Semua Bab สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Bab 261 - Bab 270

หัวใจของฮั่วจือสิงสั่นไหวเจียงชั่นหรี่ตาลง ขนตายาวหนาที่เป็นแพสวยขยับราวกับปีกของผีเสื้อ“ต่อมาฉันเองก็ได้เข้าใจเหมือนกัน” เธอพูดเบา ๆ “ว่าตัวตนและชื่อเสียงของคนคนหนึ่งมันเป็นแค่ป้ายกำกับเอาไว้ก็เท่านั้น ไม่ว่าคุณจะมีเงินหรือไม่ ไม่ว่าคุณจะเป็นฮั่วจือสิงหรือว่ากู้หม่าง สิ่งเหล่านี้มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย”“สิ่งที่สำคัญคือคุณไม่ได้เปลี่ยนไปตั้งแต่วันแรกจนกระทั่งตอนนี้...แล้วฉันก็จะไม่เปลี่ยนเหมือนกัน”ฮั่วจือสิงมองคนตัวเล็กแล้วจับมือเธอเบา ๆ เจียงชั่นหัวเราะแล้วประสานมือเข้ากับมือใหญ่ของเขา“คุณยกโทษให้ผมแล้วหรือยัง?”“ฉันไม่ได้โทษคุณหรอกค่ะ แต่แค่ยังรับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงตัวตนของคุณ” เธอเม้มปาก “ฉันอาจจะยังต้องใช้เวลาสักพัก..คุณช่วยรอฉันหน่อยได้ไหม?”“ได้สิ ผมจะรอ” เขาเต็มใจที่จะรอเธอตลอดไปฮั่วจือสิงกอดเธอแน่น ราวกับกลัวว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าจะเป็นแค่ความฝัน“ชั่นชั่น คุณจะไม่ทิ้งผมใช่ไหม?” เขายืนยันด้วยความไม่สบายใจเจียงชั่นยิ้ม “ค่ะ”“ไม่ว่าผมจะเป็นอะไร คุณจะไม่ทิ้งผมใช่หรือเปล่า?”คนฟังสะดุ้งทำไมเขาถึงได้ถามคำถามโง่ ๆ ออกมาแบบนี้อีกแล้ว? เหมือนครั้งที่แล้วต

สุดท้ายเจียงเหยาก็สู้เหยาม่านหนิงไม่ได้ ฮั่วจือเหยียนทำเพียงแค่เหลือบมอง ก่อนจะให้บอดี้การ์ดแยกทั้งสองออกจากกัน และให้คนพาเจียงเหยาออกไปเจียงเหยาตะโกนในขณะที่ดิ้นรน “คุณชาย ทำไมไม่ช่วยฉันล่ะ คุณชาย...”ไม่ช้าเสียงที่วุ่นวายในหยานหยวนก็เงียบลงเหยาม่านหนิงถ่มน้ำลายไล่หลังอย่างแรง ก่อนจะหยิบผ้าสะอาดจากคนรับใช้ขึ้นมาเช็ดตัว แล้วมองฮั่วจือเหยียนที่นั่งอยู่บนโซฟา“ตายแล้วหรือไง?” ไฟในใจของเธอปะทุอีกครั้ง “แค่นั่งมองยัยนั่นตีฉันงั้นเหรอ?”“คุณเหยา” ฮั่วจือเหยียนยิ้ม “คุณเองก็สู้ได้ไม่เลวเลย จะไปเคียดแค้นกับเธอทำไม”“ฮั่วจือเหยียน!”“เอาล่ะ อย่าโกรธไปเลยน่า!” ฮั่วจือเหยียนให้สาวใช้เอาชาชั้นดีมาให้ “ดื่มชาให้สงบลงก่อนสิครับ”เหยาม่านหนิงกลอกตาแล้วมองผู้ชายตรงหน้านิ่งวันนี้เธอมาหาฮั่วจือเหยียนเพื่อขอคำอธิบายฮั่วจือเหยียนพูดอยู่เสมอว่าจะช่วยเธอกำจัดเจียงชั่นและพาฮั่วจือสิงกลับมา แต่นี่มันก็นานมากแล้ว ไม่เพียงแต่จะไม่กำจัดเจียงชั่นเท่านั้นแต่ตอนนี้เจียงชั่นได้ย้ายมาอยู่ที่หยางเฉิงแล้วด้วย!เหยาม่านหนิงรู้อย่างนั้นก็แทบบ้าเธอจ้องฮั่วจือเหยียนอย่างเอาเรื่อง “คุณชายฮั่ว ตระกูลเหยาข

