พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก의 모든 챕터: 챕터 211 - 챕터 220

นายท่านเจียงเบิกตากว้าง ถามด้วยใจที่ไม่มั่นคง “แก แกรู้ได้ยังไง?”ใบหน้าของเจียงเย่าจิ่งนั้นเย็นชา “ใครเป็นคนทำ?”“ฉัน ฉันไม่รู้” นายท่านเจียงพูด แล้วรีบจับแขนของเจียงเย่าจิ่งไว้ “แกใจเย็นลงสักหน่อย เด็กจะต้องไม่เป็นอะไร…”“คุณปู่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เรื่องของเด็กคนนั้น?” เจียงเย่าจิ่งสะบัดมือออกจากเขา แล้วถามด้วยความเย็นชานายท่านเจียงนิ่งไป “เย่าจิ่ง…”“คุณปู่ แม่ของผมตายได้ยังไง ผมตกน้ำได้ยังไง ใจของคุณรู้ดี มันติดอยู่ในใจของผมมาตลอด ไม่เคยลืมเลย ผมก็แค่ไม่อยากให้ปู่ต้องทำให้ใครเจ็บปวดอีก ถ้าเกิดว่าพวกเขาทำอะไรลูกของผม คุณปู่ ก็อย่ามาโทษผมแล้วกัน”เจียงเย่าจิ่งก้าวเท้าที่กำลังจะเข้าประตูหันหลังกลับไป ระหว่างที่เดินอยู่ก็สั่งฮั่วซุนไปด้วย “ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดของฝั่งนั้น”“ครับ”ฮั่วซุนมีท่าทีที่หนักแน่น แล้วรีบไปจัดการ“เย่าจิ่ง…” นายท่านเจียงกลัว เขายังมีชีวิตอยู่ ไม่อยากจะเห็นญาติพี่น้องของตัวเองนั้นฆ่ากันมือของเขาสั่นเทา “พ่อบ้านเฉียน นายว่าเด็กคงไม่ถูกเย่าเทียนขโมยไปใช่ไหม?”พ่อบ้านเฉียนพูด “ไม่น่านะครับ”“ไม่ ต้องเป็นเขาแน่นอน วันนั้นที่พาเด็กไปตรวจดีเอ็นเอ เขาก็

ฝั่งนั่นเป็นเสียงของฮั่วซุน “ผมตรวจสอบดูแล้วครับ เจียงเย่าเทียนมาที่คฤหาสน์ต้นตระกูล ก่อนหน้านี้เด็กยังอยู่ที่คฤหาสน์ หลังจากที่เขาไปเด็กก็หายไป ตอนนี้คาดการณ์ได้ว่า เด็กน่าจะถูกเขาขโมยไป ผมได้ยินพ่อบ้านเฉียนพูดว่า นายท่านเจียงอยากจะปิดบังไว้ แต่ว่าพอพาไปตรวจดีเอ็นเอ เจียงเย่าเทียนก็มาเจอเข้า…”เจียงเย่าจิ่งขมวดคิ้ว “ตรวจอะไรนะ?”“นายท่านเจียงต้องการมั่นใจว่าเป็นสายเลือดของตระกูลเจียงจริง ๆ ก็เลยพาไปตรวจดีเอ็นเอ” ฮั่วซุนพูด “ผลตรวจออกมาว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของคุณ แล้วก็เป็นเด็กผู้ชายด้วยครับ”เมื่อรู้ว่าซ่งอวิ้นอวิ้นคือผู้หญิงในคืนนั้น รู้ว่าเธอคลอดลูกออกมา เขาก็ไม่ได้สงสัยในตัวเด็กเลยตั้งแต่ต้นจนจบซ่งอวิ้นอวิ้น มีแค่เขาเพียงคนเดียวฮั่วซุนลังเลแล้วพูดขึ้น “ถึงแม้เด็กจะอยู่ที่เจียงเย่าเทียน แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีอำนาจที่จะไปจับ…”ทีแรกนายท่านเจียงปกป้องครอบครัวของอาไว้ แต่อยากทำให้เจียงเย่าจิ่งหายโกรธ ก็เลยให้ครอบครัวของอาออกไปจากตระกูลเจียง และยังไม่ได้ให้สมบัติของตระกูลเจียง บริษัทก็ไม่ได้แบ่งให้พวกเขามู่ฉินใช้เงินของตัวเองเปิดคลับให้กับลูกชายของเธอชื่อว่า ‘ชาร์ม’ แต่เป็นเพราะค

หลังจากพูด เขาก็ถามเพิ่ม “ถ้าไม่ใช่เพื่อซวงซวง แต่เป็นเพื่อฉันล่ะ?”ที่เขาแสดงออกมาคือความรู้สึกของเขาซ่งอวิ้นอวิ้นโน้มตัวลงไปโอบรอบคอของเขา ซุกใบหน้าที่ลำคอของเขา และฮัมเสียงเบา ๆเพราะเธอชอบผู้ชายคนนี้เป็นเพราะเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแล้วทำให้เธอโกรธเธออยากจะแย่งเขามา ไม่เพียงอยากให้ซวงซวงมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ก็ยิ่งเป็นเพื่อตัวเองด้วยในเวลานั้นฮั่วซุนก็กลับมาเป็นเพราะเขารีบก็เลยไม่ได้เคาะประตู พอผลักประตูเข้ามาเห็นซ่งอวิ้นอวิ้กำลังกอดเจียงเย่าจิ่งอยู่ ก็เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองนั้นบุ่มบ่ามเข้ามาเกินไปเมื่อคิดที่จะปิดประตู ก็ได้ยินเสียงเจียงเย่าจิ่ง “ไปรอฉันที่ห้องประชุม”“ครับ” พูดเสร็จฮั่วซุนก็ออกไปพร้อมกับปิดประตูซ่งอวิ้นอวิ้นทำตัวไม่ถูก เธอชักมือที่โอบรอบคอเจียงเย่าจิ่งกลับ “พวกคุณจะคุยเรื่องหาวิธีมาช่วยซวงซวงใช่ไหม?” เธอถามเจียงเย่าจิ่งตอบ “อืม ถ้าเธอไม่เป็นอะไรแล้ว รออยู่ที่นี่สักพักนะ ฉันไปคุยกับฮั่วซุนเสร็จแล้วจะกลับมา”ซ่งอวิ้นอวิ้นจับเสื้อ ความร้อนใจนั้นก็ทำได้แค่เก็บไว้ ตอนนี้เธอไม่อยากก่อความวุ่นวายเพิ่มอีก อย่างไรก็ตามคนที่จับซวงซวงไปคือคนตระกูลเจียง เจียงเ

