Lahat ng Kabanata ng Loving My Brother: Thrale’s Stupidity : Kabanata 91 - Kabanata 100

Thrizel’s POVKaninong kamay ang hahawakan ko?Hindi ko alam kung saan ang aking pipiliin dahil nagtataka ako sa kilos nilang lima. Pinag-usapan ba nila ‘to? Pinagtitripan ba nila ako? Pero bakit seryoso naman ang kanilang mga mukha? Naguluhan din ako dahil imblis na si Ate Anissa ang yayain ni Thrale sumayaw, bakit ako? Anong pinapahiwatig na naman nito?Napatingin ako kay Blue, pati siya ay gulat sa nakita. Kung gulat siya, hindi nga ito pinag-usapan. Kung pinag-usapan ‘to, sigurado akong kasali si Blue o kaya mang-aasar siya pero hindi, nagtataka rin siya sa nangyayari ngayon. Nananatili akong nakatayo, nakatingin sa kanilang mga kamay. Ilang minuto na silang ganiyan, hindi ba sila nangangalay? “Hindi ba kayo magbababa ng kamay? Ipaubaya niyo na sa akin ‘to.” Naiinis na sabi ni Ryke sa kaniyang mga kaibigan. Tiningnan lang siya nitong mga ‘to, ayaw nilang magpatalo.“This time, ako naman ang mananalo.” Seryoso ring sabi ni Elkhurt. Sigurado siyang kamay niya ang kukunin ko. “Can

Thrizel’s POVIlang oras na ako ritong nakaupo sa aking kama, ni hindi ako nagsasalita. Gustong-gusto ko nang makalabas ngunit ang aking kasama sa silid na ito, halatang taliwas sa aking gusto. Wala akong balak sagutin ang kaniyang tanong, hindi na dapat siya mausisa dahil mas lalong umiinit ang ulo ko sa kaniya. Ang tanging ginagawa ko nalang dito ay ilibot ang paningin sa buong kwarto pero dapat iwas sa lalaking nakatitig sa akin ngayon. Naiilang ako sa paraan ng kaniyang ginagawa. Kanina ko pa ramdam, napako na yata ang tingin nito sa akin kaya hindi magawang ilihis.Binalingan ko siya, kahit ginawa ko iyon, hindi niya inalis ang tingin niya sa akin. Umaakto siyang hindi apektado o walang pakialam. Hindi ko alam ang dahilan ng kaniyang pagtitig, hindi ko makita sa kaniyang mga mata. Hindi ko mawari kung sinusuri ba ako o dahil gusto niya lamang. Napaikot nalang ako ng aking mga mata at pabagsak na hiniga ang sarili sa kama. Ang kaninang magandang paggising ko ay sira na. Tuloy-tulo

Thrizel’s POV“Nag-usap kami ni Thrale. What else can we expect? We know when he finds out I hid you from him, Thrizel. He will get angry. He was angry but were we okay. Nagagalit yata siya dahil ako ang tumayong kuya sa ‘yo. May masama ba roon? Ako na nga ang tumulong para malinawan ka riyan sa kalokohang nararamdaman mo.” Ang tinutukoy niya ay ‘yong nararamdaman ko kay Thrale. Tama ang sinabi dati ni Brooks, naguguluhan lang ako. Tama ang ginawa niyang ilayo niya ako kay Thrale. Tumingin siya kay Blue na nananahimik. “Saan pala kayo galing? Bihis na bihis ka, Blue. Halatang kakauwi niyo lang.”“Kanina pa ako rito, si Thrizel ang kakauwi lang.” Sagot ni Blue habang nakatingin sa kaniyang cellphone. “Saan ka pala pumunta, Thrizel? Bigla kang bumaba sa jeep.”“Pinuntahan ko lang ‘yong lolo ni Z. Maya-maya ay babalik ako sa kanila.” Maayos kong sagot sa kaniyang tanong. Pum’westo ako sa bintana para magpahangin.“Ang tanong, saan nga kayo galing?” Umupo si Brooks sa sofa. Kinuha niya an

Thrizel’s POVPanay ako sigaw sa loob ng sasakyang ‘to, hindi ko alam kung saan nila ako dadalhin. Wala akong nakita kun’di itim lang. Ayaw akong tanggalan ng saklob nitong mga ‘to. Nakailang tanong na rin ako sa kanila ngunit hindi sila sumasagot. Ang isa pa ay mahigpit ang pagkakahawak sa akin. Nakakapagod mang ang piglas nang piglas, panay ko pa ring ginagawa. “Mga tauhan ba kayo ni Cide?! Pakawalan niyo nga ako!” Masakit na ang aking mga kamay. Alam kong tinalian nila iyon para hindi ko sila masapak. Hindi rin ako makasipa dahil gitgit ako ng tatlong ‘to.Naramdaman kong huminto ang sasakyan. Nakiramdam ako kung anong gagawin nila sa akin. Nagulat ako nang hatakin ng isa ang aking paa, ang isa naman ay naka-alalay sa aking baywang at ang isa pa ay nakahawak sa aking dalawang balikat. Ano bang pinaggagawa nila sa akin? P’wede naman akong buhatin ng isang lalaki!“Ibaba niyo na ako!” Bakit ba kasi wala akong makita? Makikala ko lang kung sino ang may pakana nito. Sasapakin ko siya

Thrizel’s POV“Blue!” Bulaslas ko nang makita kong tumakbo ito. Napapagpag ako ng aking likuran. Napatingin na rin sa langit dahil magdidilim na. Kahit masakit ang aking paa ay hinabol ko pa rin ang loko-loko na ‘yon. Nakita ko siya sa isang pintuan ng kwarto, nakatayo ito habang hinihintay ako. Nais niya talagang habulin ko siya dahil sa kaniyang pangbubuyo. Nilagyan niya lang naman ang buhangin ang aking likuran. Tahimik akong nakatayo at tinatanaw ang dagat na maharan ang pag-alon.Muli kong tinugis ang lalaking ‘yon, dumaan siya sa hagdan hindi dumiretso sa elevator. Kapag naabutan ko ‘to, sasapakin ko ‘to sa ngala-ngala. Tawa nang tawa si Blue, tuwang-tuwa sa kaniyang ginagawa. Sa kasamaang palad niya, bigla siyang natisod sa isang baitang ng hagdan. Natawa ako dahil doon pero patuloy pa rin ito sa pagtakbo.“Kapag naabutan, sasakalin kita!” Sigaw kong pagbabanta sa kaniya. Nakarating kaming pasilyo, hindi na ako maaaring sumigaw dito dahil sobrang tahimik, wala man lang gumaga