บททั้งหมดของ พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก: บทที่ 241 - บทที่ 250

ซ่งอวิ้นอวิ้นคิดไม่ถึงว่าหานซินจะพูดคำเหล่านี้ จึงเข้าไปกอดหานซินจากทางข้างหลัง “แม่ ขอบคุณนะคะ”หานซินยิ้มแล้วลูบหลังมือเธอ “เด็กโง่ กับแม่ยังต้องเกรงใจอีกเหรอ? แม่เป็นแม่ของลูกนะ ก็ต้องหวังให้ลูกมีชีวิตที่ดีอยู่แล้ว”เธอกระซิบที่หูของลูกสาว “แม่ไม่ได้ตาบอดนะ เห็นพวกลูกสองคน…”ซ่งอวิ้นอวิ้นเขินเล็กน้อย แล้วพูดอย่างงอน ๆ “แม่”“เอาล่ะ ๆ แม่ไม่พูดแล้ว” เธอพูดอย่างจริงใจ “ขอแค่ลูกมีความสุขก็พอแล้ว”ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดเสียงหนักแน่น “แม่ วางใจได้”หานซินหัวเราะ “เอาล่ะ แม่จะไปทำกับข้าวแล้ว”ซ่งอวิ้นอวิ้นปล่อยอ้อมกอดจากแม่แล้วเดินไปที่โซฟาเจียงเย่าจิ่งไม่ได้อุ้มซวงซวงขึ้นมา เขานั่งอยู่ข้าง ๆ แล้วก้มหน้ามองลูกดวงตากลมโตของซวงซวงกลอกไปมาแล้วกะพริบตามองเขาดูแปลก ๆ ไม่ร้องไม่งอแงเลย นอนอย่างไร้เดียงสาเจียงเย่าจิ่งก้มหน้ามองเขาซ่งอวิ้นอวิ้นเทน้ำมาหนึ่งแก้ว “มองอะไรอยู่เหรอ?”เจียงเย่าจิ่งไม่ได้หันไปมอง เพียงแค่ถามออกไป “เธออยากจะเป็นหมอต่อ หรืออยากจะเรียนเกี่ยวกับธุรกิจไหม?”ซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งลงบนโซฟา สายตาของเธอก็ค่อย ๆ มองไปที่ซวงซวง ความฝันของเธอคือการเป็นหมอที่ยอดเยี่ยม ถึงแม้

ซ่งอวิ้นอวิ้นขมวคิ้ว“เหมือนฉันจะเห็นซ่งรุ่ยเจี๋ย”เจียงเย่าจิ่งมองไป ก็ไม่เห็นอะไร“เธอตาฝาดหรือเปล่า?” เจียงเย่าจิ่งถามซ่งอวิ้นอวิ้นส่ายหัว “ไม่น่าจะใช่นะ”เธอมองไม่ผิดแน่ เมื่อกี้เห้นได้ชัดว่าเป็นซ่งรุ่ยเจี๋ยวันนี้ตอนโทรหาเขา น้ำเสียงของเขาดูกังวล เมื้อกี้เขาก็ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ดูไม่ปกติอย่างเห็นได้ชัด!“ฉันเพิ่งให้ฮั่วซุนสืบให้ ถ้าเกิดเขาอยู่ที่บริษัทจะทำเรื่องอะไรกัน อีกไม่นานก็น่าจะรู้แล้ว” เจียงเย่าจิ่งโอบไหล่เธอไว้ แล้วพูด “อย่ามองเลย พวกเราไปกันเถอะ”ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า แต่ในใจกลับรู้สึกไม่มั่นใจเลย!ไม่นานลางสังหรณ์ที่ไม่ดีก็เป็นจริงฮั่วซุนตรวจสอบดูแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นบนเรือนั้นซ่งรุ่ยเจี๋ยเป็นคนเปิดเผยให้กับสื่อได้รู้ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่อยากจะเชื่อมากนัก “ทำไมถึงเป็นเขา?”“ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องทำแบบนี้นะ?”แต่ช่วงนี้ซ่งรุ่ยเจี๋ยนั้นดูแปลก ๆ ไป ยิ่งเห็นได้ชัดว่าเขามีเรื่องอะไรอยู่“คุณหาเจอหรือยัง? ช่วงนี้เขาทำอะไรอยู่?” ซ่งอวิ้นอวิ้นถามฮั่วซุนฮั่วซุนพูด “ผมหาแล้วครับ ไม่เจออะไรที่ผิดปกติ”“แปลกจัง” ซ่งอวิ้นอวิ้นขมวดคิ้วครืด ครืด…จู่ ๆ โทรศัพท์ของซ

