เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 219
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 220
เธอคิด ที่เจียงเย่าเทียนพูดถึงเด็กจะใช่ซวงซวงไหม?อยู่ไกลเกินไป เธอได้ยินไม่ค่อยชัด พอได้ยินคำว่าเด็กก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาเจียงเย่าเทียนยืนอยู่ตรงหน้าประตูรถ คุยกับคนในสายต่อ “นายพาเธอมา ฉันอยากจะดูสักหน่อย”เขาหาผู้หญิงที่เคยคลอดลูกมา เพราะซวงซวงนั้นร้องไห้หนักมาก แล้วก็ไม่ยอมกินนมผง เขาค้นหาจากในอินเทอร์เน็ตข้อมูลบอกว่า เด็กน้อยไม่ยอมกินนมผง เพราะต้องการนมแม่ ดังนั้นเขาก็เลยให้คนไปหาผู้หญิงที่เคยคลอดลูกมาก่อน ผู้หญิงที่เคยคลอดลูกออกมานั้นมีน้ำนมก็จะสามารถเลี้ยงซวงซวงได้ ซวงซวงก็จะหยุดร้องที่จริงที่ซวงซวงร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเขาไม่กินนมผง แต่เป็นเพราะนมผงที่เอาให้เขากินนั้น ไม่ใช่ยี่ห้อก่อนหน้านี้ รสชาติเปลี่ยน ไม่เหมาะสมก็ไม่ยอมกิน ถ้าเปลี่ยนเป็นยี่ห้อที่เคยกิน เขาต้องกินอย่างแน่นอนแต่เจียงเย่าเทียนนั้นไม่รู้ฝั่งนั้นตอบรับเขาก็วางสายไป เมื่อขึ้นรถ เขามองไปที่หลินหรุ่ยที่ยืนอยู่ไม่ไกล หายใจเข้าลึก ๆ ยังเป็นห่วงเธอประโยคนี้ แต่ว่าก็กลัวว่าจะให้ความหวังเธอ ทำได้แค่ขึ้นรถแล้วจากไปซ่งอวิ้นอวิ้นร้อนใจ เมื่อกี้เจียงเย่าเทียนพูดถึงเด็ก เป็นเพราะเขากำลังไปเจอเด็กตอนนี้เหรอ?เมื่อตนเอ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 221
“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ซ่งอวิ้นอวิ้นถามหลินหรุ่ยรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร มันเจ็บปวดเกินที่จะพูดออกไป “ฉันกับเขาอยู่ด้วยกันไม่นาน แต่เวลาที่เราอยู่ด้วยกันนั้นมีความสุขมาก เขามาดูฉันแสดงละคร แล้วยังพาฉันไปกินอะไรอร่อย ๆ ไปเดินเล่นด้วยกัน ฉันชอบพิงไหล่เขาเวลาดูหนัง…”เธอนึกถึงตรงนี้ ในตาก็รู้สึกชื้นขึ้นมา“จริง ๆ ฉันก็เข้าใจนะ พวกเราสองคนไม่เหมาะสมกัน ภูมิหลังของเราต่างกัน เขาเป็นนายน้อยตระกูลเจียง ฉันเป็นแค่นักแสดงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีชื่อเสียงอะไร จะอยู่กับเขาได้ยังไง ก็แค่มันกะทันหันเกินไป ฉันตั้งรับไม่ทัน แต่ฉันก็เข้าใจชัดเจน ไม่ช้าก็เร็วพวกเราจะต้องเป็นแบบนี้ในสักวัน”ซ่งอวิ้นอวิ้นฟังอย่างตั้งใจ แล้วลองถามออกไป “ทำไมจู่ ๆ เขาก็อยากเลิกล่ะ หรือว่ามีผู้หญิงคนอื่น พวกผู้ชายชอบนอกใจ”หลินหรุ่ยคิดอย่างรอบคอบ “ไม่น่าจะมีนะ แต่ช่วงนี้เขาดูยุ่ง ๆ”“เขายุ่งเรื่องอะไรกัน?” ซ่งอวิ้นอวิ้นแกล้งถามออกไปอย่างไม่รู้“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” จู่ ๆ หลินหรุ่ยก็พบว่าที่เธอถามนั้นมันเกี่ยวกับเจียงเย่าเทียน และเริ่มระมัดระวังตัวมากขึ้น “คุณจะอยากรู้ไปทำไมกัน?”ซ่งอวิ้นอวิ้นแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร “ฉันไม่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 222