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” เจียงเย่าจิ่งลุกขึ้น ซ่งอวิ้นอวิ้นก็ขยับเมาส์ แล้วพูด “ถ้าคุณรู้จักเธอดีก็สามารถต่อสู้ได้”เธอมองข้อมูลของผู้หญิงคนนั้นเจียงเย่าจิ่งมองใบหน้าของซ่งอวิ้นอวิ้น รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปาก ชื่นชมความเอาใจใส่ของเธอหลังจากซ่งอวิ้นอวิ้นดูข้อมูลของผู้หญิงคนนั้นแล้ว ก็พูดขึ้น “สนิทกับเธอไม่น่าจะยาก”“ทำไมถึงคิดแบบนั้น?” เจียงเย่าจิ่งถามซ่งอวิ้นอวิ้นพูด “คุณดู เธอทำงานเกี่ยวกับการเต้น หรือพูดง่าย ๆ ว่าเธอเต้นเก่ง บังเอิญมาก ฉันก็เต้นได้นิดหน่อย แบบนี้ก็ถือว่าคืบหน้าแล้วหรือเปล่าคะ?”เจียงเย่าจิ่งมองเข้าไปที่นัยน์ตาของเธอ มันช่างเป็นประกายใช่สิ ผู้หญิงคนนี้ทำเป็นหลายอย่างเล่นเปียโนเป็น แล้วยังวาดรูปได้ แล้วก็เต้นเป็น อีกทั้งยังเป็นศัลยแพทย์อีก“ใช่สิ” จู่ ๆ เธอก็นึกถึงคนคนหนึ่ง เธอดึงเจียงเย่าจิ่งไว้ “คุณจำประธานหวังเจ้าของรุ่ยคังเภสัชกรรมได้ไหม?”เจียงเย่าจิ่งพูดกับเธอ “จำได้สิ ยังติดต่อธุรกิจกันอยู่”“ภรรยาของเขาเปิดสตูดิโอสอนเต้น พวกนักเรียนต้องสอบวัดระดับ บางทีครูหลี่น่าจะรู้จักนะ” ซ่งอวิ้นอวิ้นตื่นเต้นเล็กน้อย……ยังดีที่ครูหลี่ยังไม่ลืมซ่งอวิ้นอวิ้น

เธอคิด ที่เจียงเย่าเทียนพูดถึงเด็กจะใช่ซวงซวงไหม?อยู่ไกลเกินไป เธอได้ยินไม่ค่อยชัด พอได้ยินคำว่าเด็กก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาเจียงเย่าเทียนยืนอยู่ตรงหน้าประตูรถ คุยกับคนในสายต่อ “นายพาเธอมา ฉันอยากจะดูสักหน่อย”เขาหาผู้หญิงที่เคยคลอดลูกมา เพราะซวงซวงนั้นร้องไห้หนักมาก แล้วก็ไม่ยอมกินนมผง เขาค้นหาจากในอินเทอร์เน็ตข้อมูลบอกว่า เด็กน้อยไม่ยอมกินนมผง เพราะต้องการนมแม่ ดังนั้นเขาก็เลยให้คนไปหาผู้หญิงที่เคยคลอดลูกมาก่อน ผู้หญิงที่เคยคลอดลูกออกมานั้นมีน้ำนมก็จะสามารถเลี้ยงซวงซวงได้ ซวงซวงก็จะหยุดร้องที่จริงที่ซวงซวงร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเขาไม่กินนมผง แต่เป็นเพราะนมผงที่เอาให้เขากินนั้น ไม่ใช่ยี่ห้อก่อนหน้านี้ รสชาติเปลี่ยน ไม่เหมาะสมก็ไม่ยอมกิน ถ้าเปลี่ยนเป็นยี่ห้อที่เคยกิน เขาต้องกินอย่างแน่นอนแต่เจียงเย่าเทียนนั้นไม่รู้ฝั่งนั้นตอบรับเขาก็วางสายไป เมื่อขึ้นรถ เขามองไปที่หลินหรุ่ยที่ยืนอยู่ไม่ไกล หายใจเข้าลึก ๆ ยังเป็นห่วงเธอประโยคนี้ แต่ว่าก็กลัวว่าจะให้ความหวังเธอ ทำได้แค่ขึ้นรถแล้วจากไปซ่งอวิ้นอวิ้นร้อนใจ เมื่อกี้เจียงเย่าเทียนพูดถึงเด็ก เป็นเพราะเขากำลังไปเจอเด็กตอนนี้เหรอ?เมื่อตนเอ