All Chapters of รอวันหย่า คุณสามีร้าย: Chapter 781 - Chapter 790

รุ่ยลาไม่ใช่เด็กที่ไม่รู้ความอะไร เธอใช้หางตาแอบมองคุณป้าที่ตามเข้ามา เธอไม่รู้จักคุณป้าคนนี้เลยแล้วคุณป้าท่านนี้จะมีธุระอะไรกับเธอได้ยังไง ? เธอปัสสาวะเสร็จแล้วก็รีบใส่กางเกงอย่างรวดเร็ว “รุ่ยลาไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ ฉันไม่ใช่คนไม่ดี” ผู้หญิงคนนั้นเห็นเธอแต่งตัวอยู่ ก็รีบพูดทันที “ฟู่สือถิงส่งฉันมาจ้ะ” รุ่ยลาได้ยินคำว่า ‘ฟู่สือถิง’ สามคำ การป้องกันในใจก็หายไปทันที ถึงแม้เธอกับฟู่สือถิงจะไม่ได้รู้จักกัน แต่ฟู่สือถิงก็ดีกับเธอ อย่างน้อยฟู่สือถิงจะไม่ทำร้ายเธอ ดังนั้นเธอจึงถอนใจด้วยความโล่งอก “คุณป้า เมื่อกี้คุณทำหนูตกใจแทบแย่เลยค่ะ ! ทำไมฟู่สือถิงถึงให้คุณมาหาหนูล่ะคะ ? ถ้าเขามีธุระแล้วทำไมไม่มาหาหนูเองเลย ? หนูเพิ่งพบเขาเมื่อวานนี้เอง !” ความรู้สึกผิดฉายวาบขึ้นมาในดวงตาผู้หญิงคนนั้น “เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างสำคัญและพิเศษมาก เขากลัวว่าถ้ามาคุยต่อหน้าหนูจะทำให้หนูกลัวจ้ะ ดังนั้นเลยให้ฉันมาคุยกับหนู” รุ่ยลาที่เพิ่งผ่อนคลายกังวลขึ้นมาอีกเพราะว่าคำพูดของผู้หญิงคนนั้น“ทำไมเรื่องสำคัญและพิเศษขนาดนั้นต้องคุยกับเด็กน้อยอย่างหนูด้วยล่ะคะ ?” ถึงปกติแล้วรุ่ยลาจะชอบทำตัวเป็นผู้ใหญ่ตั

“คุณป้าคนนั้นเป็นคนที่ฟู่สือถิงส่งมาค่ะ” รุ่ยลาอธิบายให้บอดี้การ์ดฟังอย่างจริงจัง “ฟู่สือถิงเป็นคนเลว ! คุณป้าบอกว่าถ้าหนูไม่เอาของให้ ฟู่สือถิงจะฆ่าคุณ คุณปกป้องหนูทุกวัน หนูจะยอมให้ฟู่สือถิงฆ่าคุณได้ยังไง ?” บอดี้การ์ดที่ทั้งรู้สึกประหลาดใจและดีใจกับความห่วงใยที่ได้รับ ถามอย่างแปลกใจว่า “ทำไมผมรู้สึกว่าฟู่สือถิงไม่ใช่คนแบบนั้น ? จะตีสุนัขต้องดูเจ้าของ แม่ของหนูเรียกผมมา ถ้าเขาฆ่าผมแล้วเขาจะอธิบายกับคุณแม่ของหนูยังไง ?” รุ่ยลากะพริบตากลมโตแล้วพูดด้วยสีหน้าสับสน “คุณหมายความว่าเขาไม่กล้าทำให้แม่หนูโกรธเหรอคะ ?” “ใช่แล้ว ! หนูเคยเห็นเขารังแกคนในครอบครัวหรือเปล่าล่ะ ? ไม่ว่าจะเป็นหนูกับพี่ชายแล้วยังมีลุงไมค์ของหนู ทุกครั้งที่เขาเจอพวกหนู เขาก็สุภาพเรียบร้อยไม่ใช่เหรอ ?” บอดี้การ์ดให้เหตุผลกับเธอว่า “แล้วผมก็ไม่ได้มีเรื่องกับเขา เขาจะฆ่าผมได้ยังไง ?” “แต่ว่าหนูขโมยของเขามาค่ะ” มือเล็ก ๆ ของรุ่ยลาดึงชายเสื้อและพึมพำเสียงเบา “หนูขโมยกล่องใบนั้นมาจากบ้านเขาค่ะ ข้างในมีของที่สำคัญมาก ถ้าหนูคืนให้เขาเลยตอนนี้ เขาจะได้ไม่โกรธค่ะ” บอดี้การ์ดคิดว่าเรื่องนี้ซับซ้อนเล็กน้อย แต่ว่ารุ่ย

