เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 805
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 806
ประเทศบี หลังจากที่ไมค์และหลีเสี่ยวเถียนดื่มไปสองสามแก้ว พวกเขาก็เริ่มระบายอารมณ์ที่อยู่ข้างในออกมาหลีเสี่ยวเถียนบอกว่าเธอเจ็บปวดมากเมื่อรู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเฮ่อจุ่นจือจะไม่ประสบผลสำเร็จ แต่เธอก็ไม่สามารถลืมเขาได้ไมค์เลยปัดผมออกด้านข้างและให้เธอดูบาดแผล “ก่อนหน้านี้ผมเกือบตายมาก่อน ตอนที่ผมได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างหนักหน่วง แฟนของผมก็ทิ้งผมไป ผมคิดว่าผมแย่กว่าคุณนะ อย่างน้อยคุณไม่ใช่คนที่ถูกทิ้ง” “เอาล่ะ คุณลำบากกว่าฉันมาก ไม่เพียงแต่ฉันไม่ได้ถูกทิ้ง ฉันยังไม่ได้ป่วยเกือบตายด้วย” หลีเสี่ยวเถียนดื่มคารวะเขา “คุณผ่านมาได้ยังไง?” ไมค์จิบไวน์ “ตอนนี้ผมพูดได้เลยว่าผมไม่กลัวตาย แต่ตอนที่ผมใกล้จะตาย ผมกลัวมากจริง ๆ หลังจากที่อันอันดึงผมกลับมาจากความตาย ในใจของผมไม่คิดว่าตัวเองถูกทิ้งอีกต่อไป แต่ว่าผมยังมีชีวิตอยู่ คุณสามารถรู้สึกยินดีที่ฟื้นกลับมาจากความตายใช่ไหมล่ะ? ฮ่า ๆ ๆ!” หลีเสี่ยวเถียนพยักหน้า “พูดตามตรง ถึงแม้ว่าฉันจะเจ็บปวดมาก แล้วตอนกลางคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ แต่ตอนที่ได้กิน ฉันก็ค่อนข้างพอใจ ฉันตายเพราะความรักแค่นี้ไม่ได้หรอก… การมีชีวิตอยู่มันดีจริง ๆ” ไมค์ “ถูกต้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 807
ฉินอันอันอึ้งไป “…” เขาเมาแบบนี้แล้วกลับพูดว่าตัวเองไม่เมา “สวัสดีปีใหม่” เธอขมวดคิ้ว “นี่คือเหตุผลที่คุณวิดีโอคอลเหรอ?” “ไม่ใช่” น้ำเสียงของเขาหนักแน่น ความคิดชัดเจน “จื่อชิวล่ะ? ให้ผมดูเขาเหน่อยได้ไหม?” เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะร้องขอเรื่องนี้ขึ้นมา “ในที่สุดคุณก็จำเด็กคนนี้ได้แล้วเหรอ?” เธอล้อเขา “ไม่โทษเขาแล้วเหรอ?” ฟู่สือถิงไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเธอ เขาตอบรับเสียงอู้อี้ “ผมไม่เคยลืมเด็กคนนี้เลยนะ” เขาจะลืมเด็กคนนี้ที่เขาพยายามปกป้องอย่างสุดกำลังไปได้ยังไง? “คุณคืนดีกับเด็กคนนี้ได้ยังไง?” เธออยากรู้ว่ากระบวนการความคิดของเขาว่าเปลี่ยนใจได้ยังไง “ถึงผมจะฆ่าเขา อิ๋นอิ๋นก็ไม่ฟื้นขึ้นมา” น้ำเสียงของเขาเย็นชาและน่ากลัว แต่ดวงตาของเขายังคงปกคลุมไปด้วยอาการเมาอย่างเห็นได้ชัด “แทนที่จะโทษเขาที่อ่อนแอ สู้โทษตัวเองดีกว่า” “โทษคุณแล้วได้ประโยชน์อะไร? คุณไม่ได้บังคับอิ๋นอิ๋นให้ทำแบบนี้เสียหน่อย” ฉินอันอันแย้งเขา “ฟู่สือถิง คุณใช้ชีวิตแบบนี้ไม่รู้สึกว่ามันเหนื่อยเกินไปเหรอ? ฉันรู้ว่าการสูญเสียอิ๋นอิ๋นไปทำให้คุณเจ็บปวดมาก แต่ถ้าคุณไม่ยอมปล่อยวางจริง ๆ พวกเราจะไม่มีใครรอดพ้นเงามืดของเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 808