“ทำไมเธอดูตกใจจัง?” หลินหรุ่ยมองซ่งอวิ้นอวิ้นซ่งอวิ้นอวิ้นควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติ ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันเป็นหมอ งานอดิเรกของฉันคือการเต้น ไม่เคยเล่นการพนันเลย แล้วยิ่งเป็นการไปกาสิโน ฉันก็รู้สึกว่ามันน่าตื่นเต้น ก็เลยแปลกใจมากน่ะ…”หลินหรุ่ยพูด “ฉันพูดกับเธอ เธออย่าเอาไปบอกใครนะ ยังไงก็แล้วแต่ธุรกิจประเภทนี้ไม่ได้รับอนุญาต ถ้าเกิดจับได้ เขาก็จะถูกดำเนินคดี”ซ่งอวิ้นอวิ้นแสดงออกว่าจะไม่มีทางพูดออกไป หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเรื่อง “เขาอยากเลิกกับเธอ ทำไมเธอถึงยังนึกถึงเขา?”“ยังไงก็เคยใส่ใจกันมาก่อน” หลินหรุ่ยพูดเสียงเบา น้ำเสียงดูสิ้นหวังและเศร้ามาก “แม้จะเลิกกันไปแล้ว ก็ไม่อยากเห็นเขาต้องติดคุก”“เธอบอกว่าเขาเป็นนายน้อยของตระกูลเจียงไม่ใช่เหรอ? ตระกูลเจียงมีทั้งเงินและอำนาจ คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง?” ซ่งอวิ้นอวิ้นแกล้งทำว่าไม่รู้อะไรเลยหลิยรุ่ยพูด “ถึงแม้ฉันจะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเขามากนัก แต่ว่าฉันรู้อยู่เรื่องหนึ่งว่า เขากับลูกพี่ลูกน้องเขานั้นมีความแค้นต่อกัน ดังนั้นเขาก็เลยแอบเปิดกาสิโน ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม จริง ๆ ถ้าเกิดลูกพี่ลูกน้องของเขาไม่ยุ่งกับเขา เขาก็คงไม่กลัวอะไร”ซ่งอว
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 223
ถ้าหลินหรุ่ยไม่บอกเธอ เธอก็ไม่คิดเลยว่าในตู้คอนเทนเนอร์จะมีกาสิโนอยู่“ไป ฉันจะพาเธอไป” หลินหรุ่ยพาเธอไปที่เรือลำเล็ก เรือลำเล็กมีพนักงานอยู่สองคน คนที่จะเข้าไปในกาสิโน ต้องผ่านเรือลำเล็กนี้เพื่อเข้าไปทั้งหมดเมื่อพนักงานทั้งสองคนเห็นหลินหรุ่ย ก็ให้เธอขึ้นเรือไปแต่พวกเขาไม่เคยเห็นซ่งอวิ้นอวิ้น ก็ขวางเธอไว้ “คุณขึ้นไปไม่ได้”“เธอมากับฉัน” หลินหรุ่ยบอก “เธอเป็นเพื่อนฉัน นายน้อยของพวกคุณให้ฉันมา ไม่ต้องพูด ฉันก็รู้ เพื่อนของฉันก็รู้ วันนี้ที่ฉันมาก็เพราะมาหานายน้อยของพวกคุณ เขาอยู่ใช่ไหม?”ครั้งที่แล้วเจียงเย่าเทียนพาหลินหรุ่ยมาทุกคนก็รู้กันว่าเธอคือผู้หญิงของเจียงเย่าเทียนแต่เธอก็พูดไปแล้ว พนักงานทั้งสองคนก็ทำได้แค่ปล่อยให้ซ่งอวิ้นอวิ้นขึ้นไป“แต่ว่าพวกคุณต้องเอาโทรศัพท์มาให้ผม”หลินหรุ่ยรู้กฎดีก็เลยเป็นคนเอาโทรศัพท์ให้พวกเขาเป็นคนแรกซ่งอวิ้นอวิ้นจำเป็นต้องติดต่อกับเจียงเย่าจิ่งถ้าเอาออกไป เธอต้องส่งข่าวเกี่ยวกับซวงซวง แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะติดต่อกับเจียงเย่าจิ่งได้“นี่…”“มันคือกฎ กลัวว่าคนบนเรือจะติดต่อกับคนข้างนอก” หลินหรุ่ยเห็นเธอลังเล ก็เลยพูดกับเธอซ่งอวิ้นอวิ้นก็ท
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 224
สีหน้าของเธอดูกังวล เสียงร้องไห้นั้นมาจากไหนกัน?เธอรีบตามเสียงร้องไห้ไป เห็นหลินหรุ่ยอยู่ข้างในตู้คอนเทนเนอร์สีแดง แล้วยังมีเจียงเย่าเทียน!ข้างในมีเสียงร้องไห้มาจากผู้หญิงคนหนึ่งเสียงร้องไห้เมื่อกี้ก็คือเสียงร้องไห้ของผู้หญิงคนนี้ซ่งอวิ้นอวิ้นขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้ดูเด็กมาก คงเป็นผู้หญิงที่เจียงเย่าเทียนหามาใช่ไหม?“ใครให้เธอมาที่นี่?” สีหน้าของเจียงเย่าเทียนนั้นยากจะคาดเดาเขาจ้องมองหลินหรุ่ยอย่างโหดร้ายที่เขาเลิกกับหลินหรุ่ย ก็เพราะกลัวว่าเธอจะตกเป็นเป้าของเจียงเย่าจิ่ง และหาที่นี่เจอแต่ว่าเธอกลับมาที่นี่เจียงเย่าเทียนจะไม่โกรธได้อย่างไร!