All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 271 - Chapter 280

เหยามั่วเตรียมการเอาไว้ก่อนนานแล้ว เขาคิดคำพูดที่จะพูดเอาไว้มาเป็นอย่างดี“นายท่านสามคงจะมีบางอย่างที่ยังไม่รู้ เด็กคนนั้นไม่เพียงแต่อายุที่ไม่เข้าเกณฑ์ อีกทั้งยังโกงข้อสอบ เอ่อ ที่ยกเลิกสถานะการศึกษาของเขาเพราะอายุก็ถือว่าคำนึงถึงหน้าตาของเขาแล้ว เพราะอย่างไรแล้วหากว่าพูดว่าโกงข้อสอบคงจะไม่น่าฟัง!”“ในตอนที่เขาสอบจะไม่มีอาจารย์คุมสอบอยู่ในสนามสอบเหรอ?”“มีอยู่นะครับ เพียงแต่ว่า…”“เพียงแต่พวกคุณอยากจะเพิ่มข้อกล่าวหาให้” น้ำเสียงของฮั่วจือสิงเน้นหนัก “เพราะฉะนั้นไม่ว่าเขาจะทำอย่างไรก็ผิดทั้งนั้น!”ท่าทีตอบโต้กลับเช่นนี้ช่างเหมาะสมกับเหยามั่วจริง ๆเขายิ้มออกมาจาง ๆ หวังว่าฮั่วจือสิงจะมีท่าทีใหญ่โตกว่านี้ เช่นนี้เขาจะได้อาศัยโอกาสนี้เสนอช่วยเหลือหยิ่นเฉิงฟื้นฟูสถานะการศึกษาออกมา แล้วพูดถึงเรื่องการแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ของสองตระกูลฮั่วและตระกูลเหยาออกมา…ถึงแม้จะไม่รู้ว่าหยิ่นเฉิงคนนั้นจะมีความสัมพันธ์อย่างไรกับฮั่วจือสิง แต่ในเมื่อฮั่วจือสิงมาหาเขาแล้วนั้น ก็หมายความว่าเป็นคนสำคัญสำหรับเขาเหยามั่วยืดตัวตรง ใบหน้าเผยความได้ใจออกมา“คุณเหยา” สายตาของฮั่วจือสิงดูเย็นชา เน้นออ

เจียงชั่นขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างไรก็ตามยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมา ก็พบว่าใบหน้าของผู้ช่วยนั้นเปลี่ยนไปทันที“นี่ นักข่าวเฝิงต้า!” ผู้ช่วยรีบวิ่งออกมาจากเคาท์เตอร์เพื่อต้อนรับ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ลมอะไรถึงได้หอบคุณมาที่นี้ได้? ฮาฮาฮา…”เสียงหัวเราะดังชัดทำใหเจียงชั่นรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาผู้ช่วยแทบจะวิ่งออกไปต้อนรับนักข่าว เจียงชั่นเหลือบมองออกไป ชายคนนั้นเป็นรุ่นพี่ที่มีชื่อเสียงในวงการ และมีความใกล้ชิดกับคนมีชื่อเสียงในวงการมากมาย“รีบเข้ามาด้านในเถอะ!” ผู้ช่วยพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม เมื่อเดินผ่านเจียงชั่นไปก็ไม่รู้ว่าจงใจหรือไม่ ที่ใช้ไหล่กระแทกเธอเข้าอย่างแรง“นักข่าวเฝิงต้ามาแล้ว คุณยังไม่รู้อีก ที่นี่ชอบมีนักข่าวตัวเล็ก ๆ ที่ไม่ประเมินความสามารถตัวเองเข้ามาก่อความวุ่นวายบ่อย ๆ! เฮ่อ ยังดีที่วันนี้เนี่ยซินของพวกเรามีเวลาว่าง ถึงได้มารอสัมภาษณ์พิเศษกับคุณ!”“งานเขียนที่ยอดเยี่ยมของคุณ ต้นฉบับของคุณมีครั้งไหนที่ไม่ได้รับความนิยมบ้าง? ฮ่าฮ่า…”ทั้งสองคนเดินเข้าไปแล้ว มีเพียงเจียงชั่นยืนอยู่ด้านนอก มือเล็ก ๆ กำหมัดแน่นฮั่วจือสิงก้าวออกมากุมมือเธอเอาไว้ แล้วยิ้มออกมาจาง ๆ “พ

สีหน้าของสวีเหยียนเปลี่ยนไป เหงื่อเม็ดใหญ่ปรากฏขึ้นบนหน้าผากผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างเมื่อได้ยินแล้วก็ตัวสั่นเทา จากนั้นก็ได้ยินเสียงคำรามด้วยความโกรธของสวีเหยียนขึ้นมาทันที “มานี่สิ!”สองขาของเธออ่อนแรงลงทันที แม้ว่าจะจับโต๊ะไว้ก็ยังยืนได้ไม่มั่นคง อย่าพูดถึงเรื่องเดินไปด้านหน้าเขาเลย“สวี…ผู้อำนวยการสวี…” สีหน้าของผู้ช่วยซีดขาว จ้องมองเจียงชั่นด้วยความตกตะลึงเธอคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่เธอเย้ยหยันนั้น จะมีที่มาใหญ่โตถึงขนาดนี้แม้แต่ผู้จัดการห่าวก็ยังต้องนอบน้อมให้กับเธอ!“ฉัน ฉันไม่ได้…”“ยังจะกล้าแก้ตัวอีก!” สวีเหยียนจ้องมองเธออย่างดุร้าย “เนี่ยซินจากที่ไม่มีชื่อเสียงอะไรจนมาถึงวันนี้ล้วนต้องอาศัยอะไร? ในเมื่อเป็นนักแสดงแล้ว เขาก็ไม่เคยทำตัวหยิ่งผยอง! ไม่เคยที่จะดูถูกคนอื่น!”“ฉันไม่คิดเลยว่า ข้างกายเขาจะมีคนแบบนี้อยู่! ช่างอันตรายจริง ๆ…”“ใช่แล้ว” ผู้จัดการห่าวหัวเราะออกมาเบา ๆ “นี่เพราะได้พบกับคุณเจียงของพวกเรา หากว่าเปลี่ยนเป็นนักข่าวคนอื่นแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะเขียนใส่สีตีไข่จนกลายเป็นอะไรไปบ้าง!”สวีเหยียนเหงื่อท่วมตัวไปกันใหญ่เขาอยู่ในวงการบันเทิงกับเนี่ยซินมาหลายปี เขารู้

