บททั้งหมดของ พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก: บทที่ 251 - บทที่ 260

เจียงเย่าจิ่งก้าวเดินออกไปไม่หยุด ไม่แม้แต่จะมองเขาด้วยซ้ำเจียงอวี้ไม่อยากจะคิดอะไร “พ่อ ดูสิ เขาถูกพ่อตามใจ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย!”นายท่านเจียงรู้จักนิสัยของเจียงเย่าจิ่งดีเขาครุ่นคิดอยู่สักพัก เจียงเย่าจิ่งไม่ได้สนใจตำแหน่งประธานเลยเหรอ? หรือเขามีแผนสำรอง?“พ่อ…”“หุบปากซะ!” นายท่านเจียงปรายตามองลูกชาย ทำไมถึงใจร้อนแบบนี้? ไม่เหมือนกับวัยรุ่น?“เนื่องจากทุกคนมีความคิดของตนเอง ทำให้ไม่สามารถหาข้อสรุปได้ในเวลานี้ การประชุมครั้งนี้ต้องยกเลิกไปก่อน” นายท่านเจียงคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงควรที่จะยกเลิกการประชุม“นายท่านเจียง เรื่องในครั้งนี้ ผมคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันมีสาเหตุ ประธานเจียงใส่ใจเรื่องของบริษัทเสมอมา ผมคิดว่าทุกคนน่าจะรู้ดี อีกอย่าง ไม่มีใครเป็นนักปราชญ์ที่จะหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดได้ ผมคิดว่าเราไม่ควรจะเปลี่ยนประธาน”บางคนยังคงสนับสนุนเจียงเย่าจิ่งอยู่นายท่านเจียงนั้นพยักหน้า แต่ในใจกลับมีแผนอื่นอยู่ดูแล้ว ควรจะเริ่มจัดการจากเจียงเย่าจิ่ง“ฉันจะพิจารณาอย่างรอบคอบ” นายท่านเจียงพูดเจียงอวี้ตื่นตระหนกเมื่อได้ยิน คิดว่าเขาต้องสนับสนุนเจียงเย่าจิ่ง แบบนั้นความพยาย

ช่างเถอะขอแค่เจียงเย่าจิ่งหายโกรธก็พอแล้ว“หมอคนนั้นยอมเป็นหมอประจำตัวของซวงซวงแล้วเหรอ?”เจียงเย่าจิ่งพูด “ไม่นะ”ไม่ว่าเจียงเย่าจิ่งจะจ่ายเงินมากแค่ไหน หมอคนนั้นก็ปฏิเสธ เขามีความฝัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับซวงซวง เขาก็จะรีบมาทันทีเสิ่นจือเชียนนึกถึงไคล์ สาเหตุหลักมาจากไคล์กำลังเตรียมตัวที่จะพัฒนาอาชีพของเขาในประเทศจีน โดยเฉพาะ แฟนสาวของเขามาจากประเทศจีน และสำหรับแฟนสาวของเขา เขาจึงละทิ้งอาชีพการงานของเขา อย่างไรก็ตาม สำหรับคนที่มีความสามารถเท่าเขาไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม เขาสามารถบรรลุสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้!ดังนั้นไคล์ก็เลยไม่ได้ตอบรับเป็นหมอประจำตระกูล เพราะเขาต้องการที่จะช่วยรักษาเด็กมากมายนี่คือจรรยาบรรณในวิชาชีพซ่งอวิ้นอวิ้นคิด คนที่เลือกเป็นหมอ ต้องมีจิตสาธารณะคำตอบนั้นไม่ได้ทำให้เธอแปลกใจครืดครืด…โทรศัพท์ของซ่งอวิ้นอวิ้นดังขึ้น เธอเดินไปรับสายข้างนอกเป็นครูหลี่ที่โทรมา “ฉันอยากจะให้เธอช่วยงานฉันหน่อย”“อะไรเหรอคะ?”“เมืองของเราจัดการแข่งเต้นนี่ ที่ศูนย์กีฬาน่ะ ฉันคัดเลือกเป็นผู้ตัดสินแล้ว แต่ฉันมีธุระไปไม่ได้ ฉันอยากจะให้เธอไปแทน”ซ่งอวิ้นอวิ้นปฏิเสธ

เจียงเย่าจิ่งทนท่าทางออดอ้อนของเธอไม่ไหว เขาทำอะไรไม่ถูกพลางยิ้ม “แล้วแต่เธอ”ซ่งอวิ้นอวิ้นยิ้มอย่างมีความสุข“ทำไมถึงมีความสุขขนาดนี้?”เจียงเย่าจิ่งเลิกคิ้ว“ฉันก็แค่อยากจะเห็นด้วยตาตัวเองว่าเธอจะทำอะไร” ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดเจียงเย่าจิ่งหันไปมองเธอ เธอมีนิสัยที่ชอบสังเกตคนอื่นและชอบเอาชนะ แต่เขาก็ชอบเขาไม่ชอบผู้หญิงที่อ่อนแอ ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้เป็นแบบนั้น เธอนั้นแข็งแกร่ง และฉลาดเธอไม่ได้ไม่อ่อนโยน แต่ว่าร่างกายของเธอนั้นอ่อนนุ่มเขากอดเธอไว้จนไม่อยากจะปล่อยเลย เธอเป็นผู้หญิงที่ทั้งแข็งแกร่งและนุ่มนวลไม่นานก็ถึงห้าง รถก็หยุดลง พวกเขาลงจากรถ ซ่งอวิ้นอวิ้นหาเหรียญในกระเป๋าเพื่อใช้กับรถเข็น เสื้อผ้าและอาหารของเจียงเย่าจิ่งนั้นมีคนจัดการให้อยู่แล้ว เขาไม่เคยมาซื้อของที่ห้างด้วยตัวเองเลยอาหารที่อยู่ในบ้านก็มีป้าหวู่เป็นคนเตรียม ดังนั้นมันเป็นเรื่องที่ตนเองไม่ถนัดเลย เขาไม่ได้ออกความเห็นใด ๆ แค่เดินตามซ่งอวิ้นอวิ้นไปเงียบ ๆ ไม่ได้กลัวว่าเธอจะหายแต่แค่อยากอยู่ใกล้ ๆ เธอมือข้างที่ว่างของซ่งอวิ้นอวิ้นก็จูงมือเขาไว้ แล้วถามเสียงเบา “ไม่เคยมาเดินห้างใช่ไหม?”เจียงเย่าจิ่งค่อย ๆ

