เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 234
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 235
เธอไม่รู้จะพูดอย่างไรเลยเธอต้องนั่งรถไปบริษัทเป็นเพื่อนเขาเหรอ?“คือคุณเหงาขนาดนั้นเลย?” เธอยิ้มออกมาอย่างจนปัญญาคนที่แสนจะหยิ่งยโสอย่างเจียงเย่าจิ่งก็มีมุมน่ารักเหมือนกันกับเขาด้วยเหรอนี่?ระหว่างทางไปบริษัท ภายในรถก็เงียบมาก ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันอีกแต่บรรยากาศกลับมีดูผ่อนคลายเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่เพิ่งจะคบกัน จนทำให้ผู้คนสัมผัสได้ถึงความหวานจนมดขึ้นก็๋ไม่ปานเมื่อมาถึงหน้าบริษัท เจียงเย่าจิ่งก็จอดรถแล้วเอ่ย “ไหน ๆ เธอก็มาแล้ว ขึ้นไปดื่มน้ำสักแก้วสิ” ซ่งอวิ้นอวิ้น “...”หลังจากนั้นเขาก็คงจะพูดว่า ‘ดื่มน้ำแล้วก็อยู่ที่นี่ต่ออีกหน่อยสิ รอเลิกงานด้วยกันไปเลยไหม?’จริง ๆ เลย ยังมีอะไรบ้าบอมากกว่านี้อีกไหมแต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร อย่างไรลึก ๆ ในใจเธอก็แอบรู้สึกดีใจที่เขาติดเธอแจขนาดนี้เมื่อเข้ามาถึงในล็อบบี้ พวกเขาก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุดขณะที่เดินผ่านโต๊ะเลขา เจียงเย่าจิ่งก็สั่งเลขา “ชงกาแฟมาให้หน่อย 2 แก้ว” “เดี๋ยวฉันทำเอง” ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยพลางยิ้ม “คุณชอบรสชาติแบบไหนเหรอ?”เลขาก็ได้พูดแทรกขึ้นมา “ประธานเจียงชอบรสชาติดั้งเดิมแบบที่ไม่เติมอะไรค่ะ”เจียงเย
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 236
หยางเชี่ยนเชี่ยนตกตะลึง ที่มาวันนี้ก็เพื่อหาเรื่องมาเจอเขา แต่เธอไม่นึกเลยว่าจะมาเจอซ่งอวิ้นอวิ้นแทนแถมเธอยังไม่ทันได้ตบซ่งอวิ้นอวิ้นเลยด้วย“ฉัน…”เธออยากจะอธิบายต่อแต่เจียงเย่าจิ่งก็ไม่มีเวลาฟัง “เลขา พาเธอออกไปที”“ค่ะ”เลขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหยางเชี่ยนเชี่ยนในทันที ก่อนจะผายมือเชิญเธอออกไป “เชิญค่ะ”หยางเชี่ยนเชี่ยนยังคงพยายามอธิบาย “ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ”เจียงเย่าจิ่งไม่สนใจในสิ่งที่เธออยากจะบอก เขาหันไปโอบซ่งอวิ้นอวิ้น แต่สักพักเขาก็หยุดแล้วหันกลับมาพูด “ถ้ายังมีครั้งต่อไปอีก ฉันไล่เธอออกแน่”หยางเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกหน้าชาเธอขยันทำงานขนาดนี้ เจียงเย่าจิ่งยังไม่เห็นเธอในสายตาอีกเหรอ? หรือว่าเป็นเพราะคำยุยงของซ่งอวิ้นอวิ้น? เธอโดนไล่ออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว แล้วทำไมยังกลับมาเกาะเจียงเย่าจิ่งได้อยู่ล่ะ ยัยผู้หญิงน่ารังเกียจ?ใช้วิธีมอมยาเสน่ห์อะไรถึงทำให้เจียงเย่าจิ่งเข้าข้างเธอได้มากขนาดนี้?เธอนี่มันสมควรตายจริง ๆ !!หยางเชี่ยนเชี่ยนโมโหถึงขีดสุด!อีกด้านหนึ่งเจียงเย่าจิ่งเดินเข้าห้องทำงานไปและหยิบกระดาษทิชชูเช็ดคราบกาแฟที่อยู่บนตัวให้เธอ “เธอไม่ชอบเขาก็บอกฉันตรง ๆ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 237
