Thrizel’s POVNasa oras ako ng trabaho nang bigla akong tawagin ni Link. Wala akong pagpipilian kun’di lumabas ng kusina dahil lamang sa kaniyang pagiging paladesisyon na palabasin ako sa kusina. Ang kapal pa ng kaniyang mukha dahil inaatat niya ang aming manager. Masungit iyon pero walang talab sa kaniya. Akala mo siya ang may-ari ng resto. Ni hindi nga sila magkaibigan ni Gio. Ayokong lumabas dahil alam ko na ang aming pag-uusapan pero ito ako ngayon.“How many times I have to tell you na hindi nga ako uuwi? Hindi rin ako magpapasa ng resignation letter para umalis dito. Masaya ako rito, Link. P’wede mo akong hayaan kung saan ako masaya.” Tinitigan ko siya ng seryoso dahil desididong-desidido ako sa aking sinabi.Nakatitig siya sa akin ng walang emosyon. Tila hindi nais ang aking pinaggagawa ngayon. “I’m worried. May Cide at may Mr. X, papatayin mo ba ako sa pag-aalala? Thrizel, kaya pinapauwi kita ng bahay dahil mababantayan kita. Lapitin ka ng gulo, hindi ko papalampasin ‘to. Pinu

Link’s POVAng mga tingin ko ay nasa laptop ko lang dahil may inaasikaso ako. Dalawang oras na ako ritong walang nang didistorbo sa akin, ngayon lang mayroon. Napalingon ako kay Anissa at Thrale na parang nagtatalo. Hindi ko sila inintindi, patuloy pa rin sa ginagawa. Simula nang maisauli namin si Redelyn Gauniria kay Phryx Recas, sobrang tahimik na ng bahay lalo na’t wala si Thrizel. Siya lang naman ang nagpapaingay dito.“Saan ka na naman ba pupunta? May lalaki ka ba riyan?” Narinig ko ang pagtatanong ni Thrale kay Anissa kaya nilingon ko sila. Pinanood ang dalawang nagtatalo.“Thrale, wala. Sinasabi ko naman sa ‘yong kay Aevie ako pumupunta, hindi ba? May inaasikaso lang kami.” Kahit nakukuha na siyang sigawan ni Thrale, kalmado pa rin ang kaniyang pagsasalita. Kawawang babae.“Really, huh? Dapat ba maniwala ako? Kung pipirmi ka sa bahay at walang pupuntahan. Magiging kampante ak—”“Ang unfair naman.” Nagulat ako sa sinabi ni Anissa dahil mukhang mangangatwiran siya. Ngayon lang i

Thrizel's POV“Here’s your order, ma’am.” Nakasimangot akong humarap kila Aevie, Faru, Isla at Nafe nang ihatid ko sa kanila ang pagkain. Ewan ko sa apat na ‘to kung anong naisip para puntahan ako sa trabaho. Siguro sinabi ni Brooks sa kanila kung saan ako nagtatrabaho. Kailan ba walang didistorbo sa akin? Kailan ba ako hindi magkakaroon ng costumer na kilala? Nasa kusina ako, kitchen helper pero dahil sa kanila naging crew na naman. Hays. “Let’s join us, Thrizel.” Maarteng pagyayaya sa akin ni Faru habang hinihiwa ang karneng nasa kaniyang plato. “Aw, ang talim naman nito.” Maarte na may pagkatanga.“Nasa oras ako ng trabaho.” Pormal akong nakatayo sa kanilang harapan. Hindi ko makaalis dahil sa kalokohan nila.“Namiss kita, Thrizel. Ilang linggo ka kayang wala sa hideout ni Brooks kaya kami na mismo ang pumunta sa ‘yo.” Nginitian pa ako ni Aevie ng matamis pero kahit ganoon, hindi ako bumigay.“May utang na loob ka sa amin, weakshit.” Malamig pa rin ang emosyon kong nilalaan sa ka

Thrizel’s POVTatlong araw na ang nakalipas simula ang pangyayaring ‘yon. Nailibing na rin si lolo pero hindi ako pumunta. Ayokong makita siyang nakahiga sa gano’n. Tatlong araw na ang lumipas pero ito pa rin ako ngayon, hindi mawala sa isip ang sinabi ng doktor na wala na siya. Hindi ko matanggap. Sandali ko lang pala siya makakasama.Tinigil ko ang pag-iisip ko dahil nasa harapan ko si Z. “Saan ka na pala ngayon?” Wala na siyang kasama sa bahay ng kaniyang lolo. Siya nalang ang mag-isa.Ngumiti siya sa akin. “Kukunin ako ng mga tita ko, Thrizel.” Sa pagkakaalam ko, maraming pumuntang kamag-anak ni lolo. Kung marami, bakit hindi man lang nila kinuha at inalagaan? Bakit si Z lang ang nagbabantay sa kaniya?“Dito nalang siguro tayong dalawa. Iuuwi na ako sa probinsya. Mamimiss kita, salamat sa pagkakaibigan natin.” Yinakap ako nito. Agad din namang humiwalay. “Mag-iingat ka pala, ah? Patawarin mo na ang mga kaibigan mo. Mukha namang pinagsisisihan nila ang kanilang ginawa.” Bakit hin

Thrizel's POV“Sino ba kayo?” Inis kong tanong dahil lahat sila ay nakatago ang mga mukha. Sila lang naman ang dumukot sa akin. Hinihintay ko ang kanilang sagot para naman may alam.“Inutusan kami ni Mr. X. Itikom mo nalang ‘yang bibig mo. Masyadong maputak.” Ani driver kahit na nakatago ang mukha, alam kong seryoso at masama ang ugali. Kakatanong ko lang, maputak agad? Pero sandali, nang malaman kong si Mr. X ang may utos nito. Doon ako kinabahan.“Pakawalan niya nga ako!” Todo piglas ako ng aking sarili. Kung alam ko lang na si Mr. X ang nag-utos nito. Sana hindi nalang ako nagpa-agos sa pagkuha nila sa akin.“Sabi nang pakawalan niyo ako! Ano b—” Hindi ko natuloy ang aking sasabihin nang bigla akong tutukan ng balisong ng katabi ko sa leeg. Pigil hininga ako dahil ayoko pang mamatay.Sa buong biyahe, wala akong naging salita at piglas dahil hindi binaba ng lalaking ‘to ang nakatuktok sa aking leeg. Habang patungo kung saan man pupunta, padagdag nang padagdag ang aking kaba. Walang