ก่อนที่พิธีกรจะทันได้พูดให้จบ จู่ ๆ ข้างล่างก็บังเกิดความโกลาหล บรรดาพ่อ ๆ แม่ ๆ ต่างไม่ยินยอมพร้อมใจ อย่างไรเสียพวกเขาก็ยุ่งตัวเป็นเกลียวกันถึงครึ่งค่อนวัน แต่กลับไม่นับผลการแข่งขันงั้นเหรอ? "ทำไมล่ะ? ลูก ๆ ของพวกเราพยายามมาทั้งวัน อีกอย่างพวกเราก็รออยู่ที่นี่ตั้งนานขนาดนั้นแล้ว จะไม่นับผลการแข่งขันได้ยังไงเล่า?" "ใช่ ฉันถึงขั้นลางานมาเพื่อลูกโดยเฉพาะเลยนะ" "ทำไมถึงไม่นับผลการแข่งขันล่ะ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? พวกเราสมควรได้รับคำอธิบายหรือเปล่า?" บรรดาพ่อ ๆ แม่ ๆ ท่ามกลางเหล่าผู้ชมดูอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเริ่มทยอยเดินลงมาทีละคน จากนั้นก็รู้สึกสับสนอยู่ชั่วขณะ ผู้เข้าร่วมการแข่งขันเองก็รู้สึกสับสนเช่นกัน "ทุกท่านโปรดใจเย็นก่อน พอดีเกิดเรื่องขึ้น พวกเราเพิ่งจะได้ข่าวมาว่ามีคนแอบอ้างเป็นกรรมการ ดังนั้นพวกเราจึงยกเลิกผลการแข่งขันครั้งนี้" น้ำเสียงไม่พอใจทางด้านล่างกลับดังขึ้นกว่าเก่า "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? จะมีคนแอบอ้างเป็นกรรมการได้ยังไงกัน?" "เกิดช่องโหว่ในองค์กรของคุณงั้นเหรอ?" "..." น้ำเสียงไม่พอใจสารพัดรูปแบบดังขึ้นไร้ที่สิ้นสุด! ดูเหมือนชายหนุ่มที่เพิ่งจะ

หลินหรุ่ยโมโหจนตัวสั่น มิหนำซ้ำน้ำเสียงยังสั่นเครือไปด้วย "เพราะเธอตั้งใจทำแบบนี้ ไม่ถือว่านับ" เวทีใหญ่โตเสียขนาดนั้น ต่อให้เธอเช็ดถูสองวันก็คงทำได้ไม่หมดหรอก เธอไม่ยอมเสียหน้าเช่นนี้หรอก วันข้างหน้าเธอจะอยู่ในสังคมได้อย่างไร? คนอื่นจะมองเธออย่างไรกันเล่า? เธอมีส่วนพัวพันในการใส่ร้ายซ่งอวิ้นอวิ้น โดยเฉพาะนับแต่ครั้งแรกที่เธอถูกซ่งอวิ้นอวิ้นหลอกใช้ให้ทำร้ายเจียงเย่าเทียน เพราะเธอเชื่อว่าอีกฝ่ายหลอกง่าย เธอไม่อาจกล้ำกลืนเรื่องนี้ลงไปได้เลย เดิมทีเธออยากจะทำให้ซ่งอวิ้นอวิ้นต้องอับอายขายหน้า แต่... หลายครั้งที่เธอแทบอยากจะวิ่งเข้าไปบีบคอซ่งอวิ้นอวิ้นให้ตาย! ซ่งอวิ้นอวิ้นเดินเข้ามาหาอีกฝ่ายแล้วพูดว่า "เธอไม่ต้องทำความสะอาดเวทีก็ได้ ขอเพียงตอบคำถามฉันมาตามตรงก็พอ" "คำถามอะไร?" เมื่อหลินหรุ่ยรู้ว่ามีทางเลือกอื่นอยู่ เธอก็คิดว่ายังพอมีช่องทางให้หลบหลีกได้ "เธอได้ส่งข้อความไปหาซ่งรุ่ยเจี๋ยหรือเปล่า? เธอพาไป๋ซิ่วฮุ่ยออกมาจากคุกแล้วซ่อนตัวเขาเอาไว้ใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นถามเรื่องด้วยเจตนาอันเด่นชัด หลินหรุ่ยสีหน้าสับสนงุนงง "ซ่งรุ่ยเจี๋ย? ไป๋ซิ่วฮุ่ย ใครกัน?" ซ่งอวิ้นอวิ้นหรี่ต