Semua Bab รอวันหย่า คุณสามีร้าย: Bab 801 - Bab 810

ฉินอันอันคิดว่าเธอฟังผิดไป ดังนั้นเธอจึงไม่ตอบคำถามนี้ผลคือไมค์ไม่ยอมแพ้และถามอีกครั้ง “ไมค์ ทำไมนายถึงถามคำถามนี้ล่ะ?” ฉินอันอันพูดอย่างสงสัย “เขาทำเรื่องที่คนปัญญาอ่อนทำเหรอ?” ไมค์ส่ายหัว “ฉันไม่สนิทกับเขา ฉันไม่ได้กำลังถามเธออยู่เหรอ?” “นายไม่สนิทกับเขา แล้วทำไมนายต้องสงสัยเรื่องสติปัญญาของเขา? ถ้ามีคนสงสัยเรื่องสติปัญญาของนาย นายจะรู้สึกดีเหรอ?” ถึงแม้ฉินอันอันกับฟู่สือถิงจะอยู่ในช่วงสงครามเย็น แต่เธอไม่อยากเห็นเขาโดนดูถูก ไมค์สัญญากับฟู่สือถิงว่าจะไม่บอกความลับของเขา ดังนั้นเขาจึงระงับอาการหน้าแดงและหาข้อแก้ตัว“เขากับอิ๋นอิ๋นเป็นฝาแฝดกัน อิ๋นอิ๋นป่วย เป็นไปได้ไหมล่ะว่าเขาจะป่วยด้วย?” “พวกเขาเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน นายสามารถเข้าใจได้ว่าพวกเขาเป็นคนสองคนที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง กรุ๊ปเลือดของเขาก็แตกต่างกันด้วย” ฉินอันอันอธิบาย ไมค์ดูเหมือนจะรู้แจ้งในทันที ทั้งที่จริงแล้วในใจยังเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ทำไมอาการป่วยของฟู่สือถิงถึงสามารถรักษาให้หายได้ตอนที่เขายังเป็นเด็ก? คุณหมอเทวดาคนนั้นไม่เพียงรักษาโรคของฟู่สือถิงให้หายได้เท่านั้น ยังไม่ทิ้งผลสืบเนื่องใด ๆ ไว้ด

โทรศัพท์โทรติดอย่างรวดเร็ว เสียงของฟู่สือถิงที่ทุ้มต่ำและแหบพร่าอย่างน่าดึงดูดดังออกมา “รุ่ยลาเหรอ?” “ฉันเองค่ะ” ฉินอันอันพูดอย่างเก้อเขิน “คุณโอนเงินให้ฉันทำไม?” ฟู่สือถิง “นั่นคือเงินปีใหม่สำหรับเด็ก ๆ” ฉินอันอันยิ่งกระอักกระอ่วนมากขึ้น “คุณให้เงินปีใหม่กับลูก ๆ ต่อหน้าไม่ได้เหรอ? โอนมาให้ฉันทำไม?” ฟู่สือถิงอธิบาย “คุณไม่เห็นข้อความที่รุ่ยลาส่งให้ผมเหรอ? เธอใช้โทรศัพท์ของคุณอวยพรปีใหม่ให้ผม” ฉินอันอันหมดคำพูด “…” เธออยากแทรกแผ่นดินหนี เธอเห็นแค่ข้อความการโอนเงินสองสามรายการ ไม่ได้เลื่อนขึ้นไปดูเธอย่อหน้าจอสนทนา กดเปิดกล่องสนทนาแล้วเลื่อนขึ้นไปก็เห็นว่าตนเองส่งข้อความเสียงไปก่อนคงจะเป็นข้อความที่รุ่ยลาส่งไป เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ หน้าแดงด้วยความเขินอายและทำตัวไม่ถูก “แม่คะ!” เวลานี้เอง รุ่ยลาก็เปิดประตูวิ่งเข้ามา เมื่อเห็นฉินอันอันกำลังถือโทรศัพท์คุยอยู่ รุ่ยลาใช้มือเล็ก ๆ ปิดปากทันที ฉินอันอันมองเห็นลูกสาวก็ยื่นโทรศัพท์ให้ “พ่อของลูก” ถึงอย่างไรหลังจากที่ฟู่สือถิงรับสายเขาก็เอ่ยชื่อรุ่ยลา ความรักอันลึกซึ้งของพวกเขาในฐานะพ่อและลูกสาวช่างซาบซึ้งใจจริง ๆหลังจ

