Thrale's POVIlang araw na ang nakalipas. Nandidito kami ngayon sa bahay, kaming tatlo nila Thrizel. Kahit anong pilit ko rito sa babaeng ‘to na tumigil na sa pagtatrabaho, ayaw niya pa rin dahil daw may mga nakilala na siya roon. Ayaw niya rin dito manatili sa bahay pero bumibisita naman siya minsan. Todo bantay ako sa kaniya, baka kung ano na naman ang gawin ni Callum. Sapat na rason na yata ang ginawa namin para matakot sila, hindi ba?“Malakas na ba talaga ang kutob mong siya si Arella?” Bulong ni Link sa aking gilid. Oo, iyan ang pinag-uusapan namin kanina pa. Nakatingin nga lang kami kay Thrizel na kumakain sa lamesa. Mabuti nga hindi kami napapansin.“3 years old ako nang umalis si mom, buntis na siya sa kapatid ko. Pagdating ni Thrizel dito, I’m 5 years old, she’s 4 years old. Hindi ba dapat magtaka na ako n’on? Kung siya ang totoong kapatid ko, 17 years old ako, 14 o 15 years old siya. Iyong sinabi pa ni Callum na si Arella si Thrizel and remember? Iyong sa selpon niya, sketc

Thrizel’s POVKaming pito ay nakatayo para harapin si Mr. X. Hindi kasi siya nagtuloy-tuloy sa paglalakad, halata namang hinintuan niya kami para kausapin. Kung wala siyang pakialam, dire-diretso lang ito. At nakuha niya pang humarap sa amin ng walang maskara, ah? Saan siya kumuha ng kapal ng mukha? Dapat nagtatago na siya dahil sa ginawa niya. Ang lakas ng loob ng lalaking ‘to. “Anong ginagawa mo rito, Mr. X?” Pagharap ni Thrale. Siya ang unang nagsalita dahil kilala niya ‘to. “Himala, wala kang suot na maskara. Nakakapanibago tuloy. Pakiramdam ko, bago kang tao sa akin.” Matapos ang pangyayari sa akin, ano bang ginawa ni Thrale sa lalaking ito? Ang huli kong tanda ay pinatulog nila. Hays, bakit ba kasi iisang grupo sila ni Thrale? Hindi sila p’wede mag-away. Iyon ang pagkakaalam ko. Bawal kalabanin ang sariling kapartido.“Wala ka na roon, Thrale.” Inismiran niya ang aking kuya. Napalingon siya sa akin. “Hi, my lovely lady, you look beautiful.” Naigtad ako dahil sa tinawag niya sa

Thrale’s POV“Umuwi na tayo.” Pagyayaya sa akin ni Gio.Nahinto kami rito sa kaniyang kotse. Pinanood nalang namin kung paano umalis ang kotse ni Kein. Ang kamao ko ay nakalapat sa kotse ni Gio dahil sa inis. Nakayuko habang patuloy pa rin ang pagluha. Tumigil na rin ang ulan kaya sa buong kalsada, iyak at sigaw ko lamang ang maririnig.“Gio...” Napapunas ako ng luha. Napasandal na rin sa kotse. Nanginginig ang boses kong nagsalita. “M-Mali ba ‘yong ginawa ko?” Humarap ako sa kaniya. “Mali ba ang ginawa kong ‘yon?!”Napalayo-layo siya sa akin. Seryoso ang mukha. “Sa parents niyo, maling-mali dahil magkapatid kayo. Kung hindi mo naman kapatid si Thrizel at kung siya si Arella, mali pa rin dahil magpinsan kayo.” Tumabi siya ng sandal sa akin. “Kung ako ang nasa sitwasyon mo, mawawalan ako ng pag-asa dahil kahit anong pilit mo sa tadhana, hinahadlangan ka. You have two problems or let’s say your options. Of those two, it is also forbidden. Saan ka lulugar? Saan ka kukuha ng pag-asa? Ang

Thrale’s POVMatapos ang pagsasama namin ni Thrizel. Nandidito ako ngayon sa puno, nakahiga. Malapit-lapit na ang paglubog ng araw. Sa ganitong oras, tinatamad ako kaya mas pinili kong magpahinga. Ewan ko rin doon sa mga kaibigan ko, sasama raw sila pero hanggang ngayon wala pa rin akong naririnig na sinisigaw nila ang aking pangalan. Mukhang sa iba ito pumunta.Napahinga ako nang malalim. Pipikit na sana nang may marinig akong yapak ng mga paa sa mga bulok na dahon. May tao. Bahagya kong nilihis ang aking sarili para tingnan ang ibaba. Nakita ko si Kein na nakapamulsa. Dito siya mismo huminto kung saan ako nakahiga. Walang duda na napansin niya ako.“Hindi ba dapat kasama mo ang kapatid ko?” Kahit nakapikit ako at mahina ang aking pagsasalita. Alam kong narinig niya dahil kami lang ang nandidito, masyadong tahimik.“Kasama mo lang kanina.” Iba ang kaniyang pananalita. Simula nang ulitin niya ang kaniyang ginawa, ganiyan na siya umasta. Hindi na ngumingiti. Hindi ko mawari kung saan a

Thrizel’s POVPauwi na kami ngayon. Isang linggo rin kaming namalagi. Simula nang umuwi si Thrale, wala na akong gana. Halos magkulong na nga lang ako sa kwarto kung hindi pa ako yayayain ni Kein na lumabas. Nakakaburyo kapag hindi namin kasama si Thrale. May parte sa aking hinahanap ko ang presensya niya. Dahil ba nakasanayan ko siya?“Sana ay makabalik kayo.” Nakangiting turan sa amin ni Mang Boy.“Sige po, Mang Boy. Una na kami.”Matapos ang maayos na pamamaalam. Sumakay na kaming lahat sa van. Ang katabi ko ay Silas. Nakakapagtaka dahil hindi man lang siya kumikibo. Ang atensyon niya ay nasa aso lamang. Ni isa sa amin ay wala siyang pinapansin. Gusto ko sanang tanongin kung anong problema pero ‘gaya niya, wala rin akong gana makipag-usap sa iba. Tahimik ang buong biyahe. Ang mga maiingay ay tulog. Hindi ako nakatulog dahil sa pag-iisip. Nang malapit na kaming makauwi, nagkakaroon ng pagkasabik sa aking pagkatao. Para bang matutuwa ako kapag nakarating sa bahay. Ang unang hinatid