บททั้งหมดของ พลิกชะตารัก มรดกเซียน: บทที่ 81 - บทที่ 90

“นายขับรถไม่เป็นเหรอ? ”หานซีตกใจมาก เธอกลอกตาพลางพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นนายก็ไม่สามารถซื้อมอเตอร์ไซค์สีอื่นได้เหรอ การซื้อมอเตอร์ไซค์สีชมพูมาใช้มันน่าอายมากนะ! ”“มอเตอร์ไซค์คันนี้ผมไม่ได้เป็นคนซื้อมา หลินหว่านชิงให้ผมมา…”ฉินหมิงยักไหล่พลางกล่าวหลินหว่านชิงจะไม่ส่งของให้ผู้ชายโดยอำเภอใจแบบนี้แน่ ผู้ชายคนอื่นต่างก็อยากได้แต่ก็ทำไม่ได้ เขาทำใจไม่ได้ที่ต้องเปลี่ยนมัน! “แบบนั้นก็ว่าไม่ได้! ”ทันใดนั้นหานซีก็ตระหนักได้และเข้าใจฉินหมิงทันทีว่าทำไมถึงมีมอเตอร์ไซค์ที่น่าอึดอัดใจเช่นนี้“ผู้ช่วยหาน ผมจะขี่มอเตอร์ไซค์สีอะไร นี่ดูเหมือนมันจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลยนะ? ”“ทำไมคุณถึงดูเป็นกังวลกับมอเตอร์ไซค์ของผมอยู่ตลอดเลย? ”ฉินหมิงพูดด้วยความสับสน ภายในใจแอบสงสัย หานซีกินอิ่มแล้วว่างเกินไปหรือเปล่า ทำไมถึงดูยุ่งวุ่นวายกับเขานัก“ผมเต็มใจและคุณเองก็จะมายุ่งวุ่นวายกับผมทำไม! ”หานซีหน้าแดง เธอจ้องมองไปยังฉินหมิงอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ และหันหลังกลับเดินไปข้างหน้าอย่างหยิ่งผยองถ้าหากว่าเป็นคนอื่น เธอคงที่จะคร้านเข้าไปยุ่งวุ่นวายด้วยมีเพียงแค่ฉินหมิงที่ต่างออกไปก่อนหน้านี้เธอรู้จ

เปรี้ยง!หานซีรู้สึกราวกับว่าถูกฟ้าผ่า และหัวของเธอเองก็ว่างเปล่าเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งที่ตู้เซียวบอกจะเป็นเรื่องจริง ในสถานการณ์ที่อธิบายอะไรไม่ได้ เธอก็กลายมาเป็นแฟนของฉินหมิงซะอย่างนั้น!“พวกคุณอย่าพูดเหลวไหล! ”“ฉันกับเขาเราไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน และเขาเองก็ไม่ใช่แฟนของฉัน! ”หานซีตะโกนบอกทุกคนด้วยความโมโห ภายในใจเองก็พยายามข่มอารมณ์ของตัวเองอยู่เช่นกันในที่สุดตอนนี้เธอก็เข้าใจแล้วว่า เป็นเพราะเหยียนซ่งไท่ถูกบังคับให้ลาออก ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉินหมิงแต่เหยียนซ่งไท่ไม่ใช่เธอที่เป็นคนไล่ออก อันที่จริงเธอแค่ทำแทนหลินหว่านชิงก็เท่านั้น!ฉินหมิงเองก็ตกใจเช่นเดียวกัน เขาคิดไม่ถึงเลยว่าแค่เรื่องของเหยียนซ่งไท่แค่เรื่องเดียว กลับกลายเป็นความเข้าใจผิดอย่างใหญ่โตขนาดนี้“พวกคุณทุกคนเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ใช่แฟนของผู้ช่วยหาน ผมไม่ได้ชอบเธอเลย…”ฉินหมิงโบกปัดมือพลางพูดออกมา พยายามที่จะชี้แจงเรื่องที่เข้าใจผิด“คุณพูดว่ายังไงนะ? ”“คุณไม่ได้ชอบฉันงั้นเหรอ? ”หานซีชี้นิ้วไปที่หน้าของตัวเอง เธอเพิ่งจะสงบสติอารมณ์ได้ไม่นาน และก็เกือบจะโกรธเคืองคำ