ประเทศบี หลังจากที่ไมค์และหลีเสี่ยวเถียนดื่มไปสองสามแก้ว พวกเขาก็เริ่มระบายอารมณ์ที่อยู่ข้างในออกมาหลีเสี่ยวเถียนบอกว่าเธอเจ็บปวดมากเมื่อรู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเฮ่อจุ่นจือจะไม่ประสบผลสำเร็จ แต่เธอก็ไม่สามารถลืมเขาได้ไมค์เลยปัดผมออกด้านข้างและให้เธอดูบาดแผล “ก่อนหน้านี้ผมเกือบตายมาก่อน ตอนที่ผมได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างหนักหน่วง แฟนของผมก็ทิ้งผมไป ผมคิดว่าผมแย่กว่าคุณนะ อย่างน้อยคุณไม่ใช่คนที่ถูกทิ้ง” “เอาล่ะ คุณลำบากกว่าฉันมาก ไม่เพียงแต่ฉันไม่ได้ถูกทิ้ง ฉันยังไม่ได้ป่วยเกือบตายด้วย” หลีเสี่ยวเถียนดื่มคารวะเขา “คุณผ่านมาได้ยังไง?” ไมค์จิบไวน์ “ตอนนี้ผมพูดได้เลยว่าผมไม่กลัวตาย แต่ตอนที่ผมใกล้จะตาย ผมกลัวมากจริง ๆ หลังจากที่อันอันดึงผมกลับมาจากความตาย ในใจของผมไม่คิดว่าตัวเองถูกทิ้งอีกต่อไป แต่ว่าผมยังมีชีวิตอยู่ คุณสามารถรู้สึกยินดีที่ฟื้นกลับมาจากความตายใช่ไหมล่ะ? ฮ่า ๆ ๆ!” หลีเสี่ยวเถียนพยักหน้า “พูดตามตรง ถึงแม้ว่าฉันจะเจ็บปวดมาก แล้วตอนกลางคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ แต่ตอนที่ได้กิน ฉันก็ค่อนข้างพอใจ ฉันตายเพราะความรักแค่นี้ไม่ได้หรอก… การมีชีวิตอยู่มันดีจริง ๆ” ไมค์ “ถูกต้อง

เขากลัวว่าหลังจากเจอเธอและลูกแล้ว เขาจะดื่มด่ำกับความสุข จนไม่สามารถเผชิญกับความมืดมิดที่อยู่ข้างหลังได้อย่างสงบอีกต่อไปเขาไม่ต้องการให้เรื่องยุ่งเหยิงของเขาส่งผลกระทบต่อเธอและลูกฉินอันอันมองดูเขาที่นิ่งเงียบ มองเห็นอารมณ์ที่ซับซ้อนในดวงตาของเขา แต่ไม่สามารถมองทะลุความคิดของเขาได้เธอคิดว่าถ้าเธอเป็นฝ่ายเริ่มเชิญเขาและให้บันไดเขา เขาก็จะลงบันไดตามมา แต่ทำไมเขาถึงนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร?ถ้าเขาไม่อยากเจอลูก ก็ปฏิเสธได้นี่นา! เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? “ถ้าคุณไม่ว่างก็ช่างเถอะค่ะ” ฉินอันอันทนกับความเงียบและความสงสัยที่ไม่มีสิ้นสุดไม่ไหว ดังนั้นจึงเอ่ยว่า “รุ่ยลาบอกว่าช่วงปีใหม่นี้ คุณอยู่อย่างเงียบเหงาตามลำพัง ดังนั้นฉันเลย…” “คุณอยากให้ผมไปรึเปล่า?” เขาพูดแทรกเธอ ถ้าเขาปฏิเสธเธอ เธอต้องปวดใจมาก สิ่งที่เขาไม่อยากเห็นมากที่สุดคือการที่เธอเสียใจ การถามกลับของเขาทำให้ใบหน้าของฉินอันอัน ‘ฉาบ’ ด้วยสีแดงระเรื่อ เธอได้เชิญเขาอย่างชัดเจนแล้ว แต่เขากลับอยากให้เธอแสดงทัศนคติของเธออีกครั้งจริง ๆ เหรอ?“คุณอยากมาก็มา ถ้าไม่อยากมาก็…” ก่อนที่เธอจะพูดสองคำว่า 'ช่างเถอะ' เขาก็ขัดจัง

ฉินอันอันไม่เข้าใจคำพูดของเขา “เขามาแล้วจะมีผลกระทบอะไรกับฉันเหรอ?” ไมค์ “ทำไมจะไม่มีผลกระทบล่ะ? บ้านของพวกเราไม่มีห้องว่างแล้ว ห้องที่เธอเพิ่งพาหลีเสี่ยวเถียนไปเล็กขนาดนั้น หลีเสี่ยวเถียนทนอยู่กับความอึดอัดนี้ได้ แล้วฟู่สือถิงทนได้เหรอ?” ฉินอันอัน “เสี่ยวเถียนอยู่ได้ ทำไมเขาจะอยู่ไม่ได้? ถ้าเขาคิดว่าที่พักของฉันไม่ดี เขาจะไปพักโรงแรมห้าดาวข้างนอกก็ได้” ไมค์เพียงแค่เลิกคิ้วมองเธอ ฉินอันอันรู้สึกผิดเมื่อถูกเขามอง “นายมองฉันทำไม? ไว้เขามาแล้วค่อยคุยกัน เขาไม่จำเป็นต้องพักที่นี่ บางทีเขาอาจไปโรงแรมทันทีที่ลงจากเครื่องก็ได้” ไมค์ส่งเสียงว่า ‘อ้อ’ เบา ๆ “เขามาเที่ยวกี่วันเหรอ?” “เขาไม่ได้บอก เรื่องนี้สำคัญเหรอ? หรือว่าเขาจะอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตโดยไม่ยอมไปรึไง?” “ฉันแค่ถามเล่น ๆ เอง ทำไมเธอต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วย?” ไมค์ยังใช้สายตาที่มีความหมายนัยมองเธอต่อไป “ทำไมจู่ ๆ เขาถึงตัดสินใจมาที่นี่ ทำไมเขาไม่มาตั้งแต่เมื่อวาน? ไม่ใช่ว่าเธอเรียกเขามาหรอกนะ!”ใบหน้าของฉินอันอันแดงไปจนถึงโคนหู “ถ้านายยังพูดมากอีกคำเดียว หลังจากนี้นายไปอยู่ห้องเล็กเลยแล้วเอาห้องใหญ่ของนายมาให้ฉันใช้ต้อนรั