เขากลัวว่าหลังจากเจอเธอและลูกแล้ว เขาจะดื่มด่ำกับความสุข จนไม่สามารถเผชิญกับความมืดมิดที่อยู่ข้างหลังได้อย่างสงบอีกต่อไปเขาไม่ต้องการให้เรื่องยุ่งเหยิงของเขาส่งผลกระทบต่อเธอและลูกฉินอันอันมองดูเขาที่นิ่งเงียบ มองเห็นอารมณ์ที่ซับซ้อนในดวงตาของเขา แต่ไม่สามารถมองทะลุความคิดของเขาได้เธอคิดว่าถ้าเธอเป็นฝ่ายเริ่มเชิญเขาและให้บันไดเขา เขาก็จะลงบันไดตามมา แต่ทำไมเขาถึงนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร?ถ้าเขาไม่อยากเจอลูก ก็ปฏิเสธได้นี่นา! เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? “ถ้าคุณไม่ว่างก็ช่างเถอะค่ะ” ฉินอันอันทนกับความเงียบและความสงสัยที่ไม่มีสิ้นสุดไม่ไหว ดังนั้นจึงเอ่ยว่า “รุ่ยลาบอกว่าช่วงปีใหม่นี้ คุณอยู่อย่างเงียบเหงาตามลำพัง ดังนั้นฉันเลย…” “คุณอยากให้ผมไปรึเปล่า?” เขาพูดแทรกเธอ ถ้าเขาปฏิเสธเธอ เธอต้องปวดใจมาก สิ่งที่เขาไม่อยากเห็นมากที่สุดคือการที่เธอเสียใจ การถามกลับของเขาทำให้ใบหน้าของฉินอันอัน ‘ฉาบ’ ด้วยสีแดงระเรื่อ เธอได้เชิญเขาอย่างชัดเจนแล้ว แต่เขากลับอยากให้เธอแสดงทัศนคติของเธออีกครั้งจริง ๆ เหรอ?“คุณอยากมาก็มา ถ้าไม่อยากมาก็…” ก่อนที่เธอจะพูดสองคำว่า 'ช่างเถอะ' เขาก็ขัดจัง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 809
เพราะเธอเป็นคนเรียกฟู่สือถิงมา ดังนั้นเมื่อถึงตอนนั้นเขาควรจะพักอยู่ที่นี่ แบบนี้จะทำให้เขาเข้ากับลูก ๆ ได้ง่ายขึ้นเมื่อเธออุ้มจื่อชิวไปที่ห้องนั่งเล่น ป้าจางก็มารับจื่อชิวไปทันที“แม่ขา เมื่อกี้ใครโทรมาเหรอคะ?” รุ่ยลากินอิ่มแล้วก็ลุกจากโต๊ะ เดินมาหาฉินอันอัน “พ่อของลูก” ฉินอันอันพูดพร้อมกับจูงมือรุ่ยลาแล้วเดินไปทางห้องอาหาร “เขาวางแผนที่จะมาฉลองปีใหม่กับเรา”ทุกคนในห้องอาหารได้ยินประโยคนี้“อันอัน เธอบอกว่าฟู่สือถิงกำลังมางั้นหรอ?” ไมค์ถามเสียงดัง“อื้ม เขาขึ้นเครื่องมาแล้ว” “โอ้... แล้วจื่ออี้ล่ะ? จื่ออี้จะมากับเขาไหม?” ไมค์ไม่สนใจฟู่สือถิง เขาสนใจโจวจื่ออี้เท่านั้นฉินอันอัน “เขาไม่ได้บอกฉันเรื่องนี้ นายโทรถามจื่ออี้สิ” ไมค์พูดอย่างไม่พอใจ “ช่างเถอะ เขาน่าจะไม่มาหรอก เขาบอกว่าเขาจะใช้เวลาช่วงตรุษจีนกับพ่อแม่เขา” “อื้ม นายเข้าใจเขาหน่อยนะ! เขาทำงานตลอดทั้งปี มีแค่ช่วงปีใหม่เท่านั้นที่เขาจะได้ใช้เวลากับพ่อแม่อย่างเต็มที่” ฉินอันอันปลอบใจเขาไมค์พยักหน้า จากนั้นเดินไปข้าง ๆ เธอแล้วใช้สายตาส่งสัญญาณไปที่หลีเสี่ยวเถียนที่อยู่ทางด้านนั้น “เธอเริ่มดื่มอีกแล้ว ไม่ว่าฉันจะพยา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 810
