All Chapters of พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก: Chapter 231 - Chapter 240

เจียงเย่าจิ่งยืนตรงก่อนจะเอ่ยอย่างปัด ๆ ไปว่า “ใช่ครับ”สีหน้าของนายท่านเจียงบอกบุญไม่รับทันทีแก่มาจนอายุปูนนี้เขายังคงใส่ใจคนในครอบครัว แต่สิ่งที่เขาใส่ใจที่สุดก็คือชื่อเสียงของตระกูลเจียงเขามอบตระกูลเจียงให้แก่เจียงเย่าจิ่งเพื่อเป็นการบำรุงขวัญให้กับเขา อย่างไรเรื่องอื้อฉาวของครอบครัวก็ไม่ควรเปิดเผยต่อภายนอกสิ เขาให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์มากที่สุด เขากลัวว่าเจียงเย่าจิ่งจะทำให้เรื่องราวในบ้านแย่ลงโดยไม่คำนึงถึงผลที่จะตามทีหลัง“แกรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป?” นายท่านเจียงไม่ได้วางมาดผู้อาวุโสต่อหน้าเจียงเย่าจิ่ง ซึ่งเป็นอะไรที่เห็นได้น้อยมาก และนี่ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งเช่นกันเจียงเย่าจิ่งยกริมฝีปากขึ้นด้วยความเยือกเย็นและแข็งทื่อ ราวกับว่าความไม่พอใจกำลังแผ่ออกมาจากอกของเขา “ปู่รู้ว่าเย่าเทียนจับลูกและผู้หญิงของผมไป แต่กลับไม่ห้ามหรือทำอะไรเลย แถมยังไม่บอกผมด้วยซ้ำ ผมสิต้องถามปู่ว่าปู่คิดอะไรอยู่? ปู่สนับสนุนสิ่งที่เย่าเทียนทำลงไปหรือว่าปู่ก็ร่วมมือกับมันด้วยล่ะ”นายท่านเจียงตกใจ “แก แกรู้ได้ไงว่าฉันรู้?”เขาคิดว่าตัวเองไปโดยปิดบังตัวเองดีแล้วแท้ ๆ และมีแค่พ่อบ้านเฉียนคนเดียวท

“นี่รูปของเธอเหรอ?”ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้ารัว ๆ “ใช่ ถ้าจำไม่ผิดก็น่าจะเป็นตอนที่ฉันอายุ 6 ขวบ”เจียงเย่าจิ่งอดหัวเราะออกมาไม่ได้ซ่งอวิ้นอวิ้นจึงชักสีหน้า “คุณขำอะไร?” ทำไมรู้สึกเหมือนเขากำลังขำตัวเธอล่ะ?เจียงเย่าจิ่งส่งรูปให้เธอ “เธอแน่ใจหรอว่านี่คือรูปของเธอ?”ซ่งอวิ้นอวิ้นเห็นว่านี่ไม่ใช่รูปถ่ายตัวเองแต่เป็นรูปถ่ายของซวงซวงเธอ “...”“แม่ต้องเปลี่ยนรูปของฉันเป็นของซวงซวงแน่เลย” ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยไม่ใช่แม่ที่ทำแบบนี้แล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ!ซ่งอวิ้นอวิ้นนำรูปภาพไปจัดวางให้เรียบร้อยสายตาของเจียงเย่าจิ่งกลับมองตามรูปถ่าย “อวิ้นอวิ้น ย้ายกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์กันเถอะ”ซ่งอวิ้นอวิ้นลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบรับ “ได้สิ”“อวิ้นอวิ้น ลูกกลับมาแล้วเหรอ?” เสียงของหานซินดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าซ่งอวิ้นอวิ้นรีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเจียงเย่าจิ่งอยู่หรือเปล่าเธอจึงรู้สึกร้อนตัวเล็กน้อยร้อนตัวอะไรกัน?อันที่จริงมันไม่มีอะไรต้องร้อนตัวเลย“แม่” ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยตอบเมื่อได้ยินเสียงว่าลูกสาวกลับมาแล้วจริง ๆ ตัวเธอยังไม่ทันจะถึงเลยเสียงก็นำมาก่อนแ

หยางเชี่ยนเชี่ยนตกตะลึง ที่มาวันนี้ก็เพื่อหาเรื่องมาเจอเขา แต่เธอไม่นึกเลยว่าจะมาเจอซ่งอวิ้นอวิ้นแทนแถมเธอยังไม่ทันได้ตบซ่งอวิ้นอวิ้นเลยด้วย“ฉัน…”เธออยากจะอธิบายต่อแต่เจียงเย่าจิ่งก็ไม่มีเวลาฟัง “เลขา พาเธอออกไปที”“ค่ะ”เลขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหยางเชี่ยนเชี่ยนในทันที ก่อนจะผายมือเชิญเธอออกไป “เชิญค่ะ”หยางเชี่ยนเชี่ยนยังคงพยายามอธิบาย “ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ”เจียงเย่าจิ่งไม่สนใจในสิ่งที่เธออยากจะบอก เขาหันไปโอบซ่งอวิ้นอวิ้น แต่สักพักเขาก็หยุดแล้วหันกลับมาพูด “ถ้ายังมีครั้งต่อไปอีก ฉันไล่เธอออกแน่”หยางเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกหน้าชาเธอขยันทำงานขนาดนี้ เจียงเย่าจิ่งยังไม่เห็นเธอในสายตาอีกเหรอ? หรือว่าเป็นเพราะคำยุยงของซ่งอวิ้นอวิ้น? เธอโดนไล่ออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว แล้วทำไมยังกลับมาเกาะเจียงเย่าจิ่งได้อยู่ล่ะ ยัยผู้หญิงน่ารังเกียจ?ใช้วิธีมอมยาเสน่ห์อะไรถึงทำให้เจียงเย่าจิ่งเข้าข้างเธอได้มากขนาดนี้?เธอนี่มันสมควรตายจริง ๆ !!หยางเชี่ยนเชี่ยนโมโหถึงขีดสุด!อีกด้านหนึ่งเจียงเย่าจิ่งเดินเข้าห้องทำงานไปและหยิบกระดาษทิชชูเช็ดคราบกาแฟที่อยู่บนตัวให้เธอ “เธอไม่ชอบเขาก็บอกฉันตรง ๆ