“อันดับที่สองได้แก่ โอวเจียกรุ๊ป พวกเขาควบคุมช่องทางการขายถึงยี่สิบสองเปอร์เซนต์…”“และอันดับสามก็คือบริษัทอันเท่อ ควบคุมช่องทางการขายถึงสิบสี่เปอร์เซนต์…”“ส่วนช่องทางการขายในตลาดที่เหลือประมาณยี่สิบเปอร์เซนต์ อยู่ในมือของผู้จัดจำหน่ายและตัวแทนขนาดเล็กและขนาดกลางบางราย…”หานซีใช้เมาส์คลิกที่ข้อมูลบนหน้าจอและพูดจาอย่างฉะฉานอานิสทรีกรุ๊ปเป็นบริษัทผู้ผลิต เมื่อใดก็ตามที่บริษัทผลิตสินค้า จำเป็นที่ต้องผ่านตัวแทนจำหน่ายเพื่อขายส่ง โปรโมชั่น การรวมทรัพยากรและอื่น ๆ สุดท้ายก็นำไปเผยแพร่ออกสู่ตลาดโดยผู้จัดจำหน่ายคือตัวเชื่อมโยงสำคัญที่ขาดไม่ได้อานิสทรีกรุ๊ปมีช่องทางการขายสองช่องทาง เส้นทางแรกคือการร่วมมือกับผู้จัดจำหน่ายรายใหญ่สามราย โดยผู้จัดจำหน่ายรายใหญ่สามรายนี้มีความสัมพันธ์ในเชิงแข่งขันกัน และอานิสทรีกรุ๊ปสามารถเลือกความร่วมมือได้เพียงหนึ่งรายเท่านั้นเส้นทางที่สอง คือการร่วมมือกับผู้จัดจำหน่ายและตัวแทนขนาดเล็กและขนาดกลาง ซึ่งผู้จัดจำหน่ายเหล่านี้มีหลายประเภท และการกระจายความต้องการก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้ไม่ค่อยมีเสถียรภาพ ปกติแล้วการปฏิบัติงานของฝ่ายขายในบริษัทก็จะขึ้นอยู่กับกล

พอมาถึงยังด้านนอกฉินหมิงหายใจเข้าลึก ๆ เขาได้สงบสติอารมณ์อยู่สักพัก จากนั้นก็กดรับสายโทรศัพท์ทันที“สวัสดีครับ ใช่คุณฉินหมิงหรือเปล่าครับ ผมโจวคังไท่ ไม่ทราบว่าคุณยังจำผมได้อยู่หรือเปล่าครับ? ”ทันทีที่มีการเชื่อมต่อสายโทรศัพท์ ภายในโทรศัพท์ก็ปรากฎเสียงหัวเราะอันสดใสของชายชราขึ้นมา “ที่แท้เป็นนายท่านโจวนี่เอง ไม่ทราบว่าที่คุณโทรมาหาผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ? ”ฉินหมิงนึกขึ้นได้ทันที ที่แท้อีกฝ่ายก็คือชายชราที่เขาได้ช่วยรักษาที่สวนสาธารณะเมื่อวานนี้“เป็นแบบนี้ครับ เรื่องบุญคุณที่คุณได้ช่วยเหลือผมไว้ผมไม่สามารถที่จะไม่ตอบแทนได้ ผมอยากเลี้ยงอาหารคุณสักมื้อเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเวลาว่างเมื่อไรบ้างครับ? ”โจวคังไท่ถามด้วยรอยยิ้ม“นายท่านโจวครับ ไม่จำเป็นหรอกครับ ผมแค่ทำไปตามที่ควรเท่านั้นครับ คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนี้ก็ได้ครับ”ฉินหมิงกล่าวด้วยความรวดเร็ว“จะทำแบบนั้นได้ยังไง! ”“ตอนนั้นผมให้สินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปคุณก็ไม่ยินดีรับ ถ้าหากผมไม่เลี้ยงอาหารคุณสักครั้งอีก นั้นผมจะสบายใจได้ยังไงล่ะ”โจวคังไท่ยืนกราน น้ำเสียงของเขาจริงใจเป็นอย่างมากเ

อย่างไรก็ตามรอเขาได้รับสัญญาในตอนเย็นแล้ว หลินหว่านชิงอยากที่จะไม่เชื่อเขาก็คงจะไม่ได้แล้ว และเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนทำเรื่องนี้พอคิดเช่นนี้ ในใจของฉินหมิงก็ร่าเริงขึ้นมาทันที แล้วพูดอย่างมีชั้นเชิงว่า “โดยรวมแล้ว ผมคิดว่าบริษัทของเราควรที่จะพยายามร่วมมือกับโจวกรุ๊ป นี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเราในตอนนี้! ”“เหลวไหล! นี่มันไม่เป็นจริงตั้งแต่แรกอยู่แล้ว! ”ตู้เซียวใช้มือตบที่โต๊ะพร้อมกับยืนขึ้นมา ฉินหมิงเพิ่งจะทำขายหน้าพอแล้ว เขาเองก็ขี้เกียจที่จะเยาะเย้ยฉินหมิงอีกต่อไป และเริ่มพูดถึงมุมมองของเขาว่า “ประธานหลินครับ ผมเป็นผู้อำนวยการฝ่ายขายของบริษัท ผมจะรับผิดชอบปัญหาการขายอย่างแน่นอน! ”“ผมคิดว่าบริษัทของพวกเราควรที่จะดำเนินการการร่วมมือกับโอวเจียกรุ๊ปต่อ ทั้งสองฝ่ายจะดำเนินการเจรจาทางธุรกิจก่อน จากนั้นจะพยายามลดอัตรากำไรให้เหลือประมาณห้าเปอร์เซนต์”“ในทางกลับกัน เราสามารถเริ่มต้นจากเส้นทางการขายที่สอง และเพิ่มความร่วมมือกับผู้จัดจำหน่ายและตัวแทนจำหน่ายขนาดเล็กและขนาดกลางบางราย ทั้งนี้ก็เพื่อแสวงหาผลประโยชน์เพิ่มเติมเพื่อชดเชยการสูญเสียอัตรากำไรห้าเปอร์เซนต์นี้…”ตู้เซียวย