ใครเอาของในกล่องไป ? ความจริงเหมือนจะอยู่ตรงหน้า ทว่ากลับยุ่งเหยิงวุ่นวาย แต่แน่นอนว่าคนผู้นี้ต้องอยู่ใต้จมูกเขา อุบัติเหตุเกิดขึ้นที่ถนนสายหลักด้านนอกสตาร์ริเวอร์วิลล่า ดังนั้นกล่องนี้อาจมาจากสตาร์ริเวอร์วิลล่า แล้วอาจเป็นไปได้ด้วยว่าสิ่งของในกล่องอาจหลุดเข้าไปในสตาร์ริเวอร์วิลล่า ไม่อย่างนั้นคงอธิบายได้ยากว่าทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุรถชนที่นี่ ที่โรงพยาบาล ถึงแม้ว่าถังเชี่ยนจะโชคดีได้รับการช่วยชีวิตกลับมาได้ แต่เธอก็เจ็บปวดจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป เพราะว่าใบหน้าข้างซ้ายของเธอถูกไฟไหม้ คุณหมอบอกเธอว่าใบหน้าข้างซ้ายของเธอจะทิ้งรอยแผลเป็นที่ไม่สามารถรักษาได้ ตั้งแต่เด็กจนโต เธอใส่ใจรูปร่างหน้าตาของตนเองอย่างมาก เธอทนไม่ได้ที่จะมีใบหน้าน่าเกลียด สิ่งนี้ทำให้เธอสิ้นหวังมากกว่าการฆ่าเธอให้ตายเสียอีก แต่ความตาย มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ? “ถังเชี่ยน ตอนนี้แกควรตื่นได้แล้ว !” คุณแม่ถังนั่งอยู่ข้างเตียงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันบอกให้แกแยกออกมาจากฟู่สือถิงตั้งนานแล้วแกก็ไม่ฟัง ตอนนี้แกเปลี่ยนเป็นแบบนี้ ฉันกังวลกับชีวิตในอนาคตของแกจริง ๆ” คุณแม่ถังเป็นแม่แท้ ๆ ของถังเชี่

ทำไมจู่ ๆ เขาถึงมาที่นี่ล่ะ ? เธอคืนกล่องให้เขาแล้วนะ ! รุ่ยลากลัวว่าเขาจะมาหาเรื่องเธอ ดังนั้นเธอจึงหนีออกจากห้องนั่งเล่นและตะโกนว่า “ลุงไมค์คะ !” เสียงกรีดร้องของรุ่ยลาทำให้ฉินอันอันที่อยู่ปลายสายตกใจกลัวจนหน้าถอดสี หลังจากรุ่ยลาทำโทรศัพท์ตกลงบนพื้น เลนส์กล้องชี้ไปที่เพดานห้องนั่งเล่น ฉินอันอันพึ่งได้แค่เสียงที่ดังลอดมาจากโทรศัพท์เพื่อคาดเดาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอมองไม่เห็นภาพ เธอคาดเดาไม่ได้เลย ทว่าต้องเกิดอันตรายขึ้นแน่นอน ! “รุ่ยลา !” ฉินอันอันเดินออกจากห้องพร้อมกับถือโทรศัพท์ไว้ด้วยหัวใจเธอบีบรัดแน่น ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ในประเทศบี แต่ถ้าลูกสาวของเธอตกอยู่ในอันตราย เธอจะบินกลับทันที!คิ้วสวยของฟู่สือถิงขมวดแน่นเมื่อเห็นรุ่ยลาวิ่งหนีอย่างตกใจเขาเคยเจอรุ่ยลาหลายครั้ง ถึงแม้ในอดีตรุ่ยลาจะไม่ค่อยสุภาพมากนักเมื่อเจอเขา แต่ไม่ถึงกับตกใจกลัวแบบนี้ เขายกมือขึ้นแตะแก้มตัวเอง ไม่มีสิ่งผิดปกติบนหน้าของเขาแล้วรุ่ยลากลัวอะไร ? เมื่อเขาเดินมาถึงห้องนั่งเล่นและเห็นโทรศัพท์มือถืออยู่บนพื้นเขาก็ก้มลงหยิบขึ้นมาทันทีฉินอันอันยังคงร้องเรียกรุ่ยลา เสียงร้องของรุ่ยลาเมื

รุ่ยลาพูดจบแล้วก็ร้องไห้เสียใจยิ่งขึ้น ฟู่สือถิงไม่แปลกใจเลย ถ้าหากรุ่ยลาเอากล่องของเขาไป มันอธิบายได้ว่าทำไมหลังจากกล่องถูกขโมยไป กลับไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าใครขโมย เพราะไม่มีใครสงสัยเด็กอายุสี่ขวบหรอก ตอนนั้นรุ่ยลาต้องพึ่งพาคนอื่นมากว่าตอนนี้ ใครจะสงสัยเด็กที่ดูแลตัวเองไม่ได้ ? ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งนี้ยังสามารถอธิบายได้ว่าทำไมหลังจากที่กล่องถูกนำออกไปแล้ว ของที่อยู่ในกล่องไม่เคยถูกเปิดเผยและไม่เคยถูกเอามาข่มขู่เขาด้วย“รุ่ยลา คุณป้าคนนั้นสวมเสื้อผ้าแบบไหน ?” ฟู่สือถิงวางเธอลงบนเก้าอี้แล้วนั่งลง เขาเช็ดใบหน้าเธอด้วยกระดาษทิชชู่รอจนเธอร้องไห้น้อยลงแล้วก็พูดว่า “เธอใส่เสื้อโค้ตสีน้ำตาลใช่ไหม ?” “คุณรู้ได้ยังไงคะ ?” ดวงตาสีแดงของรุ่ยลามองเขา “คุณได้กล่องใบนั้นแล้วใช่ไหมคะ ?” ฟู่สือถิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจบอกความจริงกับเธอ “ยังจ้ะ คุณป้าที่โกหกหนูเกิดอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิตแล้ว ของในกล่องถูกคนเอาไป แต่หนูไม่ต้องเสียใจ ของหายแล้วก็แล้วไป” “แต่พี่ชายของหนูบอกว่าของในกล่องสำคัญมาก…” รุ่ยลาสูดจมูก ขนตายาวของเธอตกลงเล็กน้อย “ขอโทษนะคะ หนูไม่ควรหยิบของคุณมา” ฟังคำข