ซ่งอวิ้นอวิ้นเขินจนแทบมุดดินหนี “ใช่ ฉันชอบคุณ”เธอพูดพร้อมกับบิดตัวไปมา “จะปล่อยฉันไปได้หรือยัง?”เจียงเย่าจิ่งยิ้ม “ไม่ปล่อย”ซ่งอวิ้นอวิ้นบ่น “ถ้าคุณยังกอดฉันไว้แบบนี้ ฉันอาจจะจะโดนคุณรัดตายได้นะ”“ฉันไม่รัดเธอจนตายหรอกน่า” เจียงเย่าจิ่งก้มหน้าลงจูบหน้าผากของเธอเบา ๆจูบของเขาเบาและอ่อนโยนราวกับสายลมที่อ่อนโยนที่พัดผ่านหัวใจในฤดูใบไม้ผลิซ่งอวิ้นอวิ้นใจสั่นแล้วใจสั่นอีก จากนั้นเธอก็โน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาเจียงเย่าจิ่งเป็นผู้ชายคนแรกเลยที่ทำให้เธอใจเต้นเดิมทีทั้งสองไม่สามารถที่จะอยู่ด้วยกันได้ แต่กลับโดนบังคับให้ต้องมาอยู่ด้วยกันบางทีนี่อาจจะเป็นพรหมลิขิตระหว่างพวกเขาก็เป็นได้ใช่ไหม?ครืด ครืดทันใดนั้นโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะของเจียงเย่าจิ่งก็ดังขึ้นซ่งอวิ้นอวิ้นดันตัวจากอ้อมแขนเขาก่อนจะเอ่ย “โทรศัพท์คุณดังน่ะ”เจียงเย่าจิ่งได้ยินแล้วแต่ก็ไม่ได้ไปรับสายซ่งอวิ้นอวิ้นจึงยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์มาให้เขา บนหน้าจอปรากฏให้เห็นชื่อของฮั่วซุนเธอเอ่ย “ ฮั่วซุนโทรมาหาคุณ ต้องมีธุระอะไรแน่ ๆ”เจียงเย่าจิ่งหยิบโทรศัพท์มารับสายไม่นานเสียงฮั่วซุนก็ลอดผ่านสายโทรศัพท์เข้ามา “ค
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 238
เจียงเย่าจิ่งโยนทิ้งลงถังขยะทันทีเหมือนไม่เห็นว่านายท่านเจียงกำลังโกรธมากแค่ไหน “ทะเบียนสมรสของพวกเรา เดี๋ยวผมจัดการเอง ฉะนั้นปู่ไม่ต้องกังวล”หลังจากพูดจบ เขาก็นั่งลงไขว่ห้างอย่างสบาย ๆ ตรงข้ามนายท่านเจียง “ที่ปู่มาหาผมวันนี้ก็เพราะจะให้ผมดูนี่ใช่ไหม? ถ้าใช่ งั้นผมก็อ่านแล้ว และก็ได้แสดงความคิดเห็นของผมไปแล้วด้วย”สีหน้าของนายท่านเจียงโกรธจัด “แกรู้ไหมว่ากำลังพูดกับใครอยู่?”โดยไม่รอให้เจียงเย่าจิ่งตอบ เขาก็เริ่มเอ่ยต่อ “แกเห็นข่าวแล้วใช่ไหม ทำแบบนี้ไปมันมีประโยชน์อะไรกับตัวแก?”“ความหมายของปู่คือ ปู่ก็แค่ปล่อยให้เจียงเย่าเทียนจับลูกกับแฟนผมไปโดยไม่สนใจหรือถามไถ่อะไร?” เจียงเย่าจิ่งถามกลับอย่างเฉียบคมนายท่านเจียงพูดไม่ออกไปครู่หนึ่งเขาก้าวผิดไป ตอนนี้เจียงเย่าจิ่งหมดความเคารพและความอดทนต่อเขาไปแล้วในใจของเจียงเย่าจิ่งเองก็ใช่ว่าจะไม่คิดอะไรกับเขาเลย หลังจากที่พ่อแม่ของเขาเสีย เขารู้ดีแก่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นายท่านเจียงกลับปกป้องลูกชายคนรองแม้ว่าภายในใจเขาจะไม่พอใจแต่เขาก็ไม่เคยดื้อรั้นกับนายท่านเจียงเลย เพราะหลังจากที่เขาสูญเสียพ่อแม่ ในใจเขาก็นึกถึงแต่ครอบครัวมาเสมอแต่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 239
พ่อบ้านเฉียนลังเลและไม่กล้าพูดนายท่านเจียงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นายก็รู้ดีแก่ใจ ถ้าฉันตาย อันดับแรกเขาจะต้องไปเก็บครอบครัวของอาเขาแน่”พ่อบ้านเฉียนหลุบตาลง“ดังนั้นต้องถือโอกาสตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ตัดอำนาจของเขา” นายท่านเจียงหรี่ตาลงอย่างครุ่นคิดตราบใดที่เจียงเย่าจิ่งไม่ได้มีอำนาจขนาดนั้น ถ้าเขาจะจัดการกับครอบครัวของเจียงอวี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย“บริษัทนี้อยู่มาหลายปีแล้วผู้บริหารก็ล้วนแต่เป็นพวกนายน้อย ถึงแม้ว่านายท่านยังมีสถานะเป็นประธาน แต่ว่านายท่านก็ไม่ได้มาบริษัทนานแล้ว