หลินหรุ่ยไม่เข้าใจความโกรธของเจียงเย่าเทียน คิดว่าเป็นเพราะตัวของเธอเองเจอกับผู้หญิงคนนี้ ก็เลยโกรธขึ้นมาเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเจียงเย่าเทียนโกรธขนาดนี้!“คุณเลิกกับฉันเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม?” หลินหรุ่ยสะอื้นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ตอนที่เธอเข้ามาในห้องนี้ ก็เห็นผู้หญิงคนนี้กำลังถอดเสื้อออก ต่อหน้าเจียงเย่าเทียนที่นี่เป็นห้องทำงานของเจียงเย่าเทียนถอดเสื้อผ้าในนี้ จะทำอะไรได้กัน?เมื่อคิดพิจารณาดี ๆ ก็รู้เธอรู้สึกเจ็บใจ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 225
เดินเข้ามา “เมื่อกี้เธอเรียกใครนะ?”หลินหรุ่ยพูด “เรียกซ่งอวิ้นอวิ้น ทำไม?”“เธออยู่บนเรือเหรอ?” เจียงเย่าเทียนหรี่ตาลง!หลินหรุ่ยไม่รู้ว่าทำไมสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปจนยากจะอธิบาย “เธอก็แค่มาหาคุณเป็นเพื่อนฉัน เธอเป็นเพื่อนฉัน ไม่พูดอะไรไร้สาระอยู่แล้ว ฉันหาเธอเจอก็จะไป…”“เพื่อนของเธอเหรอ?” เจียงเย่าเทียนขมวดคิ้ว “เธอรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?”หลินหรุ่ยรู้สึกคลุมเครือกับเรื่องนี้ “เป็นเพื่อนที่ฉันเพิ่งรู้จัก…”“เพิ่งรู้จัก?” เจียงเย่าเทียนกัดฟันแน่น “เพิ่งรู้จักแล้วเธอก็พาขึ้นเรือมาเนี่ยนะ?” “เธอคือใครกันแน่ ทำไมคุณถึงโกรธขนาดนี้?” หลินหรุ่ยถามตัวตนของซ่งอวิ้นอวิ้นนั้นมันพิเศษมากเลยเหรอ?“เธอเป็นภรรยาของเจียงเย่าจิ่ง!” เจียงเย่าเทียนระงับความโกรธลง แล้วพูด “ช่างเถอะ ดีที่เจอเร็ว ไม่ก่อให้เกิดปัญหาอะไร เธออยู่บนเรือยังไงก็หนีไม่พ้น”หลินหรุ่ยตะลึง“ดังนั้นที่เธอมาตีสนิทกับฉัน เพราะว่ามีเป้าหมายงั้นเหรอ?”“แล้วที่เธอคิดว่ายังไงล่ะ?” เจียงเย่าเทียนพูด “ที่ฉันเลิกกับเธอ ก็เพราะไม่อยากให้เธอตกเป็นเป้า แต่ดูแล้วน่าจะสายไปแล้ว เธอตกเป็นเป้าไปแล้ว ช่างเถอะ ยังไงฉันก็ปิดไว้ไม่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 226
นายท่านเจียงไม่รู้ว่าตัวเองขึ้นเรือมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเข้ามาเห็นฉากที่หลินหรุ่ยกำลังจะตบซ่งอวิ้นอวิ้นพอดีจึงรีบส่งเสียงห้ามทันทีหลินหรุ่ยหันหน้ากลับมาและได้เห็นนายท่านเจียงในวันนั้นที่โรงพยาบาล เจียงเย่าเทียนปฏิบัติตัวกับเขาด้วยความเคารพเป็นอย่างมาก ไม่บอกก็รู้ได้ว่าสถานะเขาเป็นอย่างไรดังนั้นเธอจึงไม่กล้าลงมือ ทำได้แค่ถอยกลับไปอยู่ด้านหลังของเจียงเย่าเทียนด้วยความคับแค้นใจเท่านั้นนายท่านเจียงถือไม้เท้าเดินเข้ามาเขาเอ่ยกับเจียงเย่าเทียนว่า “แกมากับฉัน”ในฐานะที่เจียงเย่าเทียนเป็นหลาน จึงไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ เขามองหน้าลูกน้องของเขาก่อนที่เขาจะเดินจากไป เพื่อให้พวกเขาดูซ่งอวิ้นอวิ้นให้ดี อย่าให้เธอได้ใช้จังหวะนี้หลบหนีไปได้ลูกน้องรับรู้และจับกุมตัวซ่งอวิ้นอวิ้นเอาไว้นายท่านเจียงที่เดินมาถึงตู้คอนเทนเนอร์ได้มองไปยังเจียงเย่าเทียน ก่อนจะเอ่ย “ตอนนี้แกต้องปล่อยซ่งอวิ้นอวิ้นและเด็กไปเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป…”“ปู่หมายความว่ายังไงที่ว่าสายเกินไป?” เจียงเย่าเทียนขัดจังหวะการพูดของนายท่านเจียงและถามกลับไปทันทีโดยไม่รอให้นายท่านเจียงได้ตอบคำถามทั้งหมด เขาก็พูดต่อว่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 227
