บทที่ 222

“ทำไมเธอดูตกใจจัง?” หลินหรุ่ยมองซ่งอวิ้นอวิ้น

ซ่งอวิ้นอวิ้นควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติ ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันเป็นหมอ งานอดิเรกของฉันคือการเต้น ไม่เคยเล่นการพนันเลย แล้วยิ่งเป็นการไปกาสิโน ฉันก็รู้สึกว่ามันน่าตื่นเต้น ก็เลยแปลกใจมากน่ะ…”

หลินหรุ่ยพูด “ฉันพูดกับเธอ เธออย่าเอาไปบอกใครนะ ยังไงก็แล้วแต่ธุรกิจประเภทนี้ไม่ได้รับอนุญาต ถ้าเกิดจับได้ เขาก็จะถูกดำเนินคดี”

ซ่งอวิ้นอวิ้นแสดงออกว่าจะไม่มีทางพูดออกไป หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเรื่อง “เขาอยากเลิกกับเธอ ทำไมเธอถึงยังนึกถึงเขา?”

“ยังไงก็เคยใส่ใจกันมาก่อน” หลินหรุ่ยพูดเสียงเบา น้ำเสียงดูสิ้นหวังและเศร้ามาก “แม้จะเลิกกันไปแล้ว ก็ไม่อยากเห็นเขาต้องติดคุก”

“เธอบอกว่าเขาเป็นนายน้อยของตระกูลเจียงไม่ใช่เหรอ? ตระกูลเจียงมีทั้งเงินและอำนาจ คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง?” ซ่งอวิ้นอวิ้นแกล้งทำว่าไม่รู้อะไรเลย

หลิยรุ่ยพูด “ถึงแม้ฉันจะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเขามากนัก แต่ว่าฉันรู้อยู่เรื่องหนึ่งว่า เขากับลูกพี่ลูกน้องเขานั้นมีความแค้นต่อกัน ดังนั้นเขาก็เลยแอบเปิดกาสิโน ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม จริง ๆ ถ้าเกิดลูกพี่ลูกน้องของเขาไม่ยุ่งกับเขา เขาก็คงไม่กลัวอะไร”

ซ่งอว