เกรงว่าจะทำอะไรไม่ได้มากนักหรือเปล่าครับ?” อันที่จริงพ่อบ้านเฉียนรู้สึกแบบนี้ นายท่านเจียงคงจะไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อนที่ใช้ครอบครัวมาโน้มน้าวไม่ได้ก็ใช้กำลังแทน“ฉันแค่ยกบริษัทให้เขาแต่ยังไม่ได้โอนสิทธิ์ผู้ถือหุ้นให้เขาเลย” นายท่านเจียงยังคงเหลือหนทางไว้เขาไม่เกรงใจเจียงเย่าจิ่งแล้ว แม้ว่าเจียงเย่าจิ่งจะไม่ได้ยุ่งกับกับครอบครัวของเจียงอวี้เลย แต่ว่าตัวเขาเองก็ยังมองเจียงเย่าจิ่งไม่ออกพ่อบ้านเฉียนรู้สึกว่านายท่านเจียงคิดมากเกินไปและไม่ได้เข้าใจเจียงเย่าจิ่งเลยด้วยเขารู้สึกว่าพ่อแม่ของเจียงเย่าจิ่งเสียเร็
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 240
“ที่แท้คุณก็เตรียมไว้นานแล้วเหรอครับ?” ฮั่วซุนเอ่ยด้วยความตกใจหลังจากที่นึกได้ตอนนี้ลึก ๆ ในใจของฮั่วซุนมีความมั่นใจขึ้นมาแล้ว และก็ไม่กลัวนายท่านเจียงจะพลิกสถานการณ์อะไรอีก น้ำเสียงของเขาเริ่มผ่อนคลายลง “คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่านายท่านเจียงจะไร้ความเมตตาขนาดนี้”แม้แต่การคืนสิทธิ์อำนาจในการบริหารเขายังพูดออกมาได้เลยใบหน้าของเจียงเย่าจิ่งไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ ไม่ใช่เพราะว่าตนเองมีแผนสำรอง โดนคุกคาม หรือมีความสุข แต่เขากลับรู้สึกผิดหวังมากกว่าซ่งอวิ้นอวิ้นสังเกตเห็นว่าอารมณ์ของเขาแย่ลง ซึ่งในใจเธอก็เข้าใจว่าทำไมเธอจึงจับมือเขาและเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระซิบ “ฉันจะไม่ทิ้งคุณนะ”ต่อให้คนรอบข้างจะทรยศและทิ้งเขาไป เธอก็จะอยู่เคียงข้างเขาและจะไม่ทอดทิ้งเขาไปแน่นอน!เจียงเย่าจิ่งก้มหน้ามองลงมาที่เธอ ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนซ่งอวิ้นอวิ้นกอดเอวผอมบางของเขาเอาไว้!ฮั่วซุนรีบก้มหน้าลงทันที เขารู้สึกว่าตัวเองควรออกไปจากห้องทำงานและยังไม่ลืมที่จะปิดประตูให้ พร้อมกับบอกเลขา “อย่าให้ใครเข้าไปรบกวนล่ะ”เลขาตอบรับ “ค่ะ”เลขาลังเลอยู่สักพักก่อนจะเรียกฮั่วซุนไว้ “เรื่องนี้จะเป็นอันตรายกับประธ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 241
ซ่งอวิ้นอวิ้นคิดไม่ถึงว่าหานซินจะพูดคำเหล่านี้ จึงเข้าไปกอดหานซินจากทางข้างหลัง “แม่ ขอบคุณนะคะ”หานซินยิ้มแล้วลูบหลังมือเธอ “เด็กโง่ กับแม่ยังต้องเกรงใจอีกเหรอ? แม่เป็นแม่ของลูกนะ ก็ต้องหวังให้ลูกมีชีวิตที่ดีอยู่แล้ว”เธอกระซิบที่หูของลูกสาว “แม่ไม่ได้ตาบอดนะ เห็นพวกลูกสองคน…”ซ่งอวิ้นอวิ้นเขินเล็กน้อย แล้วพูดอย่างงอน ๆ “แม่”“เอาล่ะ ๆ แม่ไม่พูดแล้ว” เธอพูดอย่างจริงใจ “ขอแค่ลูกมีความสุขก็พอแล้ว”ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดเสียงหนักแน่น “แม่ วางใจได้”หานซินหัวเราะ “เอาล่ะ แม่จะไปทำกับข้าวแล้ว”ซ่งอวิ้นอวิ้นปล่อยอ้อมกอดจากแม่แล้วเดินไปที่โซฟาเจียงเย่าจิ่งไม่ได้อุ้มซวงซวงขึ้นมา เขานั่งอยู่ข้าง ๆ แล้วก้มหน้ามองลูกดวงตากลมโตของซวงซวงกลอกไปมาแล้วกะพริบตามองเขาดูแปลก ๆ ไม่ร้องไม่งอแงเลย นอนอย่างไร้เดียงสาเจียงเย่าจิ่งก้มหน้ามองเขาซ่งอวิ้นอวิ้นเทน้ำมาหนึ่งแก้ว “มองอะไรอยู่เหรอ?”เจียงเย่าจิ่งไม่ได้หันไปมอง เพียงแค่ถามออกไป “เธออยากจะเป็นหมอต่อ หรืออยากจะเรียนเกี่ยวกับธุรกิจไหม?”ซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งลงบนโซฟา สายตาของเธอก็ค่อย ๆ มองไปที่ซวงซวง ความฝันของเธอคือการเป็นหมอที่ยอดเยี่ยม ถึงแม้