ซ่งอวิ้นอวิ้นโกรธจนสั่นไปทั้งตัว เธอวางลูกลงก่อนจะพุ่งตัวไปอย่างรวดเร็ว การเคลื่อนไหวของเธอรวดเร็วมาก ยังไม่ทันที่ทุกคนจะทันได้รู้สึกตัวและกว่าที่ทุกคนจะทันได้สติเธอก็ไปอยู่ตรงหน้าของเจียงเย่าเทียนแล้วมีคนก้าวไปข้างหน้าเพื่อจะขวางเธอ แต่ฝ่ามือของซ่งอวิ้นอวิ้นก็ตบไปที่ใบหน้าของเจียงเย่าเทียนเรียบร้อยเพียะ!เสียงใส ๆ ดังสะท้อนก้องอยู่ภายในตู้คอนเทนเนอร์ทุกคนต่างอยู่ในความตกตะลึง!แขนข้างที่ซ่งอวิ้นอวิ้นตบเขาไปนั้นชาวาบ เพราะตอนที่ตบเขาไปเมื่อกี้เธอใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีไปหมดแล้ว“ซ่งอวิ้นอวิ้น!” หลินหรุ่ยที่เห็นผู้ขายที่เธอรักโดนตบก็รีบพุ่งเข้ามาผลักเธอออกไป “เธอกล้าดียังไงมาตบเขา”ตาของซ่งอวิ้นอวิ้นแดงก่ำ “ทำไมฉันจะไม่กล้าล่ะ? ถ้าลูกฉันเป็นอะไรขึ้นมา ฉันเอาถึงตายแน่!”“เธอกล้าแตะต้องเขาฉันก็เอาเธอถึงตายเหมือนกัน!” หลินหรุ่ยถลึงตาจ้องมองด้วยความโกรธ เมื่อเธอรู้ว่าเจียงเย่าเทียนบอกเลิกเธอไม่ใช่เพราะว่าหักหลังเธอ แต่ที่จริงแล้วเขาทำไปเพื่อความปลอดภัยของเธอต่างหาก ในตอนนั้นเองเธอก็ยิ่งรักเจียงเย่าเทียนมากขึ้น ทุ่มเทให้เขาสุดชีวิตได้เลย!เจียงเย่าเทียนยื่นมือออกไปดันตัวหลินหรุ่
บทล่าสุด
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 270
เจียงเย่าจิ่งรีบเดินออกไปโดยไม่ลังเลสักนิด! เบื้องหลังของเขาคือเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของหยางเชี่ยนเชี่ยน ฮั่วซุนรู้สึกสับสน เจียงเย่าจิ่งไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแบบนั้น โดยเฉพาะคนที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก "คุณเจียงครับ?" เจียงเย่าจิ่งชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูรถแล้วพูดว่า "ไปบอกมู่ฉินว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของลูกชายเธออีก" เมื่อสักครู่นี้เขาไม่แยแส เพราะคิดว่านี่อาจจะเป็นการแสดงละครตบตาของมู่ฉินกับหยางเชี่ยนเชี่ยน นี่เป็นการแสดงละครตบตากันชัด ๆ เพียงแต่มู่ฉินให้สัญญากับหยางเชี่ยนเชี่ยนว่าเธอจะไม่ถูกข่มขืน นั่นเป็นแค่คำหวานของเธอเท่านั้น เธอรู้ว่าการจะทำให้เจียงเย่าจิ่งเชื่อนั้น ลำพังแค่การแสดงละครตบตาย่อมหลอกเขาไม่ได้ ดังนั้นตั้งแต่ตอนที่หยางเชี่ยนเชี่ยนตอบตกลงที่จะเล่นละครฉากนี้กับมู่ฉิน เธอก็ถูกลิขิตให้ต้องเสียความบริสุทธิ์แล้ว! ฮั่วซุนพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ จากนั้นเขาก็รีบกลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะมาช้าเกินไปเสียแล้ว น้ำเสียงของหยางเชี่ยนเชี่ยนฟังดูน่าสลดใจ แต่อย่างไรเสียเขาก็ต้องนำความมาบอกกล่าว มู่ฉินยิ้มราวกับคาดเอาไว้แล
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 269
