บททั้งหมดของ พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก: บทที่ 221 - บทที่ 230

“ทำไมเธอดูตกใจจัง?” หลินหรุ่ยมองซ่งอวิ้นอวิ้นซ่งอวิ้นอวิ้นควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติ ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันเป็นหมอ งานอดิเรกของฉันคือการเต้น ไม่เคยเล่นการพนันเลย แล้วยิ่งเป็นการไปกาสิโน ฉันก็รู้สึกว่ามันน่าตื่นเต้น ก็เลยแปลกใจมากน่ะ…”หลินหรุ่ยพูด “ฉันพูดกับเธอ เธออย่าเอาไปบอกใครนะ ยังไงก็แล้วแต่ธุรกิจประเภทนี้ไม่ได้รับอนุญาต ถ้าเกิดจับได้ เขาก็จะถูกดำเนินคดี”ซ่งอวิ้นอวิ้นแสดงออกว่าจะไม่มีทางพูดออกไป หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเรื่อง “เขาอยากเลิกกับเธอ ทำไมเธอถึงยังนึกถึงเขา?”“ยังไงก็เคยใส่ใจกันมาก่อน” หลินหรุ่ยพูดเสียงเบา น้ำเสียงดูสิ้นหวังและเศร้ามาก “แม้จะเลิกกันไปแล้ว ก็ไม่อยากเห็นเขาต้องติดคุก”“เธอบอกว่าเขาเป็นนายน้อยของตระกูลเจียงไม่ใช่เหรอ? ตระกูลเจียงมีทั้งเงินและอำนาจ คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง?” ซ่งอวิ้นอวิ้นแกล้งทำว่าไม่รู้อะไรเลยหลิยรุ่ยพูด “ถึงแม้ฉันจะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเขามากนัก แต่ว่าฉันรู้อยู่เรื่องหนึ่งว่า เขากับลูกพี่ลูกน้องเขานั้นมีความแค้นต่อกัน ดังนั้นเขาก็เลยแอบเปิดกาสิโน ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม จริง ๆ ถ้าเกิดลูกพี่ลูกน้องของเขาไม่ยุ่งกับเขา เขาก็คงไม่กลัวอะไร”ซ่งอว

สีหน้าของเธอดูกังวล เสียงร้องไห้นั้นมาจากไหนกัน?เธอรีบตามเสียงร้องไห้ไป เห็นหลินหรุ่ยอยู่ข้างในตู้คอนเทนเนอร์สีแดง แล้วยังมีเจียงเย่าเทียน!ข้างในมีเสียงร้องไห้มาจากผู้หญิงคนหนึ่งเสียงร้องไห้เมื่อกี้ก็คือเสียงร้องไห้ของผู้หญิงคนนี้ซ่งอวิ้นอวิ้นขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้ดูเด็กมาก คงเป็นผู้หญิงที่เจียงเย่าเทียนหามาใช่ไหม?“ใครให้เธอมาที่นี่?” สีหน้าของเจียงเย่าเทียนนั้นยากจะคาดเดาเขาจ้องมองหลินหรุ่ยอย่างโหดร้ายที่เขาเลิกกับหลินหรุ่ย ก็เพราะกลัวว่าเธอจะตกเป็นเป้าของเจียงเย่าจิ่ง และหาที่นี่เจอแต่ว่าเธอกลับมาที่นี่เจียงเย่าเทียนจะไม่โกรธได้อย่างไร!หลินหรุ่ยไม่เข้าใจความโกรธของเจียงเย่าเทียน คิดว่าเป็นเพราะตัวของเธอเองเจอกับผู้หญิงคนนี้ ก็เลยโกรธขึ้นมาเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเจียงเย่าเทียนโกรธขนาดนี้!“คุณเลิกกับฉันเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม?” หลินหรุ่ยสะอื้นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ตอนที่เธอเข้ามาในห้องนี้ ก็เห็นผู้หญิงคนนี้กำลังถอดเสื้อออก ต่อหน้าเจียงเย่าเทียนที่นี่เป็นห้องทำงานของเจียงเย่าเทียนถอดเสื้อผ้าในนี้ จะทำอะไรได้กัน?เมื่อคิดพิจารณาดี ๆ ก็รู้เธอรู้สึกเจ็บใจ