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 242
“เธอเป็นมหาเศรษฐี” เจียงเย่าจิ่งยิ้มแล้วพูดหานซินนั่งมองพวกเขาจากโต๊ะอาหาร มุมปากก็ยกขึ้นยิ้มเธอปลื้มใจ ในที่สุดลูกสาวของเธอก็มีความสุข ซวงซวงก็มีครอบครัวที่สมบูรณ์ ใจของเธอก็มีความสุขไปด้วย“พวกลูกรีบ ๆ มาเถอะ” หานซินเร่ง ถ้าอาหารเย็นแล้วมันจะไม่อร่อยเจียงเย่าจิ่งพูดขึ้น “สืบเรื่องของซ่งรุ่ยเจี๋ยเจอแล้ว ต้องรีบติดต่อฉันอย่างรวดเร็ว”เสียงฝั่งนั้นตอบรับ เขาก็วางสาย แล้วเดินไปพร้อมกับซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นเพราะซวงซวงหลับไปแล้ว พวกเขาก็เลยสามารถนั่งทานข้าวได้“ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบทานรสชาติแบบไหน ก็เลยทำมาแบบง่าย ๆ คุณไม่ต้องเกรงใจนะ” หานซินตักซุปให้เจียงเย่าจิ่งถ้วยหนึ่งแม่ยายมีความสุขมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อได้เห็นลูกเขยของเธอชอบ!เจียงเย่าจิ่งไม่ได้ปรับตัวอะไรมาก บรรยากาศวันนี้กลับทำให้เขา รู้สึกเหมือนกลับมาอยู่ที่บ้านหลังจากที่ไม่ได้กลับมานาน“รอให้ผมกับซ่งอวิ้นอวิ้นจดทะเบียนกัน อยากให้คุณหาฤกษ์ดีมาให้พวกเรา ผมอยากจะจัดงานแต่งงานให้เธอ” นี่เป็นการขออนุญาตจากผู้ใหญ่ แล้วก็ยังเป็นการยืนยันและให้ซ่งอวิ้นอวิ้นได้ตัดสินใจหานซินไม่คิดว่าเขาจะพูดอะไรแบบนี้ ก่อนหน้านี้งานแต่งของพวกเขา
บทล่าสุด
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 270
เจียงเย่าจิ่งรีบเดินออกไปโดยไม่ลังเลสักนิด! เบื้องหลังของเขาคือเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของหยางเชี่ยนเชี่ยน ฮั่วซุนรู้สึกสับสน เจียงเย่าจิ่งไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแบบนั้น โดยเฉพาะคนที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก "คุณเจียงครับ?" เจียงเย่าจิ่งชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูรถแล้วพูดว่า "ไปบอกมู่ฉินว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของลูกชายเธออีก" เมื่อสักครู่นี้เขาไม่แยแส เพราะคิดว่านี่อาจจะเป็นการแสดงละครตบตาของมู่ฉินกับหยางเชี่ยนเชี่ยน นี่เป็นการแสดงละครตบตากันชัด ๆ เพียงแต่มู่ฉินให้สัญญากับหยางเชี่ยนเชี่ยนว่าเธอจะไม่ถูกข่มขืน นั่นเป็นแค่คำหวานของเธอเท่านั้น เธอรู้ว่าการจะทำให้เจียงเย่าจิ่งเชื่อนั้น ลำพังแค่การแสดงละครตบตาย่อมหลอกเขาไม่ได้ ดังนั้นตั้งแต่ตอนที่หยางเชี่ยนเชี่ยนตอบตกลงที่จะเล่นละครฉากนี้กับมู่ฉิน เธอก็ถูกลิขิตให้ต้องเสียความบริสุทธิ์แล้ว! ฮั่วซุนพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ จากนั้นเขาก็รีบกลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะมาช้าเกินไปเสียแล้ว น้ำเสียงของหยางเชี่ยนเชี่ยนฟังดูน่าสลดใจ แต่อย่างไรเสียเขาก็ต้องนำความมาบอกกล่าว มู่ฉินยิ้มราวกับคาดเอาไว้แล
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 269