ฮั่วซุนไม่มีทางเลือกนอกจากบอกเจียงเย่าจิ่ง เจียงเย่าจิ่งชะงักแล้วหันมามองฮั่วซุน "นายว่ายังไงนะ?" ฮั่วซุนทวนคำอีกครั้งแล้วพูดว่า "เขาคิดจะจับตัวหยางเชี่ยนเชี่ยน ทำยังไงดีครับ?" เจียงเย่าจิ่งยื่น "เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?" มู่ฉินพูดตรงเข้าประเด็น "ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอตกน้ำ หยางเชี่ยนเชี่ยนช่วยเธอไว้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าตอนนั้นเธอจมน้ำไปซะ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นของลูกชายฉันแล้ว เป็นหล่อนที่ทำลายเรื่องดี ๆ ของฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยหล่อนไปงั้นเหรอ?" "ต้องการอะไรก็ว่ามา" เจียงเย่าจิ่งพูดตามตรง "เอาล่ะ ในเมื่อเธอตรงไปตรงมาขนาดนั้น ฉันก็จะไม่พูดจาอ้อมค้อมกับเธออีก หยางเชี่ยนเชี่ยนเป็นผู้มีพระคุณของเธอใช่ไหมล่ะ? ฉันขอแลกเธอกับลูกชายของฉันว่ายังไงล่ะ?" มู่ฉินเอ่ยขึ้น หลังจากได้พบหยางเชี่ยนเชี่ยน เธอก็รู้ว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนชอบเจียงเย่าจิ่ง ดังนั้นตอนนี้ทั้งสองคนจึงบรรลุข้อตกลงร่วมกัน ตอนที่กำลังดำเนินแผนการครั้งนี้ มู่ฉินคิดว่าเธอสามารถใช้เหตุการณ์ครั้งนี้มาแลกเปลี่ยนเพื่อให้เจียงเย่าจิ่งยอมปล่อยลูกชายของเธอไป "ลูกชายของคุณไม่ไ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 268
เมื่อซ่งรุ่ยเจี๋ยได้ยินเสียง เขาก็รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือเอาไว้ใต้ผ้าห่ม เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเสียจนทั้งซ่งอวิ้นอวิ้นหรือหานซินก็ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา! หานซินวางอาหารเอาไว้บนโต๊ะข้างเตียง "เธอหิวหรือยัง? รีบมากินอาหารเช้าเถอะ" เมื่อหานซินพูดจบ เธอก็ค่อย ๆ หยิบอาหารที่เตรียมไว้ออกมา "ผมไม่อยากกิน ผมอยากอยู่คนเดียว" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของซ่งรุ่ยเจี๋ยฉายแววเย็นชา ไม่ได้แสดงความเสียใจออกมานัก หานซินคิดจะเกลี้ยกล่อม แต่ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขัดจังหวะหานซินได้ทันเวลา "แม่คะ ให้เขาอยู่คนเดียวสักพักเถอะ" หานซินกล้ำกลืนคำพูดเกลี้ยกล่อมกลับลงไปแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "อาหารอยู่ตรงนี้นะ เธอหิวเมื่อไหร่ก็มากินล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยไม่พูดอะไร หานซินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "เฮ้อ" "พอเถอะค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นดึงตตัวหานซินออกไป "รุ่ยเจี๋ย นายก็พักผ่อนด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นปิดประตูห้องพักผู้ป่วยแล้วบอกหานซินวว่า "รุ่ยเจี๋ยต้องการเวลาทำใจ เขากินอะไรไม่ลงหรอกค่ะ อย่าไปเกลี้ยกล่อมเขาเลย ไป๋ซิ่วฮุ่ยเป็นแม่ของเขา เขาคงรับไม่ได้ไปสักพัก นี่เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้" หานซินเข้าใจแล้ว "แม่รู้ แม่เป็น
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 267
ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "พี่มาแต่เช้าขนาดนั้น คงรู้เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้ปิดบัง "ใช่" แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของซ่งรุ่ยเจี๋ย มองไปทางอื่นโดยไร้จุดมุ่งหมาย "ตำรวจมาถามเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วถามว่าผมได้เจอแม่หรือเปล่า" ซ่งอวิ้นอวิ้นฟังอยู่เงียบ ๆ ที่จริงเขารู้แก่ใจว่าเมื่อไป๋ซิ่วฮุ่ยถูกใครสักคนพาตัวออกไปก็หมดทางรอดแล้ว "นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไรดี ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้น "แม่ผมตายเมื่อคืนนี้ พี่รู้เรื่องเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกัน?" "ฉัน..." พอนึกถึงสิ่งที่เจียงเย่าจิ่งพูด เธอก็เปลี่ยนเปลี่ยนคำพูดเป็น "ฉันเพิ่งจะได้ยินตำรวจพูดถึงรู้น่ะสิ" "อ้อ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ชัด ๆ เธอกำลังปิดบังอะไรสักอย่างใช่ไหม? ทำไมต้องปิดบังด้วยเล่า? เพราะเธอรู้ว่าคนที่ฆ่าแม่ของเขาคือเจียงเย่าจิ่งอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยล่ะ? ตั้งใจที่จะปิดบังไม่ให้เขารู้ใช่ไหม? เขากำหมัดที่อยู่ใต้ผ้าห่มแน่น พลางรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในใจ "ผมเสียใจด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยเสียงเบา ซ่งรุ่ยเจี๋ยยิ้มเหยีย
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 266
พ่อบ้านเฉียนรวบรวมคำพูดแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ตอนนี้นายน้อยไม่มีอะไรต้องกังวล ดังนั้นเขาจึงประชันหน้ากับพวกเราได้เต็มที่ แต่ถ้าหลังบ้านเกิดไฟลุกไหม้ เขาก็จะเสียสมาธิแล้วพวกเราก็จะมีโอกาสขึ้นมา" "โอ้ พ่อบ้านเฉียนพูดถูก" มู่ฉินเห็นด้วยยิ่งนัก เธอถองข้อศอกใส่สามีตัวเอง "พูดอะไรบ้างสิ" เจียงอวี้จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอก แต่… พวกเราจะจุดไฟหลังบ้านเจียงเย่าจิ่งได้ยังไงล่ะ นั่นต่างหากที่เป็นประเด็นสำคัญไม่ใช่รึไง?" นายท่านเจียงยังคงเงียบ เพราะเหตุผลเดียวกันนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ประกอบกับมีลูกเพิ่มเข้ามา ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแนบแน่นขึ้นไปอีก "ไม่เห็นจะยากเลย พวกเราก็แค่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความขัดแย้งลงไปท่ามกลางความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนเสียก็ใช้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" ถึงแม้ว่ามู่ฉินจะย่างเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่เสน่ห์ของเธอก็ยังคงอยู่ ประกอบกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้ยากจะมองอายุที่แท้จริงของเธอออก เธอกลอกตาดำขลับ "ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง มือที่สามถือว่าเป็นเรื่องต้องห้ามที่สุดเลยเชียวล่ะ ถ้ามีมือที
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 265
ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้รีบเข้านอนทันที แต่กลับไปหาซวงซวง ป้าหวู่พาซวงซวงเข้านอนแล้ว แต่เธอก็ยังอยากตรวจสอบดูให้แน่ใจ ตอนนี้ซวงซวงหลับลึกไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงย่องเบาออกมา เมื่อกลับมาที่ห้องนอน เธอก็นั่งตรงขอบเตียง แต่กลับไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอกุมศีรษะแล้วครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น นอกจากหลินหรุ่ยกับตระกูลเจียงแล้ว เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร หลังจากเจียงเย่าจิ่งเดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็เห็นซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งอยู่ตรงขอบเตียง ดังนั้นเขาจึงเดินเข้ามากอดเธอแล้วนอนลงบนเตียง จากนั้นก็พลิกตัวอยู่เหนือร่างของเธอ จูบที่พร่างพรมลงมาทั้งดูดดื่มและเร่าร้อน ขณะที่บรรยากาศกำลังเป็นไปได้สวย ซวงซวงก็ร้องไห้ขึ้นมา พวกเขาทั้งสองคนต่างตะลึงงัน ซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นฝ่ายที่มีท่าทีตอบสนองก่อนแล้วผลักเขาออกไป "ซวงซวงอาจจะหิวก็ได้" "ป้าหวู่จะป้อนเขาเอง" "แต่…" ก่อนที่เธอจะทันได้พูดให้จบประโยค เธอก็โดนจูบ สกัดกั้นคำพูดของเธอจนหมดสิ้น! ทุกสิ่งทุกอย่างพรั่งพรูออกมา! ราตีช่างแสนยาวนาน ทว่ากลับเต็มไปด้วยความรักใคร่เร่าร้อน! …… คฤหาสน์ต้นตระกูลเจียงเปิดไฟสว่างจ้า คราวนี้แผนใส่ร้ายเจียงเย่าจิ่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 264
"ทำไมเธอยังไม่นอนอีกล่ะ?" เจียงเย่าจิ่งเดินเข้ามา "ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขึ้นมาว่า "เปล่าหรอก ฉันกำลังรอคุณอยู่น่ะ" เมื่อเธอพูดจบก็ลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามากอดเขาไว้ จากนั้นก็แนบใบหน้าเข้ากับหน้าอกของเขา การเคลื่อนไหวของเธอทำให้เจียงเย่าจิ่งรู้สึกประหลาดใจเสียจนตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางถามว่า "เธอเป็นอะไรไปน่ะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นบอกว่าไม่มีอะไร "ฉันก็แค่อยากจะกอดคุณ" เจียงเย่าจิ่งก้มมองเธอ "ปล่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแล้วเธอค่อยมากอดก็ได้ ตอนนี้ฉันสกปรกจะแย่" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ยอมปล่อยแล้วกอดเขาให้แน่นขึ้น ร่างกายของทั้งสองคนบดเบียดเข้าหากันอย่างแนบแน่น เจียงเย่าจิ่งถามเสียงเบาว่า "เธอเป็นอะไรไป?" ทำไมถึงรู้สึกว่าเธอไม่ปกติเลยล่ะ? ซ่งอวิ้นอวิ้นลูบหน้าอกของเขา "นับจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าอยู่ที่ไหนฉันก็จะเป็นบ้านให้คุณเอง ฉันจะรักคุณให้มาก ๆ" เจียงเย่าจิ่งหลุบตาลง ท่ามกลางแสงสลัวรางเลือน เขายังมองเห็นประกายในดวงตาของเธอและเนื้อตัวที่สั่นระริกอยู่บ้าง น้ำเสียงทุ้มของเขาปะปนความแหบพร่าเล็กน้อย "ซ่งอวิ้นอวิ้น วันนี้เธอเป็นอะไรไปกันแน
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 263