นายท่านเจียงไม่รู้ว่าตัวเองขึ้นเรือมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเข้ามาเห็นฉากที่หลินหรุ่ยกำลังจะตบซ่งอวิ้นอวิ้นพอดีจึงรีบส่งเสียงห้ามทันทีหลินหรุ่ยหันหน้ากลับมาและได้เห็นนายท่านเจียงในวันนั้นที่โรงพยาบาล เจียงเย่าเทียนปฏิบัติตัวกับเขาด้วยความเคารพเป็นอย่างมาก ไม่บอกก็รู้ได้ว่าสถานะเขาเป็นอย่างไรดังนั้นเธอจึงไม่กล้าลงมือ ทำได้แค่ถอยกลับไปอยู่ด้านหลังของเจียงเย่าเทียนด้วยความคับแค้นใจเท่านั้นนายท่านเจียงถือไม้เท้าเดินเข้ามาเขาเอ่ยกับเจียงเย่าเทียนว่า “แกมากับฉัน”ในฐานะที่เจียงเย่าเทียนเป็นหลาน จึงไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ เขามองหน้าลูกน้องของเขาก่อนที่เขาจะเดินจากไป เพื่อให้พวกเขาดูซ่งอวิ้นอวิ้นให้ดี อย่าให้เธอได้ใช้จังหวะนี้หลบหนีไปได้ลูกน้องรับรู้และจับกุมตัวซ่งอวิ้นอวิ้นเอาไว้นายท่านเจียงที่เดินมาถึงตู้คอนเทนเนอร์ได้มองไปยังเจียงเย่าเทียน ก่อนจะเอ่ย “ตอนนี้แกต้องปล่อยซ่งอวิ้นอวิ้นและเด็กไปเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป…”“ปู่หมายความว่ายังไงที่ว่าสายเกินไป?” เจียงเย่าเทียนขัดจังหวะการพูดของนายท่านเจียงและถามกลับไปทันทีโดยไม่รอให้นายท่านเจียงได้ตอบคำถามทั้งหมด เขาก็พูดต่อว่

ซ่งอวิ้นอวิ้นถีบเท้าไปมาด้วยความตื่นตระหนก แต่เธอกลับไม่หลุดจากการพันธนาการเลยแม้แต่น้อยเธอหวาดกลัวถึงขีดสุดกลัวมาก ๆ !“ช่วยด้วย!” เธอเริ่มเสียสติไม่ใช่ว่าเธอสงบใจไม่ได้ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ทำให้เธอสงบสติไม่ได้เลย อีกฝั่งคนเยอะเกินไปและทุกคนต่างก็จ้องมองมาที่เธอราวกับหมาป่าและเสือ ตอนนี้เธอไม่มีโอกาสเลย“ตะโกนสิ ยิ่งเธอตะโกนฉันยิ่งตื่นเต้น” ชายคนนั้นถอดเสื้อออกขณะที่เขาจะกดมันลงนั้นก็มีเสียงดังปังขึ้นมา ประตูเหล็กของตู้คอนเทนเนอร์ก็ถูกถีบออก!ชายคนนั้นเอ่ยอย่างหมดความอดทน “มันไม่มีตา…”ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบก็มีเงาสีดำแวบผ่านเข้ามาต่อหน้าต่อตา เขายังไม่ทันมองเห็นให้ชัดว่ามันคืออะไรก็โดนเตะตัวปลิวแล้ว!ร่างเขาลอยโค้งปลิวขนานไปกับพื้นจนไปชนเข้ากับแผ่นเหล็กของตู้คอนเทนเนอร์ ก่อนจะล้มครืนลงกับพื้น ชายคนนั้นกุมหน้าท้องก่อนจะร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดสาหัส!“พวกแกเป็นใครวะ?...”การปรากฎตัวขึ้นอย่างฉับพลันของพวกเขาทำให้เหล่าลูกน้องของเจียงเย่าเทียนไม่ได้ตอบโต้อะไรและตะโกนออกไป “รู้ไหมว่าที่นี่มันถิ่นใคร? อยากตายมากหรือไง?”ฮั่วซุนเอ่ยอย่างเย็นชา “ไม่เจียมกะลาหัว คนที่อยู่ที่น

เสียงไซเรนตำรวจยิ่งใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ ผีพนันที่ยังติดลมกับการเล่นพนันอยู่ดูเหมือนจะได้ยินเสียงแล้วจึงรีบวิ่งออกมาจากตู้คอนเทนเนอร์ เมื่อเห็นเจียงเย่าเทียนจึงรีบวิ่งกรูกันเข้ามาและเอ่ยถาม “ทำไมตำรวจถึงมาได้ล่ะ?”สิ่งที่พวกเขาทำไม่ได้รับการอนุญาตจึงกลัวจะโดนจับจนตื่นตระหนกกันไปหมดเจียงเย่าเทียนเอ่ยด้วยความโมโห “ถ้าไม่อยากโดนจับก็เงียบก่อน”ในขณะที่พูดอยู่เขาก็ผลักฝูงชนออกไปและตรงไปหาเจียงเย่าจิ่ง “ถ้าเรื่องนี้เผยแพร่ออกไปมันจะไม่ดีกับตัวนายแน่ อย่าลืมว่าฉันก็เป็นคนของตระกูลเจียง นายไม่กลัวจะทำลายชื่อเสียงของตระกูลเจียงหรือไง?”การพนันเป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่เขาก็ยังเปิดบ่อนพนันสถานะของเขาเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้ว!ถ้าหากเรื่องนี้โดนแพร่งพรายออกไป เขาก็ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการฟ้องร้อง เจียงเย่าจิ่งในฐานะคนของตระกูลเจียงจะได้ประโยชน์จากตรงไหน?“นายทำแบบนี้ได้นึกถึงผลที่ตามมาบ้างไหม?” เจียงเย่าเทียนเอ่ยถามสีหน้าของเจียงเย่าจิ่งดูจืดชืด ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเหยียดหยามและเย็นชา “ตระกูลเจียงเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ?”เขาแค่แซ่เจียงเท่านั้นตั้งแต่ที่เขาเห็นว่านายท่านเจียงรู้