ฮั่วซุนไม่มีทางเลือกนอกจากบอกเจียงเย่าจิ่ง เจียงเย่าจิ่งชะงักแล้วหันมามองฮั่วซุน "นายว่ายังไงนะ?" ฮั่วซุนทวนคำอีกครั้งแล้วพูดว่า "เขาคิดจะจับตัวหยางเชี่ยนเชี่ยน ทำยังไงดีครับ?" เจียงเย่าจิ่งยื่น "เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?" มู่ฉินพูดตรงเข้าประเด็น "ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอตกน้ำ หยางเชี่ยนเชี่ยนช่วยเธอไว้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าตอนนั้นเธอจมน้ำไปซะ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นของลูกชายฉันแล้ว เป็นหล่อนที่ทำลายเรื่องดี ๆ ของฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยหล่อนไปงั้นเหรอ?" "ต้องการอะไรก็ว่ามา" เจียงเย่าจิ่งพูดตามตรง "เอาล่ะ ในเมื่อเธอตรงไปตรงมาขนาดนั้น ฉันก็จะไม่พูดจาอ้อมค้อมกับเธออีก หยางเชี่ยนเชี่ยนเป็นผู้มีพระคุณของเธอใช่ไหมล่ะ? ฉันขอแลกเธอกับลูกชายของฉันว่ายังไงล่ะ?" มู่ฉินเอ่ยขึ้น หลังจากได้พบหยางเชี่ยนเชี่ยน เธอก็รู้ว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนชอบเจียงเย่าจิ่ง ดังนั้นตอนนี้ทั้งสองคนจึงบรรลุข้อตกลงร่วมกัน ตอนที่กำลังดำเนินแผนการครั้งนี้ มู่ฉินคิดว่าเธอสามารถใช้เหตุการณ์ครั้งนี้มาแลกเปลี่ยนเพื่อให้เจียงเย่าจิ่งยอมปล่อยลูกชายของเธอไป "ลูกชายของคุณไม่ไ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 268
เมื่อซ่งรุ่ยเจี๋ยได้ยินเสียง เขาก็รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือเอาไว้ใต้ผ้าห่ม เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเสียจนทั้งซ่งอวิ้นอวิ้นหรือหานซินก็ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา! หานซินวางอาหารเอาไว้บนโต๊ะข้างเตียง "เธอหิวหรือยัง? รีบมากินอาหารเช้าเถอะ" เมื่อหานซินพูดจบ เธอก็ค่อย ๆ หยิบอาหารที่เตรียมไว้ออกมา "ผมไม่อยากกิน ผมอยากอยู่คนเดียว" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของซ่งรุ่ยเจี๋ยฉายแววเย็นชา ไม่ได้แสดงความเสียใจออกมานัก หานซินคิดจะเกลี้ยกล่อม แต่ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขัดจังหวะหานซินได้ทันเวลา "แม่คะ ให้เขาอยู่คนเดียวสักพักเถอะ" หานซินกล้ำกลืนคำพูดเกลี้ยกล่อมกลับลงไปแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "อาหารอยู่ตรงนี้นะ เธอหิวเมื่อไหร่ก็มากินล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยไม่พูดอะไร หานซินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "เฮ้อ" "พอเถอะค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นดึงตตัวหานซินออกไป "รุ่ยเจี๋ย นายก็พักผ่อนด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นปิดประตูห้องพักผู้ป่วยแล้วบอกหานซินวว่า "รุ่ยเจี๋ยต้องการเวลาทำใจ เขากินอะไรไม่ลงหรอกค่ะ อย่าไปเกลี้ยกล่อมเขาเลย ไป๋ซิ่วฮุ่ยเป็นแม่ของเขา เขาคงรับไม่ได้ไปสักพัก นี่เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้" หานซินเข้าใจแล้ว "แม่รู้ แม่เป็น
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 267
ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "พี่มาแต่เช้าขนาดนั้น คงรู้เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้ปิดบัง "ใช่" แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของซ่งรุ่ยเจี๋ย มองไปทางอื่นโดยไร้จุดมุ่งหมาย "ตำรวจมาถามเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วถามว่าผมได้เจอแม่หรือเปล่า" ซ่งอวิ้นอวิ้นฟังอยู่เงียบ ๆ ที่จริงเขารู้แก่ใจว่าเมื่อไป๋ซิ่วฮุ่ยถูกใครสักคนพาตัวออกไปก็หมดทางรอดแล้ว "นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไรดี ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้น "แม่ผมตายเมื่อคืนนี้ พี่รู้เรื่องเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกัน?" "ฉัน..." พอนึกถึงสิ่งที่เจียงเย่าจิ่งพูด เธอก็เปลี่ยนเปลี่ยนคำพูดเป็น "ฉันเพิ่งจะได้ยินตำรวจพูดถึงรู้น่ะสิ" "อ้อ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ชัด ๆ เธอกำลังปิดบังอะไรสักอย่างใช่ไหม? ทำไมต้องปิดบังด้วยเล่า? เพราะเธอรู้ว่าคนที่ฆ่าแม่ของเขาคือเจียงเย่าจิ่งอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยล่ะ? ตั้งใจที่จะปิดบังไม่ให้เขารู้ใช่ไหม? เขากำหมัดที่อยู่ใต้ผ้าห่มแน่น พลางรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในใจ "ผมเสียใจด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยเสียงเบา ซ่งรุ่ยเจี๋ยยิ้มเหยีย
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 266
พ่อบ้านเฉียนรวบรวมคำพูดแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ตอนนี้นายน้อยไม่มีอะไรต้องกังวล ดังนั้นเขาจึงประชันหน้ากับพวกเราได้เต็มที่ แต่ถ้าหลังบ้านเกิดไฟลุกไหม้ เขาก็จะเสียสมาธิแล้วพวกเราก็จะมีโอกาสขึ้นมา" "โอ้ พ่อบ้านเฉียนพูดถูก" มู่ฉินเห็นด้วยยิ่งนัก เธอถองข้อศอกใส่สามีตัวเอง "พูดอะไรบ้างสิ" เจียงอวี้จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอก แต่… พวกเราจะจุดไฟหลังบ้านเจียงเย่าจิ่งได้ยังไงล่ะ นั่นต่างหากที่เป็นประเด็นสำคัญไม่ใช่รึไง?" นายท่านเจียงยังคงเงียบ เพราะเหตุผลเดียวกันนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ประกอบกับมีลูกเพิ่มเข้ามา ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแนบแน่นขึ้นไปอีก "ไม่เห็นจะยากเลย พวกเราก็แค่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความขัดแย้งลงไปท่ามกลางความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนเสียก็ใช้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" ถึงแม้ว่ามู่ฉินจะย่างเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่เสน่ห์ของเธอก็ยังคงอยู่ ประกอบกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้ยากจะมองอายุที่แท้จริงของเธอออก เธอกลอกตาดำขลับ "ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง มือที่สามถือว่าเป็นเรื่องต้องห้ามที่สุดเลยเชียวล่ะ ถ้ามีมือที
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 265
ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้รีบเข้านอนทันที แต่กลับไปหาซวงซวง ป้าหวู่พาซวงซวงเข้านอนแล้ว แต่เธอก็ยังอยากตรวจสอบดูให้แน่ใจ ตอนนี้ซวงซวงหลับลึกไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงย่องเบาออกมา เมื่อกลับมาที่ห้องนอน เธอก็นั่งตรงขอบเตียง แต่กลับไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอกุมศีรษะแล้วครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น นอกจากหลินหรุ่ยกับตระกูลเจียงแล้ว เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร หลังจากเจียงเย่าจิ่งเดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็เห็นซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งอยู่ตรงขอบเตียง ดังนั้นเขาจึงเดินเข้ามากอดเธอแล้วนอนลงบนเตียง จากนั้นก็พลิกตัวอยู่เหนือร่างของเธอ จูบที่พร่างพรมลงมาทั้งดูดดื่มและเร่าร้อน ขณะที่บรรยากาศกำลังเป็นไปได้สวย ซวงซวงก็ร้องไห้ขึ้นมา พวกเขาทั้งสองคนต่างตะลึงงัน ซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นฝ่ายที่มีท่าทีตอบสนองก่อนแล้วผลักเขาออกไป "ซวงซวงอาจจะหิวก็ได้" "ป้าหวู่จะป้อนเขาเอง" "แต่…" ก่อนที่เธอจะทันได้พูดให้จบประโยค เธอก็โดนจูบ สกัดกั้นคำพูดของเธอจนหมดสิ้น! ทุกสิ่งทุกอย่างพรั่งพรูออกมา! ราตีช่างแสนยาวนาน ทว่ากลับเต็มไปด้วยความรักใคร่เร่าร้อน! …… คฤหาสน์ต้นตระกูลเจียงเปิดไฟสว่างจ้า คราวนี้แผนใส่ร้ายเจียงเย่าจิ่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 264
"ทำไมเธอยังไม่นอนอีกล่ะ?" เจียงเย่าจิ่งเดินเข้ามา "ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขึ้นมาว่า "เปล่าหรอก ฉันกำลังรอคุณอยู่น่ะ" เมื่อเธอพูดจบก็ลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามากอดเขาไว้ จากนั้นก็แนบใบหน้าเข้ากับหน้าอกของเขา การเคลื่อนไหวของเธอทำให้เจียงเย่าจิ่งรู้สึกประหลาดใจเสียจนตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางถามว่า "เธอเป็นอะไรไปน่ะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นบอกว่าไม่มีอะไร "ฉันก็แค่อยากจะกอดคุณ" เจียงเย่าจิ่งก้มมองเธอ "ปล่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแล้วเธอค่อยมากอดก็ได้ ตอนนี้ฉันสกปรกจะแย่" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ยอมปล่อยแล้วกอดเขาให้แน่นขึ้น ร่างกายของทั้งสองคนบดเบียดเข้าหากันอย่างแนบแน่น เจียงเย่าจิ่งถามเสียงเบาว่า "เธอเป็นอะไรไป?" ทำไมถึงรู้สึกว่าเธอไม่ปกติเลยล่ะ? ซ่งอวิ้นอวิ้นลูบหน้าอกของเขา "นับจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าอยู่ที่ไหนฉันก็จะเป็นบ้านให้คุณเอง ฉันจะรักคุณให้มาก ๆ" เจียงเย่าจิ่งหลุบตาลง ท่ามกลางแสงสลัวรางเลือน เขายังมองเห็นประกายในดวงตาของเธอและเนื้อตัวที่สั่นระริกอยู่บ้าง น้ำเสียงทุ้มของเขาปะปนความแหบพร่าเล็กน้อย "ซ่งอวิ้นอวิ้น วันนี้เธอเป็นอะไรไปกันแน
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 263