ฮั่วจือสิงตกตะลึง “คุณว่าไงนะ?”“คุณจะช่วยฉันได้ไหม?”แน่นอนว่าคนฟังกำลังกรีดร้องอยู่ในใจทว่าสีหน้าของเขายังสงบนิ่ง ก่อนจะไอแล้วเอ่ยเสียงทุ้ม “ทำไมจู่ ๆ ถึงอยากให้ผมช่วยล่ะ?”“เพราะว่า...” เจียงชั่นหยุดชั่วคราว “ถ้าต้องการทำอะไรให้สำเร็จ นอกจากความพยายามของตัวเอง เราก็ควรจะใช้ทรัพยากรรอบตัวที่มีไม่ใช่เหรอคะ?”ฮั่วจือสิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในตอนที่เรียนอยู่ในโรงเรียนธุรกิจ อาจารย์ของเขาเคยพูดในสิ่งเดียวกัน ความสำเร็จของคนคนหนึ่งต้องใช้เวลา สถานที่ และคอนเนคชั่นที่เหมาะสมเจียงชั่นยิ้ม “คนที่ฉันอยากจะสัมภาษณ์เป็นถึงนักแสดงตัวท็อป ด้วยระดับของฉันแล้วฉันก็เกรงว่าแม้แต่ผู้จัดการของเขาก็จะดูถูกฉันก่อน มันดูเป็นงานที่เป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน ทุกคนที่นี่เองก็รอดูและรอซ้ำเติมฉันเหมือนกัน”“จะมีก็แต่ซุปเปอร์แมนที่อยู่ข้าง ๆ ฉันเท่านั้นที่จะช่วยได้...”เธอเอื้อมไปบีบใบหน้าหล่อแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“ถ้าซุปเปอร์แมนยอมให้ฉันยืมพลังพิเศษเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขามาช่วยงานนี้ ฉันจะขอบคุณมากเลยล่ะค่ะ”“แล้วจะขอบคุณยังไง?”“คุณไม่อยากได้รองเท้าหนังสักคู่หรือไง?” เธอกะพริบตา “เดี๋ยวฉันจะพาไปซื้อ

อยู่ ๆ บรรยากาศก็ชวนอึดอัดขึ้นมาทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่จานอาหารตรงหน้า ไม่มีใครขยับตะเกียบอีก ทุกคนต่างก็กำลังจับตาดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปแน่นอนว่าสีหน้าของฮั่วเหวินหยวนในตอนนี้ดูจะเคร่งเครียดมากที่สุด เขามองฮั่วจ่านเฮ่อด้วยความเคร่งขรึมฮั่วจือสิงยิ้มอย่างเย็นชาในความเข้าใจของผู้อาวุโสฮั่ว ฮั่วจือสิงเป็นอันดับสองของตระกูลหากนับจากคนในตระกูลทั้งหมด และไม่มีใครกล้าที่จะขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งได้ ฮั่วเหวินหยวนเกลียดความจริงที่ว่าสมาชิกในตระกูลจะไปมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับคนข้างนอก และฮั่วจ่านเฮ่อเองก็ใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้เพื่อบอกให้อีกฝ่ายเข้าใกล้ตระกูลฮั่วมากขึ้น นั่นทำให้ฮั่วเหวินหยวนไม่พอใจฮั่วจือสิงมองเขาด้วยท่วงท่าสบาย ๆ ในรอยยิ้มแฝงไว้ด้วยเลศนัยบางอย่างสิ่งที่เขากำลังจะทำในวันนี้คือวิธีหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง“ฮั่ว..ฮั่ว..ฮั่วจือสิง!” ฮั่วจ่านเฮ่อเอ่ยติดอ่างด้วยความโกรธ “พูดเรื่องไร้สาระอะไรต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้?”“อย่าเชื่อเขาเลยนะครับพ่อ..เขาคงไม่พอใจแล้วมาระบายความโกรธลงที่ผม”“พูดแบบนี้ลุงสองกำลังใส่ร้ายผม” ฮั่วจือสิงเอ่ยอย่างไม่เร่งรีบ “ปู่สอนผมเองว่าให้เคารพผู้ท

เมื่อฮั่วจือสิงเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาก็เห็นว่ามาจากมหาลัยหยางเฉิงจริง ๆ เพราะมันเริ่มต้นด้วยเลข 02 หากว่าจำไม่ผิดมันเป็นเบอร์ต่อตรงมาจากคณะกรรมการของมหาลัยหนึ่งในสามของอธิการบดีของมหาลัยแห่งนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเหยามุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าใจทุกอย่างทันที“มีอะไรงั้นเหรอคะ?” เจียงชั่นมองด้วยความกังวล “เบอร์นี้มีอะไรแปลก ๆ เหรอ?”“ไม่มีอะไร รอผมแปบนึงนะ”ฮั่วจือสิงหันหลังเดินกลับไปที่ระเบียงเจียงชั่นเองยังยืนมองเขาจากในห้องนั่งเล่น ชายหนุ่มโทรศัพท์ติดต่อกันหลายครั้ง ท่าทางดูสบาย ๆ และมีสีหน้าที่สงบราวกับราชา...หัวใจของเธอสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะหลับตาลงด้วยความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ“พี่ครับ” หยิ่นเฉิงถามเสียงแผ่ว “คิดว่าพี่เขยช่วยได้จริง ๆ ใช่ไหม?”“ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ” เธอตอบเบา ๆ“อ๋อ” ผู้เป็นน้องชายพยักหน้าแล้วถอนหายใจ “พี่โชคดีจริง ๆ ที่เจอพี่จือสิงไม่ใช่กู้หม่างน่ะ พี่จือสิงดูมีอำนาจกว่าเยอะเลย”“...” เจียงชั่นเหลือบมองเขาเงียบ ๆฮั่วจือสิงเดินกลับเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่ผ่อนคลายบนใบหน้า“เบื้องต้นผมพอจะเข้าใจเรื่องนี้แล้ว เดี๋ยวอีกสองวันจะเข้าไปห