เจียงเย่าจิ่งโยนทิ้งลงถังขยะทันทีเหมือนไม่เห็นว่านายท่านเจียงกำลังโกรธมากแค่ไหน “ทะเบียนสมรสของพวกเรา เดี๋ยวผมจัดการเอง ฉะนั้นปู่ไม่ต้องกังวล”หลังจากพูดจบ เขาก็นั่งลงไขว่ห้างอย่างสบาย ๆ ตรงข้ามนายท่านเจียง “ที่ปู่มาหาผมวันนี้ก็เพราะจะให้ผมดูนี่ใช่ไหม? ถ้าใช่ งั้นผมก็อ่านแล้ว และก็ได้แสดงความคิดเห็นของผมไปแล้วด้วย”สีหน้าของนายท่านเจียงโกรธจัด “แกรู้ไหมว่ากำลังพูดกับใครอยู่?”โดยไม่รอให้เจียงเย่าจิ่งตอบ เขาก็เริ่มเอ่ยต่อ “แกเห็นข่าวแล้วใช่ไหม ทำแบบนี้ไปมันมีประโยชน์อะไรกับตัวแก?”“ความหมายของปู่คือ ปู่ก็แค่ปล่อยให้เจียงเย่าเทียนจับลูกกับแฟนผมไปโดยไม่สนใจหรือถามไถ่อะไร?” เจียงเย่าจิ่งถามกลับอย่างเฉียบคมนายท่านเจียงพูดไม่ออกไปครู่หนึ่งเขาก้าวผิดไป ตอนนี้เจียงเย่าจิ่งหมดความเคารพและความอดทนต่อเขาไปแล้วในใจของเจียงเย่าจิ่งเองก็ใช่ว่าจะไม่คิดอะไรกับเขาเลย หลังจากที่พ่อแม่ของเขาเสีย เขารู้ดีแก่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นายท่านเจียงกลับปกป้องลูกชายคนรองแม้ว่าภายในใจเขาจะไม่พอใจแต่เขาก็ไม่เคยดื้อรั้นกับนายท่านเจียงเลย เพราะหลังจากที่เขาสูญเสียพ่อแม่ ในใจเขาก็นึกถึงแต่ครอบครัวมาเสมอแต่

“ที่แท้คุณก็เตรียมไว้นานแล้วเหรอครับ?” ฮั่วซุนเอ่ยด้วยความตกใจหลังจากที่นึกได้ตอนนี้ลึก ๆ ในใจของฮั่วซุนมีความมั่นใจขึ้นมาแล้ว และก็ไม่กลัวนายท่านเจียงจะพลิกสถานการณ์อะไรอีก น้ำเสียงของเขาเริ่มผ่อนคลายลง “คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่านายท่านเจียงจะไร้ความเมตตาขนาดนี้”แม้แต่การคืนสิทธิ์อำนาจในการบริหารเขายังพูดออกมาได้เลยใบหน้าของเจียงเย่าจิ่งไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ ไม่ใช่เพราะว่าตนเองมีแผนสำรอง โดนคุกคาม หรือมีความสุข แต่เขากลับรู้สึกผิดหวังมากกว่าซ่งอวิ้นอวิ้นสังเกตเห็นว่าอารมณ์ของเขาแย่ลง ซึ่งในใจเธอก็เข้าใจว่าทำไมเธอจึงจับมือเขาและเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระซิบ “ฉันจะไม่ทิ้งคุณนะ”ต่อให้คนรอบข้างจะทรยศและทิ้งเขาไป เธอก็จะอยู่เคียงข้างเขาและจะไม่ทอดทิ้งเขาไปแน่นอน!เจียงเย่าจิ่งก้มหน้ามองลงมาที่เธอ ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนซ่งอวิ้นอวิ้นกอดเอวผอมบางของเขาเอาไว้!ฮั่วซุนรีบก้มหน้าลงทันที เขารู้สึกว่าตัวเองควรออกไปจากห้องทำงานและยังไม่ลืมที่จะปิดประตูให้ พร้อมกับบอกเลขา “อย่าให้ใครเข้าไปรบกวนล่ะ”เลขาตอบรับ “ค่ะ”เลขาลังเลอยู่สักพักก่อนจะเรียกฮั่วซุนไว้ “เรื่องนี้จะเป็นอันตรายกับประธ