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ล้างมือแล้วไปหาซวงซวง เห็นเพียงป้าหวู่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ "ป้าหวู่" เธอรู้สึกประหลาดใจนัก ป้าหวู่ยิ้มแล้วพูดว่า "คุณผู้ชายบอกให้ป้ามาที่นี่ เพราะไม่มีใครคอยจัดการเรื่องต่าง ๆ เลยค่ะ" เจียงเย่าจิ่งเป็นห่วงเรื่องตามหาตัวคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงเรียกป้าหวู่ให้มาที่นี่ ซ่งอวิ้นอวิ้นดีใจที่ได้ยินว่าป้าหวู่มาที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ ป้าหวู่ดีกับเธอมากทีเดียว เธอเป็นคนจิตใจดี "มีป้าหวู่อยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะเลยค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยพลางยิ้มให้ เธอรับซวงซวงมาจากอ้อมแขนของป้าหวู่ จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี ทันใดนั้นใบหน้าเล็ก ๆ ก็ยับย่น ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเขาคงจะอึเป็นแน่ ดังนั้นเธอจึงบีบจมูกน้อย ๆ ของเขา "เหม็นหรือเปล่าจ๊ะ?" ป้าหวู่จึงพูดว่า "เดี๋ยวป้าเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เองค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นอยากจะทำเอง เธอรู้สึกว่าตนเองติดค้างลูกชายมาโดยตลอด เพราะเธอไม่มีเวลาดูแลเขานัก ตอนนี้เธอมีเวลาแล้ว "งั้นป้าจะเอาน้ำมาให้นะคะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบตกลงแล้ววางซวงซวงลงไป เธอทิ้งผ้าอ้อมที่ใช้แล้วลงถังขยะ จากนั้นก็หยิบกระดาษมาเช็ดก้นของ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 262
ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบกลบเกลื่อนว่า "ไม่มีอะไรหรอก..." "จริงเหรอ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นน้ำที่รินแล้วให้เขา น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าไม่เชื่ออยู่ชัด ๆ ซ่งรุ่ยเจี๋ยหลบสายตาแล้วรีบหาข้ออ้างขึ้นมาว่า "เป็นเรื่องในบริษัทน่ะ ส่วนเรื่องเมื่อคราวก่อนก็แก้ปัญหาได้แล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า "นายรับมือได้ดี" "แต่วิธีการก็เป็นความคิดของพี่อยู่ดี" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น เขารู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง เขาต้องยอมรับว่าซ่งลี่เฉิงช่างมีสายตาแหลมคม ถึงให้ซ่งอวิ้นอวิ้นมาดูแลบริษัท ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ถนัด แต่เธอก็เรียนรู้หลาย ๆ สิ่งได้รวดเร็ว! "ฉันแก่กว่านายไม่กี่ปี ฉันถึงต้องใคร่ครวญให้มากหน่อย อีกไม่กี่ปีนายน่าจะล้ำหน้าฉันไปแล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดให้กำลังใจ อันที่จริงแล้ว นับตั้งแต่ซ่งลี่เฉิงตายไป ซ่งรุ่ยเจี๋ยก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ซ่งรุ่ยเจี๋ยแทบไม่เผยรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ผมไม่เป็นไรหรอก พี่น่าจะกลับไปดูแลซวงซวงก่อนนะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น "ได้ ถ้านายมีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันได้ตลอดนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นลุกขึ้น "อย่าลืมดื่มน้ำล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบยื่นมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมายกถ้วยชาขึ้นมา "ผมไม่ลื
