tumingin sa gilid para alamin kung nasaan ako. Ang unang taong nakita ko ay si mommy. Agad niya akong napansin kaya napatayo siya. “Sav? Thanks God gising ka na,” sambit ni mommy pagkalapit niya sa akin. “Peter, gising na ang anak natin.”Sunod akong tumingin sa kabilang gilid ko. Doon ay nakita ko naman si dad na nakatayo. Hindi siya lumapit sa akin pero nakita ko ang pagluha ng mata niya.“Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba? Peter, tawagin mo muna si doc,” sabi ni mommy.Nasa hospital ako. Ang huli kong naaalala ay nasa bangka kami ni Uno bago ako nahulog sa dagat at nawalan ng malay. “M-Mommy...” sambit ko.“Yes, sweetheart?” she asked softly.“Si Markus po? Gusto ko po siyang makita,” sabi ko.Nakita kong natigilan si mommy sa sinabi ko. Hindi niya ako nasagot hanggang sa makabalik na si dad kasama si doc.“Dad, nasa’n si Markus? Pinaalis n’yo po ba siya?” tanong ko naman kay daddy.Nagkatinginan s
Hindi ko alam kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Payapa naman itong mga nakalipas na mga araw namin sa resort. Pero sa hindi inaasahang pangyayari, nandito ako, nasa panganib sa kamay ng mga kaaway ni Markus.Dinala nila ako sa isang kwarto. Maayos ang itsura nito tulad ng isang guest room sa resort. Kung nandito ako sa ibang pagkakataon, baka nagawa ko pang mamangha. Pero wala akong ibang maisip ngayon kundi ang kung paano ako makakatakas dito.Lumapit ako sa may bintana para tingnan kung may matatakasan ba ako pero bukod sa mataas iyon ay nakakadena rin ang bintana.Bumuntunghininga ako bago naupo sa kama. Hinaplos ko ang tiyan ko.Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag may nangyaring masama sa ipinagbubuntis ko. Muling bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok doon si Uno. May dala siyang tray na may pagkain. Lumapit siya at padabog na inilapag ang tray sa may mesa. Napaigtad pa ako sa gulat at takot.“Kumain ka.”Tiningnan ko iyon at nakitang isang pirasong pritong man
Mahigit limang taon na ang nakalipas mula nang huli ko siyang makita. Pagkatapos akong iligtas ni Markus nang araw na ‘yon mula sa taong ‘to, wala na akong narinig na balita mula sa kanya.Ni hindi na rin siya nabanggit ni Markus hanggang sa makaalis ako papuntang America. Kaya ngayong nandito siya ulit sa harap ko, natatakot ako nang sobra. Buti sana kung ako lang ang mapapahamak pero hindi. May buhay na sa loob ng sinapupunan ko na dapat kong protektahan.“Ano ba talagang kailangan mo? At sino ang boss mo? Pakawalan mo na ako!” sigaw ko.Natawa siya. “Wala naman akong kailangan sa ‘yo pero kay Markus, meron! Gusto ko siyang gantihan sa pagsira niya sa negosyo ko at sa buhay ko! At ikaw! Ikaw ang gagamitin ko para gantihan siya!”“Nababaliw ka na, Uno. Kung ano man ang nangyari sa ‘yo, deserve mo ‘yon dahil masama kang tao!” pagsigaw ko ulit.Mabilis siyang lumapit sa akin at sinakal ko. Napasandal ako sa pader habang pilit na tinatanggal ang kamay niya sa leeg ko. Kitang-kita ang ga