ฉินอันอันไม่เข้าใจคำพูดของเขา “เขามาแล้วจะมีผลกระทบอะไรกับฉันเหรอ?” ไมค์ “ทำไมจะไม่มีผลกระทบล่ะ? บ้านของพวกเราไม่มีห้องว่างแล้ว ห้องที่เธอเพิ่งพาหลีเสี่ยวเถียนไปเล็กขนาดนั้น หลีเสี่ยวเถียนทนอยู่กับความอึดอัดนี้ได้ แล้วฟู่สือถิงทนได้เหรอ?” ฉินอันอัน “เสี่ยวเถียนอยู่ได้ ทำไมเขาจะอยู่ไม่ได้? ถ้าเขาคิดว่าที่พักของฉันไม่ดี เขาจะไปพักโรงแรมห้าดาวข้างนอกก็ได้” ไมค์เพียงแค่เลิกคิ้วมองเธอ ฉินอันอันรู้สึกผิดเมื่อถูกเขามอง “นายมองฉันทำไม? ไว้เขามาแล้วค่อยคุยกัน เขาไม่จำเป็นต้องพักที่นี่ บางทีเขาอาจไปโรงแรมทันทีที่ลงจากเครื่องก็ได้” ไมค์ส่งเสียงว่า ‘อ้อ’ เบา ๆ “เขามาเที่ยวกี่วันเหรอ?” “เขาไม่ได้บอก เรื่องนี้สำคัญเหรอ? หรือว่าเขาจะอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตโดยไม่ยอมไปรึไง?” “ฉันแค่ถามเล่น ๆ เอง ทำไมเธอต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วย?” ไมค์ยังใช้สายตาที่มีความหมายนัยมองเธอต่อไป “ทำไมจู่ ๆ เขาถึงตัดสินใจมาที่นี่ ทำไมเขาไม่มาตั้งแต่เมื่อวาน? ไม่ใช่ว่าเธอเรียกเขามาหรอกนะ!”ใบหน้าของฉินอันอันแดงไปจนถึงโคนหู “ถ้านายยังพูดมากอีกคำเดียว หลังจากนี้นายไปอยู่ห้องเล็กเลยแล้วเอาห้องใหญ่ของนายมาให้ฉันใช้ต้อนรั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 811
เวลาห้านาทีก่อนเที่ยงคืนตามเวลาประเทศบี เที่ยวบินของฟู่สือถิงลงจอดสนามบินหลักประเทศบี ไมค์ไปรอรับที่สนามบิน ไม่ใช่ฉินอันอันที่ขอให้เขามารับ แต่เป็นโจวจื่ออี้ที่โทรหาเขา ขอให้เขามารับที่สนามบินให้ได้ ส่วนที่ว่าจะให้พาฟู่สือถิงไปที่ไหน คำตอบของโจวจื่ออี้คือ รับกลับมาที่บ้านฉินอันอันแล้วให้ฉินอันอันจัดการเอง ดังนั้นหลังจากที่ไมค์มารับฟู่สือถิงแล้วก็พาเขากลับไปที่บ้านอย่างเชื่อฟัง เวลานี้บอดี้การ์ด พี่เลี้ยง รวมถึงเด็ก ๆ ล้วนหลับหมดแล้ว ทว่าฉินอันอันยังรออยู่ในห้องนั่งเล่น เมื่อไมค์มองเห็นเธอ เขาก็หาว “ฉันรับเขามาแล้ว น่าจะไม่มีอะไรให้ฉันทำอีกแล้วใช่ไหม?” ฉินอันอันทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของเขา ดวงตาของฟู่สือถิงจับจ้องไปที่ฉินอันอัน และเขาไม่สนใจใครอีกเลยไมค์รู้สึกว่าตอนนี้เขาเป็นเหมือนอากาศธาตุ เขารู้สึกกระอักกระอ่วนและน้อยใจ เขาพูดกับตัวเอง “งั้นฉันกลับห้องเลยไหม?” ถึงอย่างนั้นไม่มีใครสนใจเขาเลย เขาคอตกกลับห้องและตั้งใจว่าจะโทรไปบ่นกับโจวจื่ออี้ ห้องนั่งเล่น เมื่อฉินอันอันเห็นฟู่สือถิงถือกระเป๋าเดินทางของตัวเองจึงเอ่ยถามว่า “คุณไม่ได้เอาบอดี้การ์ดมาด้วยเหรอคะ?”