“ฉันได้ยินมาว่าซวงซวงไม่สบาย ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง?” ซ่งรุ่ยเจี๋ยถามซ่งอวิ้นอวิ้นทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น น้ำเสียงก็อ่อนโยน “นายฟังมาจากใครว่าซวงซวงไม่สบาย?”ซ่งรุ่ยเจี๋ยตอบกลับ “ผมได้ยินป้าหานซินบอก”ซ่งอวิ้นอวิ้นทำน้ำเสียงตกใจ “แม่ฉัน?”จู่ ๆ เธอก็คิดวิธีออก ก็เลยทำเป็นเปิดเผยข้อบกพร่องของตัวเองเมื่อซ่งรุ่ยเจี่ยได้ฟังคำของเธอ ก็ถามขึ้น “เกิดเรื่องกับซวงซวงจริง ๆ เหรอ?”สายตาเธอเย็นชา แววตาดุเดือด เธอแปลกใจที่ซ่งรุ่ยเจี๋ยกับไป๋ซิ่วฮุ่ยไม่เหมือนกันตัวเองพยายามกล่อมเกลาเขาดูแลความรู้สึกของเขา คิดอยากจะให้เขาเป็นคนในครอบครัวแต่ไม่คิดว่า…“ใช่”ซ่งรุ่ยเจี๋ยกังวล “หนักไหม?”“ตอนนี้เขาอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้านายกังวลก็มาดูสิ” ซ่งอวิ้นอวิ้นพูด“ได้ อยู่โรงพยาบาลไหน? ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย”ซ่งอวิ้นอวิ้นบอกที่อยู่ให้กับเขา หลังจากวางสายเธอก็รีบโทรหาเจียงเย่าจิ่ง“ฮัลโหล”“ฉันเองนะ หาคนที่มีฝีมือดี ๆ มาให้ฉันหน่อยได้ไหม?”เจียงเย่าจิ่งถามอย่างกังวล “เกิดอะไรขึ้น?”“คุณส่งมาได้ไหม?” ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดกับซวงซวง แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเขา เพราะมันเป็นเรื่อง

“ฉันไม่อยากได้ยินคำพวกนี้!” ซ่งอวิ้นอวิ้นเอาแต่ขัดจังหวะ “พูดมาสิ นายมีปมอะไรในใจกับฉัน หรือนายถูกสั่งมา?”ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอาแต่ส่ายหน้า “ผมยอมรับพี่แล้ว ไม่มีปมในใจอะไรกับพี่จริง ๆ ผม… ผมถูกคนข่มขู่”“ใครข่มขู่นาย?” ซ่งอวิ้นอวิ้นถามอย่างรวดเร็วในขณะที่ซ่งรุ่ยเจี๋ยหยิบโทรศัพท์ก็พูดไปด้วย “ผมก็ไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นใคร มีแค่ข้องความที่ไม่มีชื่อ ผมหาร่องรอยของฝ่ายตรงข้ามไม่เจอเลย” เขาเอาโทรศัพท์ให้ซ่งอวิ้นอวิ้นดู “พี่ดูสิ”ซ่งอวิ้นอวิ้นเหลือบมองเขา แล้วก็ขมวดคิ้ว “แม่นายอยู่ในคุกไม่ใช่เหรอ?”“ผมไปดูมาแล้ว จริง ๆ ไม่ได้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าข้อความที่ส่งมาให้ผมเป็นใครกัน อีกอย่างไอดีที่ใช้ส่งข้อความมาให้ผมก็ต้องใส่รหัส ผมหาอะไรไม่เจอเลย” ในตอนนี้ซ่งรุ่ยเจี๋ยปิดบังไว้ไม่ได้แล้ว ทำได้แค่บอกไปตามตรง “พวกเขาใช้ชีวิตของแม่มาข่มขู่ผม ผมอดไม่ได้ที่จะ…”ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดต่อ “ดังนั้น พวกเขาก็เลยให้นายทำร้ายซวงซวงเหรอ?”ซ่งรุ่ยเจี๋ยพยักหน้า “พวกเขาส่งยามาให้ พวกเขาทำเหมือนที่ส่งข้อความมาให้ผม ผมแน่ใจ ถึงแม้พวกเขาไม่ได้บอกว่ายาตัวนี้มีผลอะไรกับซวงซวง แต่ผมก็มั่นใจว่าไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย ผมก็เลย

บอดี้การ์ดก็เดินตามมาด้วย!เจียงเย่าจิ่งไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ แต่พาซวงซวงกลับไปที่ที่ซ่งอวิ้นอวิ้นเคยอยู่ที่นี่มีคนรู้ไม่มาก อยู่ที่นี่ปลอดภัยกว่าอยู่ที่คฤหาสน์มากอีกทั้งเขายังจัดคนเฝ้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เพิ่มการป้องกันมากขึ้นอีกนิดเมื่อวางซวงซวงลง เสิ่นจือเชียนก็เข้ามาเจียงเย่าจิ่งเป็นคนเรียกเขามาถึงแม้ตอนนี้เขาจะไม่ได้เป็นหมอแล้ว แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ ดังนั้นก็เลยให้เสิ่นจือเชียนมาดีที่สุด เป็นหมอที่น่าเชื่อถือ และยังมองซวงซวงเป็นเหมือนคนในครอบครัว จะเสียเงินมากเท่าไหร่ก็ไม่เป็นไรเสิ่นจือเชียนยังมีเส้นสายอยู่บ้าง ถึงแม้เขาจะทำใจไม่ได้ที่ต้องเลิกทำอาชึพที่ตนเองชอบ แต่เพื่ออันลู่แล้ว เขาทำได้เพียงแค่ทำงานที่บริษัทตามที่แม่บอกเสิ่นจือเชียนเอาความรู้ที่มีในหัวออกมาใช้ แล้วเลือกวิธีที่ดีที่สุดมา“เรื่องนี้ให้ฉันจัดการเถอะ” เสิ่นจือเชียนบอกเจียงเย่าจิ่ง “เร็วเข้าล่ะ”“ได้” เสิ่นจือเชียนมองไปที่ซ่งอวิ้นอวิ้นแล้วถาม “ทำไมจู่ ๆ ก็พาลูกไปหาหมอ ตัวเธอเองก็เป็นหมอ ดูแลลูกตัวเองไม่ดีกว่าหมอประจำตระกูลเหรอ?”ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเจียงเย่าจิ่งยังโกรธอยู่ก็เลยต้องทำแบบนี้แต่ว่