จริง ๆ เลย ทำไมถึงได้ดุถึงขนาดนี้เจียงชั่นจ้องมองไปยังใบหน้าดำเคร่งนั้นของเขาที่เหมือนว่าจะบีบออกมาเป็นน้ำหมึกได้ ก็อดไม่ได้ที่จะแอบบ่นออกมาก่อนหน้านั้นไม่ใช่ว่าอารมณ์ของชายหนุ่มนั้นก็ดีอยู่หรอกเหรอ แต่ทำไมระยะนี้ถึงได้ดูไม่แน่นอนขึ้นมา ไม่ทันทำอะไรก็จ้องมองเธอด้วยความโกรธจัด…เจียงชั่นเม้มปาก ร่างกายที่อ่อนนุ่มราวกับไม่มีกระดูกของเธอแนบชิดติดร่างกายของเขา กลิ่นหอมอ่อนหวานกระโจนเข้าจมูกสติของฮั่วจือสิงค่อย ๆ แตกสลายลง หมดสิ้นความไม่พอใจเธอพูดเสียงอ่อนโยน “เนี่ยซินถามถึงความสัมพันธ์ของฉันกับคุณจริง ๆ เพราะว่ายังไงเสียก็เป็นผู้จัดการห่าวที่พาฉันเข้าไป ส่วนผู้จัดการห่าวก็เป็นคนของคุณ ก่อนเข้าไปยังพูดถึงเรื่องจำพวกถ่ายภาพยนตร์อะไรพวกนั้นอีก”ฮั่วจือสิงส่งเสียง “อืม” อย่างเบื่อหน่ายออกมาเป็นเขาที่ให้ผู้จัดการห่าวออกหน้าพูดไปอย่างนั้นเองข้อแรก การพูดแบบนี้ทำเพื่อยกสถานะเจียงชั่นให้สูงขึ้น ให้คนของสตูดิโอพวกนั้นไม่กล้าดูถูกเธอข้อสอง นั่นก็เท่ากับบอกทุกคนถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเจียงชั่นเนี่ยซินมาจนถึงทุกวันนี้ได้ย่อมเป็นคนที่มีความคิดเฉียบแหลม แน่นอนว่าต้องเข้าใจกับความใ

ฮั่วจือสิงสงบสติอารมณ์ ก่อนจะสั่งให้ฟางฮั่นส่งเจียงชั่นกลับบริษัทไปก่อนเมื่อกลับมายังสิงหย่วนแล้ว เขาก็กดโทรศัพท์กลับไปยังเบอร์ที่อังกฤษทางด้านปลายสายนั้นเป็นตอนเช้าตรู่ ทางปลายสายนั้นมีเสียงแทรกออกมาเล็กน้อย คิดว่าฟู่ซิ่วอวี้คงจะเริ่มวุ่นวายแล้ว“แม่” ฮั่วจือสิงส่งเสียงเรียกอยากนอบน้อม “หาผมมีเรื่องอะไร?“อืม ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบิน” ฟู่ซิ่วอวี้พูดออกมาอย่างเรียบเฉย “อีกสิบชั่วโมงก็จะมาถึงหยางเฉิงแล้ว แกส่งคนมารับฉันด้วย”“อะไรนะ?” เขาตื่นตกใจขึ้นมา“อะไร ไม่ต้อนรับงั้นเหรอ?”“เปล่าหรอก” ฮั่วจือสิงไม่นานก็สงบลงตั้งแต่ที่พ่อกับแม่เขาหย่ากันแล้ว แม่ก็มาหยางเฉิงไม่กี่ครั้ง ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เธอเติบโตมาตั้งแต่เล็ก อีกทั้งยังมีความทรงจำไม่ดีมาจากครอบครัวของอดีตสามีอีก ถึงแม้ว่าจะมีเลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ที่นี่ แต่บุคลิกของฟู่ซิ่วอวี้ ไม่มีทางที่จะยอมประนีประนอมเพราะลูกชายแน่เพราะฉะนั้นตั้งแต่เล็กจนโตจะเป็นฮั่วจือสิงที่ไปอังกฤษบ่อยครั้งกว่าตอนนี้จู่ ๆ ฟู่ซิ่วอวี้ก็มาหยางเฉิง บางทีอาจจะมีเพียงแค่เหตุผลเดียว…ฮั่วจือสิงหรี่ตาลง สูดลมหายใจเข้าลึก แล้วถามตรงประเด็น “แม่ ที่มาค