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ล้างมือแล้วไปหาซวงซวง เห็นเพียงป้าหวู่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ "ป้าหวู่" เธอรู้สึกประหลาดใจนัก ป้าหวู่ยิ้มแล้วพูดว่า "คุณผู้ชายบอกให้ป้ามาที่นี่ เพราะไม่มีใครคอยจัดการเรื่องต่าง ๆ เลยค่ะ" เจียงเย่าจิ่งเป็นห่วงเรื่องตามหาตัวคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงเรียกป้าหวู่ให้มาที่นี่ ซ่งอวิ้นอวิ้นดีใจที่ได้ยินว่าป้าหวู่มาที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ ป้าหวู่ดีกับเธอมากทีเดียว เธอเป็นคนจิตใจดี "มีป้าหวู่อยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะเลยค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยพลางยิ้มให้ เธอรับซวงซวงมาจากอ้อมแขนของป้าหวู่ จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี ทันใดนั้นใบหน้าเล็ก ๆ ก็ยับย่น ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเขาคงจะอึเป็นแน่ ดังนั้นเธอจึงบีบจมูกน้อย ๆ ของเขา "เหม็นหรือเปล่าจ๊ะ?" ป้าหวู่จึงพูดว่า "เดี๋ยวป้าเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เองค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นอยากจะทำเอง เธอรู้สึกว่าตนเองติดค้างลูกชายมาโดยตลอด เพราะเธอไม่มีเวลาดูแลเขานัก ตอนนี้เธอมีเวลาแล้ว "งั้นป้าจะเอาน้ำมาให้นะคะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบตกลงแล้ววางซวงซวงลงไป เธอทิ้งผ้าอ้อมที่ใช้แล้วลงถังขยะ จากนั้นก็หยิบกระดาษมาเช็ดก้นของ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 262
ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบกลบเกลื่อนว่า "ไม่มีอะไรหรอก..." "จริงเหรอ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นน้ำที่รินแล้วให้เขา น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าไม่เชื่ออยู่ชัด ๆ ซ่งรุ่ยเจี๋ยหลบสายตาแล้วรีบหาข้ออ้างขึ้นมาว่า "เป็นเรื่องในบริษัทน่ะ ส่วนเรื่องเมื่อคราวก่อนก็แก้ปัญหาได้แล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า "นายรับมือได้ดี" "แต่วิธีการก็เป็นความคิดของพี่อยู่ดี" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น เขารู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง เขาต้องยอมรับว่าซ่งลี่เฉิงช่างมีสายตาแหลมคม ถึงให้ซ่งอวิ้นอวิ้นมาดูแลบริษัท ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ถนัด แต่เธอก็เรียนรู้หลาย ๆ สิ่งได้รวดเร็ว! "ฉันแก่กว่านายไม่กี่ปี ฉันถึงต้องใคร่ครวญให้มากหน่อย อีกไม่กี่ปีนายน่าจะล้ำหน้าฉันไปแล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดให้กำลังใจ อันที่จริงแล้ว นับตั้งแต่ซ่งลี่เฉิงตายไป ซ่งรุ่ยเจี๋ยก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ซ่งรุ่ยเจี๋ยแทบไม่เผยรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ผมไม่เป็นไรหรอก พี่น่าจะกลับไปดูแลซวงซวงก่อนนะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น "ได้ ถ้านายมีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันได้ตลอดนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นลุกขึ้น "อย่าลืมดื่มน้ำล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบยื่นมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมายกถ้วยชาขึ้นมา "ผมไม่ลื