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 812
มีสิ่งของจำเป็นในชีวิตประจำวันสำหรับเด็กอยู่ในห้องของเธอมากมายมองแวบเดียวก็รู้ว่าเธอดูแลลูก ๆ ของเธออย่างมาก ถ้าเธอตั้งใจไว้ล่วงหน้าว่าจะให้เขานอนในห้องนี้ เธอคงจะจัดเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว ฉินอันอันลังเลอยู่สักพัก แล้วตัดสินใจสารภาพกับเขาตามตรง “เดิมที บ้านของฉันก็ไม่ได้ใหญ่มาก ตอนนี้มีลูกเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ฉันเลยจ้างพี่เลี้ยงเด็กเพิ่ม ถึงแม้ว่าความปลอดภัยของที่นี่จะค่อนข้างดี แต่เพื่อความปลอดภัย ฉันเลยจ้างบอดี้การ์ดเพิ่ม ให้พวกเขาสลับกับอยู่บ้านทุกวัน…” เธออธิบายไปมากมาย ทั้งที่จริง ๆ แล้ว ต้องการจะพูดเพียงเรื่องเดียว “ถ้าไม่มีห้องว่างแล้ว ผมไปพักที่โรงแรมก็ได้” เขาไม่อยากทำให้เธอลำบากใจ “ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีห้องว่างหรอก…” เธอหลบสายตา เอ่ยเสียงเบา ถ้าไม่ดึกขนาดนี้ เธออาจจะขอให้เขาไปพักที่โรงแรม เขามาครั้งนี้ ไม่ได้เอาบอดี้การ์ดมาด้วย ตอนนี้ดึกมากขนาดนี้แล้ว ถ้าเขาออกไปคนเดียวแล้วเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คำตอบของเธอทำให้เขางุนงง ในเมื่อมีห้องเหลืออยู่แล้วทำไมให้เขาพักห้องนอนใหญ่ของเธอ? “คุณพักห้องของฉันที่นี่ ฉันจะไปพักอีกห้อง” เธอกลัวเขาเข้าใจผิด รีบพูดเสริมทันที “อีก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 813
ตอนนี้ไม่มีความขัดแย้งที่ชัดเจนระหว่างพวกเขาทั้งสอง แต่เมื่อก่อนไม่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถทำให้พวกเขาทะเลาะกันได้สามวันสามคืน!แต่หลังจากเห็นเขาแล้ว อารมณ์ในใจทั้งหมดของเธอก็สงบลง และเห็นได้ชัดว่าเขามาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อทะเลาะกับเธอ อาจเป็นเพราะมีลูกทั้งสามคนอยู่ด้วย พวกเขาจึงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปที่พอโมโหก็ระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ…… ที่ห้องพี่เลี้ยงเด็กหลังจากที่ฟู่สือถิงอาบน้ำแล้ว เขาก็เดินไปที่เตียงแล้วนั่งลงเขาหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเห็นข้อความของโจวจื่ออี้ โจวจื่ออี้ส่งข้อมูลเกี่ยวกับโรงแรมให้เขา : เจ้านายครับ ผมจองห้องพักโรงแรมที่ใกล้กับบ้านฉินอันอันที่สุดให้คุณแล้ว โรงแรมมีรถรับส่งคุณ ใช้เวลาไปและกลับไปเกินสิบนาที ไม่ทำให้คุณเสียเวลาที่จะได้อยู่กับลูก ๆ โจวจื่ออี้รู้จากไมค์ว่าฟู่สือถิงถูกจัดให้พักในห้องพี่เลี้ยงเด็ก โจวจื่ออี้รับไม่ได้ที่เจ้านายของเขาต้องทนกับการถูกปฏิบัติแบบนี้! ฉินอันอันจะไม่รักเขาก็ได้ แต่ทรมานคนอื่นได้เหรอ? ฟู่สือถิงตอบกลับ : ฉันจะอยู่ที่บ้านของเธอ นายคืนห้องได้เลย โจวจื่ออี้ : ไม่ใช่ว่าเธอจัดให้คุณพักอยู่ในห้องพี่เลี้ยงเด็กเหรอครับ? ทำไมเ
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
